Zapach wiatru

Niezwykle przyjemne opowiadania. Podobały mi się zdecydowanie bardziej niż wtedy, kiedy czytałam je przed laty.

Niezwykle przyjemne opowiadania. Podobały mi się zdecydowanie bardziej niż wtedy, kiedy czytałam je przed laty.

Nieznane opowieści autorki "Ani z zielonego wzgórza". Ciepłe, wzruszające, romantyczne. Zdecydowanie najbardziej podobały mi się te z postacią kobiecą w roli głównej.

PS.: Nie zgadzam się z kategorią przypisaną tej książce jako "literatura dziecięca". Większość opowieści została skierowana przez autorkę do młodzieży oraz do płci żeńskiej.

Nieznane opowieści autorki "Ani z zielonego wzgórza". Ciepłe, wzruszające, romantyczne. Zdecydowanie najbardziej podobały mi się te z postacią kobiecą w roli głównej.

PS.: Nie zgadzam się z kategorią przypisaną tej książce jako "literatura dziecięca". Większość opowieści została skierowana przez autorkę do młodzieży oraz do płci żeńskiej.

Sympatyczne morskie opowieści w stylu charakterystycznym dla autorki.

Sympatyczne morskie opowieści w stylu charakterystycznym dla autorki.

"- Nie - odparła Helen tym samym beznamiętnym tonem. - Nie mam współczucia dla Guinevere. Cierpiała wprawdzie, gdyż jej miłość była zakazana, ale przynajmniej cieszyła się wzajemnością. Nie marnotrawiła swego uczucia dla kogoś, kto jej nie chciał. Tak było z Elaine i dlatego straciła życie. Przeczytaj mi tę historię."

Dzisiaj przedstawiam Wam zbiór opowiadań Montgomery zatytułowany "Zapach wiatru" (jeden z tych, które zostały wydane już po jej śmierci). Opowiadania te łączy motyw morza, bardzo ważny we wszystkich z nich - poza "Nieszczęśliwą panną Farquhar", gdzie morze jest, ale nie odgrywa żadnej znaczącej roli. Zapewne najlepiej by się czytało tę książkę właśnie nad morzem ;)

"- Wolałabym być pisarką - odparła po namyśle. - Gdybym tylko potrafiła napisać coś takiego jak książki, które mi czytałeś. To musi być cudowne - mieć do powiedzenia coś, czego słucha cały świat. Powiedzieć to słowami, które staną się nieśmiertelne. To zapewne najszlachetniejsze powołanie człowieka."

Moją opinię na temat opowiadań Montgomery już znacie. Nie jest to poziom jej powieści, ale czyta się przyjemnie, a przy tym można wyłapać różne kwiatki w postaci podobieństw do wątków z powieści. W tym tomie znajdziemy 16 opowiadań, z czego ja z innych zbiorów znałam aż 9 ;) Z pozostałych 7 opowiadań zupełnie nowe było zaś 5 opowiadań, bo motywy z dwóch znałam z powieści Montgomery. Jest to jednak Montgomery, więc dla fanów pisarki pozycja obowiązkowa!

Spis opowiadań pod tym adresem:
https://arnikaczyta.blogspot.com/2020/12/lm-montgomery-zapach-wiatru.html

"- Nie - odparła Helen tym samym beznamiętnym tonem. - Nie mam współczucia dla Guinevere. Cierpiała wprawdzie, gdyż jej miłość była zakazana, ale przynajmniej cieszyła się wzajemnością. Nie marnotrawiła swego uczucia dla kogoś, kto jej nie chciał. Tak było z Elaine i dlatego straciła życie. Przeczytaj mi tę historię."

Dzisiaj przedstawiam Wam zbiór opowiadań Montgomery...

16 do bólu przewidywalnych opowiadań o życiu, przyjaźni i miłości (głównie). Kilka naprawdę uroczych, pozostałe do strawienia. Całość dość przyjemna, ale nie robi wielkiego wrażenia.

Ps. Dużo tu cukru w cukrze, więc wrażliwym na słodycz zalecam stopniowe dawkowanie :)

16 do bólu przewidywalnych opowiadań o życiu, przyjaźni i miłości (głównie). Kilka naprawdę uroczych, pozostałe do strawienia. Całość dość przyjemna, ale nie robi wielkiego wrażenia.

Ps. Dużo tu cukru w cukrze, więc wrażliwym na słodycz zalecam stopniowe dawkowanie :)

Zbiór przecudnych opowiadań.
Klimat historii, które opowiada pani Montgomery, jest jak zwykle zachwycający i niepowtarzalny.
Spodobał mi się zwłaszcza jeden fragment. Wspaniale podsumowuje on talent autorki: "To musi być cudowne - mieć do powiedzenia coś, czego słucha cały świat. Powiedzieć to słowami, które staną się nieśmiertelne. To zapewne najszlachetniejsze powołanie człowieka".

Zbiór przecudnych opowiadań.
Klimat historii, które opowiada pani Montgomery, jest jak zwykle zachwycający i niepowtarzalny.
Spodobał mi się zwłaszcza jeden fragment. Wspaniale podsumowuje on talent autorki: "To musi być cudowne - mieć do powiedzenia coś, czego słucha cały świat. Powiedzieć to słowami, które staną się nieśmiertelne. To zapewne najszlachetniejsze powołanie...

Czytając tę książkę, niemal czuje się zapach wiatru i morza.

Czytając tę książkę, niemal czuje się zapach wiatru i morza.

Przyznam się na początku, bez bicia, że przeczytałam tylko połowę tej książki. Rzadko kiedy przerywam, chociażby była bardzo nudna, ale tu nie wytrzymałam. Maud ma fajny styl pisania i spodziewałam się tego typu opowiadań, ale... Naprawdę, trudno znieść to w w takim natężeniu. Jeśli, tak jak było to oryginalnie, co jakiś czas czytałabym je w gazecie - fajnie, przyjemne, miłe opowiadanka, ze szczęśliwym zakończeniem, urocze, różowe i przesłodzone. Ale kiedy czyta się jedno po drugim, każde takie samo... Nie, nie. Do tego większość z tych opowiadać zostało rozwiniętych w książkach Maud, więc tym ponowne czytanie tego samego jest nudne.
Chyba raczej bym jej nie poleciła, bo naprawdę jest to za słodkie, jeśli czyta się je, jedno po drugim.

Przyznam się na początku, bez bicia, że przeczytałam tylko połowę tej książki. Rzadko kiedy przerywam, chociażby była bardzo nudna, ale tu nie wytrzymałam. Maud ma fajny styl pisania i spodziewałam się tego typu opowiadań, ale... Naprawdę, trudno znieść to w w takim natężeniu. Jeśli, tak jak było to oryginalnie, co jakiś czas czytałabym je w gazecie - fajnie, przyjemne,...

Moja przygoda z twórczością Lucy Maud Montgomery zaczęła się od cyklu o Ani z Zielonego Wzgórza, do czytania której zachęciła mnie moja mama. Początkowo byłam do niej nastawiona bardzo sceptycznie, ale już po kilku stronach styl pisania autorki jak i mieszkańcy Wyspy Księcia Edwarda zawładnęły mną do takiego stopnia, iż kupiłam nie tylko wszystkie części o rudowłosej Ani ale również pozostałe powieści pisarki, łącznie z opowiadaniami.
Opowiadaniami, które emanują ciepłem, miłoscią a także nadzieją na lepsze jutro.
Czy właśnie taki jest "ZAPACH WIATRU"?

Tak naprawdę trudno jest go oceniać jako całość.
Większość opowiadań kończy się happy endem, niektóre mogą się wydawać banalnymi opowiastkami, których koniec jest łatwy do przewidzenia. Nie brak jednak historii, które wzruszają, które wzbudzają zaciekawienie, a nawet zachwyt. Opowiadają o miłości, przyjaźni, nieraz odsłaniają tajemnice przeszłości bohaterów, ukazują ich najskrytsze myśli, wyobrażenia, a także przywiązanie do morza. Bo to właśnie morze pełni niemałą rolę w każdym z opowiadań, to właśnie nad nim toczy się nieustająca walka człowieka z nieujarzmionym morskim żywiołem.

Opowiadania są pisane w typowym dla Montgomery stylu, który tak urzeka czytelników. Myślę, że w "Zapachu wiatru" każdy z sympatyków tej pisarki znajdzie opowiadanie, które go zaciekawi, tak jak to było w moim przypadku...

Moja przygoda z twórczością Lucy Maud Montgomery zaczęła się od cyklu o Ani z Zielonego Wzgórza, do czytania której zachęciła mnie moja mama. Początkowo byłam do niej nastawiona bardzo sceptycznie, ale już po kilku stronach styl pisania autorki jak i mieszkańcy Wyspy Księcia Edwarda zawładnęły mną do takiego stopnia, iż kupiłam nie tylko wszystkie części o rudowłosej Ani...

Zbiór opowiadań, świetny...
Nieźle się czyta, polecam ;]

Zbiór opowiadań, świetny...
Nieźle się czyta, polecam ;]