Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wybitny, ale niezły. Poprawny. Nie mam poważnych uwag, ale i nie mam czego wychwalać. Trochę o karate, za dużo o muzyce. Sięgnę po następny tom, wygląda, że pewne zajawki są do rozwinięcia.

Nie wybitny, ale niezły. Poprawny. Nie mam poważnych uwag, ale i nie mam czego wychwalać. Trochę o karate, za dużo o muzyce. Sięgnę po następny tom, wygląda, że pewne zajawki są do rozwinięcia.

Nie podobało mi się. Chyba to ma być noir kryminał, ale nie jestem pewna. Groteska na poważnie? Satyra na kryminał skandynawski? Jeżeli jest ktoś gotowy na czytanie z mocnym przymrużeniem oka, w niekoniecznie naszym uniwersum, quasi horror, to lektura dla niego.
Bezkompromisowy główny bohater w dziwacznym stroju, z problemami, z własnym wewnętrznym głosem/osobistym demonem zupełnie mnie nie przekonał, denerwował mnie, zresztą jak i inne postacie. Fabula, pełna makabry „wstrząsających” opisów zbrodni i dziećmi w roli ofiar, nie wzbudzała we mnie żadnych większych emocji oprócz zniecierpliwienia i zaglądania ile jeszcze do końca.

Nie podobało mi się. Chyba to ma być noir kryminał, ale nie jestem pewna. Groteska na poważnie? Satyra na kryminał skandynawski? Jeżeli jest ktoś gotowy na czytanie z mocnym przymrużeniem oka, w niekoniecznie naszym uniwersum, quasi horror, to lektura dla niego.
Bezkompromisowy główny boha...

Rozwiń

Zwiń

Wątek kryminalny (bardzo dobry sam w sobie) jest tylko tłem dla odmalowania kultury i historii Tybetu, buddyzmu tybetańskiego i chińskiego komunizmu. Mentalność postaci też mocno różni się od tego do czego jesteśmy przyzwyczajeni.
Bardzo interesująca pozycja, oryginalna i godna polecenia.

Wątek kryminalny (bardzo dobry sam w sobie) jest tylko tłem dla odmalowania kultury i historii Tybetu, buddyzmu tybetańskiego i chińskiego komunizmu. Mentalność postaci też mocno różni się od tego do czego jesteśmy przyzwyczajeni.
Bardzo interesująca pozycja, oryginalna i godna polecenia...

Rozwiń

Zwiń

Muszę zaznaczyć, że nie jestem fanką powieści sensacyjnej, więc moja ocena ma prawo mijać się z ocenami fanów gatunku.
Widziałam dużo powszechnych chwytów: zabicie dziecka, okrutne tortury, natable podejmujący karkołomne decyzje. Mniej podobała mi się niż Trzy Sekundy. Konstrukcja bardzo podobna do pierwszego tomu, wręcz kopia w nowej sukience, może dlatego mniej trzymała mnie w napięciu.
Więcej dynamicznej akcji, słabiej zarysowane postacie, więcej fajerwerków.

Muszę zaznaczyć, że nie jestem fanką powieści sensacyjnej, więc moja ocena ma prawo mijać się z ocenami fanów gatunku.
Widziałam dużo powszechnych chwytów: zabicie dziecka, okrutne tortury, natable podejmujący karkołomne decyzje. Mniej podobała mi się niż Trzy Sekundy. Konstrukcja bardzo ...

Rozwiń

Zwiń

Muszę ocenić dwie części powieści osobno:
1.Bez zachwytów. Mnie nie wciągała, mogłam lekturę odkładać bez poczucia żalu lub chęci „jeszcze troszkę, aż dowiem się …” Akcja toczy się powoli bez zwrotów trzymających w napięciu. Nie jestem miłośniczką rollercastera w literaturze, wręcz przeciwnie, ale niech snucie fabuły da głębszy wgląd w bohaterów, akcję czy motywy, tu powtarzano mi aż do bólu jak to bohater bardzo kocha rodzinę.
2. Super. Wciąga, chce się wiedzieć co dalej, nie ma roztkliwiania się nad własnymi uczuciami.
Podsumowując:
Dobry pomysł, podejście z innej strony daje możliwość na budowanie wciągającej fabuły. Bohater typu Bond – przygotowany na wszystko, ale sprawdza się, jest w ciekawym ustawieniu.
Mam odczucie, że duet autorów podzielił się prowadzeniem akcji po połowie, szkoda dla całości.

Muszę ocenić dwie części powieści osobno:
1.Bez zachwytów. Mnie nie wciągała, mogłam lekturę odkładać bez poczucia żalu lub chęci „jeszcze troszkę, aż dowiem się …” Akcja toczy się powoli bez zwrotów trzymających w napięciu. Nie jestem miłośniczką rollercastera w literaturze, wręcz przeciw...

Rozwiń

Zwiń

Z jednej strony ciekawie skonstruowana fabuła i nieźle napisana. Z drugiej strony byłam cały czas o krok przed bohaterami, zawiodło kamuflowanie puenty. Współpraca z Policją bardzo nienaturalna, nie wyobrażam sobie takiego nonszalanckiego podejścia dziennikarki i psychologa do osób w zagrożeniu życia. Za dużo rozważań psychologicznych, które stają się nużące. I cały czas miałam w głowie pominięte możliwości śledztwa, co wywoływało i mnie frustrację w trakcie czytania.

Z jednej strony ciekawie skonstruowana fabuła i nieźle napisana. Z drugiej strony byłam cały czas o krok przed bohaterami, zawiodło kamuflowanie puenty. Współpraca z Policją bardzo nienaturalna, nie wyobrażam sobie takiego nonszalanckiego podejścia dziennikarki i psychologa do osób w zagro...

Rozwiń

Zwiń

Przypadek sprawił, że poprzednia książka miała wątek o tej samej tematyce. Ta wypadła dużo słabiej, sporo się domyśliłam, dziennikarz nie do końca wiem po co jest tak wyeksponowana postacią, a w zakończeniu sporo mi zgrzytało.
Jednak można poczytać.

Przypadek sprawił, że poprzednia książka miała wątek o tej samej tematyce. Ta wypadła dużo słabiej, sporo się domyśliłam, dziennikarz nie do końca wiem po co jest tak wyeksponowana postacią, a w zakończeniu sporo mi zgrzytało.
Jednak można poczytać.

Utrzymana w skandynawskim stylu. Klimat mroczny, wątek kryminalny przerysowany okrucieństwem, ale przy tym pogłębiona analiza źródeł przemocy w różnych wydaniach. Akcja wzbogacona o warstwę obyczajową jednak nie dominuje, a raczej współgra z głównym tematem.
Chętnie sięgnę jeszcze po autora.
PS. Jak zwykle zaskakuje mnie swoboda jaką dają szwedzcy rodzice nastolatkom, chociaż tutaj krytykowana, jednak i tak zaskakująca.

Utrzymana w skandynawskim stylu. Klimat mroczny, wątek kryminalny przerysowany okrucieństwem, ale przy tym pogłębiona analiza źródeł przemocy w różnych wydaniach. Akcja wzbogacona o warstwę obyczajową jednak nie dominuje, a raczej współgra z głównym tematem.
Chętnie sięgnę jeszcze po auto...

Rozwiń

Zwiń

Przeczytana, ale z dużo mniejszym zainteresowaniem niż inne z tej serii. Styl, język, odniesienia do muzyki nadal sprawiały przyjemność czytania, ale sama fabuła zupełnie nie przypadła mi do gustu. I to nie ze względu na odniesienia do naszego rejonu Europy, bo można wybaczyć pewne stereotypy i uproszczenia, ale sam wątek mocno naciągany. Od początku wydawał mi się mało realny, a pod koniec to poczucie, że Europa jest jak mała wieś gdzie wcześniej czy później każdy na każdego się natknie obniżył mocno ocenę całości. Dla tych co przeczytają (albo nie) polecam Arvo Parta (w tle jest go trochę) – to wybitny kompozytor i świetna muzyka. Minimalistom może bardzo przypaść do gustu.

Przeczytana, ale z dużo mniejszym zainteresowaniem niż inne z tej serii. Styl, język, odniesienia do muzyki nadal sprawiały przyjemność czytania, ale sama fabuła zupełnie nie przypadła mi do gustu. I to nie ze względu na odniesienia do naszego rejonu Europy, bo można wybaczyć pewne stereot...

Rozwiń

Zwiń

Może dlatego, że to pierwsze spotkanie z serią, ale nie wchłonęła mnie. Zabrakło mi rytmu i bohatera, któremu mogłabym kibicować. Wątek kryminalny jest dobrze wymyślony, ale fabuła nie była wciągająca.
Sceneria lat PRLu jest bardzo płytko potraktowana. Można wynieść wrażenie, że alkohol był podstawą diety, a Pewex codziennym marzeniem. Jest kilka trafnych opisów realiów, ale raczej jako dekoracje teatralne. Czasy były złożone jak każde inne, tu jest bardzo duże uproszczenie i jeżeli tło ma grać dużą rolę, to powinno być wnikliwiej przedstawione.
Elementy humorystyczne są, ale do Barei daleko.

Może dlatego, że to pierwsze spotkanie z serią, ale nie wchłonęła mnie. Zabrakło mi rytmu i bohatera, któremu mogłabym kibicować. Wątek kryminalny jest dobrze wymyślony, ale fabuła nie była wciągająca.
Sceneria lat PRLu jest bardzo płytko potraktowana. Można wynieść wrażenie, że alkohol ...

Rozwiń

Zwiń