Bez śladu

Trzecia książka Harlana Cobena którą przeczytałam. Opinia o niej mogłaby być taka sama jak w przypadku "Krótkiej piłki" - całkiem dobra rozrywka, wciągająca, niezbyt skomplikowana, dobrze się czyta, lekki język, akcenty humorystyczne.
Trudno mi powiedzieć czy są dobre jako kryminały, bo szczerze mówiąc nie jestem typem czytelniczki, ktora zastanawia się i analizuje, kto zabił, kto jest winny itd. Raczej płynę z autorem, a z Cobenem płynie się komfortowo.
Mam jednak taką refleksję, że muszę sobie limitować książki z serii z Myronem Bolitarem, w gruncie rzeczy są podobne, stanowią miłe kąski w grupie zupełnie innych tytułów, ale boję się, że czytane w ciągu mogą mnie zmęczyć.

Trzecia książka Harlana Cobena którą przeczytałam. Opinia o niej mogłaby być taka sama jak w przypadku "Krótkiej piłki" - całkiem dobra rozrywka, wciągająca, niezbyt skomplikowana, dobrze się czyta, lekki język, akcenty humorystyczne.
Trudno mi powiedzieć czy są dobre jako kryminały, bo szczerze mówiąc nie jestem typem czytelniczki, ktora zastanawia się i analizuje, kto...

Myron zostaje zatrudniony przez właściciela jednej z drużyn koszykarskich w celu odnalezienia zaginionego gracza - Grega Downinga, który jest jednocześnie życiowym rywalem Myrona. W tym celu bohater zaczyna śledztwo, jednocześnie powracając do koszykarskiej kariery. W trakcie poszukiwań Myron odkrywa jeszcze kilka sekretów…

Kolejna część z udziałem Myrona - jak zwykle dobra. W tej książce autor rozjaśnia czytelnikom przeszłość głównego bohatera, co jeszcze bardziej przybliża do młodego agenta sportowego/„detektywa”. „Bez śladu” w mojej opinii nie odstaje od innych powieści Cobena, trzyma poziom - czyli jak dla mnie - bardzo dobry. Nie rozczarowuje, nie drażni - jak większość jego książek, mogę spokojnie polecić każdemu fanowi kryminałów.

Myron zostaje zatrudniony przez właściciela jednej z drużyn koszykarskich w celu odnalezienia zaginionego gracza - Grega Downinga, który jest jednocześnie życiowym rywalem Myrona. W tym celu bohater zaczyna śledztwo, jednocześnie powracając do koszykarskiej kariery. W trakcie poszukiwań Myron odkrywa jeszcze kilka sekretów…

Kolejna część z udziałem Myrona - jak zwykle...

Zakończenia to się nikt nie spodziewa 😈

Zakończenia to się nikt nie spodziewa 😈

Typowa książka Cobena - czyta się bardzo przyjemnie, jeśli ktoś lubi taki styl, takich bohaterów. Wartka akcja, trochę zaskoczeń, trochę przetartych szlaków ;) Wiem, na co się pisałem i jestem zadowolony :)

Typowa książka Cobena - czyta się bardzo przyjemnie, jeśli ktoś lubi taki styl, takich bohaterów. Wartka akcja, trochę zaskoczeń, trochę przetartych szlaków ;) Wiem, na co się pisałem i jestem zadowolony :)

Czegoś mi w tej części zabrakło, stąd niższa ocena. Zabrakło takiego dreszczyku emocji, takiej większej tajemniczości, do czego Coben przyzwyczaja. Były emocję, ale bardziej takie związane z samą kontuzją Myrona, zabrakło mi ich bardziej w związku z morderstwem.

Niezmiennie natomiast uwielbiam bohaterów, Myron i Win wymiatają.

Czegoś mi w tej części zabrakło, stąd niższa ocena. Zabrakło takiego dreszczyku emocji, takiej większej tajemniczości, do czego Coben przyzwyczaja. Były emocję, ale bardziej takie związane z samą kontuzją Myrona, zabrakło mi ich bardziej w związku z morderstwem.

Niezmiennie natomiast uwielbiam bohaterów, Myron i Win wymiatają.

Myron Bolitar zostaje wynajęty przez właściciela klubu New Jersey Dragons, by odnaleźć zaginioną gwiazdę drużyny, Grega Downinga, swojego rywala z czasów studenckich. Okazuje się, że kobieta, z którą Greg spotkał się przed zaginięciem, została zamordowana. Czy to on ją zabił? Myron bada wiele tropów, nie wiedząc, że cała sprawa ma związek z wydarzeniami z jego własnej przeszłości. Bardzo bolesnej przeszłości.

Książka oprócz znakomitej intrygi, zgrabnie poprowadzonej, inteligentnej fabuły świetnie manipuluje kierunkiem myślenia czytelników. To chyba jedyny rodzaj manipulacji, który może nam się podobać. 🙂

Myron prowadzi śledztwo i ma okazję - po dziesięciu latach - powrócić do gry w zawodowej koszykówce. Jak zwykle ma przy swoim boku charyzmatycznego przyjaciela Wina i obaj poprzez prowadzone śledztwo fundują nam jazdę bez trzymanki, zmuszając do myślenia na każdej stronie książki. Tajemnice, kłamstwa, niebezpieczni ludzie - to im muszą stawić czoło, ale czy tym razem wyjdą z tej batalii bez szwanku?

Cieszę się, że w tej części oprócz typowych dla Cobena zwrotów akcji, pułapek myślowych oraz ironicznego poczucia humoru mamy wyłożone na tacy emocje Myrona, ponieważ dotyczą ukochanej przez niego gry w koszykówkę, w której odnosił duże sukcesy do czasu, aż kontuzja kolana przekreśliła jego karierę. Niestety nie tak wyobrażał sobie powrót do gry, a już na pewno nie tak wyobrażał sobie finał sprawy, którą prowadził.

Ta część jest zdecydowanie bardziej emocjonalna od poprzednich, a wzruszenie praktycznie gwarantowane! Nie obejdzie się również bez sercowych rozterek głównego bohatera, a także mocy przyjaźni dwóch panów, która w każdej części jest ukazana w ekscytujący sposób. Nie mam się do czego przyczepić. Czy to przez sentyment do twórczości Cobena? Być może. Bardziej jednak stawiam na jego talent do pisania thrillerów. 🙂 Polecam!

Myron Bolitar zostaje wynajęty przez właściciela klubu New Jersey Dragons, by odnaleźć zaginioną gwiazdę drużyny, Grega Downinga, swojego rywala z czasów studenckich. Okazuje się, że kobieta, z którą Greg spotkał się przed zaginięciem, została zamordowana. Czy to on ją zabił? Myron bada wiele tropów, nie wiedząc, że cała sprawa ma związek z wydarzeniami z jego własnej...

Kolejna część intrygujących przygód Myrona Bolitara!

Kolejna część intrygujących przygód Myrona Bolitara!

Absurdalny przekład Andrzeja Grabowskiego,, oldschoolowo-groteskowo-hipsterskie zdania (np "Moje falujące łono rośnie z dumy"). Plus jeszcze trafił się "ort" (chasyd - pisze się przez ch. )

Absurdalny przekład Andrzeja Grabowskiego,, oldschoolowo-groteskowo-hipsterskie zdania (np "Moje falujące łono rośnie z dumy"). Plus jeszcze trafił się "ort" (chasyd - pisze się przez ch. )

To kolejna książka z Bolitarem. Lekko mi się czytało, zabrakło mi chyba tego czegoś, pazura, dreszczyku.....mimo to polecam.

To kolejna książka z Bolitarem. Lekko mi się czytało, zabrakło mi chyba tego czegoś, pazura, dreszczyku.....mimo to polecam.

WOW! Po tej pozycji mam tak mieszane uczucia, że nie wiem co powiedzieć. Nie jestem osobą, która uwielbia ćwiczyć, przez co nie do końca przez poprzednie dwa tomy potrafiłam wczuć się w sytuację Myrona, który przez kontuzje kolana musiał zrezygnować z gry w koszykówkę w najlepszych klubach. Ten tom rozświetlił tą sprawę, pokazał nam co tak naprawdę się stało, jak okrutni są ludzie, gdy im się coś odbiera/próbuje odebrać, do jakich tragedii doprowadza.
Myron zostaje wynajęty przez swojego byłego trenera do odnalezienia gwiazdę drużyny, Grega Downinga. Wraca do gry w zespole, gdzie próbuje przeniknąć do zespołu. Wraz ze swoim cudownym/wspaniałym/charyzmatycznym/genialnym.. czy już mówiłam wspaniałym? ... przyjacielem Winem zabierają się do szukania. Ich metody jak zawsze sprawiają, że zwykli policjanci wymiękają.
O tej książce, jak o każdej z tej serii mogłabym się rozgadywać, ale powiem tyle, że warto. Jeśli szukacie książek, które zawierają w sobie tylko zagadkę i rozwiązanie, to nie tutaj. Coben w tej części głównie skupia się na historii życiowej Myrona, z każdym rozdziałem coraz bardziej jego osoba łączy się z Gregiem.
Najbardziej uwielbiam Wielką Cyndi, jej postać jest nie do podrobienia - sami musicie sprawdzić.
Muszę jednak być obiektywna - dwie poprzednie części wciągnęły mnie odrobinę bardziej, a może to dlatego, że za bardzo ta część skupiła się na rozwiązaniu zagadki Bolitara, niż tej związanej ze śledztwem. Zakończenie głównego wątku kryminalnego okazało się dość przewidywalne i nie wbiło mnie w fotel.
Nadal jednak uważam, że jest to super seria, a Myron i Win to jedni z moich ulubionych "detektywów". Z całym sercem daję książce "Bez śladu" ocenę 8/10

WOW! Po tej pozycji mam tak mieszane uczucia, że nie wiem co powiedzieć. Nie jestem osobą, która uwielbia ćwiczyć, przez co nie do końca przez poprzednie dwa tomy potrafiłam wczuć się w sytuację Myrona, który przez kontuzje kolana musiał zrezygnować z gry w koszykówkę w najlepszych klubach. Ten tom rozświetlił tą sprawę, pokazał nam co tak naprawdę się stało, jak okrutni...