Wigilia Wszystkich Świętych

Kolejna część o sprawach belgijskiego detektywa. W tej części pojawia się również jedna z moich ulubionych postaci: Pani Oliver. To właśnie dzięki niej Poirot interesuje się sprawą morderstwa młodej dziewczyny.

W tym tomie Poirot będzie chciał rozwiązać zagadkę śmierci Joyce, która jak podaje opis na okladce, zginęła podczas niewinnej zabawy, bo powiedziała, że kiedyś widziała morderstwo.
Mamy więc zarówno morderstwo sprzed kilku dni i morderstwo sprzed lat. Tajemniczych wydarzeń w tej niewielkiej okolicy nie brakowało.
Poirot staje więc przed nie lada wyzwanie.

Początek tomu nie był taki ciekawy. Później akcja znacznie przyspiesza. W tym tomie nie brakuje również odniesienie do wcześniejszych książek autorki. Bardzo lubię to rozwiązanie.

Zagadki śmierci Joyce nie udało mi się rozwiązać całkowicie. Rozwiązanie Poitora bardzo ciekawa.

Kolejna część o sprawach belgijskiego detektywa. W tej części pojawia się również jedna z moich ulubionych postaci: Pani Oliver. To właśnie dzięki niej Poirot interesuje się sprawą morderstwa młodej dziewczyny.

W tym tomie Poirot będzie chciał rozwiązać zagadkę śmierci Joyce, która jak podaje opis na okladce, zginęła podczas niewinnej zabawy, bo powiedziała, że kiedyś...

Cóż, nieco rozczarowujące. Nie było powiedziane wprost kto jest mordercą- były tylko podane dwie osoby (z czego jedna zupełnie z dupy, a drugą się domyśliłam),które niosły ciało. Nigdy nie powiedziano kto tak naprawdę zabił. Większość backstory morderców też skrócona na ostatnich stronach. Trochę rozczarowujące zakończenie, a miałam wysokie oczekiwania. Plus, momentami jakoś nudno się to czytało. Za dużo opisów ogrodów, ale przynajmniej spoko, że była pani Olivier i nawiązania do ,,Kart na stół”.

Cóż, nieco rozczarowujące. Nie było powiedziane wprost kto jest mordercą- były tylko podane dwie osoby (z czego jedna zupełnie z dupy, a drugą się domyśliłam),które niosły ciało. Nigdy nie powiedziano kto tak naprawdę zabił. Większość backstory morderców też skrócona na ostatnich stronach. Trochę rozczarowujące zakończenie, a miałam wysokie oczekiwania. Plus, momentami...

Sięgnęłam po te książkę ponieważ podobał mi się film „Duchy w Wenecji” oraz „Morderstwo w Orient Expressie” (lektura książki o tym samym tytule jeszcze przede mną). Jednak nie przeczytałam opisu książki i myślałam, że fabuła będzie podobna do filmu. Jakie było moje rozczarowanie, gdy okazało się inaczej. No cóż, mój błąd mogłam przeczytać opis. Mimo tego poznałam historię na nowo.

Podczas halloweenowej imprezy dziewczynka Joyce Reynolds opowiada znajomym, że kiedyś widziała prawdziwe morderstwo. Jednakże nikt jej w to nie wierzy, ponieważ słynęła z opowiadania kłamstw. Mimo tego wkrótce zostaje odnaleziona martwa. Rozwiązaniem zagadki zajmuje się oczywiście Herkules Poirot wraz z Ariadną Oliver.

Niestety książka mnie nie urzekła. Nie czułam napięcia w związku z szukaniem wskazówek przez detektywa, nie czułam tej historii. Postać detektywa wydawała mi się bezbarwna, flegmatyczna (jeżeli mogę tak to ująć). W samej historii brakowało mi dreszczyku, napięcia , dramatyzmu.

Sięgnęłam po te książkę ponieważ podobał mi się film „Duchy w Wenecji” oraz „Morderstwo w Orient Expressie” (lektura książki o tym samym tytule jeszcze przede mną). Jednak nie przeczytałam opisu książki i myślałam, że fabuła będzie podobna do filmu. Jakie było moje rozczarowanie, gdy okazało się inaczej. No cóż, mój błąd mogłam przeczytać opis. Mimo tego poznałam historię...

Trochę trudno ocenić mi te książkę, bo już wcześniej widziałem film z Davidem Suchetem. I o dziwo ten film wypadł lepiej niż książka. Słuchałem jej jako audiobook, który przeczytał sam Roch Siemianowski. Ale nawet jemu nie udało się rozkręcić akcji. Całość brzmiała dość monotonnie, choć historia w sumie ciekawa.

Trochę trudno ocenić mi te książkę, bo już wcześniej widziałem film z Davidem Suchetem. I o dziwo ten film wypadł lepiej niż książka. Słuchałem jej jako audiobook, który przeczytał sam Roch Siemianowski. Ale nawet jemu nie udało się rozkręcić akcji. Całość brzmiała dość monotonnie, choć historia w sumie ciekawa.

Ta jedna z późniejszych powieści Agathy Christie to powieść detektywistyczna, która łączy w sobie elementy klasycznego kryminału z wątkami obyczajowymi, obrazującymi pewne problemy społeczeństwa lat 60tych.

Podczas przyjęcia z okazji Halloween zamordowana zostaje Joyce Reynolds - miejscowa dziewczynka, która kilka godzin wcześniej przechwalała się, że była świadkiem morderstwa. Obecna na przyjęciu pani Oliver - autorka kryminałów, prosi detektywa Poirot o pomoc w okryciu prawdy o tej zbrodni. Komu mogło zależeć na śmierci dziewczynki? Czy faktycznie była ona świadkiem morderstwa? A jeśli tak, to kim była pierwsza ofiara? A przede wszystkim - kto jest mordercą?

Wielowątkowa fabuła, bogactwo postaci, złożona intryga i zaskakujące zakończenie to niewątpliwe zalety tej książki. Szybko się ją czyta, napisana jest łatwo przyswajalnym językiem, a drobne humorystyczne elementy czynią jej odbiór przyjemniejszym. Ciekawe wątki obyczajowe obrazują zmiany, jakie zaszły w społeczeństwie od czasów opisywanych we wczesnych powieściach Królowej Kryminału. Jedyny minus to kilka porzuconych i niewyjaśnionych ostatecznie wątków oraz brak typowego dla detektywa Poirot zebrania wszystkich zainteresowantch i posumowania wydarzeń.

Ta jedna z późniejszych powieści Agathy Christie to powieść detektywistyczna, która łączy w sobie elementy klasycznego kryminału z wątkami obyczajowymi, obrazującymi pewne problemy społeczeństwa lat 60tych.

Podczas przyjęcia z okazji Halloween zamordowana zostaje Joyce Reynolds - miejscowa dziewczynka, która kilka godzin wcześniej przechwalała się, że była świadkiem...

jak inne pozycje od tej autorki byly swietne, tak ta jest napisana bezbarwnie, boheterzy sa nijacy, Poirot nie jest juz ta ciekawa postacią znana z innych utworow, a nudnym i pozbawionym cech. Zawiodlam sie ta ksiazka, zdecydowanie polecam inne

jak inne pozycje od tej autorki byly swietne, tak ta jest napisana bezbarwnie, boheterzy sa nijacy, Poirot nie jest juz ta ciekawa postacią znana z innych utworow, a nudnym i pozbawionym cech. Zawiodlam sie ta ksiazka, zdecydowanie polecam inne

Ariadna Oliver bierze udział w przyjęciu halloweenowym , podczas którego zostaje zamordowana trzynastoletnia dziewczynka. Dzieje się to w niewielkim mieście gdzie wszyscy wiedzą wiele o sobie. Pisarka ściąga na pomoc Herkulesa Poirot. Detektywowi z koliei pomaga osiadły w tej miejscowości nadinspektor Spence znany z " Pani McGinty nie żyje". Sympatyczne jest , że wspomina się też o pannie Bulstrode z " Kota wśród gołębi". Mimo niedomagań fizycznych [ ból spowodowany za ciasnymi lakierkami ] umysł Poirota jest jak zwykle sprawny.
Mnie zainteresował motyw wspaniałego ogrodu , który został założony w opuszczonych kamieniołomach. Odszukałam film , a w nim odpowiednie sceny , żeby zobaczyć jak filmowcy wyobrazili sobie to niesamowite dzieło . Okazało się , że sfilmowali formowany ogród z zielenią przystrzyżoną w stożki. Zgiń przepadnij , czarna maro - nie lubię formalnych ogrodów francuskich , Agatha Christie inaczej to opisała.
W tej książce mamy jeden z najciekawszych motywów morderstwa jaki spotkałam w przeczytanych przeze mnie kryminałach [ setkach kryminałów].
Niestety są też niespójności i nielogiczne zachowania bohaterów . Gdyby postępowali rozsądnie kryminał skończyłby się już po kilkudziesięciu stronach , a tak zapraszam do przeczytania 280 stron " Wigilii Wszystkich Świętych"

Ariadna Oliver bierze udział w przyjęciu halloweenowym , podczas którego zostaje zamordowana trzynastoletnia dziewczynka. Dzieje się to w niewielkim mieście gdzie wszyscy wiedzą wiele o sobie. Pisarka ściąga na pomoc Herkulesa Poirot. Detektywowi z koliei pomaga osiadły w tej miejscowości nadinspektor Spence znany z " Pani McGinty nie żyje". Sympatyczne jest , że wspomina...

Wigilia wszystkich świętych" to jedyna jak dotąd książka Christie, która mi się nie podobała. 😔 Została wydana w 1969 roku, więc jest jednym z ostatnich dzieł pisarki. Miałam wrażenie, że Christie zmęczyła się już pisaniem kryminałów i swym bohaterem. Poirot jest tu bezbarwny, a jego głównym atrybutem są uwierające buty. Mam teorię, że autorka tak go już nie cierpiała, że specjalnie włożyła mu na stopy za małe lakierki.

W każdym razie Poirot jest tu męczący, jak i cała książka. Po raz pierwszy kryminał angielskiej pisarki nie zdołał utrzymać mojej uwagi i był bardzo nużący. Powtarzalna fabuła i powtarzalne dialogi, niezbyt wyraziste postacie, które zlewały się w jedno. Poza tym zdziwiło mnie, jak bardzo wyprani z emocji są bohaterowie. Ginie tu dziewczynka, a wszyscy mieszkańcy, łącznie z jej matką i bratem, szybko przechodzą nad tym do porządku dziennego i są zimno jak ryby

Na dodatek miałam wrażenie, jakby Christie traktowała współczesny świat coś złego. Mnóstwo bohaterów wygłasza bowiem tyrady, jak to kiedyś było lepiej a teraz to tylko syf, kiła i mogiła (no, nie dosłownie, ale wiecie, o co mi chodzi).

Wigilia wszystkich świętych" to jedyna jak dotąd książka Christie, która mi się nie podobała. 😔 Została wydana w 1969 roku, więc jest jednym z ostatnich dzieł pisarki. Miałam wrażenie, że Christie zmęczyła się już pisaniem kryminałów i swym bohaterem. Poirot jest tu bezbarwny, a jego głównym atrybutem są uwierające buty. Mam teorię, że autorka tak go już nie cierpiała, że...

Autorka jak zwykle nie zawodzi ❤️ Świetnie poprowadzona zagadka, tak na prawdę przy końcówce dopiero domyśliłam się o kogo chodzi. Super!

Autorka jak zwykle nie zawodzi ❤️ Świetnie poprowadzona zagadka, tak na prawdę przy końcówce dopiero domyśliłam się o kogo chodzi. Super!

Jak zwykle niezrównana Agatha Christie. Uwielbiam jej powieści i głównych bohaterów. Porównuję teraz filmy, które powstały na podstawie książek z tekstem pisanym.

Jak zwykle niezrównana Agatha Christie. Uwielbiam jej powieści i głównych bohaterów. Porównuję teraz filmy, które powstały na podstawie książek z tekstem pisanym.