Wszystko czerwone

Książki Joanny Chmielewskiej uwielbiam (do "Studni przodków") ,ale pod warunkiem że czytam je osobiście. Każda interpretacja irytuje mnie niezmiernie ,poza jednym wyjątkiem ,ale napisałem o tym przy "Bocznych drogach". :)

Książki Joanny Chmielewskiej uwielbiam (do "Studni przodków") ,ale pod warunkiem że czytam je osobiście. Każda interpretacja irytuje mnie niezmiernie ,poza jednym wyjątkiem ,ale napisałem o tym przy "Bocznych drogach". :)

Przeczytałem żeby chociaż jedną pozycję zaliczyć tej autorki i móc powiedzieć cokolwiek poparte czytaniem. Musiałem się trochę przymusić żeby czytać dalej na początku, przeskoczyłem kilkanaście stron i stwierdziłem trupa niemal na samym początku książki, więc poszedłem dalej ;) Ale nie wiem czy przeczytam cokolwiek innego J. Chmielewskiej - z całym szacunkiem ale jak dla mnie to trochę zbyt "babskie". Chociaż ma i klimat ta literatura, może na wakacje coś pójdzie. ;)

Przeczytałem żeby chociaż jedną pozycję zaliczyć tej autorki i móc powiedzieć cokolwiek poparte czytaniem. Musiałem się trochę przymusić żeby czytać dalej na początku, przeskoczyłem kilkanaście stron i stwierdziłem trupa niemal na samym początku książki, więc poszedłem dalej ;) Ale nie wiem czy przeczytam cokolwiek innego J. Chmielewskiej - z całym szacunkiem ale jak dla...

Audiobook
Może coś ze mną nie tak, ale kompletnie nie leży mi poczucie humoru, ani styl pisania Joanny Chmielewskiej. Słyszałam od wielu osób, że "Wszystko czerwone" to najlepsza i najzabawniejsza jej książka, ale nie zaiskrzyło w najmniejszym stopniu. O ile w przypadku "Lesia" kilka razy się zaśmiałam to słuchając tej powieści ani razu. Miałam wrażenie ciągłego chaosu, co mnie irytowało i zakończenie też było dla mnie rozczarowujące. Jedyny jasny punkt tej książki to duński policjant, który w fantastyczny sposób przekręcał zdania w języku polskim. Z wielką niecierpliwością czekałam na każde pojawienie się tego osobnika w powieści.
Mam jeszcze w planach "Najstarszą prawnuczką" i to pewnie będzie moje pożegnanie z twórczością pani Joanny.

Audiobook
Może coś ze mną nie tak, ale kompletnie nie leży mi poczucie humoru, ani styl pisania Joanny Chmielewskiej. Słyszałam od wielu osób, że "Wszystko czerwone" to najlepsza i najzabawniejsza jej książka, ale nie zaiskrzyło w najmniejszym stopniu. O ile w przypadku "Lesia" kilka razy się zaśmiałam to słuchając tej powieści ani razu. Miałam wrażenie ciągłego chaosu, co...

Jak dla mnie najlepsza książka Chmielewskiej. Choć większość jest naprawdę doskonałych.

Jak dla mnie najlepsza książka Chmielewskiej. Choć większość jest naprawdę doskonałych.

Książka J. Chmielewskiej przeczytana 25 lat temu, 10 i w 2020 roku. Za każdym razem śmieszy obłędnie, choć z różnych powodów.
Powrót po latach do książek, które się kiedyś uwielbiało ma niesamowicie słodki smak.
Nasze nowe doświadczenia, wspomnienia - wszystko, co się zdarzyło od poprzedniej lektury sprawia, że książka jest inaczej interpretowana i rozumiana.
Na tym polega fenomen Chmielewskiej - ona może towarzyszy nam całe życie. Bawić, odstresowywać na nowo.

Książka J. Chmielewskiej przeczytana 25 lat temu, 10 i w 2020 roku. Za każdym razem śmieszy obłędnie, choć z różnych powodów.
Powrót po latach do książek, które się kiedyś uwielbiało ma niesamowicie słodki smak.
Nasze nowe doświadczenia, wspomnienia - wszystko, co się zdarzyło od poprzedniej lektury sprawia, że książka jest inaczej interpretowana i rozumiana.
Na tym...

Bez oceny....lata temu przeczytana, nawet nie pamiętam jaka była, a niestety po 20 stronach się poddałem.... zdecydowanie niemożliwe jest więcej

Bez oceny....lata temu przeczytana, nawet nie pamiętam jaka była, a niestety po 20 stronach się poddałem.... zdecydowanie niemożliwe jest więcej

Męcząca i chaotyczna książka. Czytałam ją tylko z dwóch powodów - rozpoznania mordercy (słabe) i pana Muldgaarda (cudowny).

Męcząca i chaotyczna książka. Czytałam ją tylko z dwóch powodów - rozpoznania mordercy (słabe) i pana Muldgaarda (cudowny).

Świetna książka jak wszytkie Joanny Chmielewskiej.
Doskonała fabuła z morderstwem w tle i dużą dozą humoru, rozgrywającą się w Kopenhadze. Trudno oderwać się od czytania.

Świetna książka jak wszytkie Joanny Chmielewskiej.
Doskonała fabuła z morderstwem w tle i dużą dozą humoru, rozgrywającą się w Kopenhadze. Trudno oderwać się od czytania.

Wielbię niezmiennie od kilkunastu lat.

Wielbię niezmiennie od kilkunastu lat.

Jak dla mnie pozycja męcząca i irytująca. Rozumiem, że książka ma już 50 lat jednak czytałam starsze pozycje lepiej się bawiąc. Nie spodobało mi się pióro Chmielewskiej, nie jestem też fanką rozpisywania bohaterów na 1. stronie- wolę ich poznać na kartach powieści. Zbrodnia przewidywalna i bez błysku, niektóre strony mam wrażenie jakby się powtarzały (w kółko to samo). Zawiodłam się bo słyszałam dobre opinie, jednak mnie nie przypadła ta książka do gustu. Przeczytałam ze względu na konkurs, jednak raczej nie sięgnę więcej po tą serię.

Jak dla mnie pozycja męcząca i irytująca. Rozumiem, że książka ma już 50 lat jednak czytałam starsze pozycje lepiej się bawiąc. Nie spodobało mi się pióro Chmielewskiej, nie jestem też fanką rozpisywania bohaterów na 1. stronie- wolę ich poznać na kartach powieści. Zbrodnia przewidywalna i bez błysku, niektóre strony mam wrażenie jakby się powtarzały (w kółko to samo)....