Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żyjemy w czasach, gdy twórcy coraz częściej sięgają do klasyki, opowiadając znane nam historie w zupełnie nowy sposób. Efekty bywają różne. Jednakże, jednym z dobrych przykładów tego jak można wykorzystać znany i uznany materiał źródłowy, i przekształcić go w coś oryginalnego jest manga Heroines Game.

Punkt wyjścia historii jest naprawdę interesujący. Wyobraźcie sobie popularne księżniczki i bohaterki z przeróżnych baśni. Kopciuszek, Calineczka, Czerwony Kapturek, itp. Kilkanaście z nich zostaje przeniesionych do innego świata z obietnicą, że ta z nich, która wygra specjalną grę otrzyma w nagrodę to czego tylko zapragnie. Spełni się zatem marzenie jednej z nich. Sęk w tym, że owa gra będzie miała jedną zwyciężczynię, a pozostałe będą musiały pożegnać się ze swoim życiem w zabójczych rozgrywkach!

Prawda, że brzmi to jak naprawdę pokręcony, ale oryginalny pomysł? Ta koncepcja przykuła moją uwagę do mangi Heroines Game i po prostu musiałem przekonać się, czy będzie to tak ciekawa pozycja jak mogłoby się wydawać na papierze. Po lekturze pierwszego tomu mogę wam powiedzieć z ręką na sercu, że jest naprawdę dobrze, a potencjał tej historii wydaje się być niezmierzony.

Główną bohaterką tej historii jest Alice. Dziewczyna pragnie zostać najpopularniejszą idolką i by osiągnąć swój cel jest w stanie zrobić dosłownie wszystko. Autorka mangi dość wcześnie daje nam znać, że nastolatka nie jest typową heroiną, która zawsze będzie dobrze postępować. Kieruje nią pewien egoizm, co czyni ją interesującą, a zarazem nieprzewidywalną postacią. Zresztą, przekonujemy się o tym w finałowym rozdziale pierwszego tomu, który rozłożył mnie na łopatki.

Każda z bohaterek jest na swój sposób interesująca, gdyż żadna z nich nie pokrywa się w 100% ze swoim pierwowzorem. Pierwszy tom nie zdradza nam jeszcze informacji na temat każdej z nich, ale daje nam do zrozumienia, że po drodze do finału tej historii czeka nas sporo niespodzianek. Najlepszym tego przykładem jest Czerwony Kapturek, współpracujący z wilkiem, strzelający do przeciwniczek ze strzelby i obdarzony ogromną wilczą łapą.

Podobnie rzecz się ma w przypadku wyglądu bohaterek. Nie da się ukryć, że szybko przykuwają naszą uwagę, ale niektórym z nich daleko do swoich baśniowych wersji. Zaskoczyła mnie kobieca wersja Kota w butach, ale także piękny Kopciuszek, który pokazał odrobinę narcyzmu. Heroines Game świetnie łączy te znane nam baśniowe elementy, jednocześnie wyolbrzymiając wizerunek popularnych bajkowych postaci.

Zachwyciły mnie tutaj nie tylko oryginalne wersje bohaterek oraz sama koncepcja ich walki na śmierć i życie. Pozytywnie zaskoczyła mnie brutalność jaka towarzyszy ich starciom. Nie jest to coś z czym byśmy je kojarzyli, więc autorka musiała wejść na odpowiedni poziom by z jednej strony zachęcić widza do lektury, a z drugiej nie przesadzić. Ta sztuka jej się udała. Bohaterki obdarzone są interesującymi mocami, a w niektórych fragmentach krew leje się na wszystkie strony, a kończyny znajdujemy w nieodpowiednich miejscach!

Pod względem wizualnym manga prezentuje się zatem świetnie. Idealnie łączy baśniowość z dojrzałością historii grozy. Jeśli wasze dzieciaki są zakochane w księżniczkach i wkręcone w różnego rodzaju bajki, to lepiej tego tytułu im nie pokazywać. To pozycja zdecydowanie skierowana dla dojrzałego czytelnika, która krok po kroku otwiera przed nami jak mroczny mógłby stać się świat Disneya, gdyby wrzucić do niego element horroru, przemocy i brutalności.

Pierwszy tom Heroines Game nie jest może idealny, ale zdecydowanie zachęca do lektury. To wstęp do historii. Bardzo uporządkowany, czytelny i wciągający. Ciężko przewidzieć jak potoczą się losy bohaterek i ten element nieprzewidywalności trzyma nas w napięciu. Myślę, że dla wielu z was, podobnie jak i dla mnie, tytuł ten będzie bardzo pozytywną niespodzianką, z którą zostaniecie na dłużej.

Żyjemy w czasach, gdy twórcy coraz częściej sięgają do klasyki, opowiadając znane nam historie w zupełnie nowy sposób. Efekty bywają różne. Jednakże, jednym z dobrych przykładów tego jak można wykorzystać znany i uznany materiał źródłowy, i przekształcić go w coś oryginalnego jest manga He...

Rozwiń

Zwiń

Zdążyliśmy się przekonać, że Scott Pilgrim nie jest znowu takim przyjemniaczkiem jakim z początku się wydawał. Wgląd w przeszłość bohatera pokazała jednak, że skrywa pewne tajemnice. W trzecim tomie komiksu dowiadujemy się, że jego relacje z płcią piękną należą do zdecydowanie skomplikowanych.

Motywem przewodnim najnowszej części perypetii młodego Kanadyjczyka jest pewien rodzaj zazdrości, która przebija z kolejnych stron komiksu. Tak to właśnie bywa gdy ma się do czynienia ze swoją byłą. Jak dowiadujemy się z przeszłości Scotta, z Envy Adams, bo o niej mowa, łączyła go bardzo specjalna więź. Chłopak najwidoczniej nie przepracował jeszcze tego rozstania, a pojawienie się popularnej gwiazdy i eksdziewczyny Pilgrima wprowadza do historii bardzo ciekawą dynamikę.

Jakby tego było mało, na horyzoncie pojawia się także były chłopak Ramony. Twórca komiksu w charakterystycznym dla siebie stylu obdarza go niezwykłymi mocami. Te jednocześnie niosą ze sobą mnóstwo humoru, gdyż Todd jest weganinem, a wiecie co to oznacza, prawda? Weganizm daje mu nadprzyrodzone moce, oczywiście! Czy Scottowi uda się uporać z zalotami Envy i pokonać Todda? O tym przekonujemy się z lektury trzeciego tomu Scotta Pilgrima.

Trzeci tom komiksu spodobał mi się zdecydowanie bardziej od ostatniej części przygód Pilgrima. Charakteryzuje go niezwykłe połączenie przygnębienia, melancholii i swego rodzaju zazdrości z barwną, pełną nadziei energią jaką wnosi do historii konfrontacja Ramony z Envy i Scotta z Toddem.

Tym razem historia została według mnie napisana z większym jajem, ale przede wszystkim wyciągnęła z bohaterów to co najlepsze. Trochę już poznaliśmy Scotta i spółkę, ich cechy charakteru, poczucie humoru czy udziwnienia. Autor korzysta z tego pełnymi garściami, dzięki czemu połączenie kwestii romantycznych związków z elementami fantasy wybrzmiewa naprawdę wiarygodnie i oryginalnie.

Walka przy użyciu dźwięków muzyki niezwykle zapada w pamięć i wygląda po prostu genialnie. Najbardziej spodobały mi się chyba jednak te wszystkie reakcje malujące się na twarzy Scotta przy każdym bezpośrednim lub pośrednim zetknięciu z Envy. Są tak zabawne, a zarazem prawdziwe, że nie sposób o nich nie wspomnieć.

Sam pomysł z dalszą eksploracją przeszłości głównego bohatera wypadł w trzecim tomie Scotta Pilgrima świetnie i naturalnie. Fajnie, że autor nie zapomina o podgrzewaniu atmosfery, tu i ówdzie podrzucając czytelnikom tematy, nad którymi warto by się zastanowić. Najlepszym przykładem jest krótka wymiana zdań między Ramoną, a Envy w trakcie ich walki, gdy ta druga sugeruje, że bohaterka mogła być w przeszłości niezłym ziółkiem, na co ta reaguje początkowym zawstydzeniem, a następnie agresją. I jak tu się teraz nie zastanawiać o co tak naprawdę chodzi?

Mnóstwo wciągającej akcji, kolejni wrogowie, a zarazem eksploracja romantycznych relacji młodych ludzi. Taką mieszankę oferuje nam tom trzeci Scotta Pilgrima. Po nieco słabszej drugiej części wracamy na wysoki poziom i mam nadzieję, że autor już z niego nie zejdzie.

Zdążyliśmy się przekonać, że Scott Pilgrim nie jest znowu takim przyjemniaczkiem jakim z początku się wydawał. Wgląd w przeszłość bohatera pokazała jednak, że skrywa pewne tajemnice. W trzecim tomie komiksu dowiadujemy się, że jego relacje z płcią piękną należą do zdecydowanie skomplikowan...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli nigdy nie mieliście do czynienia z cyberpunkiem to właśnie nadarza się ku temu bardzo dobra okazja. Na polskim rynku ukazało się bowiem wydanie komiksu polskich artystów, Roberta Adlera i Tobiasza Piątkowskiego, którzy inspirując się klasykami gatunku przenoszą go na nasze podwórko. W ten oto sposób powstają dwie niesamowite historie, które składają się na Status 7.

Dwa opowiadania, które mamy okazję przeczytać na kartach komiksu to Breakoff i Overload. Obie zabierają nas do Warszawy przyszłości, która może przywodzić na myśl świat z takich tytułów jak choćby Łowca androidów czy z nowszych pozycji Edgerunners. Z taką właśnie stylistyką, przywodzącą na myśl wprawionym czytelnikom amerykańskie klasyki, mamy tutaj do czyniania.

Obie historie malują nam niezwykły świat przyszłości. Niezwykle klimatycznie prezentuje się Warszawa pełna neonów, wieżowców i pędzących samochodów. Oba zawarte tutaj komiksy pochodzą z wczesnych lat 2000. Nie dziwi zatem fakt, że przedstawiona tutaj rzeczywistość wygląda trochę jak lata 90. podniesione do potęgi dziesiątej.

W pierwszej z opisanych w Status 7 historii trafiamy do światka przestępczego. W grę wchodzi zdobycie grubej kasy. Najpierw trzeba jednak wykazać się zdolnościami hakerskimi choć nie tylko. Gra jest bowiem niebezpieczna, a by osiągnąć swój cel główny bohater musi ubezpieczyć się w odpowiednią broń i właściwych ludzi. Wiedzcie jedno – poleje się krew.

– Człowieku! Z czego ty masz nerwy?!
– Z Korei.

Sam komiks jest bardzo dynamiczny, a sceny akcji naprawdę wciągają. Jednakże, ta technologiczna otoczka i związane z nią terminy mogą być nieco trudne do przyswojenia dla czytelnika, który z cyberpunkiem nie miał jeszcze do czynienia. Co ważniejsze, świat jest świetnie pokazany nie tylko za sprawą ilustracji, ale także rozmów bohaterów. Tu i ówdzie dowiadujemy się różnych faktów na temat tej rzeczywistości jak np. tego, że braliśmy udział w jakiejś wojnie na Bałkanach.

Druga z historii Overload pokazuje nam świat przyszłości z perspektywy wymiaru sprawiedliwości. Jej głównym bohaterem jest czarnoskóry glina, podinspektor Górski, co najlepiej obrazuje nam jak w wyobraźni autorów komiksu zmieniła się Polska. Tutaj mamy do czynienia z przekrętem finansowym na wielką skalę. przestępcami walczącymi z systemem i policjantami narażającymi życie by ten system przetrwał nienaruszony.

Ten sensacyjny komiks ma w sobie bodaj jeszcze więcej akcji niż Breakoff. W pamięć zapadają w szczególności sceny strzelanin i pościgów, których nie powstydziliby się w amerykańskich produkcjach. Znamienny jest obraz, gdy na tle Pałacu Kultury i Nauki widzimy wielką holograficzną reklamę rodem z Łowcy Androidów. Naprawdę ma się ochotę głębiej zanurzyć w tej rzeczywistości, ale akcja toczy się bardzo szybko i niestety nie mamy na to szansy w takim stopniu, w jakim byśmy sobie tego życzyli.

Dialogi są mocne, zdecydowanie nie dla dzieci, gdyż bohaterom nieraz zdarza się przeklinać. Można jednak odnieść wrażenie, że w obu historiach brakuje nieco równowagi między ekspozycją świata i bohaterów, a piekielnie angażującą i wizualnie pociągającą akcją. Jeśli miałbym wskazać jeden minus komiksu to byłyby nim właśnie dialogi, których po prostu jest bardzo dużo na niewielkiej ilości stron i wyobrażam sobie, że część czytelników może przez nie nie przebrnąć. Ewentualnie czcionka, która w niektórych fragmentach nastręczyła mi trudności w lekturze.

Fani cyberpunka i science-fiction z pewnością sięgną po Status 7. Drugiego tak świetnego, pełnego akcji, a przede wszystkim cudownego świata, który aż prosi się o eksplorację w polskim wydaniu po prostu nie mamy. Myślę jednak, że także resztę czytelników zainteresuje dotykająca tematyki nowoczesnych technologii czy walki z ludźmi u szczytu władzy, a także dynamiczne, barwne ilustracje.

Jeśli nigdy nie mieliście do czynienia z cyberpunkiem to właśnie nadarza się ku temu bardzo dobra okazja. Na polskim rynku ukazało się bowiem wydanie komiksu polskich artystów, Roberta Adlera i Tobiasza Piątkowskiego, którzy inspirując się klasykami gatunku przenoszą go na nasze podwórko. ...

Rozwiń

Zwiń

Wiele mang, które mam okazję czytać to dla mnie po prostu rozrywka. Na różnym poziomie, ale rozrywka. Są jednak również tego typu historie, które zmuszają mnie do większego wysiłku intelektualnego. Nie stanowią jedynie relaksu i oderwania od życia codziennego. Często poruszają jakiś ważki, niełatwy dla odbiorców temat. Z takim przypadkiem mamy do czynienia w najnowszej Jednotomówce Waneko zatytułowanej Helter Skelter.

Już na wstępie muszę wam przyznać, że dawno nie czytałem tak angażującego, ociekającego gęstym jak smoła klimatem, dramatu psychologicznego. Tym właśnie w dużym skrócie jest Helter Skelter. Rozwijając jednak tę myśl, manga opowiada historię przepięknej modelki, która jest na ustach wszystkich. Fani nie znają jednak jej tajemnicy. Nie wiedzą, że poddawała się tylu zabiegom plastycznym oraz specjalnej kuracji, że jedynym co zostało z jej naturalnej urody są jej oczy i genitalia. Możecie sobie zatem wyobrazić, że stan jej psychiki nie należy do najlepszych.

Co ciekawe i intrygujące, wcale nie jest tak, że bohaterka mangi Liliko jest starzejącą się panną, którą do zabiegów napędza strach przed upływem czasu. Tutaj rozgrywa się znacznie grubsza intryga, a poznajemy ją wraz z lekturą kolejnych rozdziałów. Mamy tutaj bowiem dwa główne wątki. Pierwszy koncentruje się na modelce, jej rozterkach, kaprysach, wybuchach emocji, a nawet skrzywieniach. W tle rozgrywa się z kolei prokuratorskie śledztwo dotyczące między innymi z nielegalnym handlem ludzkimi, a nawet dziecięcymi organami i w pewien nieoczywisty sposób dziewczyna jest związana.

Helter Skelter to tytuł skierowany do dojrzałych odbiorców. Niejeden fragment mangi epatuje nagością, seksem, a nawet brutalnością. Autorka mangi Kyoko Okazaki rozkłada na czynniki pierwsze psychikę Liliko. Aby tego dokonać wyciąga na wierzch jej największe sekrety, unaoczniając nam jak próżność, chciwość, a przede wszystkim potrzeba bycia piękną i poświęcenia dla tego piękna absolutnie wszystkiego potrafi skrzywić człowieka.

Mamy tutaj do czynienia z tego rodzaju tytułem, w trakcie czytania którego cały czas rozmyślamy nad historią, która rozgrywa się na naszych oczach. Kiedy na jaw wyjdzie cała prawda? Czy w ogóle do tego dojdzie? Czy Liliko się zmieni, czy może jej zachowanie doprowadzi ją w końcu do upadku? Pytań roi się w głowie czytelnika o wiele więcej i na większość z nich dostajemy od autorki odpowiedź. Sami musimy jednak odpowiedzieć sobie na pytanie co jest najważniejsze w życiu i czy w ogóle powinna to być uroda.

To niezwykłe w jaki sposób manga ukazuje próżność, samolubność i narcyzm bohaterki. Dla niej liczy się tylko „ja”. Wykorzystuje wszystkich wkoło, gdyż jest sławna, a ludzie nie przestają o niej rozmawiać. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że to wszystko może ot tak przeminąć, ani tym bardziej jak może to na nią wpłynąć.

Liliko wykorzystuje wszystkich, a przede wszystkim swoją asystentkę Hadę. Wystawia ją na naprawdę okrutne próby, zmuszając dziewczynę do dogadzania jej seksualnie, a nawet skrzywdzenia innej osoby. Z jednej strony mamy odruch by odwrócić od tego wzrok. Jednakże, historia jest tak wciągająca, a my jesteśmy tak bardzo ciekawie jakie będą ostateczne konsekwencje jej czynów, że nie możemy odwrócić wzroku.

Helter Skelter to tytuł, w którym nie sposób przewidzieć jak potoczą się losy bohaterów. Można snuć różne wizje, ale ostatecznie autorka jest w stanie w każdym momencie nas zaskoczyć. Niewątpliwie pomaga w tym wybuchowy charakter Liliko, która nieraz wywraca całą fabułę do góry nogami, robiąc coś naprawdę nieprzewidywalnego. Można bowiem spodziewać się po niej wszystkiego, nawet że pochlasta siebie lub kogoś innego.

Z fabułą świetnie współgrają ilustracje. Choć na końcu mangi czytamy krótką notkę, wyjaśniającą że autorka miała w trakcie publikacji tego tytułu wypadek i nie dokonała w niej pewnych poprawek, to jak dla mnie całość prezentuje się wyśmienicie dla oka. Są pewne drobne uproszczenia, ale dotyczą mało istotnych fragmentów. W ilustracjach jest pewna lekkość i zwiewność, która sprawia, że nawet ciężka gatunkowo tematyka Helter Skelter jest dla czytelnika łatwiejsza w odbiorze.

Autorka z całą pewnością może zaskarbić sobie przychylność czytelników za sprawą tego jak umiejętnie potrafi wydobywać ze swoich bohaterów emocje. Pomaga w tym nie tylko świetny scenariusz mangi, ale także jej rysowniczy talent. Na twarzach postaci zawsze idealnie narysowane są pewne emocje. Przede wszystkim dotyczy to Liliko, która non stop jest w centrum wydarzeń i zawsze zdecydowanie bardziej niż inni reaguje na to co się dzieje. Na swój sposób jest fascynującą postacią i to nie tylko dla psychiatrów, którzy mogą spokojnie korzystać z jej przykładu podczas spotkań z pacjentami.

Manga trzyma w napięciu. Choć to zdecydowanie historia ze świata dorosłych, to ma się wrażenie że w samym jej środku jest mała, zagubiona dziewczynka, która niejako zrobiła sobie to co zrobiła przez sposób w jaki społeczeństwo postrzega ludzi. Autorka podkreśla tu między wierszami bardzo istotną kwestię. Jeśli ktoś jest otyły, ma krzywe nogi, wielkie uszy, itp. jest narażony na szykany ze strony rówieśników. Tak było w latach 90., gdy komiks miał premierę i tak jest po dziś dzień.

Helter Skelter to wciągająca i pouczająca opowieść o tym jak obsesja na punkcie piękna, ale także obsesja na punkcie czegokolwiek, może doprowadzić do szaleństwa. Gęsty klimat i niemal ciągłe napięcie towarzyszące fabule w połączeniu z intrygującą główną bohaterką i jej światem sprawiają, że czytelnik już po kilku stronach pragnie poznać zakończenie tej historii. Sięgnijcie po ten tytuł i przekonajcie się sami.

Wiele mang, które mam okazję czytać to dla mnie po prostu rozrywka. Na różnym poziomie, ale rozrywka. Są jednak również tego typu historie, które zmuszają mnie do większego wysiłku intelektualnego. Nie stanowią jedynie relaksu i oderwania od życia codziennego. Często poruszają jakiś ważki,...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli jesteście miłośnikami historii, w których „nieco” absurdalny pomysł staje się podstawą dla rozwałki na skalę światową, to jest tytuł, który już po zerknięciu na tytuł i okładkę pierwszego tomu przyciągnie wam odwagę. Gość na specjalnym wózku inwalidzkim, zabijający przeciwników na lewo i prawo? Jeśli się na to piszecie to zapraszam do poznania mangi Tank Chair.

Bohater dosiadający zmechanizowanych wózków inwalidzkich niczym Iron Man przywdziewający swoje kolejne zbroje, to tylko jeden z wielu charakterystycznych dla Tank Chair pomysłów. Zacznijmy jednak od punktu wyjścia, który jest „nieco” absurdalny. Niezwykle skuteczny i utalentowany zabójca Nagi Taira, chroniąc siostrę zostaje postrzelony w głowę i zostaje warzywem. Jest niczym pusta skorupa. Musi być jednak pewne ale. Jest nim jego instynkt, za sprawą którego jest nie tylko w stanie wyczuć nadchodzące zabójcze zagrożenie, ale dodatkowo sprawia ono, że staje się silniejszy!

Tak oto, wyczuwając nadchodzące zagrożenie nasz bohater wybudza się ze śpiączki i wykonuje kolejne zlecenia, stając naprzeciw najsilniejszych wrogów. Jakby tego było mało, jego pośredniczką jest nastoletnia siostra. Załatwia mu kolejnych przeciwników do zabicia, gdyż uważa, że w końcu jego instynkt pozwoli mu pozostać świadomym na dobre. Gdy mężczyzna kończy swoje zlecenie wraca bowiem do stanu śpiączki.

W ten sposób zaczynamy przygodę z pełną akcji mangą. Może nawet jest to zbyt delikatne określenie, gdyż akcja po prostu wylewa się z kolejnych stron komiksu kiedy Taira staje w szranki z kolejnymi brutalami. Tak oto sprawia lanie nasterydowanemu gorylowi, obsesyjnemu strzelcowi wyborowemu, czy rodzeństwu, których pojawienie się popycha historię w nowym kierunku.

Manga mogła by być fajną historią, w której po prostu przechodzimy od jednej spektakularnej walki do drugiej. Te są bowiem naprawdę epickie. Zaczynając od specjalnych wózków inwalidzkich, do których nawiązuje tytuł mangi, przez lejącą się na wszystkie strony krew, aż po charakterystycznych przeciwników. Mamy jednak tutaj grubszą historię, która wychodzi poza temat śpiączki bohatera, a dotyczy przeszłości Tairy i jego siostry Shizuki.

Wystarczyła mi pierwsza potyczka głównego bohatera Tank Chair by dać się wciągnąć w to szaleństwo. Ilustracje są po prostu tak świetne, szczegółowe i po prostu szalone, że nie mogłem się od nich oderwać. Taka akcja to jest rozrywka pierwsza klasa. Gdy dołożymy do tego oryginalne wizerunki postaci, za sprawą których autorowi zawsze udaje się idealnie pokazać nam ich cechy charakteru, okazuje się, że mamy do czynienia z prawdziwą perełką.

Bardzo spodobała mi się taka w sumie drobna rzecz jak pokazanie opiekuńczości Tairy. W tych krótkich momentach po walce, gdy już prawie wraca do stanu wegetatywnego, zawsze troszczy się o siostrę. Mówi, żeby o siebie dbała, dobrze jadła i się uczyła jak każdy starszy brat, który dba o młodsze rodzeństwo. Fajnie, że autor mangi Manabu Yashiro między dynamiczną akcją znalazł miejsce na takie detale. Dodają całości charakteru, a nas zbliżają do bohaterów.

Cóż można jeszcze powiedzieć. W Tank Chair jest potencjał na świetną, niezapomnianą historię, przy której będziemy się bardzo dobrze bawić. Myślę, że mamy tutaj jedne z najlepszych scen walki jeśli chodzi o współczesne mangi a na pewno jedne z największą ilością zniszczeń i bezkompromisowej brutalności. W pierwszym tomie każda z nich zapada w pamięć czy to za sprawą przejechania komuś po twarzy, wystrzeleniu kuli armatniej czy ośmiornicy, pozwalającej ukryć fizyczną obecność danej osoby.

Chcecie się dobrze bawić, przyjąć solidną dawkę chaosu i rozpocząć przygodę, która pełna będzie spektakularnych śmierci, to dobrze trafiliście. Tank Chair da wam to wszystko i jeszcze więcej, o czym przekonał mnie pierwszy tom tej mangi.

Jeśli jesteście miłośnikami historii, w których „nieco” absurdalny pomysł staje się podstawą dla rozwałki na skalę światową, to jest tytuł, który już po zerknięciu na tytuł i okładkę pierwszego tomu przyciągnie wam odwagę. Gość na specjalnym wózku inwalidzkim, zabijający przeciwników na le...

Rozwiń

Zwiń

Są takie historie, które z pozoru wydają się być skierowane do bardzo konkretnego odbiorcy. Czy miałyby to być nastolatki, czy miłośnicy piłki nożnej, czy nawet sympatycy kotów, by podać kilka przykładów. Pozory potrafią jednak mylić. W tego rodzaju przypadkach zawsze odczuwam największą satysfakcję z lektury. Dziś do grona takich właśnie historii zaliczam mangę Bless.

Bless przenosi nas do świata japońskich licealistów. W nim znajduje się Aia Udagawa, przystojny model, którego marzeniem jest zostanie wizażystą! Chłopak skrzętnie ukrywa to jednak przed swoimi rówieśnikami, gdyż jest przekonany o braku talentu w tej dziedzinie. Przypadek sprawia, że bohater łączy siły z koleżanką z klasy, marzącą o karierze modelki Jun Sumisaki. Tylko czy uda im się przezwyciężyć swoje braki pewności siebie i z przekonaniem kroczyć ku realizacji tych marzeń?

Świat makijażu, podkładów, tuszów do rzęs, szminek, itp. to dla mnie jedna wielka niewiadoma. Tak przynajmniej było do momentu zetknięcia się z mangą autorstwa Yukino Sonoyamy. Po prostu nigdy mnie to specjalnie nie interesowało. Myślę, że choć większość osób zapewne wyśmiałaby mężczyznę zainteresowanego taką właśnie tematyką, to Bless niejednego chłopaka może do siebie przyciągnąć.

Zacznijmy od tego, że ten brak pewności siebie jak mają w sobie Aia i Jun został przedstawiony w bardzo wiarygodny sposób. Niejeden nastolatek zmaga się z podobnymi przeżyciami w czasie okresu dojrzewania. Na podstawie własnych doświadczeń mogę stwierdzić, że ten wątek wypada tutaj naprawdę realnie. Wielu młodym czytelnikom łatwo będzie się dzięki niemu utożsamić z bohaterami komiksu.

Na tyle, na ile jestem w stanie to stwierdzić, pierwszy tom mangi świetnie prezentuje się także pod samym kątem tematyki wizażu. Tego jak się tak właściwie za to zabrać. Widzimy jak wiele wiedzy, ale także nakładów finansowych wiąże się z samym zainteresowaniem się tą dziedziną. Na pewno mogę powiedzieć, że to świetny wstęp do tego świata dla wszystkich osób, które dopiero stawiają w nim pierwsze kroki.

Co chyba najważniejsze, już na tym etapie historii Bless pokazuje przedstawia nam dwa sprzeczne podejścia. To znaczy, makijaż może służyć do ukrycia pewnych mankamentów naszej urody, lecz co ciekawsze i według mnie istotniejsze, makijaż może posłużyć do podkreślenia pewnych naszych cech, a nawet wydobycia z nas ukrytego piękna, o którym sami mogliśmy nie mieć pojęcia. Ten drugi przypadek dotyczy bohaterki mangi, która niejako narodziła się na nowo za sprawą pracy z Udagawą.

Jeśli chodzi o to jak wyglądają ilustracje, to Bless musimy zaliczyć do najwyższej półki. Przede wszystkim docenić trzeba to, że sam pomysł na mangę i jego realizacja są ambitne same w sobie. Na podstawie pierwszego tomu widzimy, że autorka jest w stanie świetnie uchwycić proces aplikowania makijażu oraz to w jak różny sposób wizażyści mogą do niego podchodzić. Ilustracje wydają się być dopracowane w najmniejszych szczegółach i wręcz ożywają na naszych oczach. Naprawdę niewiele musimy sobie tutaj dopowiadać.

Byłem zaskoczony tym jak wciągająca okazała się być ta historia! Tak naprawdę, nie skupia się ona wyłącznie na wizażu, choć miałem obawę, że właśnie ten element historii tutaj przeważy. Pierwszy tom w bardzo zrównoważony sposób wprowadza poszczególne wątki. Marzenia naszych bohaterów, świat modelingu i wizażu, przeszłość Udagawy, o której póki co nie chce zbyt wiele mówić, a przede wszystkim kwestia walki z przeszkodami i dążenia do realizacji swoich upragnionych celów.

Wszystkie powyższe elementy razem wzięte stanowią tak smakowitą, angażującą i po prostu ciekawą mieszankę, że nie sposób przejść obok niej obojętnie. Już nie mogę doczekać się drugiego tomu!

Są takie historie, które z pozoru wydają się być skierowane do bardzo konkretnego odbiorcy. Czy miałyby to być nastolatki, czy miłośnicy piłki nożnej, czy nawet sympatycy kotów, by podać kilka przykładów. Pozory potrafią jednak mylić. W tego rodzaju przypadkach zawsze odczuwam największą s...

Rozwiń

Zwiń

Tym co najbardziej przyciąga mnie w horrorach jest umiejętność zmieniania zwyczajnych, przyziemnych sytuacji w przerażające, trzymające w napięciu historie. Z takim właśnie przypadkiem mamy do czynienia w powieści wydawnictwa Waneko zatytułowanej Another.

Autorem Another jest Yukito Ayatsuji. Piszę o tym nie bez powodu, gdyż Japończyk jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i popularnych pisarzy horrorów, którego początki kariery sięgają drugiej połowy lat 80. XX wieku. Od tego czasu napisał kilkadziesiąt utworów, a jednym z najciekawszych jest właśnie najnowsza powieść, która ukazała się w naszym kraju nakładem wydawnictwa Waneko.

Bohaterem powieści, której akcja rozgrywa się w latach 90. jest Koichi Sakakibara. Jego ojciec pracuje jako naukowiec, przebywając na kontrakcie w Indiach. Niestety jego matka zmarła, a sam chłopak zmaga się z problemami zdrowotnymi. W związku z tym przeniósł się do rodziny swojej mamy i właśnie ma rozpocząć nowy rok szkolny w zupełnie nowym otoczeniu. Nie wie jeszcze, że prowincjonalna Yomiyama rządzi się swoimi specyficznymi prawami.

W szkole, do której chłopak zaczyna uczęszczać miała przed laty miejsce tragedia. Od jej momentu przez wiele kolejnych semestrów w dziwnych okolicznościach ginęli uczniowie klasy 3C i tak się składa, że Koichi zostaje jej uczniem. Tylko czy w szkole faktycznie istnieje jakaś klątwa? Czy w grę wchodzą nadprzyrodzone moce? A może to wszystko ma jakiejś głębsze podłoże? Odpowiedzi na te pytania dostajemy, oddając się lekturze Another.

Akcja powieści rozwija się w bardzo powolnym tempie. Autor spokojnie snuje sieć wątków i tajemnic, dając nam czas poznać bohaterów, zrozumieć tragedię, która miała miejsce w przeszłości oraz to jak wpływa ona na współczesne Koichiemu i pozostałym uczniom czasy. W ten sposób jesteśmy trzymani w napięciu, aż do finałowych rozdziałów książki.

Another charakteryzuje się niezwykłym, gęstym klimatem. Z pozoru mogłoby się wydawać, że nie dzieje się tu zbyt wiele. Jednakże, bardzo szybko angażujemy się w historię klątwy, która ma ciążyć na klasie 3C i równie mocno jak bohaterowie chcemy odkryć jej wszystkie tajemnice. Zresztą, jedną z zalet tej historii jest właśnie fakt, że w trakcie jej rozwoju sami poszukujemy wskazówek i snujemy odpowiedzi na rodzące się w naszych głowach pytania, które później możemy porównać z pomysłami autora.

Bohaterowie są istotnym elementem fabuły, ale nie są wyjątkowo oryginalni, charyzmatyczni czy zapadający w pamięć. Koichi sprawia wrażenie zupełnie przeciętnego nastolatka. Znacznie ciekawiej prezentuje się jego koleżanka Mei Misaki, Przede wszystkim ze względu na fakt, że nie jesteśmy przez większość czasu przekonani, czy traktowana niczym duch przez pozostałych uczniów dziewczyna w ogóle istnieje i żyje! To jeden z tych dopracowanych w najmniejszych szczegółach wątków, które składają się na niesamowitą historię przedstawioną w Another.

Spokojne tempo fabuły przeplatane jest mocnymi, mrożącymi krew w żyłach, a nawet brutalnymi scenami. Autor potrafi nas zaskoczyć w najmniej spodziewanym momencie. Nie zdziwcie się jeśli w trakcie lektury nagle podskoczycie z siedzenia, czytając o krwawej, okrutnej śmierci jaką ponosi nagle jeden z uczniów. Chyba najbardziej przerażający jest fakt, że ma się wrażenie jakby taka historia mogła wydarzyć się w rzeczywistości, nawet biorąc pod uwagę wspomnianą klątwę.

Choć jest to jedna z wielu powieści w dorobku Yukito Ayatsuji, był to mój pierwszy horror jego autorstwa z jakim miałem styczność. Dlatego też, nie mając porównania z innymi jego utworami moja ocena automatycznie skacze w górę. Another wciągnęło mnie na całego. Zaangażowałem się na tyle, że za każdym razem gdy sięgałem po książkę i czytałem jej kolejny rozdział z marszu zadawałem sobie wiele pytań na temat fabuły, wątków, bohaterów. Gdybym miał więcej czasów pewnie nawet bym to sobie rozpisywał. Powieść naprawdę angażuje, jest napisana w sposób bardzo czytelny i łatwy w odbiorze, i choć o samych postaciach nie możemy wypowiadać się w superlatywach to historia jest na tyle niesamowita, że po prostu musicie ją poznać.

Tym co najbardziej przyciąga mnie w horrorach jest umiejętność zmieniania zwyczajnych, przyziemnych sytuacji w przerażające, trzymające w napięciu historie. Z takim właśnie przypadkiem mamy do czynienia w powieści wydawnictwa Waneko zatytułowanej Another.

Autorem Another jest Yukito Ayats...

Rozwiń

Zwiń

Tym co najbardziej przyciąga mnie w horrorach jest umiejętność zmieniania zwyczajnych, przyziemnych sytuacji w przerażające, trzymające w napięciu historie. Z takim właśnie przypadkiem mamy do czynienia w powieści wydawnictwa Waneko zatytułowanej Another.

Autorem Another jest Yukito Ayatsuji. Piszę o tym nie bez powodu, gdyż Japończyk jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i popularnych pisarzy horrorów, którego początki kariery sięgają drugiej połowy lat 80. XX wieku. Od tego czasu napisał kilkadziesiąt utworów, a jednym z najciekawszych jest właśnie najnowsza powieść, która ukazała się w naszym kraju nakładem wydawnictwa Waneko.

Bohaterem powieści, której akcja rozgrywa się w latach 90. jest Koichi Sakakibara. Jego ojciec pracuje jako naukowiec, przebywając na kontrakcie w Indiach. Niestety jego matka zmarła, a sam chłopak zmaga się z problemami zdrowotnymi. W związku z tym przeniósł się do rodziny swojej mamy i właśnie ma rozpocząć nowy rok szkolny w zupełnie nowym otoczeniu. Nie wie jeszcze, że prowincjonalna Yomiyama rządzi się swoimi specyficznymi prawami.

W szkole, do której chłopak zaczyna uczęszczać miała przed laty miejsce tragedia. Od jej momentu przez wiele kolejnych semestrów w dziwnych okolicznościach ginęli uczniowie klasy 3C i tak się składa, że Koichi zostaje jej uczniem. Tylko czy w szkole faktycznie istnieje jakaś klątwa? Czy w grę wchodzą nadprzyrodzone moce? A może to wszystko ma jakiejś głębsze podłoże? Odpowiedzi na te pytania dostajemy, oddając się lekturze Another.

Akcja powieści rozwija się w bardzo powolnym tempie. Autor spokojnie snuje sieć wątków i tajemnic, dając nam czas poznać bohaterów, zrozumieć tragedię, która miała miejsce w przeszłości oraz to jak wpływa ona na współczesne Koichiemu i pozostałym uczniom czasy. W ten sposób jesteśmy trzymani w napięciu, aż do finałowych rozdziałów książki.

Another charakteryzuje się niezwykłym, gęstym klimatem. Z pozoru mogłoby się wydawać, że nie dzieje się tu zbyt wiele. Jednakże, bardzo szybko angażujemy się w historię klątwy, która ma ciążyć na klasie 3C i równie mocno jak bohaterowie chcemy odkryć jej wszystkie tajemnice. Zresztą, jedną z zalet tej historii jest właśnie fakt, że w trakcie jej rozwoju sami poszukujemy wskazówek i snujemy odpowiedzi na rodzące się w naszych głowach pytania, które później możemy porównać z pomysłami autora.

Bohaterowie są istotnym elementem fabuły, ale nie są wyjątkowo oryginalni, charyzmatyczni czy zapadający w pamięć. Koichi sprawia wrażenie zupełnie przeciętnego nastolatka. Znacznie ciekawiej prezentuje się jego koleżanka Mei Misaki, Przede wszystkim ze względu na fakt, że nie jesteśmy przez większość czasu przekonani, czy traktowana niczym duch przez pozostałych uczniów dziewczyna w ogóle istnieje i żyje! To jeden z tych dopracowanych w najmniejszych szczegółach wątków, które składają się na niesamowitą historię przedstawioną w Another.

Spokojne tempo fabuły przeplatane jest mocnymi, mrożącymi krew w żyłach, a nawet brutalnymi scenami. Autor potrafi nas zaskoczyć w najmniej spodziewanym momencie. Nie zdziwcie się jeśli w trakcie lektury nagle podskoczycie z siedzenia, czytając o krwawej, okrutnej śmierci jaką ponosi nagle jeden z uczniów. Chyba najbardziej przerażający jest fakt, że ma się wrażenie jakby taka historia mogła wydarzyć się w rzeczywistości, nawet biorąc pod uwagę wspomnianą klątwę.

Choć jest to jedna z wielu powieści w dorobku Yukito Ayatsuji, był to mój pierwszy horror jego autorstwa z jakim miałem styczność. Dlatego też, nie mając porównania z innymi jego utworami moja ocena automatycznie skacze w górę. Another wciągnęło mnie na całego. Zaangażowałem się na tyle, że za każdym razem gdy sięgałem po książkę i czytałem jej kolejny rozdział z marszu zadawałem sobie wiele pytań na temat fabuły, wątków, bohaterów. Gdybym miał więcej czasów pewnie nawet bym to sobie rozpisywał. Powieść naprawdę angażuje, jest napisana w sposób bardzo czytelny i łatwy w odbiorze, i choć o samych postaciach nie możemy wypowiadać się w superlatywach to historia jest na tyle niesamowita, że po prostu musicie ją poznać.

Tym co najbardziej przyciąga mnie w horrorach jest umiejętność zmieniania zwyczajnych, przyziemnych sytuacji w przerażające, trzymające w napięciu historie. Z takim właśnie przypadkiem mamy do czynienia w powieści wydawnictwa Waneko zatytułowanej Another.

Autorem Another jest Yukito Ayats...

Rozwiń

Zwiń

Jednym z ciekawszych sposobów w jaki zacząłem lepiej poznawać japońską kulturę i folklor jest sięganie po tamtejszych autorów. Przekonałem się, że nawet historie skierowane głównie do dzieci niosą ze sobą wartość dodaną dla osoby zainteresowanej Japonią tak jak ja. Oczywiście, w przypadku bajek dochodzi nam jeszcze przesłanie, na podstawie którego uczymy się czegoś o życiu. Kolejnym z takich tytułów, który wpadł w moje ręce jest Lisek Gon i inne baśnie.

Książka wydawnictwa Kirin to zbiór najsłynniejszych utworów, których autorem jest Nankichi Niimi. Baśnie sięgają początków XX wieku, gdyż urodzony w 1913 r. pisarz zmarł przed swoimi trzydziestymi urodzinami. Bohaterowie, świat i wydarzenia zostały tu zatem przedstawione z zupełnie innej niż nam współczesna rzeczywistości, co tylko dodaje smaku i sznytu poszczególnym historiom.

Na kartach książki mamy okazję poznać piętnaście baśni. Tym co charakteryzuje większość z nich jest pogodna atmosfera, pozytywne przesłanie oraz częste nawiązania do świata natury. Znajdziecie tu zarówno krótkie, raptem dwustronicowe formy oraz zdecydowanie bardziej rozbudowane opowiadania, które oczarują zarówno najmłodszych jak i dojrzałych czytelników.

Niimi za sprawą książki Lisek Gon i inne baśnie uczy nas między innymi, że nie należy oceniać książki po okładce o czym w fantastyczny sposób opowiada historia czerwonej ważki. Z pozoru większość z nas chciałaby odgonić tego owada, ale pewna sympatyczna dziewczynka pokazuje nam, że powinniśmy być otwarci i życzliwi każdej żywej istocie. To co nieznane potrafi nas przestraszyć i nieraz skierować na drogę przemocy, a nie powinno tak być.

Poruszająca jest historia olbrzyma, syna wiedźmy, która zamieniła księżniczkę w łabędzia. Wydając ostatnie tchnienie zdradziła jak można odwrócić zaklęcie. Księżniczka musi zapłakać, do czego za wszelką cenę stara się doprowadzić dobrotliwy olbrzym. Nie spotyka się on jednak z przychylnością ludzi, którzy wykorzystują jego dobre serce, doprowadzając go do skraju wyczerpania. Dopiero poświęcenie własnego życia pozwala odwrócić urok, co chwyta za serce czytelnika. Także w tym przypadku widzimy jak pozory potrafią mylić.

Mamy tutaj również do czynienia z wieloma krótszymi utworami, których bohaterami są zwierzęta. Przewija się tutaj motyw lisa, który wedle japońskich wierzeń potrafił przyjmować ludzką postać. To z kolei sprawia, że ludzie naznaczają te zwierzęta piętnem kłamców, które przy pomocy tych umiejętności oszukałyby ludzi, ale nie zawsze tak jest. Jeśli po obu stronach panują szczere intencje, to wszyscy możemy żyć w zgodzie, o czym opowiada z kolei utwór Zakup rękawiczek.

W końcu mamy tytułowe opowiadanie, czyli Lisek Gon. Jakże człowiek potrafi być zaślepiony przez swoją niedolę. Główny bohater co prawda kradł jedzenie by przetrwać, ale ostatecznie miał dobre serce. Postanowił wynagrodzić jednemu panu kradzież ryby, przynosząc mu grzyby czy kasztany, ale ten nieopatrznie, sądząc, że lis próbuje mącić w jego życiu zastrzelił swojego darczyńcę. Autor potrafi w niezwykle barwny i poruszający sposób opowiadać o najprostszych ludzkich emocjach i uczynkach tak, że za każdym razem dotykają nas one dogłębnie.

Każda z historii zawartych w Lisek Gon i inne baśnie jest na swój sposób niezwykła i czarująca. Wszystkie zostały napisane w sposób lekki, przejrzysty i łatwy w odbiorze. Tytuł ten będzie stanowił dla was odświeżającą odmianę od bajek Brzechwy, Tuwima, czy Hansa Christiana Andersena, na których wielu z nas się wychowywało. To świetna zabawa dla całej rodziny, która wspólnie może poznawać magiczne opowieści pióra Niimiego.

Jednym z ciekawszych sposobów w jaki zacząłem lepiej poznawać japońską kulturę i folklor jest sięganie po tamtejszych autorów. Przekonałem się, że nawet historie skierowane głównie do dzieci niosą ze sobą wartość dodaną dla osoby zainteresowanej Japonią tak jak ja. Oczywiście, w przypadku ...

Rozwiń

Zwiń