Diuna

O "Diunie" słyszałem już lata temu, a część jej konceptu poznałem czytając... "Wiedźmina". Z perspektywy czasu i tej książki widzę, jak bardzo Herbert zainspirował Sapkowskiego i muszę przyznać, że z obecnej perspektywy patrzę na sagę o Ciri nieco bardziej krytycznie. No ale wracając do melanżu i na planetę Arrakis - do przeczytania Diuny zachęcił mnie film i chociaż zwykle staram się przeczytać książkę przed obejrzeniem filmu, to w tym wypadku się nie udało. Przed pierwszą częścią byłem w środku "Malazańskiej Księgi Poległych" i nie mogłem się oderwać, a przed drugą czekałem, aż różowa skończy czytać i odblokuje książkę 😃

Sama historia opowiada nam o wielkiej intrydze mającej na celu przejęcie planety z najcenniejszym surowcem w znanym wszechświecie - melanżem. Przyprawa ta pozwala na widzieć niewielki fragment przyszłości, dzięki czemu astronawigatorzy Gildii Kupieckiej są w stanie bezpiecznie nawigować po przestrzeni kosmicznej. Sam świat jest sprytnie zbudowanym światem fantasy. Niby akcja dzieję się w kosmosie, niby na różnych planetach, jednakże ze względu na dawną historię (której nie poznajemy szerzej w tej części książki) ludzie zrezygnowali z komputerów, a broń palna jest bezużyteczna ze względu na tarcze osobiste. Dostajemy więc świat, gdzie bohaterowie musza walczą głównie na broń białą, a skomplikowane obliczenia dokonują ludzkie komputery - mentaci. Bardzo podobał mi się ten zabieg autora - uważam, że dzięki temu łatwiej było mu "obronić" bohaterów od śmierci niż miało to miejsce w takich np. Gwiezdnych Wojnach, gdzie Szturmowcy zawsze nie trafiali w protagonistów.

Ciekawie również prezentuje się wątek "religijno-eugeniczny". Lokalne "czarodziejki", czyli siostry Bene-Geserit od lat planują stworzenie swojego mesjasza poprzez dobór najlepszych genów oraz mieszanie ich. Jednocześnie tworzą też misje prorocze, które mają ukierunkować miejscową ludność na konkretne wsparcie ich planów.

W moim odczuciu autor przygotował naprawdę interesujący świat, a fabuła i los Paula Atrydy jest tylko pretekstem do przekazania swoich przemyśleń na temat religii, fanatyzmu i tego jako można to wykorzystać. Jako, że moje myśli często krążą w podobnych regionach, zwłaszcza ostatnimi czasy to z niecierpliwością czekam na więcej wolnego czasu by zabrać się za kolejne części 😃

O "Diunie" słyszałem już lata temu, a część jej konceptu poznałem czytając... "Wiedźmina". Z perspektywy czasu i tej książki widzę, jak bardzo Herbert zainspirował Sapkowskiego i muszę przyznać, że z obecnej perspektywy patrzę na sagę o Ciri nieco bardziej krytycznie. No ale wracając do melanżu i na planetę Arrakis - do przeczytania Diuny zachęcił mnie film i chociaż zwykle...

Przeczytałam Diunę po obejrzeniu filmów - swoją drogą to naprawdę wierna ekranizacja.
Czy mimo to się wynudziłam podczas lektury? Absolutnie nie! Czytało się naprawdę wspaniale, lubię sobie raz na jakiś czas wrzucić do literackiego koszyka dobre SF. Jestem zawsze pod wrażeniem wyobraźni autorów za stworzenie tak barwnych i oryginalnych światów. Czas na kolejną część!

Przeczytałam Diunę po obejrzeniu filmów - swoją drogą to naprawdę wierna ekranizacja.
Czy mimo to się wynudziłam podczas lektury? Absolutnie nie! Czytało się naprawdę wspaniale, lubię sobie raz na jakiś czas wrzucić do literackiego koszyka dobre SF. Jestem zawsze pod wrażeniem wyobraźni autorów za stworzenie tak barwnych i oryginalnych światów. Czas na kolejną część!

„Diunę” przeczytałem już trzeci raz. To pozycja, które na stałe zespoliła się z moimi dobrymi wspomnieniami z młodości, kiedy to przeczytałem ją po raz pierwszy, będąc mniej więcej w wieku głównego bohatera. Do dzisiaj potrafię zacytować z pamięci niektóre zdania.

Nie jest to wybitna literatura, natomiast autor przekazał swoimi słowami coś innego, co jest chyba ponadczasowe: wartości, wizję świata, wizję ludzi szukających balansu pomiędzy tym, co mistyczne, a tym, co wulgarne.

„Diunę” przeczytałem już trzeci raz. To pozycja, które na stałe zespoliła się z moimi dobrymi wspomnieniami z młodości, kiedy to przeczytałem ją po raz pierwszy, będąc mniej więcej w wieku głównego bohatera. Do dzisiaj potrafię zacytować z pamięci niektóre zdania.

Nie jest to wybitna literatura, natomiast autor przekazał swoimi słowami coś innego, co jest chyba...

Pierwszy raz wziąłem się za Diunę (nie kończąc jej) jako dziecko i zapamiętałem jedynie jakieś obrazy statków, pustyni, czerwi, postaci. To były dość silne skojarzenia i wcześniej chciałem je odświeżyć z nadzieją, że znajdę coś naprawdę ciekawego. Teraz, już dorosły, na fali filmowej wciągnąłem książkową Diunę z przyjemnością i mogę ją polecić. Różnice z filmami są stety niestety duże, ale co ciekawe klimat książki jest oddany na tyle wyraźnie, że jedno i drugie dzieło dobrze się konsumuje.

Pierwszy raz wziąłem się za Diunę (nie kończąc jej) jako dziecko i zapamiętałem jedynie jakieś obrazy statków, pustyni, czerwi, postaci. To były dość silne skojarzenia i wcześniej chciałem je odświeżyć z nadzieją, że znajdę coś naprawdę ciekawego. Teraz, już dorosły, na fali filmowej wciągnąłem książkową Diunę z przyjemnością i mogę ją polecić. Różnice z filmami są stety...

"Diuna" to naprawdę potężna literatura. Podeszłam do niej z dużymi oczekiwaniami i nie zawiodłam się - książka jest rozwinięta pod wieloma względami, przede wszystkim polityki, nauki, religii oraz ekologii. Czuć, że autor podszedł do swojej pracy nad wyraz profesjonalnie. Styl jest zaskakująco przyjemny, choć obawiałam się rozbudowanych opisów i niezrozumiałej terminologii. Miło zaskoczyło mnie, że opisy są szczegółowe ale czytelne, a znaczenie terminów łatwo wynieść z kontekstu po prostu podczas samej lektury. Fabuła wciąga od pierwszych stron. Co prawda jakiegoś szczególnego napięcia nie odczuwałam, ale historia cały czas prze do przodu i po prostu dobrze się to czytało.

"Diuna" to naprawdę potężna literatura. Podeszłam do niej z dużymi oczekiwaniami i nie zawiodłam się - książka jest rozwinięta pod wieloma względami, przede wszystkim polityki, nauki, religii oraz ekologii. Czuć, że autor podszedł do swojej pracy nad wyraz profesjonalnie. Styl jest zaskakująco przyjemny, choć obawiałam się rozbudowanych opisów i niezrozumiałej terminologii....

Niesamowicie wciągająca historia. Fascynujący świat przedstawiony, wielowymiarowe postacie i złożone intrygi.
Zdecydowanie ponadczasowy tytuł, czytając nie odczuwa się wieku tej książki... niestety inaczej jest z jej długością.

Niesamowicie wciągająca historia. Fascynujący świat przedstawiony, wielowymiarowe postacie i złożone intrygi.
Zdecydowanie ponadczasowy tytuł, czytając nie odczuwa się wieku tej książki... niestety inaczej jest z jej długością.

Fajne, polecam. Jak komuś, podobnie jak mi, film pozostawił duży niedosyt i wiele niezrozumiałych wątków, to zdecydowanie warto sięgnąć po książkę. W książce wszystko jest jasne - wydarzenia, motywacje postaci i ciągi przyczynowo skutkowe. Niezmiernie się cieszę, że mam przed sobą jeszcze kilka książek z serii, które będę mogła przeczytać.

Fajne, polecam. Jak komuś, podobnie jak mi, film pozostawił duży niedosyt i wiele niezrozumiałych wątków, to zdecydowanie warto sięgnąć po książkę. W książce wszystko jest jasne - wydarzenia, motywacje postaci i ciągi przyczynowo skutkowe. Niezmiernie się cieszę, że mam przed sobą jeszcze kilka książek z serii, które będę mogła przeczytać.

A ja przewrotnie ocenię tu komplet. Ten oryginalny oczywiście. Tom 1 przeczytany z 15 lat temu i teraz powrót i próba przeczytania 6-cioksiągu

Diuna - 9, po przewrocie zaczyna się religijne bajdurzenie. Przed, 10!!!!

Mesjasz Diuny - 7, jeszcze w miarę ok ale zaczyna się równia pochyła.

Dzieci Diuny - 6, są ciekawe elementy ale te rozkminki już męczą

Bóg Imperator 5, zaskakujące i czasem nie wiadomo o co "temu Bogu" chodzi i pojawia się stary bohater - DI, słabe.

Heretycy Diuny - 1. Takie to już odleciałe że po 250 stronach męki, powiedziałem pas. Poddałem się.

Kapitularz - 0, bo w ogóle nie ciekawi mnie co tam będzie

A reszta napisana przez syna....odcinanie kuponów, tak to wygląda ale nie sprawdzę. Jestem zniechęcony :(

Reasumując, sprzedaję komplet i moooooże kupię tylko tom 1 bo tam coś miało sens i jakoś się spinało. Do następnych tomów nie mam serca

A ja przewrotnie ocenię tu komplet. Ten oryginalny oczywiście. Tom 1 przeczytany z 15 lat temu i teraz powrót i próba przeczytania 6-cioksiągu

Diuna - 9, po przewrocie zaczyna się religijne bajdurzenie. Przed, 10!!!!

Mesjasz Diuny - 7, jeszcze w miarę ok ale zaczyna się równia pochyła.

Dzieci Diuny - 6, są ciekawe elementy ale te rozkminki już męczą

Bóg Imperator 5,...

FRANK HERBERT DIUNA

mp3

czyta Krzysztof Gosztyła

Rebis 2017

Ponad 24 godziny nagrania


Dwudziestoczterogodzinna uczta dla ucha.

Uczta dla wyobraźni.

Piasek.

Woda. Ekologia.

Wojna. Miłość .

Rodzina. Polityka.

Poezja. Historia. Patriotyzm.

Magia. Wiara.

Epopeja na miarę współczesności.

FRANK HERBERT DIUNA

mp3

czyta Krzysztof Gosztyła

Rebis 2017

Ponad 24 godziny nagrania


Dwudziestoczterogodzinna uczta dla ucha.

Uczta dla wyobraźni.

Piasek.

Woda. Ekologia.

Wojna. Miłość .

Rodzina. Polityka.

Poezja. Historia. Patriotyzm.

Magia. Wiara.

Epopeja na miarę współczesności.

O świecie Diuny słyszałam oczywiście od dawna. Ale dopiero film zachęcił mnie do sięgnięcia po książkę. Nie do końca wiedziałam czego się spodziewać. Akcja płynie bardzo powoli. Zdarzają się przesunięcia czasowe, zupełnie bez ostrzeżenia mija kilka miesięcy lub lat. Ale trzeba przyznać, że świat Arrakis jest wciągający choćby przez to, jak bardzo różni się od tego, co znamy. Świat, w którym najcenniejsza jest woda, żyje się nocą, by w ciągu dnia unikać gorąca i oszczędzać wodę ciała. Planeta, po której pełzają stworzyciele i z której pozyskuje się przyprawę. Świat skrajnie odmienny o niesprzyjających ludziom warunkach. A jednak żyje tam lud Fremenów, najbardziej przystosowanych do swojej planety. Cały ten świat fascynuje i mimo że historia Paula jest wielowątkowa to płynie dość spokojnie. Nie wiem czy sięgnę po następne części. Końcówka wprowadza taki element zachęty, że mam ochotę dowiedzieć się, co dzieje się dalej, ale obawiam się znów tej bardzo powolnie biegnącej historii.

O świecie Diuny słyszałam oczywiście od dawna. Ale dopiero film zachęcił mnie do sięgnięcia po książkę. Nie do końca wiedziałam czego się spodziewać. Akcja płynie bardzo powoli. Zdarzają się przesunięcia czasowe, zupełnie bez ostrzeżenia mija kilka miesięcy lub lat. Ale trzeba przyznać, że świat Arrakis jest wciągający choćby przez to, jak bardzo różni się od tego, co...