Rycerstwo średniowiecznej Europy

Książkę tę przeczytałem w jedną noc. Komuż z nas kojarzy się epoka średniowiecza, jak nie z rycerzami i turniejami rycerskimi, wojnami, krucjatami . A także z barbarzyństwem rozmaitego rodzaju. Z zasady nie czytuję kryminałów i thrillerów, ale ich elementy mam zazwyczaj w innych lekturach, tak też było i w przypadku wyżej opisywanej książki. Jak np. sposób postępowania z jeńcami.

Książkę się czyta dość szybko. Jest urozmaicona. Autor wprowadził rzetelny podział na rozdziały. Jest pełna ciekawostek. Wszystko oscyluje obok tzw. "kultury rycerskiej". Mamy też sporo w książce o zakonach rycerskich, w tym ważnych dla nas Krzyżakach.

Dużo wątków polskich. Rycerstwo średniowiecznej Europy jest książką wciągającą od pierwszych stron. Narracja jest poprowadzona bardzo sprawnie, na końcu mamy solidną bibliografię.

Ciekawy jest fragment o Templariuszach - a także jak ten zakon przestał istnieć.

Zakres czasowy pozycji to około 1000 lat historii.

Jak wspomniałem na początku - thrillerów, kryminałów nie lubię, ale wątki takie można odnaleźć w tej książce właśnie. Mamy opisy tortur jeńców, masakry / rzezie - mieszkańców zdobywanych miast.

Na korzyść książki przemawia niezbyt duża objętość, świetny podział na rozdziały, oraz świetna narracja.

Książkę tę przeczytałem w jedną noc. Komuż z nas kojarzy się epoka średniowiecza, jak nie z rycerzami i turniejami rycerskimi, wojnami, krucjatami . A także z barbarzyństwem rozmaitego rodzaju. Z zasady nie czytuję kryminałów i thrillerów, ale ich elementy mam zazwyczaj w innych lekturach, tak też było i w przypadku wyżej opisywanej książki. Jak np. sposób postępowania z...

Duży tytuł dla książeczki, która liczy sobie 370 stron z czego pierwsze 20 to prolog mówiący o czym autor będzie pisał w kolejnych rozdziałach, a co sobie darował. Później następuje z 50 stron opisu jednego turnieju przytoczone z materiału źródłowego w postaci kroniki Jean Froissarta, potem jeszcze mniej obszerne cytaty z dwudziestowiecznych historyków takich jak Runciman. Europa też jest ograniczona do kręgu zachodniego z naciskiem na Anglię i jej kontakty z Francją (wojna stuletnia) i ich wyprawy krzyżowe. Trochę było o rycerstwie niemieckim, z akapit lub dwa o włoskim i hiszpańskim. Wymieniony był też jeden rycerz czeski oraz bitwa pod Grunwaldem. Ciekawszymi rozdziałami są te dotyczące uzbrojenia i metod oblegania – niestety pozbawione materiału ilustrującego tracą połowę wartości. Z kwiatków znalezionych w tekście – dowiedziałem się, że Niemcy podbili Słowiańszczyznę w X wieku (zakładam, że chodzi o Słowian Połabskich),a o jakości średniowiecznych dworskich obyczajów świadczył przykład dworu Elżbiety I.

Duży tytuł dla książeczki, która liczy sobie 370 stron z czego pierwsze 20 to prolog mówiący o czym autor będzie pisał w kolejnych rozdziałach, a co sobie darował. Później następuje z 50 stron opisu jednego turnieju przytoczone z materiału źródłowego w postaci kroniki Jean Froissarta, potem jeszcze mniej obszerne cytaty z dwudziestowiecznych historyków takich jak Runciman....