Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli pisarz katolicki miałby pisać literaturę poruszającą sprawy religijności i wiary to tylko w taki sposób.Tzn z mnóstwem pytań i niejednoznacznymi postaciami, których nie da się prosto sklasyfikować. Pomimo dobrego pióra Greena i ciekawego tła dla pytań egzystencjalnych (lecznica dla trędowatych i misja katolicka w Afryce) książka niestety mnie nie porwała. Może za dużo intelektualnych rozmów i postaci, które nie przekonały mnie swą wiarygodnością?, może trochę sztucznie stworzony dramat w trójkącie?, może sama postać głównego bohatera jakoś do mnie nie przemówiła (taka romantyczna i dramatyczna ucieczka od sławy i zachodniego stylu życia) ? Jednak niezaprzeczalną wartością książki - zwłaszcza dla osób religijnych- są jej pytania i otwartość.

Jeśli pisarz katolicki miałby pisać literaturę poruszającą sprawy religijności i wiary to tylko w taki sposób.Tzn z mnóstwem pytań i niejednoznacznymi postaciami, których nie da się prosto sklasyfikować. Pomimo dobrego pióra Greena i ciekawego tła dla pytań egzystencjalnych (lecznica dla t...

Rozwiń

Zwiń

Dla osób zainteresowanych tematem bardzo ciekawa pozycja. Pokazuje zaplecze osobiste wielkich czynów. Osoby, które towarzyszyły i wspierały wielkich podróżników. Trzy fascynujące małżeństwa.Jednak mimo dużego zainteresowania tematem czytanie książki trochę mnie męczyło. Niekiedy za dużo nieistotnych szczegółów, ciągłe przeskakiwanie miedzy postaciami, brak płynności w opisach. Nie posądzam autorki o stronniczość, ale trochę za dużo było panegiryków na część podróżników i ich żon. Jedno jest pewne - Anglicy potrafili uhonorować swoich bohaterów i stworzyć legendę dla następnych pokoleń.

Dla osób zainteresowanych tematem bardzo ciekawa pozycja. Pokazuje zaplecze osobiste wielkich czynów. Osoby, które towarzyszyły i wspierały wielkich podróżników. Trzy fascynujące małżeństwa.Jednak mimo dużego zainteresowania tematem czytanie książki trochę mnie męczyło. Niekiedy za dużo n...

Rozwiń

Zwiń

Świetny kryminał w klasycznym stylu. Zlecenie obrony dla detektywa przed powtarzającymi się atakami na milionera i samotna wyspa odcięta od świata z małą grupką osób. Dochodzi do morderstwa. Detektyw ma mało czasu na odkrycie prawdy, która okaże się dla wszystkich zaskakująca. Bardzo sprawnie napisane.

Świetny kryminał w klasycznym stylu. Zlecenie obrony dla detektywa przed powtarzającymi się atakami na milionera i samotna wyspa odcięta od świata z małą grupką osób. Dochodzi do morderstwa. Detektyw ma mało czasu na odkrycie prawdy, która okaże się dla wszystkich zaskakująca. Bardzo spra...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo mądra, pięknie napisana baśń ; taka jaką pisali Andersen czy bracia Grimm. Jest w niej zarówno ciemność jak i jasność. Jest trudna realna rzeczywistość i świat metafizyczny z kirgiskimi duchami przyrody i przodków .Są pytania, które zadaje dziecko, ale na które nie ma odpowiedzi. Rzeczą , która zrobiła na mnie największe wrażenie to niebywale dogłębny (postać dziadka) opis tego, że samo dobro i łagodność pozbawione mądrości i adekwatności z życiem nie tylko nie przynoszą dobrych owoców, ale mogą tez unieszczęśliwiać.

Bardzo mądra, pięknie napisana baśń ; taka jaką pisali Andersen czy bracia Grimm. Jest w niej zarówno ciemność jak i jasność. Jest trudna realna rzeczywistość i świat metafizyczny z kirgiskimi duchami przyrody i przodków .Są pytania, które zadaje dziecko, ale na które nie ma odpowiedzi....

Rozwiń

Zwiń

Autorka porwała się na powieść generacyjną. Może dlatego główne postaci nie wydawały mi się samoistne, ale miały opisywać pokolenie i typowe problemy. Przeszkadzała mi też ciągła zmiana czasowa. Miałam wrażenie, że czytam dwie równoległe historie o różnych bohaterach. Podtrzymywanie ciekawości w tym przypadku nie zadziało. Ogólnie jest to dobra obyczajówka , ale nic więcej.

Autorka porwała się na powieść generacyjną. Może dlatego główne postaci nie wydawały mi się samoistne, ale miały opisywać pokolenie i typowe problemy. Przeszkadzała mi też ciągła zmiana czasowa. Miałam wrażenie, że czytam dwie równoległe historie o różnych bohaterach. Podtrzymywanie ciekaw...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli nastawić się nie na prawdziwy kryminał i dobre śledztwo, ale na absurdalną zagadkę w klimacie grozy to można się naprawdę dobrze bawić.

Jeśli nastawić się nie na prawdziwy kryminał i dobre śledztwo, ale na absurdalną zagadkę w klimacie grozy to można się naprawdę dobrze bawić.

Bardzo dobrze mi się czytało, język jest prosty,naturalny, przyjemny, dobrze oddający nastrój . Jest to opowieść kameralna, ze szczyptą realizmu magicznego, z ciekawymi historiami zwyczajnych ludzi, z których każdy ma w sobie coś co ukrywa przed innymi. Zaczyna się od wątku tajemniczego niszczyciela o którym trudno powiedzieć czy to człowiek zwierzę a może jeszcze coś innego....Mieszkańcy małej wyspy muszą współpracować by odkryć tę tajemnicę. Autor na dłużej zatrzymuje się przy niektórych postaciach, ale wyspa jest łączącą wszystko przestrzenią. Końcówka jest otwarta i miałam wrażenie jakby autor zatrzymał pewne wątki , by wrócić do nich w potencjalnej następnej części.

Bardzo dobrze mi się czytało, język jest prosty,naturalny, przyjemny, dobrze oddający nastrój . Jest to opowieść kameralna, ze szczyptą realizmu magicznego, z ciekawymi historiami zwyczajnych ludzi, z których każdy ma w sobie coś co ukrywa przed innymi. Zaczyna się od wątku tajemniczego ...

Rozwiń

Zwiń

Luise Rinser należy do tej nielicznej grupy pisarzy powojennych, którzy nie opisywali upadku człowieczeństwa i brak sensu życia, ale próbowali się zmierzyć z nowymi odpowiedziami i szukaniem tego co wartościowe i uniwersalne. "Ja, tobiasz" to rozmowa autorki z postacią literacką, która sama jej się narzuciła (ponieważ jest częścią niej)To młody człowiek, który popełnił samobójstwo i kwestionuje zasady społeczne, religijne i życiowe.. Autorka daje mu miejsce na wypowiedzenie się i przyjrzenie swojemu życiu. To wartościowa i mądra książka. Problem jednak w tym, że ciężko się ją czyta : dialogi wplecione są w tekst, jest mnóstwo rozważań, refleksji, badania prawdziwości jakiś założeń, postaci nie są istotne, ale służą do przekazania jakiś myśli, nie ma też ciągu narracyjnego. To książka dla tych, którzy lubią czytać wolno i wiele przy tym przemyśliwać

Luise Rinser należy do tej nielicznej grupy pisarzy powojennych, którzy nie opisywali upadku człowieczeństwa i brak sensu życia, ale próbowali się zmierzyć z nowymi odpowiedziami i szukaniem tego co wartościowe i uniwersalne. "Ja, tobiasz" to rozmowa autorki z postacią literacką, która sa...

Rozwiń

Zwiń

Chociaż historyczny kontekst tych małych opowiastek mocno się już zmienił, nie zmieniła się uniwersalność postawy życiowej jaka reprezentuje autor. A brzmi ona - czego nie możesz zmienić a co cie wkurza zamień to w żart. Poczucie humoru autora nie jest tylko obśmiewcze i satyryczne. Opisuje on przeróżne aspekty życia codziennego w Izraelu, ale robi to z taką lekkością , życzliwością i chyba śmiało można powiedzieć- miłością do życia i ludzi, że udzieliło mi się to przy czytaniu.

Chociaż historyczny kontekst tych małych opowiastek mocno się już zmienił, nie zmieniła się uniwersalność postawy życiowej jaka reprezentuje autor. A brzmi ona - czego nie możesz zmienić a co cie wkurza zamień to w żart. Poczucie humoru autora nie jest tylko obśmiewcze i satyryczne. Opis...

Rozwiń

Zwiń

Klasyczny styl nowelki pozwala nie tylko zachwycić się sposobem ukazywania dylematów moralnych i nieuświadomionych motywów działania, ale i mistrzowską obserwacją szczegółów w opisach. Ta krótka nowela zawiera wiele płaszczyzn i możliwości interpretacyjnych . Dla mnie najciekawszy był opis mechanizmu uzależnienia -w tym przypadku hazardu-i przełom w samopoznaniu głównej bohaterki, która odkrywa nieznane sobie dotąd emocje i motywacje związane z syndromem "ratownika" i potrzeby mocniejszych przeżyć. "24 godziny.." to precyzyjnie skomponowany utwór z napięciem narracyjnym , wnikliwą psychologią i bogatym stylem literackim

Klasyczny styl nowelki pozwala nie tylko zachwycić się sposobem ukazywania dylematów moralnych i nieuświadomionych motywów działania, ale i mistrzowską obserwacją szczegółów w opisach. Ta krótka nowela zawiera wiele płaszczyzn i możliwości interpretacyjnych . Dla mnie najciekawszy był opi...

Rozwiń

Zwiń