Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy wybucha wojna Magda Antoszewska wie, że nie może siedzieć z założonymi rękami. Przy pierwszej lepszej okazji przyłącza się w Kielcach do konspiracji. Dzięki determinacji i odwadze szybko awansuje po szczeblach hierarchii. Jednak, gdy pewnego dnia okupanci porywają z jej rodzinnego domu dzieci, młoda kobieta odkrywa, że musi zawalczyć o życie młodszej siostry i bratanków. Chcąc odzyskać bliskich rozpoczyna śledztwo, którego wynik może zszokować Magdę.
Do tej pory jakoś mijałam się z twórczością Niny Zawadzkiej więc jest to moje pierwsze spotkanie… Pierwsze, ale po lekturze Zrabowanych nadziei mam nadzieję, że nie ostatnie. Uwielbiam jej pióro ! Uwielbiam tę historię! Chociaż muszę się przyznać, że z początku nie potrafiłam się w niej odnaleźć i nie byłam w stanie polubić Magdy. Wszystko zmieniło się z biegiem czasu… W końcu zrozumiałam motywację głównej bohaterki. Nie raz trzymałam za nią kciuki i smuciłam się, gdy była niesprawiedliwie traktowana przez bliskich. A fabuła? Cóż, z każdą kolejną stroną stawała się coraz bardziej wciągająca. Nie była łatwa czy lekka, niosła ze sobą wielki ogrom emocji aczkolwiek była do bólu prawdziwa i poruszała ważne życiowo i historycznie tematy. Autorka poruszyła takie tematy historyczne jak Mały Oświęcim, germanizacja polskich dzieci i związane z tym dramaty. Pokazała gehennę wielu polskich rodzin a szczególnie porwanych dzieci, która nie skończyła się wraz z zakończeniem drugiej wojny światowej. To książka o trudnych wyborach, która pokazuje, że dobrzy i źli ludzie są w każdym narodzie. Zrabowane nadzieje to lektura, która porusza do głębi. To historia, którą warto poznać.

Kiedy wybucha wojna Magda Antoszewska wie, że nie może siedzieć z założonymi rękami. Przy pierwszej lepszej okazji przyłącza się w Kielcach do konspiracji. Dzięki determinacji i odwadze szybko awansuje po szczeblach hierarchii. Jednak, gdy pewnego dnia okupanci porywają z jej rodzinnego do...

Rozwiń

Zwiń

Fałszywe informacje to prawdziwy problem współczesnego świata. Krążą po świecie i sieją zamęt w ludzkich głowach. Każdy jest podatny na ich wpływ. Są nastawione na coraz większą polaryzację społeczeństw i pojawiają się najczęściej pod postacią teorii spiskowych. Wpływają na nasze wybory polityczne i starają się kształtować poglądy. Niczym wirusy zakażają umysły i namnażają się w zastraszającym tempie. Dr Sander van der Linden stara się wytłumaczyć jak odróżnić prawdę i fałszu oraz uodpornić się na wpływ kłamliwych informacji.
Fake news to termin dobrze znany dla większości społeczeństw. Ze względu na dostępność Internetu często można spotkać się z fake newsami w mediach społecznościowych i mam wrażenie, że są prawdziwą zmorą tych miejsc. Fake newsy sieją zamęt i nienawiść. Starają się dzielić. I choć ludzie wiedzą jak one działają wciąż pozwalają sobą manipulować. Skutecznie infekują ludzie organizmy. A co gdybyśmy mogli się bronić przez fałszywą informacją? Jak się okazuje jest to możliwe dzięki poznaniu swojego wroga. Tak. Fake newsy możemy uznać za swojego wroga. Wroga, z którym należy walczyć, ale trzeba mieć czym. Dlatego ta książka jest tak ważna. Dzięki niej możemy dowiedzieć się więcej o fake newsach i o sposobie w jaki możemy się przed nimi bronić. Może czasami autor rozwlekał jakieś wątki, ale generalnie książka porusza ważne wątki. Czy warto po nią sięgnąć? Myślę, że tak.

Fałszywe informacje to prawdziwy problem współczesnego świata. Krążą po świecie i sieją zamęt w ludzkich głowach. Każdy jest podatny na ich wpływ. Są nastawione na coraz większą polaryzację społeczeństw i pojawiają się najczęściej pod postacią teorii spiskowych. Wpływają na nasze wybory po...

Rozwiń

Zwiń

Młoda i przebojowa architekt Zuzanna mieszka w Warszawie i cieszy się urokami bycia singlem. Zuza uwielbia swoją pracę w biurze projektowym. Tak jest do czasu aż odkrywa, że jej szef zaczyna stosować brudne zagrywki, które mogą doprowadzić do niebezpiecznych reperkusji. Kiedy dziewczyna zaczyna buntować się zostaje wysłana na przymusowy urlop. Wtedy decyduje się na powrót do Białej Podlaskiej. Tam na nowo chce przemyśleć kroki, które chce podjąć dotyczące swojej przyszłości i rozliczyć się z przeszłością. Nieoczekiwanie Zuza deklaruje, że zajmie się przeniesieniem chaty kolejarskiej babki Walerki.
Nie będę ukrywała, że seria Sekrety Białej jest mi bliska. Mam do niej prawdziwy sentyment. Autorka osadziła ją w miejscach dobrze mi znanych, przez które czuję z głównymi bohaterkami swoistą więź. Może komuś wydać się to dziwne, ale taka jest prawda. Przez to nie mogłam ich nie polubić. Nie mogłam nie polubić Zuzanny, której tym razem towarzyszyłam. Szczerze poruszyła mnie jej historia. Potrafiłam zrozumieć motywy, którymi się kierowała. Trauma z dzieciństwa skutecznie odbiła na niej swoje piętno. Jednak Zuza potrafiła zawalczyć o siebie i swoje szczęście. Nauczyła się, że nie musi powtarzać błędów swoich rodziców…
Chata to lektura, przy której miło spędza się swój czas. Jest lekka i zawiera w sobie przyjemne pióro autorskie. Pomimo tego porusza ważną chociaż nie łatwą tematykę. Tym razem autorka przybliżyła nam temat zranień z dzieciństwa i ich wpływu na dorosłe życie. Chata opowiada również o wydarzeniach, które zdecydowanie znajdują się na marginesie zbiorowej świadomości historycznej naszego narodu -bieżeńtwie. Myślę, że książka może być impulsem do lepszego zapoznania się z tą ważną acz nieco zapomnianą tematyką. Chata to książka, którą warto poznać… I ja szczerze do tego zachęcam.

Młoda i przebojowa architekt Zuzanna mieszka w Warszawie i cieszy się urokami bycia singlem. Zuza uwielbia swoją pracę w biurze projektowym. Tak jest do czasu aż odkrywa, że jej szef zaczyna stosować brudne zagrywki, które mogą doprowadzić do niebezpiecznych reperkusji. Kiedy dziewczyna z...

Rozwiń

Zwiń

Wampir z Łowicza, człowiek z nożycami, fabrykantki aniołków i Blacharz z Łodzi… Kim byli ? Dlaczego myśl o nich krew mrozi się w żyłach? Autor książki odsłania mroczne oblicze dwudziestolecia międzywojennego. Opowiada o zbrodniarzach, które były na ustach całego kraju przy okazji obnażając niekiedy absurdalną działalność ówczesnej prasy, policji i sądownictwa.
W II RP nie tylko odbudowywano kraj po rozbiorach. Nie tylko walczono o zewnętrzne granice. Nie tylko tworzono dla rozrywki kabarety, w których zaczynały błyszczeć gwiazdy znane nawet współczesnym. To nie tylko czas ziemiaństwa czy nędzy szczególnie na wsiach i ubogich dzielnicach. Jak się okazuje to także degeneraci, dla których nieważne było życie innych ludzi. Dla nich pozbawienie życie innych było zwykłą igraszką. Mało tego… niejednokrotnie w polskim wymiarze sprawiedliwości można było spotkać wiele absurdów. Można było mieć też sporo zastrzeżeń co skuteczności polskiej policji…
Zapewne każdy z nas słyszał o Ricie Gorgonowej… Jednak śmiem twierdzić, że dla wielu czytelników ,,bohaterowie’’ niniejszej książki mogą być nieznani. Tak jak dla mnie… Aż się zdziwiłam, że ich wątpliwej jakości życiorysy nie znalazły się w żadnej z przeczytanych wcześniej przeze mnie książek. A przeczytałam ich już sporo…
Poznanie ich losów było dla mnie szokiem. Prawdziwym szokiem. Nie byłam w stanie uwierzyć, że ponad sto lat temu wśród naszych przodków żyły bestie. Prawdziwe bestie w ludzkiej skórze, bo inaczej nie da się o tych psychopatach powiedzieć… Przerażały mnie opisy ich czynów a jeszcze bardziej przerażała mnie historia prowadzenia śledztw dotycząca ich zbrodniczej działalności i niekompetencji policji.
Seryjni mordercy II RP to mocna i momentami przerażająca lektura opowiadająca o psychopatach dwudziestolecia międzywojennego i nie do końca wydolnym polskim wymiarze sprawiedliwości. Nie jest to łatwa lektura. Z pewnością nie sięgnie po nią każdy. Aczkolwiek uważam, że to kolejny element obrazujący II RP. I sięgnęłam po nią chociażby by uzupełnić sobie jej obraz.

Wampir z Łowicza, człowiek z nożycami, fabrykantki aniołków i Blacharz z Łodzi… Kim byli ? Dlaczego myśl o nich krew mrozi się w żyłach? Autor książki odsłania mroczne oblicze dwudziestolecia międzywojennego. Opowiada o zbrodniarzach, które były na ustach całego kraju przy okazji obnażają...

Rozwiń

Zwiń

Historia nie musi być nudna. Na pewno nie musi być nadęta. Czasami potrafi być zabawna. Czasami na usta cisną się słowa ,,Polacy nic się nie stało’’, bo nieraz chcemy dobrze a wychodzi… Nie tak jakbyśmy chcieli. Niestety.
Oto historia Polski przedstawiona w formie anegdotycznej. W niektóre historie trudno uwierzyć, ale… są prawdziwe. Bardzo prawdziwe. I chcemy tego czy nie, niektóre z nich miały niebagatelny wpływ na bieg naszej historii...
Historia to nie tylko nieruchome i poważne twarze ludzi, którzy w mniejszy bądź większy sposób mieli wpływ na bieg historii. To nie tylko suche fakty niejednokrotnie wyprane z prawdziwych emocji, kolorów i smaków. To nie tylko bohaterowie i zdrajcy. Czasami historia naszego kraju potrafi zaskoczyć a nawet rozbawić… Tak. Wyszło jak zwykle… Rozbrajająca historia Polski opowiada właśnie o wydarzeniach… zabawnych, bo jak się okazuje na niektóre z nich można spojrzeć z przymrużeniem oka… chociaż o tym w szkole się raczej nie mówi… Niestety… A przecież to część naszej historii. Może nie do końca poważnej i chwalebnej, ale historii. Historii, która dodaje smaku naszej polskiej ponad tysiącletniej mieszance wydarzeń. Wyszło jak zwykle… Rozbrajająca historia Polski to książka zawierająca przykłady wydarzeń nie do końca poważnych będących udziałem naszych poprzedników mieszkających na polskiej ziemi. Autor w ciekawy i lekki sposób przedstawił ich wtopy, które nie raz odmieniły bieg historii naszej Ojczyzny. Myślę, że to książka, po którą warto sięgnąć. To idealny sposób by w miły i inspirujący sposób zacząć przygodę z poznawaniem naszej historii.

Historia nie musi być nudna. Na pewno nie musi być nadęta. Czasami potrafi być zabawna. Czasami na usta cisną się słowa ,,Polacy nic się nie stało’’, bo nieraz chcemy dobrze a wychodzi… Nie tak jakbyśmy chcieli. Niestety.
Oto historia Polski przedstawiona w formie anegdotycznej. W niektór...

Rozwiń

Zwiń

Teresa nie miała radosnego dzieciństwa. Jej dorosłe życie również nie należy do udanych. Jest samotna i mieszka sama w nieco zrujnowanym domu. Kiedy jej matka postanawia nagle wyjechać młoda kobieta i jej siostra są zszokowane. Niedługo potem na wierzch zaczynają wychodzić rodzinne sekrety, które rzucają nowe światło na zachowanie rodzicielki sióstr Marek. W wirze wydarzeń Teresa nie zauważa, że pewien przystojny mężczyzna staje się dla niej coraz bliższy.
Zastanawiam się od wczoraj czy nie jestem zbyt wymagająca co do przeczytanych lektur, bo często inni czytelnicy są zachwyceni konkretną książką a ja mam jakieś ,,ale’’. Naprawdę! Tak było już nie raz, co pewnie już niektórzy zauważyli… Tak jest niestety tym razem… Na portalach czytelniczych czytający byli zachwyceni tą książką. Nie dostrzegali w niej żadnych wad. A ja… Nie byłam w stanie polubić ani Teresy, głównej bohaterki ani większości bohaterów pojawiających się na kartach tej książki. Teresa podobnie jak jej ojciec była typową irytującą ofiarą losu. Na dodatek zachowywała się jak jakaś mimoza… Miałam sporo zastrzeżeń co do fabuły, bo w środku przeciwności losu goniły kolejne przeciwności losu. W końcu zaczęłam się zastanawiać po co autorka co chwilę zsyłała Teresie i jej bliskich kolejną trudną życiową sytuację. Ileż można ! Nie przekonała mnie do siebie romantyczna relacja głównej bohaterki i Bruna. Nie czułam między nimi chemii. Tak naprawdę największym walorem Apaszki w kwiecie jabłoni jest przecudna okładka, bo fabuła mnie nie potrwała a większość bohaterów nie byłam w stanie polubić. Czy mogę ją polecić innym? Nie wiem. Z pewnością znajdą się czytelniczki, które będą nią zachwyceni. Ja niestety się do tego grona nie zaliczam.

Teresa nie miała radosnego dzieciństwa. Jej dorosłe życie również nie należy do udanych. Jest samotna i mieszka sama w nieco zrujnowanym domu. Kiedy jej matka postanawia nagle wyjechać młoda kobieta i jej siostra są zszokowane. Niedługo potem na wierzch zaczynają wychodzić rodzinne sekrety...

Rozwiń

Zwiń

Zranienia, które powstały w dzieciństwie mają niebagatelny wpływ na dorosłe życie. Schematy, które wytworzyły się w ich wyniku determinują relacje z samym sobą i otaczającymi nas ludźmi. Determinują nas do tego, w jaki sposób się odnosimy się do nich. Autorka omawia proces uzdrawiania i pomaga zrozumieć zasady, jakie funkcjonują w rodzinach, w których wychowujemy się i odkrywa, co w tym systemie działa a co jest wadliwe. Uzbrojeni w wiedzę na temat przeszłości, mamy szansę by przeprogramować nawyki tak, aby zmienić swoje destrukcyjne zachowanie.
Chyba wszyscy wiedzą, że dzieciństwo i doświadczenia z tego okresu mają niebagatelny wpływ na całe życie. Wszelkie negatywne doświadczenia i schematy mogą mimowolnie mieć zły wpływ na późniejsze zachowanie a to niesie za sobą gorszą, jakość życia… A przecież każdy chce być kochany, żyć w spokoju oraz czuć się bezpieczny, prawda? Niestety nie zawsze jest to nam dane. Na szczęście można to zmienić… Pierwszym krokiem ku temu może być na przykład sięgnięcie po niniejszy poradnik. Jego autorka stara się pomóc zrozumieć myślowe schematy, które nabyliśmy w młodości i wyleczyć się destrukcyjnych zachowań. W środku znajdziemy masę przykładów ludzi, którzy byli zmuszeni do walki ze swoimi traumami gdyż przez nie relacje ich z innymi ludźmi były źródłem ich trosk. Jednakże autorka przedstawiła jak poszczególne osoby starały się zmienić swoje myślenie…
Traumy dzieciństwa. Jak przełamanie rodzinnych wzorców może uwolnić nasze życie i miłość to kompleksowy poradnik, który może stać się idealnym wstępem do życiowej odnowy. W przystępny sposób pozwala lepiej zrozumieć siebie i swoje zachowania, które czasami sprawiają, że nasze życie staje się nieznośne dla nas i dla innych ludzi. Myślę, że dla własnego dobra warto po niego sięgnąć.

Zranienia, które powstały w dzieciństwie mają niebagatelny wpływ na dorosłe życie. Schematy, które wytworzyły się w ich wyniku determinują relacje z samym sobą i otaczającymi nas ludźmi. Determinują nas do tego, w jaki sposób się odnosimy się do nich. Autorka omawia proces uzdrawiania i p...

Rozwiń

Zwiń

Gdzieś pomiędzy starożytnością a wczesnym średniowieczem żyli Słomianie. Byli nieco prymitywni i nieokrzesani, ale działo się w nich sporo... Od niepamiętnych czasów łupieże okradali podróżnych, książęta podatkami nękali poddanych, błędziwoje gonili za nieśmiertelną sławą, bardowie szukali inspiracji a jagi…
Błędziwoj Przebóg i jego wierny towarzysz Psichwost wędrują po ziemiach Słomian poszukując chwały. Niedaleko Bagna zostają mimowolnie wmieszani w intrygę, która może skończyć się dla nich tragicznie. W wykaraskaniu się z tarapatów pomaga im jaga Dziwna, która jednocześnie robi wszystko by uwolnić się od zakochanego w niej po uszy najemnika z Północy. W tym świecie jedno jest pewne. Ludzie nie są w stanie uniknąć dwóch rzeczy -śmierci i podatków.
Już od dwóch dni starałam się ułożyć w jakiś logiczny sens to, co chciałabym napisać o Słomianach. Naprawdę to trudne zadanie, bo książka jest dziwna, ale myślę, że autor miał dość ciekawy pomysł na książkę. Czy jednak to wystarczyło bym była nią zachwycona? Hm, niekoniecznie…
Sięgając po tę książkę mamy szansę poznać grupę Słomian, którzy na dobrą sprawę cały czas skojarzyli mi się ze wczesnośredniowiecznymi Słowianami. Dlaczego? Wskazywał na to ich ,,rozwój technologiczny’’, wielobóstwo oraz mentalność. Kilkukrotnie w trakcie lektury zauważyłam, że książę Słomian mógłby być wzorowany na legendarnym Popiele… Z tym wyjątkiem, że władcy Słomian nie zjadły myszy. W moim przekonaniu w Słomianach znalazło się też odniesienie do pewnej sceny z Balladyny. Tylko tutaj było inne zakończenie historii… Jednak to może tylko moje gdybanie. Może… Wiem natomiast, że nie znalazłam w środku szumnie zapowiadanej miłości i magii a i przygoda, która przeżyli bohaterowie nie była jakaś ekscytująca. Ot znalazło się tutaj kilka bójek i kłótni, intryga oraz kilka zwrotów akcji, które raczej nie były wielkim przełomem.
W sumie Słomianie to książka lekka i niezobowiązująca. Może nie zostanie na długo w naszej pamięci, ale można trochę się przy niej rozerwać.

Gdzieś pomiędzy starożytnością a wczesnym średniowieczem żyli Słomianie. Byli nieco prymitywni i nieokrzesani, ale działo się w nich sporo... Od niepamiętnych czasów łupieże okradali podróżnych, książęta podatkami nękali poddanych, błędziwoje gonili za nieśmiertelną sławą, bardowie szukali...

Rozwiń

Zwiń

Rok 1951. Lilka wiedzie szczęśliwe życie matki i żony. Po latach oczekiwania może cieszyć się obecnością ukochanego mężczyzny i wspólnie wychowywać córeczkę, Zlatę. Wierzy, że teraz już los będzie dla nich łaskawy. Śmiało snuje marzenia i plany na przyszłość. Nieco bardziej sceptycznie do rzeczywistości i przyszłości jest nastawiony Orest, który wie, że ich spokój może zostać szybko zburzony.
Rok 2022. Szczęście Agnieszki, wnuczki Lilki zostaje zburzone niczym domek z kart. Kobieta mierzy się ze stratą męża i sekretem, które ukrywał przez lata. Dodatkowo młoda kobieta postanawia zająć się dziadkiem Michałem, bratem Lilki. Nie wie, że ta decyzja pozwoli poznać skrywany przez lata sekret rodzinny…
Wcześniejsze części Lwowskiej odysei czytałam już jakiś czas temu, dlatego z początku ciężko było mi przypomnieć sobie najistotniejsze wydarzenia z życia bohaterów sagi. Jednak z każdą kolejną stroną ożywiałam w pamięci chwile spędzone z Lilką, Orestem, rodziną Lilki i znajomymi. Wtedy uświadomiłam sobie jak bardzo zmienili się od naszego pierwszego spotkania… jak wiele przeżyli… jak wiele stracili i co zyskali… A teraz? Wciąż się zmieniali. Wciąż nie mogli zaznać spokoju... Wciąż byli zmuszeni walczyć o swoje szczęście. Nie zawsze wychodzili z tej walki obronną ręką, chociaż w moim przekonaniu zasługiwali już na swój happy end. A jednak los bywał dla nich okrutny…
Krąg życia to przecudowna lektura, w której nie brak jest autentycznych emocji. Znalazło się w niej miejsce na radość i łzy a także rodzinne tajemnice. Znalazło się miejsce na zwroty akcji, które czasami łamały serce. Całość idealnie dopełniło lekkie i przyjemne piór autorki, które sprawiło, że książkę czytało się błyskawicznie. Szczerze ją polecam, chociaż przez końcówkę można czuć niedosyt. Żałuję, że to już ostatnie spotkanie z bohaterami…

Rok 1951. Lilka wiedzie szczęśliwe życie matki i żony. Po latach oczekiwania może cieszyć się obecnością ukochanego mężczyzny i wspólnie wychowywać córeczkę, Zlatę. Wierzy, że teraz już los będzie dla nich łaskawy. Śmiało snuje marzenia i plany na przyszłość. Nieco bardziej sceptycznie do ...

Rozwiń

Zwiń