Szybki przegląd maszyn (samochodów, samolotów, okrętów a nawet obiektów inżynieryjnych),które dobrze znany dziennikarz, celebryta i showman obdarza "duszą". Kryteria, jak to u Clacksona są czysto subiektywne - podoba mu się, fascynuje go, uważa konstrukcję za przełomową, albo... nieudaną, ale piękną. I już.
Styl Jeremiego jest tak dobrze znany, że nie ma co o nim wspominać - jedni go lubią, drudzy nie znoszą. Ja stoję gdzieś pośrodku - czasem mnie bawi, chyba równie często irytuje. Może o to mu właśnie chodzi?
Zaletą książki jest zwrócenie uwagi na naprawdę ciekawe osiągnięcia inżynierii - niezwykłe, nie zawsze oczywiste przykłady sukcesów konstruktorów i projektantów wojennych okrętów czy samolotów, albo słynnych modeli samochodów. Wadą - ogromna powierzchowność opisów powstania każdego z tych cudów techniki. To w zasadzie tylko ciekawostki (często naprawdę zaskakujące),okraszone mniej lub bardziej rubasznym, czasem aroganckim humorem autora. Jako wstęp do dalszych poszukiwań - czemu nie? Ale jako wartościowa pozycja warta zatrzymania po jednorazowym przeczytaniu - nie sądzę.

Szybki przegląd maszyn (samochodów, samolotów, okrętów a nawet obiektów inżynieryjnych),które dobrze znany dziennikarz, celebryta i showman obdarza "duszą". Kryteria, jak to u Clacksona są czysto subiektywne - podoba mu się, fascynuje go, uważa konstrukcję za przełomową, albo... nieudaną, ale piękną. I już.
Styl Jeremiego jest tak dobrze znany, że nie ma co o nim...

Opisy różnych maszyn wg Clarksona. Raczej dla fanów.

Opisy różnych maszyn wg Clarksona. Raczej dla fanów.

To jedna z tych książek, które uratowałem przed przemieleniem na papier toaletowy. Serio. Wydobyłem ją z kontenera z gruzem i innymi śmieciami, które ktoś tam sprytnie acz bezczelnie podrzucił. Następnie książka przeleżała na dnie mojej szafki pracowniczej w całkowitym zapomnieniu niemal przez dwa lata, aż w końcu podczas porządków przedświątecznych wpadła mi w ręce po raz kolejny. No trudno, pomyślałem i zabrałem się do czytania. Skąd to uprzedzenie? Ano nie lubiłem jakoś nigdy Clarksona, ani też nie jestem jakimś fanatycznym wielbicielem motoryzacji, a moja tolerancja angielskiego humoru zaczęła się i wyczerpała na Monty Pythonie jakieś 30 lat temu... Ale książka mnie wciągnęła, chociaż nie nadaje się, według mnie, do czytania podczas jednego posiedzenia. W międzyczasie przeczytałem więc trzy inne książki i nie żałuję. To była fajna odskocznia.
Historie zawarte w "Wiem, że masz duszę" są lepsze i gorsze, bardziej i mniej interesujące, ale z każdej dowiedziałem się czegoś nowego, czego wcześniej nie byłem świadomy. Wydaje mi się to najlepszą rekomendacją dla tej książki. Cierpki humor Clarksona czasami jest fajny, a czasami miałbym mu ochotę przyp...ić za to cholerne angielskie zadzieranie nosa z byle powodu. Ale ogólnie wychodzi na plus (ku mojemu szczeremu zdziwieniu).
Czy przeczytam jeszcze jakąś książkę Clarksona?
No raczej.

To jedna z tych książek, które uratowałem przed przemieleniem na papier toaletowy. Serio. Wydobyłem ją z kontenera z gruzem i innymi śmieciami, które ktoś tam sprytnie acz bezczelnie podrzucił. Następnie książka przeleżała na dnie mojej szafki pracowniczej w całkowitym zapomnieniu niemal przez dwa lata, aż w końcu podczas porządków przedświątecznych wpadła mi w ręce po raz...

Być może nie jest to wybitna książka, ale czytanie jej sprawiło mi niezwykłą frajdę. Chyba po prostu lubię wszelkiego rodzaju ciekawostki historyczne i techniczne dotyczące przeróżnych maszyn, do tego napisane ze swobodą i dowcipem Jeremiego Clarksona.
Autor opisuje przeróżne maszyny (łodzie, okręty, samochody, jest też wyjątkowa antena, karabin, oraz statek kosmiczny),trochę ich historii i to co sprawia, że według niego są one tak wyjątkowe.
Jedyne nieścisłości, które zauważyłem dotyczyły opisu karabinku AK47 (coś tam orientuję się w tym temacie). Nie wiem czy wina leżała po stronie autora czy tłumacza. W każdym nie były to rażące błędy (raczej pewne uproszczenia) i nie wpłynęły negatywnie odbiór całości. Być może w innych rozdziała też pojawiły się jakieś błędy, jednak ja nie byłem w stanie ich wychwycić.
Szkoda, że do każdego rozdziału nie zostało dodane zdjęcie omawianej maszyny. Być może są inne wydanie książki, które takowe zawierają. Ja, w każdym razie, posiłkowałem się Internetem.
Polecam fanom motoryzacji, techniki, historii i dowcipu Jeremiego Clarksona.

Być może nie jest to wybitna książka, ale czytanie jej sprawiło mi niezwykłą frajdę. Chyba po prostu lubię wszelkiego rodzaju ciekawostki historyczne i techniczne dotyczące przeróżnych maszyn, do tego napisane ze swobodą i dowcipem Jeremiego Clarksona.
Autor opisuje przeróżne maszyny (łodzie, okręty, samochody, jest też wyjątkowa antena, karabin, oraz statek kosmiczny),...

Dużo ciekawostek okraszonych mnóstwem błędów w liczbach.

Dużo ciekawostek okraszonych mnóstwem błędów w liczbach.

Lubię Clarksona, a Top Gear z jego udziałem ukształtował moje poczucie humoru, ale choć jest to czwarta książka jego autorstwa jaką przeczytałem, nadal nie potrafię się przekonać do literackich publikacji Jeremiego. Nie jest to złe dzieło – to całkiem porządne przedstawienie historii, kulturowego i społecznego znaczenia, osiągów czy tragicznych wypadków kilkunastu stworzonych przez człowieka i wybranych przez autora maszyn. Styl pisania jest dokładnie tym czego można spodziewać się po kontrowersyjnym prezenterze – sporo czarnego humoru, szydery, bezpośredniej szczerości, bez koloryzowania i zakrzywiania rzeczywistości. Problem w tym, że Clarkson jest człowiekiem kamery, a forma literacka odziera go z niemal wszystkiego, co czyni go charyzmatycznym – postury, mowy ciała, mimiki, zaraźliwego śmiechu, spontaniczności, głosu – pozbawia go duszy. Dlatego, choć jest to porządna książka, średnio przypadła mi do gustu i przez całą lekturę nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że w formie serii dokumentalnych filmów projekt ten wypadłby o wiele lepiej.

Lubię Clarksona, a Top Gear z jego udziałem ukształtował moje poczucie humoru, ale choć jest to czwarta książka jego autorstwa jaką przeczytałem, nadal nie potrafię się przekonać do literackich publikacji Jeremiego. Nie jest to złe dzieło – to całkiem porządne przedstawienie historii, kulturowego i społecznego znaczenia, osiągów czy tragicznych wypadków kilkunastu...

Motoryzacja to nie mój konik, jednak wyjątkowa osobowość Clarksona sprawia, że chce się go oglądać i czytać chociażby ze względu na samo poczucie humoru.

Motoryzacja to nie mój konik, jednak wyjątkowa osobowość Clarksona sprawia, że chce się go oglądać i czytać chociażby ze względu na samo poczucie humoru.

Uwielbiam Jeremy'ego Clarksona.
Za łagodność, cierpliwość, brak dumy i buty, wyrozumiałość i gołębie serce nieskalane złośliwością.
Żartowałam!
Clarkson żadnej z tych cech nie posiada.
I właśnie za to go uwielbiam.
Lektura jego felietonów to świetna rozrywka której główne składowe to: ogrom wiedzy i poczucie humoru, które odpowiada mi bardzo.
Zaręczam, że nie trzeba być super znawcą motoryzacji aby dobrze się bawić czytając felietony Clarksona, a jeśli chodzi o "Wiem, że masz duszę", to można być kompletnym laikiem, tutaj bowiem zostajemy zabrani w podróż dookoła technologicznego świata. Od historii AK47 po historię Zapory Hoovera.
I jeszcze dalej...

Uwielbiam Jeremy'ego Clarksona.
Za łagodność, cierpliwość, brak dumy i buty, wyrozumiałość i gołębie serce nieskalane złośliwością.
Żartowałam!
Clarkson żadnej z tych cech nie posiada.
I właśnie za to go uwielbiam.
Lektura jego felietonów to świetna rozrywka której główne składowe to: ogrom wiedzy i poczucie humoru, które odpowiada mi bardzo.
Zaręczam, że nie trzeba...

Świetna książka! W sposób prosty a zarazem dowcipny Jeremy Clarkson przedstawia maszyny (łodzie, broń, samochody, samoloty),które mają duszę. I choć jestem kobietą, jestem nią zachwycona i z dużą przyjemnością czytałam każdy, nawet techniczny fragment. Jedyną rzeczą, która mnie odrobinę w niej razi, to, że książka jest jakby z góry skierowana do mężczyzn, a szkoda.

Świetna książka! W sposób prosty a zarazem dowcipny Jeremy Clarkson przedstawia maszyny (łodzie, broń, samochody, samoloty),które mają duszę. I choć jestem kobietą, jestem nią zachwycona i z dużą przyjemnością czytałam każdy, nawet techniczny fragment. Jedyną rzeczą, która mnie odrobinę w niej razi, to, że książka jest jakby z góry skierowana do mężczyzn, a szkoda.

„Wiem, że masz duszę” stanowi ciekawy zbiór felietonów Jeremy’ego Clarksona na temat unikatowych jego zdaniem konstrukcji i maszyn, które z uwagi na swą oryginalność i/lub rewolucyjność powinny pozostać w naszej pamięci.
Dla mnie to też ciekawe źródło wiedzy, szczególnie o niektórych z nich (np. „Latający Szkot”),o których wcześniej nie słyszałem lub miałem ogólne pojęcie. Myślę, że ta pozycja stanowi ciekawe uzupełnienie wiedzy dla każdego ciekawego świata osobnika i w przeciwieństwie do „Top Gear” nie jest monotematyczna. Wiem, właśnie naraziłem się fanom kultowego programu TV. No cóż, wybaczcie, że mam w żyłach krew zamiast benzyny. 😊
Uważam, że warto znać tę książkę, szczególnie, że napisana jest lekko, przystępnie i z humorem, czyli w sam raz na wakacyjne czytanie w ładnych okolicznościach przyrody.

„Wiem, że masz duszę” stanowi ciekawy zbiór felietonów Jeremy’ego Clarksona na temat unikatowych jego zdaniem konstrukcji i maszyn, które z uwagi na swą oryginalność i/lub rewolucyjność powinny pozostać w naszej pamięci.
Dla mnie to też ciekawe źródło wiedzy, szczególnie o niektórych z nich (np. „Latający Szkot”),o których wcześniej nie słyszałem lub miałem ogólne...