Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pora zacząć prawdziwe życie?
A czymże ono jest i jak powinno wyglądać? Jak sądzicie?

Ta myśl towarzyszy wchodzącej w dorosłość 20-letniej bohaterce. Codzienność jawi się jej jako pozbawiony celu i aspiracji czas i nie do końca wie, w jaką stronę powinna podążyć. Wraz z zamieszkaniem ze starszą panią, wprowadza się z nią także jej smutek, złośliwość i melancholia.
_
Czytając, mamy wrażenie, że słońce nie może się tutaj przebić. Pogoda powieści jest okraszona częstym deszczem, ale również lepkim upałem, który przykleja się do skóry razem z różnymi emocjami, raczej ze skali szarości, aniżeli koloru. Chizu stoi na rozdrożu swoich myśli i pytań, które jednak pozostają głównie w jej głowie.
_
Wiele w tej powieści zwyczajności i zachowawczości. Dotkniemy też nawiązań do lęku o przyszłość i doświadczania strat na różnym poziomie. Odczujemy wraz z bohaterką samotność i poczucie niezrozumienia oraz naturalny odruch bycia lubianą i zauważoną. Mozolnie będziemy dążyć także do zmian, ale czy takowe nadejdą? I jakie miałyby one być?
_
W książce zadziwił mnie brak widocznego kontrastu pomiędzy bohaterkami - osobą bardzo młodą, jak też stateczną i starszą. Mamy tutaj dwa bieguny, więc wydawałoby się, że wiele potencjału. Ostatecznie jednak obie postaci wydały mi się dość stonowane i przezroczyste. Oczekiwałam też wartko płynących lekcji z lektury, a przyznaję, że musiałam je trochę z niej wygrzebywać. Wydaje mi się, że dzięki dodaniu dodatkowego, końcowego komentarza interpretacyjnego nasze myśli o niej zyskają większą klarowność.
_
Miałam okazję spotkać się już z literaturą azjatycką i zdaję sobie sprawę, że odznacza się oszczędnością słowa, prostotą języka i tym, co między wierszami. Tutaj jednak czegoś mi zabrakło lub nie zdołałam tego uchwycić i ubolewam, bo chyba nadałam tej historii więcej barw przed jej lekturą, niż ona sama mogła mi dać już po jej zakończeniu.

Pora zacząć prawdziwe życie?
A czymże ono jest i jak powinno wyglądać? Jak sądzicie?

Ta myśl towarzyszy wchodzącej w dorosłość 20-letniej bohaterce. Codzienność jawi się jej jako pozbawiony celu i aspiracji czas i nie do końca wie, w jaką stronę powinna podążyć. Wraz z zamieszkaniem ze st...

Rozwiń Zwiń

Jak to robicie? Jak piszecie opinie o książkach, w których wyzwaniem jest znaleźć odpowiednie słowa na to, co się w nich wydarzyło?
•
Ja przeczytałam ten tytuł w moment, ale to ile o nim myślę, zdecydowanie przekracza czas samej lektury.

Właściwie to pochylam się również nad refleksją, jak powstała ta książka utkana z delikatności, czułości, troski, oddania, nostalgii, porozumienia bratnich dusz, melancholii, rozdzierającej prawdy i połączenia losu z przeznaczeniem? Jak to się udało w tak zjawiskowy sposób?

•
Piękna, poetycka, poruszająca.
🤍
•
Trochę też jakby z innej epoki, z innego świata. Poczułam ją bardzo, i to nawet nie tylko na poziomie słów, a jej energetyki? Nie jestem pewna jak to ująć, ale to tak, jakbym w tej książce odnalazła brakujący element, coś co jest nieuchwytne, a wskoczyło na swoje miejsce.

Sięgnęłam po nią nie znając całego opisu, jedynie namiastkę. Pamiętam, że gdy ujrzałam ją na bookstagramie, to już wtedy mnie do siebie przyciągała. Zatem kiedy @asiaqwert stworzyła book tour, nie wahałam się ani chwili. I jestem, tutaj, z nią.
#bądźmoimświatłem @dorotadea

•
"Masz w sobie coś, czego nie umiem nazwać. I właśnie to chciałbym namalować".
•

Jak to robicie? Jak piszecie opinie o książkach, w których wyzwaniem jest znaleźć odpowiednie słowa na to, co się w nich wydarzyło?
•
Ja przeczytałam ten tytuł w moment, ale to ile o nim myślę, zdecydowanie przekracza czas samej lektury.

Właściwie to pochylam się również nad refleksją, ja...

Rozwiń Zwiń

"Willa przy Perłowej" zaprasza w odwiedziny!
Ja już zajrzałam i muszę przyznać, że miło spędziłam w niej czas. A w lipcu ubiegłego roku miałam okazję przebywać w "Księgarence na Miłosnej", czyli pierwszej części tej serii. Było urokliwie!
•
Autorka tym razem zaserwowała nam opowieść o kobiecie stojącej na rozdrożu z czerwoną walizką w dłoni. Michalina nie jest pewna swoich wyborów, ale finalnie decyduje się na pobyt u dawno niewidzianego wuja, aby zastanowić się co dalej. Pytanie, które warto postawić, brzmi - co skłoniło ją do ucieczki z domu rodzinnego do małego miasteczka, w którym niemal nikogo nie zna, nie ma pracy, a dach nad głową jawi jej się jako tymczasowy?

I jaki związek będzie miała tytułowa willa z naszą bohaterką? 🏡

Dla osób, które lubią przyjemne powieści z dozą ciepła, mocy przyjaźni, historii starego dworku oraz splecenia przeszłości z teraźniejszością i zawirowań w relacjach - ta książka będzie jak znalazł. Ponadto śmiem przypuszczać, że towarzyszący wątek mediów społecznościowych w kontekście zawodowym dla wielu osób będzie dodatkowym smaczkiem.
•
Pierwsza część, czyli "Księgarenka..." mnie urzekła. W tej części czułam podobny klimat, ale nie do końca był dla mnie porównywalny. Zabrakło mi potęgi potencjału w kwestii uczuciowej, która miała na to szansę, a sam trzon powieści był dla mnie dość przejrzysty, choć dla bohaterki powieści już mniej. Wciąż jednak cieszę się z tego pobytu w "Willi..." i czekam na dalszą twórczość Pauliny Molickiej.😊

"Willa przy Perłowej" zaprasza w odwiedziny!
Ja już zajrzałam i muszę przyznać, że miło spędziłam w niej czas. A w lipcu ubiegłego roku miałam okazję przebywać w "Księgarence na Miłosnej", czyli pierwszej części tej serii. Było urokliwie!
•
Autorka tym razem zaserwował...

Rozwiń Zwiń

"Jego i moje losy oraz losy tego miejsca splotły się pod wodą i pod ziemią, są jak talia kart do tarota wymieszanych w ciemnościach przez wiatr".

Po odłożeniu tej książki czułam pustkę. Takie zawieszenie pomiędzy tym, co jeszcze przed chwilą było i nagle... przestało istnieć. Moment ciszy, niepokoju, niewiadomej.

Ona, młoda kobieta, ma plany na swoją przyszłość, diametralnie różne od zamierzeń swojego ojca. Nie może pogodzić się z podejściem do świata, w którym kobiety są marionetkami w rękach mężczyzn.

On, jeszcze dziecko, podskórnie czuje, że jego codzienność nie powinna tak wyglądać. Koszmary senne, i te zgotowane przez wypaczoną miłość rodzicielską. To nie tak, ale jak inaczej?

Kiedy trzęsienie ziemi sprawia, że włoski region Mesyna i Reggio Calabria zamienia się w ruiny, życie tych dwojga zamiera. Jednak dopóki trwa oddech, to jest w nim również nadzieja.
Ale czy na pewno?
Czy w nicości można dostrzec światło?
Czy można stworzyć coś z niczego?

Pozostawię was z tymi pytaniami, bo warto poznać na nie odpowiedź w tej oszczędnej lekturze, a jednocześnie wymownej. Tej, w której piękno narracji przeplata się z niesprawiedliwością wydarzeń. Tej, która żongluje dobrem i złem, prawdą i fałszem, zniszczeniem i przełomem.

"Jego i moje losy oraz losy tego miejsca splotły się pod wodą i pod ziemią, są jak talia kart do tarota wymieszanych w ciemnościach przez wiatr".

Po odłożeniu tej książki czułam pustkę. Takie zawieszenie pomiędzy tym, co jeszcze przed chwilą było i nagle... przestało istnieć. Moment ciszy...

Rozwiń Zwiń

Czy ta książka mogłaby zyskać tytuł Wielka samotność lub Dzika wyprawa? Albo może Samotna droga. Jakoś tak to widzę, bardziej precyzyjnie. Bo o tym w istocie książka jest. I choć surowa i oszczędna, waleczna i poddańcza, to przy tym poruszająca, nostalgiczna, wtłaczająca się w żyły.

"Jego osamotnienie było całkowite i po raz pierwszy od wielu miesięcy, pomimo ryku wichru, Hakån znalazł spokój.

"Grås - powiedział na głos, wyczuwając, że jest jakaś niesprawiedliwość w narzucaniu tym wszystkim poszczególnym źdźbłom trawy, falującym aż po kres świata, władzy pojedynczego słowa".

"Hakån był jedynie czymś, co trwało. Nie dlatego, że chciało, ale dlatego, że tak zostało uformowane".

Czy komuś pisana jest ostateczna samotność? Czy ktoś woli mieć za towarzystwo naturę w jej dzikiej formie, i ciszę, tylko ciszę? Czy jest w tym miejsce na tęsknotę? Czy obcość innych osób może potęgować uczucie niepokoju? Czy człowiek może tak bardzo być niezależny, że wystarczy mu tylko jego obecność?

To była podróż jakiej czasem człowiek potrzebuje.

Czy ta książka mogłaby zyskać tytuł Wielka samotność lub Dzika wyprawa? Albo może Samotna droga. Jakoś tak to widzę, bardziej precyzyjnie. Bo o tym w istocie książka jest. I choć surowa i oszczędna, waleczna i poddańcza, to przy tym poruszająca, nostalgiczna, wtłaczająca się w żyły.

"...

Rozwiń Zwiń

Wierzycie, że po życiu jest życie? Nie w tej formie, którą przybieramy na Ziemi, ale że istnieje jakiekolwiek? 💫

Ta książka odpowiada na to pytanie. Mówi o naszym istnieniu, po którym według autora - medium - nie następuje niebyt, a swoisty ciąg dalszy.

To była moja pierwsza lektura o stricte takiej tematyce i odebrałam ją jako ciepłą, pokrzepiającą, podnoszącą na duchu. Myślę, że dla wielu z nas może stanowić pocieszenie. Przypuszczam, że kiedyś sięgnę po zbliżone pozycje, żeby mieć większe rozeznanie i porównanie w podejściu do tych nieziemskich aspektów.

A osobiście myślę, że wszystko jest możliwe.

Wierzycie, że po życiu jest życie? Nie w tej formie, którą przybieramy na Ziemi, ale że istnieje jakiekolwiek? 💫

Ta książka odpowiada na to pytanie. Mówi o naszym istnieniu, po którym według autora - medium - nie następuje niebyt, a swoisty ciąg dalszy.

To była moja pierwsza lektura o st...

Rozwiń Zwiń

Interesowaliście się kiedyś historią swojej rodziny i przodków? A może tworzyliście drzewo genealogiczne? Ja mam ochotę je stworzyć właśnie teraz, w dorosłości, zainspirowana lekturą "Znajdź swoje miejsce".

W tej książce pojawia się wiele nawiązań do naszych krewnych względem naszego obecnego życia. Jeśli zmagamy się z różnymi bolączkami i blokadami, i chcielibyśmy je przezwyciężyć, ale ciężko nam to zrobić, to warto spojrzeć wstecz. Może istnieć coś takiego jak dziedziczenie emocjonalne, co oznacza, że podobną sytuację do naszej mógł przeżywać ktoś z naszych bliskich.

Co wtedy?
Już samo uświadomienie sobie tego może wiele zmienić. Warto też dopasować rytuał spośród proponowanych w lekturze i zastosować w odniesieniu do siebie i do tej osoby. Rytuały mają na celu uwolnić od negatywnych emocji krążących wokół danego zdarzenia i podarować poczucie wytchnienia i nowego początku. Odblokować ten schemat. Oddzielić teraźniejszość od przeszłości. Uzdrowić relację ze sobą, z innymi oraz z otoczeniem oraz wnieść spokój i poczucie radości.

Warto podkreślić, że lektura czerpie wiele z duchowości, do której potrzebna jest otwartość. Ja sama lubię zdobywać nową wiedzę, ale też potrzebuję nieco czasu na przyswojenie tych treści. Myślę, że może być to pomyślny wybór dla osób, które czują, że utknęły w jakiejś sytuacji, myślach czy emocjach i potrzebują wsparcia.

Interesowaliście się kiedyś historią swojej rodziny i przodków? A może tworzyliście drzewo genealogiczne? Ja mam ochotę je stworzyć właśnie teraz, w dorosłości, zainspirowana lekturą "Znajdź swoje miejsce".

W tej książce pojawia się wiele nawiązań do naszych krewnych względem naszego obec...

Rozwiń Zwiń