Czekoladowy tort z Hitlerem. Tajny dziennik Helgi Goebbels

Lubie ksiazki ktore sie polyka. Dowod, ze dzieci potrafia niekiedy przystepniej pisac niz dorosli. Bardzo przyjemnie i szybko minal czas. Dowiedzialam sie wielu ciekawych szczegolow i faktow - w prostym i konkretnym przekazie. Polecam !

Lubie ksiazki ktore sie polyka. Dowod, ze dzieci potrafia niekiedy przystepniej pisac niz dorosli. Bardzo przyjemnie i szybko minal czas. Dowiedzialam sie wielu ciekawych szczegolow i faktow - w prostym i konkretnym przekazie. Polecam !

Wieje nudo, przykro mi.

Wieje nudo, przykro mi.

Całkiem ciekawa perspektywa, ale nic szczególnie odkrywczego. Nie ma się czego przyczepić, można przeczytać.

Całkiem ciekawa perspektywa, ale nic szczególnie odkrywczego. Nie ma się czego przyczepić, można przeczytać.

Jeden z największych potworów, jakiego nosiła Ziemia, oczami 12-letniej dziewczynki.

Jeden z największych potworów, jakiego nosiła Ziemia, oczami 12-letniej dziewczynki.

Tajny dziennik Helgi opisuje życie rodziny Goebbelsów spędzone w bunkrze Führera, przeplatane jej wspomnieniami z poprzednich lat.

Trwa wojna. Joseph Goebbels zabiera dzieci i żonę do bezpiecznego miejsca – bunkra. Podczas krótkiego pobytu dzieci jadły posiłki i rozmawiały z wujaszkiem Adim, któremu towarzyszyła ciocia Eva, śpiewały piosenki, dawały laurki i recytowały wierszyki. Helga budziła się w nocy, mając wątpliwości co do bezpieczeństwa, obawiała się, że Rosjanie mogą w każdej chwili wejść i ich zabić. Musiała jednak ukrywać to przed młodszym rodzeństwem. Rodzeństwo bawiło się tam w chowanego, czytało książki, tańczyło czy też bawiło się z pieskami i tak właśnie mijały kolejne dni. Gdy zbliżał się koniec, pieski zabito trucizną, tłumacząc, że zostały wywiezione. 30 kwietnia rozległ się dźwięk strzału, towarzyszył mu ten sam zapach trucizny. Były to ostatnie ich dni w bunkrze. Nie było już posiłku z ciocią Evą i wujkiem Adim. Dzień przedtem dowiedziała się, że w nocy wzięli ślub, co tłumaczyłoby ich nieobecność. Następnego dnia mamusia powiedziała, że jutro wyjeżdżają. Wieczorem doktor Kunz wstrzyknął każdemu z nich morfinę, następnie dostali śmiertelną truciznę. Joseph z żoną, po śmierci dzieci, popełnili samobójstwo. Magda zdecydowała się je zabić, gdyż – jak tłumaczy – nie chciała zostawić ich w świecie, który nastanie po upadku nazizmu.

Jest to wciągająca książka, dlatego szybko się ją czyta, zawiera fotografie, które ją urozmaicają oraz przedstawia, jak mogłaby opisać te wydarzenia dwunastoletnia Helga.

Tajny dziennik Helgi opisuje życie rodziny Goebbelsów spędzone w bunkrze Führera, przeplatane jej wspomnieniami z poprzednich lat.

Trwa wojna. Joseph Goebbels zabiera dzieci i żonę do bezpiecznego miejsca – bunkra. Podczas krótkiego pobytu dzieci jadły posiłki i rozmawiały z wujaszkiem Adim, któremu towarzyszyła ciocia Eva, śpiewały piosenki, dawały laurki i recytowały...

Bezsensowna śmierć szóstki dzieci... w imię ideologi chorej ideologi.Izolacja w bunkrze opisana oczami dziecka,ale też życie sprzed wojny,ciężko oceniać,trzeba przeczytać.

Bezsensowna śmierć szóstki dzieci... w imię ideologi chorej ideologi.Izolacja w bunkrze opisana oczami dziecka,ale też życie sprzed wojny,ciężko oceniać,trzeba przeczytać.

Mimo, że człowiek tyle już przeczytała i obejrzał w temacie II wojny światowej to, to wszystko wciąż niezmiennie szokuje.... Wyznania 12-sto letniej Helgi Goebbels, są naprawdę wstrząsające, szczególnie, że czujemy, że to dziecko gdzieś podświadomie wiedziało co czeka ją i jej rodzeństwo.
Może nie wybitna, ale całkiem dobra książka, która robi piorunujące wrażenie.

Mimo, że człowiek tyle już przeczytała i obejrzał w temacie II wojny światowej to, to wszystko wciąż niezmiennie szokuje.... Wyznania 12-sto letniej Helgi Goebbels, są naprawdę wstrząsające, szczególnie, że czujemy, że to dziecko gdzieś podświadomie wiedziało co czeka ją i jej rodzeństwo.
Może nie wybitna, ale całkiem dobra książka, która robi piorunujące wrażenie.

Już na pierwszej stronie pada określenie „wujaszek Führer”. Potem pojawia się „wujaszek Adi”. Dwa słowa budzące grozę patrząc na to co ten „wujaszek” zaoferował światu. Jednak musimy pamiętać, że wszystko jest opisane oczami dwunastoletniej dziewczynki, która była córką czołowej postaci w III Rzeszy. Rozdziały były krótkie. Jeden rozdział opisywał jeden rok począwszy od 1936. Przeplatały się z opowieściami z bunkra Adolfa Hitlera, dziesięć dni. Bardzo ciekawe spojrzenie. Historie przedstawiające codzienność, ale też wzmianki o chorej ideologii, jednak nie na tym skupiała się książka. Tłumaczenie Magdy Goebbels w liście na końcu książki doskonale pokazuje obłęd nazistowskiej propagandy, nazistowskiego myślenia. Zabiera ze sobą dzieci, bo nie chce ich narażać na życie, które nadejdzie, a Bóg na pewno jej to wybaczy. Koszmar. Helga Goebbels jak na swój wiek miała trafne spostrzeżenia i była inteligentną dziewczynką. Myślę, że warto zapoznać się z tą historią.

Już na pierwszej stronie pada określenie „wujaszek Führer”. Potem pojawia się „wujaszek Adi”. Dwa słowa budzące grozę patrząc na to co ten „wujaszek” zaoferował światu. Jednak musimy pamiętać, że wszystko jest opisane oczami dwunastoletniej dziewczynki, która była córką czołowej postaci w III Rzeszy. Rozdziały były krótkie. Jeden rozdział opisywał jeden rok począwszy od...

Wyobrażenia autorki jak mógł wyglądać dziennik Helgi Goebbels. Jak ktoś czytał wspomnienia osób, którzy przebywali pod koniec wojny w bunkrze Hitlera to ma pojęcie jakie informacje są obecne w książce. Nic nowego nie ma, książka na jeden wieczór, nudna.

Wyobrażenia autorki jak mógł wyglądać dziennik Helgi Goebbels. Jak ktoś czytał wspomnienia osób, którzy przebywali pod koniec wojny w bunkrze Hitlera to ma pojęcie jakie informacje są obecne w książce. Nic nowego nie ma, książka na jeden wieczór, nudna.

Bez rewelacji. Raczej z tej książki nic nowego się nie dowiemy. Dla mnie trochę chaotyczna. Niby tajny dziennik, a jednak biografia (?). Poza tym nie Helgi a osób z nią przebywających. Nie jest zła, ale naprawdę nic specjalnego. Mało o Hitlerze i o rodzicach też... Niby coś a jednak nic :)

Bez rewelacji. Raczej z tej książki nic nowego się nie dowiemy. Dla mnie trochę chaotyczna. Niby tajny dziennik, a jednak biografia (?). Poza tym nie Helgi a osób z nią przebywających. Nie jest zła, ale naprawdę nic specjalnego. Mało o Hitlerze i o rodzicach też... Niby coś a jednak nic :)