Miłość mojego życia

Emma jest uznawaną panią biolog. Dla swojej rodziny, córeczki Ruby i męża Leo, zrobiłaby wszystko.
Leo jest autorem n€krologów. Kiedy Emma staje się poważnie chora, mąż Emmy skupia się na pracy, badając życie Emmy i pisząc o nim. Jednak to co odkrywa, na zawsze zmieni jego życie, ponieważ Emma, wszystko co o sobie opowiedziała, to kłamstwo..
Kim naprawdę jest kobieta i jakie ma cele?

"Miłość mojego życia" to moja pierwsza pozycja od Rosie Walsh. Mimo, że autorka nie ma na swoim koncie wielu napisanych pozycji, po przeczytaniu w/w lektury, wiem, że jak ukażą się jej kolejne książki, będę po nie zdecydowanie sięgać.
Historia jaką stworzyła autorka wciąga już od samego początku. Język jakim posługuje się Rosie Walsh jest ciekawy, ale zarazem tajemniczy, sprawiając wrażenie, jakbym stała się częścią fabuły. Wczułam się w tę opowieść całą sobą i z niebywałym zaciekawieniem czytałam kolejne strony. Jest to o tyle interesujące przy thrillerach, ponieważ nie tylko trzymają w napięciu, ale pochłaniają nas do końca.
Rosie w ciekawy sposób wykreowała postać Emmy; tworząc ją, stworzyła automatycznie jej alter-ego. Żona Leo okazuje się inną osobą, przez co jej mąż nie jest już niczego pewny. Akcja jest prowadzona z perspektywy Leo i Emmy. Mimo, iż to thriller, było mi momentami żal mężczyzny, który dowiaduje się po latach, że osoba, z którą żył, mieszkał, kochał, okazuje się tylko wykreowaną postacią.
Lektura w ciekawy sposób dostarcza nam niewiadomych i nie jest tak oczywista i przewidywalna.
"Miłość mojego życia" to bardzo sprytny i pomysłowy thriller psychologiczny. Całość bardzo dobrze się zgrywa i lektura może umilić wieczór swoją historią. Serdecznie polecam.

Emma jest uznawaną panią biolog. Dla swojej rodziny, córeczki Ruby i męża Leo, zrobiłaby wszystko.
Leo jest autorem n€krologów. Kiedy Emma staje się poważnie chora, mąż Emmy skupia się na pracy, badając życie Emmy i pisząc o nim. Jednak to co odkrywa, na zawsze zmieni jego życie, ponieważ Emma, wszystko co o sobie opowiedziała, to kłamstwo..
Kim naprawdę jest kobieta i...

Bardzo dobry thriller psychologiczny. Narracja prowadzona z dwóch perspektyw - Leo oraz Emmy, mamy także rozdziały z pamiętnika Janice. Bohaterów i ich tajemnice poznajemy stopniowo, Autorka powoli buduje napięcie co w tym wypadku okazało się bardzo dobrym zabiegiem. Uważam, że jest to bardzo klimatyczna historia, wzbudzająca swego rodzaju napięcie i ciekawość tego co wydarzy się dalej. Książka totalnie wbiła się w mój gust, styl Autorki bardzo przyjemny w odbiorze. Polecam z całego serca.

Bardzo dobry thriller psychologiczny. Narracja prowadzona z dwóch perspektyw - Leo oraz Emmy, mamy także rozdziały z pamiętnika Janice. Bohaterów i ich tajemnice poznajemy stopniowo, Autorka powoli buduje napięcie co w tym wypadku okazało się bardzo dobrym zabiegiem. Uważam, że jest to bardzo klimatyczna historia, wzbudzająca swego rodzaju napięcie i ciekawość tego co...

Książkę można znaleźć w aplikacji @empikgo

Poznajemy małżeństwo, Emmę i Leo. Posiadają córeczkę.  Ona jest biolożką, a on dziennikarzem, twórca nekrologów. Niby wszystko ok prawda ? Niestety nie do końca.  Emma kocha swoją rodzinę jednak wszystko co o niej wie mąż jest kłamstwem.
Leo nadal żyłby w nieświadomości,  gdyby nie wzgląd na chorobę żony i obowiązek napisania jej nekrologu.
Zaczyna "grzebać" w jej przeszłości i wiele faktów mu się nie zgadza.
Emma zachowuje się coraz dziwniej,a Leo zaczyna ją podejrzewać o podwójne życie.
Im więcej wychodzi na światło dziennie, tym bardziej mężczyzna zaczyna się zastanawiać czy zna swoją żonę.
Co gorsza pewnego dnia Emma znika ..
Leo przez wzgląd na swoją przeszłość brzydzi się kłamstwem.


Widać od razu, że to thriller psychologiczny. Jest to bodajże trzeci, który przeczytałam w życiu  i mimo iż ciekawi mnie psychologia oraz  co siedzi w głowie człowieka, chyba nie do końca jest to mój gatunek.
Narracja jest  prowadzona dwutorowo.
Widzimy wszystko oczami Leo i Emmy, w pierwszej osobie, więc dobrze poznajemy ich emocje.
Bohaterów poznajemy powoli, z każdym rozdziałem odrobinę więcej. Są bardzo rozbudowani.
Książka jest pełna emocji i są one wręcz namacalne.
Nie znajdziecie tutaj galopującej akcji. Wszystko płynie spokojnie .
Przez wzgląd na profesje bohaterki, autorka uraczyła nas pięknymi opisami przyrody.
Przyznam, że momentami książka mnie lekko nudziła, żeby później rozbudzić we mnie ciekawość. Dlatego oceniam książkę zdecydowanie na plus.

Książkę można znaleźć w aplikacji @empikgo

Poznajemy małżeństwo, Emmę i Leo. Posiadają córeczkę.  Ona jest biolożką, a on dziennikarzem, twórca nekrologów. Niby wszystko ok prawda ? Niestety nie do końca.  Emma kocha swoją rodzinę jednak wszystko co o niej wie mąż jest kłamstwem.
Leo nadal żyłby w nieświadomości,  gdyby nie wzgląd na chorobę żony i obowiązek napisania...

„Nie wiem nic poza tym, że dopiero kiedy czegoś nie da się już naprawić, zdajemy sobie sprawę, jakie to było piękne.”
.
Thriller psychologiczny jest ostatnio moim ulubionym gatunkiem. „Miłość mojego życia” Rosie Walsh moim zdaniem nie zalicza się do tego gatunku książki. Zdecydowanie lepiej pasowałby do tej książki gatunek literatury pięknej. Mimo to, oceniam tę historię wysoko, ponieważ zostanie na długo w mojej pamięci.
.
Życie Emmy nie należało nigdy do łatwych. Kiedy spotyka na swojej drodze Leo - w końcu może liczyć na stabilność, miłość i spełnienie. Emma jest wielką miłością Leo. Mężczyzna szaleje za swoją żoną. Ona jest biologiem morskim, a on dziennikarzem piszącym nekrologi. Kiedy kobieta ciężko choruje - Leo musi przygotować się na najgorsze. Jego terapią staje się pisanie o życiu żony. Nie wie jednak, że tym sposobem dotrze do prawdy o przeszłości. Okazuje się, że jego żona jest zupełnie kimś innym, a Leo już niczego nie jest pewny w swoim życiu. Czy ich małżeństwo mimo wielkiej miłości, przetrwa najcięższą próbę? Czy będzie można uratować tak zszargane zaufanie?
.
Żałuję, że nie mogłam przeczytać tej książki w krótszym czasie. Musiałam ją rozłożyć na prawie 2 tygodnie, przez co nie mogłam się w nią wkręcić tak bardzo, jakbym tego chciała. Raz udało mi się jednak zarwać noc🤪
Spodobał mi się styl pisania autorki. Historia mnie wciągnęła i była nieprzewidywalna. Rzadko można natrafić jeszcze na takie nieschematycznie książki. Jest wielowątkowa i ma w sobie to „coś”, przez które na długo jej nie zapomnę. Porusza motywy m.in. śmierci, straty, samotności, depresji, chorób psychicznych, zdrady, oszustwa, kłamstw, intryg, adopcji i innych.
Polecam!

„Nie wiem nic poza tym, że dopiero kiedy czegoś nie da się już naprawić, zdajemy sobie sprawę, jakie to było piękne.”
.
Thriller psychologiczny jest ostatnio moim ulubionym gatunkiem. „Miłość mojego życia” Rosie Walsh moim zdaniem nie zalicza się do tego gatunku książki. Zdecydowanie lepiej pasowałby do tej książki gatunek literatury pięknej. Mimo to, oceniam tę historię...

I kolejna propozycja z jaką do Was przychodzę to "Miłość mojego życia".
Jak zaczęłam tą historię nie spodziewałam się że tak przytłoczy mnie ilość emocji, uczuć i ogrom wszystkiego.
Na początku poznajemy rodzinę, młoda kobieta z mężem i ich małą córeczką. Niby z pozoru wszystko ok, praca, dom, pojawia się choroba i problemy z nią związane. Nikt nie przypuszczał że choroba odkopie traumy i krzywdy z przeszłości. Ile człowiek jest w stanie akceptować i wytrzymać? Czy kłamstwa nawet w najlepszej mierze przyniosą oczekiwany skutek? Do jakiego stopnia można się posunąć by zniszczyć komuś życie według własnych perspektyw? A co gorsza co będzie jeśli złapie człowieka sumienie?
Czy można wybaczyć komuś zniszczenie życia i odebranie mu to co posiada najcenniejsze? Książka porusza naprawdę głębokie przemyślenia aż do zatracenia. Cieszę się że końcówka książki przyniosła ukojenie skolatanych nerw. Jeśli poszukujecie książki która Wami wstrząśnie to ta jak najbardziej spełni Wasze oczekiwania.
Ktoś z Was czytał? Może macie w planach?
Za egzemplarz do recenzji dziękuje wydawnictwu @hardewydawnictwo

I kolejna propozycja z jaką do Was przychodzę to "Miłość mojego życia".
Jak zaczęłam tą historię nie spodziewałam się że tak przytłoczy mnie ilość emocji, uczuć i ogrom wszystkiego.
Na początku poznajemy rodzinę, młoda kobieta z mężem i ich małą córeczką. Niby z pozoru wszystko ok, praca, dom, pojawia się choroba i problemy z nią związane. Nikt nie przypuszczał że choroba...

Jeśli lubicie zagłębiać się w meandry ludzkiej psychiki to mam dla Was idealną propozycję.

„Miłość mojego życia ” to niesamowicie poruszająca historia, która odkrywa coraz to bardziej druzgocące tajemnice z przeszłości głównej bohaterki, Emmy. Jej mąż, Leo, zaczyna badać jej przeszłość, gdy ta zapada na ciężką chorobę, a to co odkrywa stawia pod znakiem zapytania wszystko, co dotychczas wiedział o swojej żonie. Główna bohaterka, Emma, musi stawić czoła trudnościom związanym zarówno z chorobą, jak i z przeszłością, aby udowodnić swoją prawdziwą miłości do męża. Autorka w sposób subtelny ukazuje kluczowy moment, który może zburzyć całą konstrukcję życia, budowaną przez wiele lat. Fabuła dryfując po bezkresnym oceanie małżeńskich dramatów, tonie w toni smutku, kłamstw i niedopowiedzeń.
Książka składa się z wielu warstw, stopniowo odsłaniających prawdę coraz bardziej intensywną w swoim dramatyzmie.Autorka umiejętnie odsłaniając mroczne sekrety, pozostawia jednocześnie miejsce na interpretację dla czytelnika. Rosie Walsh w swojej najnowszej książce prowadzi przez misternie skonstruowaną sieć zawiłych stosunków rodzinnych, jednocześnie wzbudzając silne emocje i skłaniając czytelnika do refleksji nad własnym życiem i relacjami.
Pierwszo osobowa narracja dodaje realizmu całej fabule, a wielowarstwowa struktura książki stopniowo odsłania prawdę, coraz bardziej intensywną w swoim dramatyzmie.Autorka mają niezwykle lekkie pióro, potrafi wciągnąć czytelnika w mroczną historię, która zostaje na długo po przeczytaniu. Polecam tę książkę wszystkim fanom gatunku , którzy lubią wnikliwie analizować relacje międzyludzkie i tajemnice ludzkiej psychiki.

Jeśli lubicie zagłębiać się w meandry ludzkiej psychiki to mam dla Was idealną propozycję.

„Miłość mojego życia ” to niesamowicie poruszająca historia, która odkrywa coraz to bardziej druzgocące tajemnice z przeszłości głównej bohaterki, Emmy. Jej mąż, Leo, zaczyna badać jej przeszłość, gdy ta zapada na ciężką chorobę, a to co odkrywa stawia pod znakiem zapytania...

Jako dramat obyczajowy z elementami tajemnicy to jak najbardziej można przeczytać, natomiast jako thriller psychologiczny to tak średnio. Za mało thrillera w thrillerze, zabrakło napięcia.

Jako dramat obyczajowy z elementami tajemnicy to jak najbardziej można przeczytać, natomiast jako thriller psychologiczny to tak średnio. Za mało thrillera w thrillerze, zabrakło napięcia.

„Miłość mojego życia” nie jest pierwszą książką angielskiej pisarki, która ukazała się w polskim tłumaczeniu. Napis na okładce mocno sugerował, iż będzie to thriller psychologiczny, a ja bardzo lubię ten gatunek. Interesuje mnie ludzka psychika i często zadaję sobie pytanie, dlaczego ktoś świadomie niszczy swoje szczęście. Powodów może być naprawdę wiele, dlatego też nigdy nie powinno się oceniać kogoś z góry. Jeśli nie jesteśmy w danej sytuacji, raczej jej stuprocentowo nie zrozumiemy.

W przypadku najnowszej książki Rosie Walsh nie miałam nic przeciwko opisom przyrody, które ze względu na profesję głównej bohaterki nie mogły zostać pominięte. Sama chciałabym na przykład ujrzeć rafę koralową, ale jest to niemożliwe. Ale do rzeczy.
Emma i Leo to małżeństwo z dziesięcioletnim stażem, mają oni też małą córeczkę Ruby. Bycie razem pokazało im, że związek to nie tylko wzloty, ale i upadki. Choroba Emmy mogła ją załamać, nawet zabić, ale wsparcie Leo okazało się nieocenione. Kobieta zawodowo jest związana jest z biologią morską, natomiast jej mąż zajmuje się czymś nietypowym. Pracuje on bowiem w redakcji, a jego zadaniem jest pisanie nekrologów. Autorka udowodniła, że napisanie takiego tekstu to nie tylko przytoczenie konkretnych dat- liczy się wszystko, czego zdążyła dokonać dana postać. Profesja Leo, w wyniku pewnych zdarzeń, sprawiła,, że zaczyna on wątpić w swoje małżeństwo. Emma okłamywała męża niemal na każdym kroku, a śledztwo Leo działa na niego niemal jak domino. Mnogość kłamstw przeraża, a czytelnicy mogą zadać sobie następujące pytanie: czy dobrze znamy osobę, z którą dzielimy łoże? Co więcej, Leo brzydzi się kłamstwem, a wszystko to za sprawą jego przeszłości, która może wzruszyć niejednego odbiorcę. Czy Emma zdoła wytłumaczyć się mężowi? Czy tak dramatyczną wręcz liczbę kłamstw można w ogóle usprawiedliwić? Warto uważnie prześledzić wszystkie rozdziały, by się o tym przekonać i dokonać własnej interpretacji.

Książka została podzielona na trzy części, ale jest to zabieg celowy. Cieszę się, że podobało mi się w niej wszystko- fabuła i pomysł na mieszanie ze sobą sprzecznych uczuć. Warto pochwalić też samą stronę edytorską- okładka jest odpowiednia, czcionka także, zaś tytuł od razu kojarzy mi się z jedną z najpiękniejszych angielskich piosenek

Mocno polecam- szalenie udany jest tu zarówno pomysł na fabułę, jak i jego realizacja. Życzę pisarce, by jej powieść doczekała się wersji kinowej/serialowej.

„Miłość mojego życia” nie jest pierwszą książką angielskiej pisarki, która ukazała się w polskim tłumaczeniu. Napis na okładce mocno sugerował, iż będzie to thriller psychologiczny, a ja bardzo lubię ten gatunek. Interesuje mnie ludzka psychika i często zadaję sobie pytanie, dlaczego ktoś świadomie niszczy swoje szczęście. Powodów może być naprawdę wiele, dlatego też nigdy...

"W stanie ogromnego zagubienia jedyną kotwicą jest to, co mówią inni ludzie"

"Miłość mojego życia" to nie jest na pewno książka dla niecierpliwego czytelnika, który od pierwszy stron spodziewa się silnych emocji. W rzeczywistości historia ta zaczyna rozkręcać się dobrze po setnej stronie. Do tego czasu kłębią się różne, na pozór niepowiązane ze sobą wydarzenia, bohaterka zdaje się już nieco irytować czytelnika, a ten nabiera przekonania, że nic interesującego i przyprawiającego o szybsze bicie serca raczej się tutaj nie wydarzy. A jednak dochodzi do tąpnięcia, bohaterowie w końcu się rozkręcają, ci, co do których czytelnik myśli, że nie pełnią w historii żadnej roli, okazują się postaciami kluczowymi, a za etykietką poczucia fikcyjnego małżeństwa kryje się bardzo bolesna z punktu rodzica historia.

Rodzicielski trójkąt, rodzina, jakich wiele, ona, on i córka. Tę codzienność przepełnioną opieką nad dzieckiem, zobowiązaniami zawodowymi nawiedza strach w związki ze śmiertelną chorobą. Leo z racji niecodziennej pracy zaczyna przyglądać się przeszłości żony, a ta zdaje się być zgoła inna od tej, o której mówiła mu Emma. Czy są sekrety, które można wybaczyć? Jak bardzo bolesna przeszłość może wpływać na codzienność? Czy są tajemnice, dla których lepiej, by zawsze nimi pozostały?

"Miłość mojego życia" może już samym tytułem zwieść na manowce, ponieważ nie jest to kolejny thriller psychologiczny, który trawi o rozczarowaniu miłością dwojga dorosłych ludzi. O ile wątek rozczarowania w zakresie zaufania między małżonkami jest, o tyle nie gra on pierwszych skrzypiec, a jest tłem dla podstawy, innego rodzaju miłości, która podyktowała bohaterce podjęcie jednej z najtrudniejszych życiowych decyzji. Jest tutaj bardzo wątpliwy czarny charakter, który w efekcie końcowym budzi skrajnie różne emocje od pogardy po współczucie. Jest także element nieszczerości, niewypowiedzianych pragnień, lęków i sekretów, które wychodzą na światło dzienne, sączą wątpliwości i stawiają na szali wartość małżeństwa, rodziny i macierzyństwa.

Po głębszej analizie i skończeniu książki dochodzę do wniosku, że uwierający mnie początek książki był bardzo istotny dla dalszych wydarzeń. "Miłość mojego życia" nawet po tym początkowym falstarcie studzącym emocje, zaliczam do thrillerów (może skłaniających się ku dramatom) takich, jakie lubię i po jakie sięgam celem relaksu.

"W stanie ogromnego zagubienia jedyną kotwicą jest to, co mówią inni ludzie"

"Miłość mojego życia" to nie jest na pewno książka dla niecierpliwego czytelnika, który od pierwszy stron spodziewa się silnych emocji. W rzeczywistości historia ta zaczyna rozkręcać się dobrze po setnej stronie. Do tego czasu kłębią się różne, na pozór niepowiązane ze sobą wydarzenia, bohaterka...

Trzeba zacząć od tego, że w żadnym wypadku nie jest to thriller psychologiczny.
Owszem historia ma swoje tajemnice, ale zaliczyłabym ją raczej do mocnego obyczaju z elementami dramatu. Opowieść o sekretach z przeszłości, o miłości, zdradzie, macierzyństwie, traumie i trudnych decyzjach.

Emma kocha swoją pracę biologa, ale nade wszystko swoją rodzinę. Mąż Leo i córeczka Ruby są dla niej całym światem. Mimo iż ten świat zabarwiony jest kłamstwem i tajemnicami, które skrywa kobieta. Nic z tego co wiedzą o niej bliscy nie jest prawdą.
I gdyby nie choroba Emmy, być może żadne jej z sekretów nie wyszłyby na jaw.
Leo, dziennikarsko zajmuje się pisaniem nekrologów, ale nie takich- urodził się i zmarł, ale takich z notą biograficzną.
Dlatego, by poradzić sobie ze stresem i obawą o życie ukochanej żony, zaczyna o niej pisać. Szukając materiałów do swojego tekstu natrafia na wiele niejasności, skomplikowanych prawd i mocno mu się coś nie klei.
Im głębiej kopie i drąży temat tym częściej zadaje sobie pytanie- czy jego żona w ogóle istnieje? I kim jest kobieta, z którą dzieli życie od 10 lat?

Teraz Emma będzie musiała zrobić wszystko, by udowodnić mężowi jak bardzo realnie istniała w ich życiu i jak bardzo prawdziwa jest ona sama… no może tylko prawdziwa inaczej.
Tym samym musi się cofnąć w przeszłość i wrócić wspomnieniami do miłości swojego życia.

Jedno co mogę powiedzieć, to że pozycja nie zapada w pamięć. Już kilka dni po przeczytaniu, musiałam wysilić mózgownicę i przypomnieć sobie o czym była ta książka, by móc się z niej wyspowiadać.
To nie jest zła historia.
Czytało mi się dobrze i na ten moment lektury i obcowania z nią, można powiedzieć, że przykuła moją uwagę, ciekawiła i nawet wzbudziła jakieś emocje, ale z pewnością w mej pamięci nie zostanie i nie będzie przychodzić mi na myśl jako pierwsza z tych pozycji godnych polecenia.
Wiem, że książka ma sporo wysokich ocen i może się podobać i ja to szanuję, ale dla mnie w ocenie plasująca się pomiędzy- “może być” a “dobra” z wahaniami w kierunku “przeciętna”.

Trzeba zacząć od tego, że w żadnym wypadku nie jest to thriller psychologiczny.
Owszem historia ma swoje tajemnice, ale zaliczyłabym ją raczej do mocnego obyczaju z elementami dramatu. Opowieść o sekretach z przeszłości, o miłości, zdradzie, macierzyństwie, traumie i trudnych decyzjach.

Emma kocha swoją pracę biologa, ale nade wszystko swoją rodzinę. Mąż Leo i córeczka...