Der Feind

Groza wojny ukazana w krótkich opowiadaniach.

Groza wojny ukazana w krótkich opowiadaniach.

Zbiór opowiadań gdzie motywem wiążącym jest wojna. Zbiór spokojnych, cichych, antywojennych w swojej wymowie, opowiadań.

Zbiór opowiadań gdzie motywem wiążącym jest wojna. Zbiór spokojnych, cichych, antywojennych w swojej wymowie, opowiadań.

Ta niewielka objętościowo pozycja, powstała w 1931 roku, zawiera sześć krótkich opowiadań, opisujących sceny i następstwa I wojny światowej; jest to chyba jedno z mniej popularnych dzieł Ericha Marii Remarque’a. To manifest przeciwko wojnie, przeciwko śmierci, przeciwko zabijaniu, to dramatyczna odsłona ludzkich losów, nie tylko uczestników walk, bitewnych rzezi, ale także ich bliskich, oczekujących na powrót synów, mężów czy braci. To obraz traum, poniesionych strat w szerokim tego słowa znaczeniu, to niemożność zapomnienia, to ból i poczucie porażki, to zadawane nieustannie pytanie - czemu służy wojna, czym różnią się ludzie po obu stronach okopów, po co tyle ofiar, zniszczenia, bólu.
Wyjątkowa, bolesna i wzruszająca, jak wszystkie książki Ericha Marii Remarque’a.

Ta niewielka objętościowo pozycja, powstała w 1931 roku, zawiera sześć krótkich opowiadań, opisujących sceny i następstwa I wojny światowej; jest to chyba jedno z mniej popularnych dzieł Ericha Marii Remarque’a. To manifest przeciwko wojnie, przeciwko śmierci, przeciwko zabijaniu, to dramatyczna odsłona ludzkich losów, nie tylko uczestników walk, bitewnych rzezi, ale także...

Zbiór krótkich opowiadań Remarque 'a to swoiste dopełnienie jego powieści "Na zachodzie bez zmian" , którą każdy powinien przeczytać. Nie tylko dlatego,że jest to arcydzieło literatury pięknej, ale głównie dlatego,że jest to powieść antywojenna. Podobnie jak opowiadania z tego małego zbioru. Autor przedstawia wojnę jako piekło i nie tylko dlatego,że można umrzeć, gorsze jest to,że można zabić drugiego człowieka. Egzystencjalne refleksje na temat człowieczeństwa i kondycji ludzkiej, która w czasach próby objawia się w pełnej krasie. Autor opisuje swoje własne doświadczenia,gdy walczył w okopach pierwszej wojny światowej i gdy zrozumiał,jakim barbarzyństwem jest wojna. Po obydwu stronach frontu walczą tacy sami ludzie, głównie młodzi chłopcy, których omamiła patriotyczna propaganda. Zabijają się w imię czego tak naprawdę? Miłości ojczyzny, obrony granic czy polityki? Jaki jest sens wojny i śmierci milionów żołnierzy? Młodych ludzi, którzy zostali mięsem armatnim.
Te opowiadania dotykają wrażliwej części naszej duszy i aż chce się krzyczeć - nigdy więcej wojny!!! Napisane ponad sto lat temu,a tak aktualne dzisiaj, gdy na świecie nadal trwają wojny, w których giną nie tylko żołnierze. Ludzie chyba nigdy się nie zmienią. Wydawać by się mogło,że po dwóch krwawych wielkich wojnach w XX wieku możni tego świata się opamiętają... Złudne nadzieje...
POLECAM!!!
atena1wspak

Zbiór krótkich opowiadań Remarque 'a to swoiste dopełnienie jego powieści "Na zachodzie bez zmian" , którą każdy powinien przeczytać. Nie tylko dlatego,że jest to arcydzieło literatury pięknej, ale głównie dlatego,że jest to powieść antywojenna. Podobnie jak opowiadania z tego małego zbioru. Autor przedstawia wojnę jako piekło i nie tylko dlatego,że można umrzeć, gorsze...

Remarque w krótkiej formie chyba nie jest dla mnie. Nie odnajdywalam w tych opowiadaniach tego czegoś, drugiego dnia, znaczenia, które skłoniłoby mnie do głębszej refleksji. Jedynie tytułowe opowiadanie, "Wróg" miało w sobie tę moc, której poszukiwałam.
No więc niestety pozostaję bez zachwytów, ale może kiedyś do tej lektury wrócę

Remarque w krótkiej formie chyba nie jest dla mnie. Nie odnajdywalam w tych opowiadaniach tego czegoś, drugiego dnia, znaczenia, które skłoniłoby mnie do głębszej refleksji. Jedynie tytułowe opowiadanie, "Wróg" miało w sobie tę moc, której poszukiwałam.
No więc niestety pozostaję bez zachwytów, ale może kiedyś do tej lektury wrócę

Po twórczość Remarque sięgnąłem ponownie z pewnym sentymentem. W pamięci utkwiło mi czytane dawno „Na zachodzie bez zmian”. Pomimo upływu lat w pamięci książka ta przetrwała więc uznaję to za znak, że miała w sobie to coś.

Ale przechodząc do „Wroga”. Technicznie otrzymujemy tutaj 10 opowiadań rozmieszczonych na 80 stronach. Tematycznie wszystkie oscylują wokół I Wojny Światowej. I to co trzeba w pierwszej kolejności przyznać autorowi to to, że w piękne słowa ubiera rzeczy straszne. W tekstach nie otrzymamy opowiadań prosto z frontu, czasy wojny już minęły, ale wśród bezpośrednich uczestników wydarzeń pozostały ogromne, nieprzepracowane traumy. I właśnie o tym jakie piętno odciska wojna zarówno na żołnierzach jak i ich bliskich jest ta książka. Autor trafia w uczucia czytelnika, piękne chwile łączy z najbardziej bolesnymi, co stanowi mieszankę wybuchową.

Między zdaniami przewija się również wątek dotyczący tego jak wojna postrzegana jest przez społeczeństwo. Boli, że osoby nieuczestniczące bezpośrednio w starciach, bazujące często na propagandowych informacjach są przekonane o słuszności konfliktu…

Nawet jeśli nie znacie innych pozycji autora to warto od „Wroga” zacząć. Poznać styl pisania, język, poruszaną tematykę. Ja osobiście, mam nadzieję, że poczujecie chemię, a jeśli nie to w końcu tylko 80 stron.

Po twórczość Remarque sięgnąłem ponownie z pewnym sentymentem. W pamięci utkwiło mi czytane dawno „Na zachodzie bez zmian”. Pomimo upływu lat w pamięci książka ta przetrwała więc uznaję to za znak, że miała w sobie to coś.

Ale przechodząc do „Wroga”. Technicznie otrzymujemy tutaj 10 opowiadań rozmieszczonych na 80 stronach. Tematycznie wszystkie oscylują wokół I Wojny...

Mistrz zarówno długiej jak i krótkiej formy

Mistrz zarówno długiej jak i krótkiej formy

Przepiękne nowe wydanie opowiadań jednego z najbardziej znanych pisarzy niemieckich, który głównie opisywał czasy I wojny światowej oraz jej skutki.
Do tego zbioru #domwydawniczyrebis wybrał 8 opowiadań, z których każde mim, iż dotyczy I wojny światowej, opisuje ją z różnej perspektywy.
Ja przyznam szczerze, że uwielbiam styl pisania #remarque i zawsze każda jego proza mnie porusza i zmusza do refleksji nie tylko nad minionymi czasami, ale też nad teraźniejszością.
Z tego zbioru najbardziej podobało mi się tytułowe opowiadanie #Wróg i wyjątkowo poruszające #jűrgentamen.
Za każdym razem jak czytam Remarque zachwycam się nad jego umiejętnością zawarcia takiej głębi, w tak niewielkiej liczbie słów.
Dodatkowo te słowa są wiecznie aktualne i zwykły człowiek jest tylko pionkiem w grze polityków i władców.

Mi najbardziej zapadły w pamięć słowa: „Pierwotnie nie byli wrogami; stawali się nimi, dopiero gdy dawano im broń do ręki. (…)Ale zaczęło mi świtać, że to broń zmusza nas do tej wojny. Na świecie było tyle broni, że w końcu wzięła ona górę nad ludźmi i zamieniła ich we wrogów…”

Ta książka jest nie tylko dla miłośników historii i krótkich form literackich, to pozycja, którą powinien przeczytać każdy, żeby nie popełniać błędów naszych przodków, ale też uświadomić sobie, że nawet wrogowie potrafili sobie pomagać.

Przepiękne nowe wydanie opowiadań jednego z najbardziej znanych pisarzy niemieckich, który głównie opisywał czasy I wojny światowej oraz jej skutki.
Do tego zbioru #domwydawniczyrebis wybrał 8 opowiadań, z których każde mim, iż dotyczy I wojny światowej, opisuje ją z różnej perspektywy.
Ja przyznam szczerze, że uwielbiam styl pisania #remarque i zawsze każda jego proza...

Zbiór opowiadań o tematyce wojennej, z których "Wróg" jest najbardziej spektakularny.
Nadal aktualna jest wypowiedzi autora:
" Zawsze myślałem, że każdy jest przeciwko wojnie, dopóki nie odkryłem, że są i tacy, którzy są za, zwłaszcza ci, którzy nie muszą na nią iść..."

Zbiór opowiadań o tematyce wojennej, z których "Wróg" jest najbardziej spektakularny.
Nadal aktualna jest wypowiedzi autora:
" Zawsze myślałem, że każdy jest przeciwko wojnie, dopóki nie odkryłem, że są i tacy, którzy są za, zwłaszcza ci, którzy nie muszą na nią iść..."

Opowiadania o najróżniejszych aspektach wojny. Wszystkie przejmująco smutne. Najbardziej podobało mi się "Historia miłości Anette", choć też zupełnie złamała mi serce.

Opowiadania o najróżniejszych aspektach wojny. Wszystkie przejmująco smutne. Najbardziej podobało mi się "Historia miłości Anette", choć też zupełnie złamała mi serce.