Mam wrażenie, że książki Tadeusza Dołęgi-Mostowicza wciąż pozostają w kręgu mniej znanych lektur. A są to historie pełne barw, ukrytych znaczeń a także motywów dyktowanych przez prawdziwe życie. I mam na myśli tutaj nie tylko słynnego "Znachora", ale także pozostałe historie spod pióra autora.

"Trzy serca" to lektura, którą okrywałam z rosnącą ciekawością. Nie spodziewałam się, że aż tak przypadnie mi do gustu a jednak autor w pełni trafił w moje oczekiwania i przedstawił mi świat takim jakim on był w ówczesnych czasach. Zaprosił do przedwojennej Warszawy i otworzył drzwi do blichtru oraz przepychu, które zwodziły bohaterów i dyktowały im własne warunki. Konfrontując oczekiwania społeczne z niespełnionymi ambicjami postacie Dołęgi-Mostowicza pokazały, że nie zawsze musimy wpisywać się w to co robią wszyscy, by czuć się dobrze i iść przez życie z podniesioną głową. Prosty język i malowniczy styl od samego początku zachęcają czytelnika do przewracania kolejnych stron i opisują w pełni dojrzałą, wiarygodną historię.

Przenosimy się do wielkiego miasta i sledzimy życie arystokratów oraz ziemiaństwa. Alkohol i dynamiczne dyskusje zajmują czas na zabawie i szaleństwie, nie bacząc na to co wydarzy się tuż za rogiem. Hrabia i jego kuzynka pokażą czytelnikom jak nocne życie potrafi wciągnąć, zepsuć i pozbawić ograniczeń. Ona wytworna, piękna i inteligentna nagle zacznie się zatracać na naszych oczach. A jak sobie okaże będzie to dopiero wstęp do kolejnych dramatycznych wydarzeń.

Autor w zaskakujący sposób prowadzi nas przez przedstawioną sieć międzyludzkich relacji i rozkłada na czynniki pierwsze profile psychologiczne swoich bohaterów. Robi to z precyzją, wprawą a także bystrością oraz spostrzegawczością świata. Jego postacie są w pełni dojrzałe, wymykające się wszelkim schematom a także stające na pograniczu dobra i zła, ponieważ czytelnik ma szansę spojrzeć jak zmieniają się na naszych oczach, jak wpływ szaleńczej zabawy potrafi kształtować charakter na nowo. Z zaskoczeniem i niemałym przerażeniem zatem patrzymy jak eleganccy bohaterowie staczają się w dół ku otchłani krótkiej ekscytacji i nie baczą na to, że stoją w przededniu nadchodzącej wojny. Mrok zatem wsi w powietrzu, ale pojawia się też zapach dobrej zabawy i poczucie wolności, konfrontując zatem te wszystkie skrajne emocje otrzymujemy lekturę od której trudno się oderwać i która zaskakuje na każdym kroku.

"Trzy serca" to obowiązkowa historia dla wszystkich, którzy poszukują książek dojrzałych, inteligentnych i mocno dających do myślenia. Pobudza wyobraźnię, wciąga nas do świata sprzecznych czynów i udowadnia, że natura ludzka jest tak złożona, że momentami niemożliwa do zrozumienia. Autor wydaje się bacznym obserwatorem świata, inteligentnym człowiekiem potrafiącym rozłożyć psychologiczne aspekty ludzkie na czynniki pierwsze, dzięki temu otrzymujemy angażującą lekturę pełną ukrytych znaczeń. Żałuję, że ta książka wciąż pozostaje bez echa w świecie polskiej literatury, ponieważ wydaje się jedną z najciekawszych opowieści jakie ostatnio miałam okazję przeczytać.

Mam wrażenie, że książki Tadeusza Dołęgi-Mostowicza wciąż pozostają w kręgu mniej znanych lektur. A są to historie pełne barw, ukrytych znaczeń a także motywów dyktowanych przez prawdziwe życie. I mam na myśli tutaj nie tylko słynnego "Znachora", ale także pozostałe historie spod pióra autora.

"Trzy serca" to lektura, którą okrywałam z rosnącą ciekawością. Nie spodziewałam...

Polski pisarz, scenarzysta i dziennikarz okresu międzywojennego-Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał wiele wciągających powieści, które nadal są bardzo poczytne. Za przykład mogą posłużyć takie powieści jak: Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor czy Doktor Murek. W 1938 roku ukazała się książka Trzy serca, która była inspirowana prawdziwymi wydarzeniami mającymi miejsce w 1937 roku i zamianą dzieci dokonaną przez mamkę. Tę historię właśnie poznawałam podczas weekendu majowego.

Akcja powieści rozgrywa się w trzech miejscach: w przedwojennej Warszawie, w Zakopanem oraz w majątku Prudy w Wielkopolsce. Fabuła skupia się wokół trójki młodych ludzi: hrabiego Rogera Tynieckiego, jego kuzynki Kasi Pomianówny, nazywanej Kate i Maćka Zudry-pomocnika ekonoma, który jest nieślubnym synem kucharki. Postacie bohaterów zostały nakreślone z wielkim znawstwem duszy ludzkiej i nie sposób przejść obok nich obojętnie. Maciek jest synem kucharki, ale w dzieciństwie był nieodłącznym towarzyszem syna hrabiego, z którym wchodził na drzewa, uczył się i był powiernikiem tajemnic. Jako dorosły mężczyzna odznacza się obowiązkowością, grzecznością, roztropnością, dyskretnością i ma jedno wielkie marzenie do spełnienia. Roger włóczy się po całym świecie, wciąż zmienia uczelnie, hula i wpada w różne tarapaty. Jest przystojny, bezpośredni, dumny, bogaty, snobistyczny, ekstrawagancki i od wielu lat otacza się płytką, hulaszczą młodzieżą. Po powrocie do domu, po licznych wojażach, nie może ukryć wrażenia jakie na nim wywiera Kate i zakochuje się w niej bez pamięci. Kate jest piękną, inteligentną i subtelną kobietą. Ludzie patrzą na nią z podziwem, zwracają się do niej z uwielbieniem i otaczają atmosferą nieustannej adoracji. Dziewiętnastoletnia Kate jest zawsze miła, pogodna, serdeczna, ale jakby odgrodzona nieuchwytną przegrodą, która nie pozwala zajrzeć do jej duszy, poznać myśli i prawdziwych uczuć. Odczuwa sympatię, życzliwość, serdeczne uśmiechy, ciepłe słowa i zdaje sobie sprawę, że nie potrafiłaby bez nich żyć. Długo pracowała nad sobą i osiągała kolejne cele, aż stała się pięknością z wrodzonym wdziękiem, wykształconą, taktowną kobietą z nieskazitelną etykietą. Świadomie budowała swoją wartość i przyszłość, ale nadszedł dzień, w którym małe słowo wypowiedziane przez krótką chwilę spowodowało, iż całe jej życie runęło pod nieprzewidzianym ciężarem, druzgocząc świetlaną przyszłość...

Autor bardzo dobrze oddaje atmosferę przedwojennej Warszawy z lokalami wypełnionymi po brzegi, gdzie artyści recytują swoje wiersze, muzycy grają na saksofonach, damy po koktajlach rzewnie płaczą i dorysowują pomadkami do ust wąsy oraz hiszpańskie bródki swoim towarzyszom; panowie robią sceny zazdrości, a to wszystko przy humorach poprawianych licznymi kieliszkami, dowcipami, aforyzmami, trafnymi uwagami i ciętymi ripostami. Wystawne kolacje, pokoje brydżowe, sale balowe, gdzie goście tańczą w rytmie walca i fokstrota jakby na świecie nie było zmartwień.

Powieść Trzy serca Tadeusza Dołęgi-Mostowicza można uznać za interesującą książkę, gdyż ma ciekawą fabułę, wyraziste postacie oraz barwny styl literacki. Jeśli lubicie historie pełne emocji-wzruszenia, gniewu, rozpaczy, niechęci, nienawiści, podziwu oraz tajemnic i zwrotów akcji, to warto abyście dali szansę tej retro powieści:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Polski pisarz, scenarzysta i dziennikarz okresu międzywojennego-Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał wiele wciągających powieści, które nadal są bardzo poczytne. Za przykład mogą posłużyć takie powieści jak: Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor czy Doktor Murek. W 1938 roku ukazała się książka Trzy serca, która była inspirowana prawdziwymi wydarzeniami mającymi miejsce w 1937 roku...

Lubię twórczość tego pisarza i ta książka również mnie nie zawiodła. Ciekawa historia; dwaj młodzi ludzie dowiadują się, że w rzeczywistości są zupełnie kimś innym, niż dotychczas sądzili, zmiana sytuacji i tak naprawdę pozycji społecznej wywraca ich życie do góry nogami. Autor ukazuje tutaj przede wszystkim to, co dzieje się z Gogiem, jednym z głównych bohaterów, który stracił majątek i nie może pogodzić się z nowym, skromniejszym niż do tej pory trybem życia, co doprowadza go do nałogu, długów, utraty godności i moralności. Myślę, że tak naprawdę to historia dająca odnieść się także do obecnych czasów. Polecam :)

Lubię twórczość tego pisarza i ta książka również mnie nie zawiodła. Ciekawa historia; dwaj młodzi ludzie dowiadują się, że w rzeczywistości są zupełnie kimś innym, niż dotychczas sądzili, zmiana sytuacji i tak naprawdę pozycji społecznej wywraca ich życie do góry nogami. Autor ukazuje tutaj przede wszystkim to, co dzieje się z Gogiem, jednym z głównych bohaterów, który...

Bardzo lubię Tadeusza Dołęgę-Mostowicza. Znachor i Profesor Wilczór to chyba moje ulubione książki tego autora, powracałam do nich wielokrotnie.

Z wielką ochotą zabrałam się za Trzy serca i muszę powiedzieć, że książka ta mnie troszkę rozczarowała.

Pomysł rewelacyjne ale jak na mój gust całość dosyć przegadana. Początek i koniec mają spójną akcję natomiast środek jakoś się rozlewa w nieskończonych dyskusjach przyjaciół i znajomych Kate i Goga.

Jest to oczywiście, jak każda powieść Mostowicza, doskonały obraz świata dla nas Polaków z trzeciej RP już mitycznego. Autor, jako że opisywał swoją rzyczywistość, zostawił nam autentyczny obraz tamtego okresu i jest to bezcenne.

Co do samych bohaterów. Gogo jest postacią świetnie napisaną i ze wszech miar prawdziwą, istniejąca w każdych czasach. Piotruś Pan, prostak, cham a przede wszystkim leń patentowany. Jak wielu jest takich ludzi, którzy nie szanują pracy i satysfakcji z osiągenia czegoś w życiu własnym wysiłkiem. Wszystko im się należy, wszystko powinno być im dane, nawet praca, tylko "odpowiednia" dla nich i niezbyt wyczerpująca.

Na ostatniej stronie powieści Gogo się rehabilituje ale muszę powiedzieć, że średnio w to wierzę, może dlatego że autor przez poprzednie 300 stron doskonale przedstawił jego podły character.

Powieść ma happy end i nie ma ponieważ wiemy co się stanie w życiu bohaterów i samego autora za rok lub dwa. Wojna. Ich świat zniknie.

Tadeusz Dołega- Mostowicz zginął we wrześniu 1939 roku, odszedł wraz z epoką którą opisywał nie doczekawszy nowych czasów powojennych.

Polecam.

Bardzo lubię Tadeusza Dołęgę-Mostowicza. Znachor i Profesor Wilczór to chyba moje ulubione książki tego autora, powracałam do nich wielokrotnie.

Z wielką ochotą zabrałam się za Trzy serca i muszę powiedzieć, że książka ta mnie troszkę rozczarowała.

Pomysł rewelacyjne ale jak na mój gust całość dosyć przegadana. Początek i koniec mają spójną akcję natomiast środek jakoś...

Kolejna genialna powieść, uniwersalny przekaz oraz uniwersalna Historia, Polecam każdemu.

Kolejna genialna powieść, uniwersalny przekaz oraz uniwersalna Historia, Polecam każdemu.