Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Może od razu streszczenie opinii zanim się rozpiszę: to jest książka dla ultrafanów dzieł Tolkiena. Reszta może tę pozycję spokojnie odpuścić.

Ta książka to właściwie coś, co można nazwać "biblią Śródziemia", a nawet nie tylko Śródziemia, bo przecież ten świat jest rozleglejszy. Mamy tutaj historię od początku istnienia tego uniwersum, a więc znacznie, znacznie wcześniejsze czasy niż nawet to, co działo się w "Hobbicie", nie mówiąc już o "Władcy Pierścieni". Wiemy zatem, jakie istoty są najpotężniejsze w tym uniwersum, skąd są elfowie, ludzie, krasnoludy, a także, kto był głównym złym. Natomiast jest również opis tego, co znamy już jako wstęp do WP - powstanie pierścieni, odebranie Jedynego Sauronowi i późniejsze wypadki, które de facto są streszczeniem trylogii. Oczywiście, z racji tego, że są tutaj opisane bardzo wczesne ery, wielu bohaterów będzie nieznanych szerszej publiczności, natomiast parę znajomych twarzy się znajdzie, jak np. Galadriela czy Elrond.

Charakterystyczną cechą tej książki jest język - wiemy, jak pisał Tolkien i jak piękną narrację przedstawiał. Tutaj jest tak samo, ale do tego, z uwagi na opowiadane historie, mamy czasem nawet styl lekko biblijny i z GIGANTYCZNĄ liczbą nazw własnych na centymetr kwadratowy. Naprawdę, tutaj chyba tylko fanatycy Tolkiena, którzy lubią analizować każde zdanie, się nie pogubią, zwłaszcza, że pozornie proste akapity mogą zawierać w sobie bardzo znaczące wydarzenia, np. śmierć bohatera czy zwycięstwo w bitwie. Istnieje tutaj (przynajmniej w moim wydaniu) indeks terminów oraz drzewa genealogiczne, ale i tak wypada na bieżąco odnajdować w pamięci, kto lub co kryło się pod daną nazwą własną, zwłaszcza, że są one dość podobne do siebie.

Nie wiem, czy dotyczy to wszystkich wydań "Silmarilliona", ale mamy tutaj zarówno sam Silmiarillion, jak i Akallabeth oraz streszczenie wojny o pierścienie. I w ogólności to wszystko stanowi jedną całość, a rozdziały się ze sobą wiążą, choć opowiadają często o zupełnie innych odnogach historii, nierzadko zaburzając chronologię i wzajemnie się wyprzedzając, pokazując różne perspektywy. Są rozdziały bardziej "zjadliwe", a są też takie, w których wcześniej wspomniane nagromadzenie nawiązań będzie do przeżycia tylko dla fanów Tolkiena.

Powiem szczerze - nie wiem, jak ocenić tę książkę. Wiadomo, to "Silmarillion" i Tolkien, który przez wielu jest ukochany i ci łykną wszystko, co ten autor napisze i będą twierdzili, że to piękne. Bo jest to piękne literacko, natomiast niekoniecznie jest to łatwe w czytaniu. Przyznam uczciwie, że zdarzało się, że zasypiałem nad poszczególnymi rozdziałami. Jeśli ogólnie jesteście fanami fantastyki, a nie tylko Tolkiena, to może być to ciężkie do przebrnięcia i tak naprawdę raczej niepotrzebne, o ile bardzo nie interesuje Was świat Śródziemia. Zatem z jednej strony oceniam to jak "typową fantastykę", a z drugiej mam w pamięci to, że mimo wszystko to Tolkien i klasyka, która ma wyglądać tak, jak wygląda.

Może od razu streszczenie opinii zanim się rozpiszę: to jest książka dla ultrafanów dzieł Tolkiena. Reszta może tę pozycję spokojnie odpuścić.

Ta książka to właściwie coś, co można nazwać "biblią Śródziemia", a nawet nie tylko Śródziemia, bo przecież ten świat jest rozleglejszy....

Rozwiń

Zwiń

Bardzo dobra komedia kryminalna, która przede wszystkim ma bawić. Śledztwo tutaj istnieje i jest dość ciekawe, ale jest w tle za giętkim językiem, humorem sytuacyjnym i powtarzającymi się motywami, które poprzez swoje powtórzenie i zróżnicowany charakter postaci dostarczają sporo humoru.

Czuć, że autorka była tutaj w swoim żywiole, gdyż akcja dzieje się w wydawnictwie, a więc kwestie polonistyki, redagowania książek czy życia w biurze są tutaj na porządku dziennym. Jak w większości komedii kryminalnych, charaktery postaci są przesadzone, a każdy bohater jest tak inny od reszty, jak tylko może. Na plus zdecydowanie dialogi i opisy - zresztą, kto zna powieści pani Kisiel, ten wie, czego się spodziewać i tutaj dostaje to w najlepszym wydaniu.

A co mi się nie podobało? Śledztwo bywa czasem nielogiczne. Możliwe, że to kwestia mojej nieuwagi, ale nie wszystkie zdarzenia były dla mnie logiczne, odkrycia "uargumentowane", a parę wątków jest niewyjaśnionych. Tutaj widać też, że autorka chciała przyłożyć się do zaskakującego i dość satysfakcjonującego zakończenia, ale mam wrażenie, że jest ono trochę za bardzo rozciągnięte.

Tym niemniej, to nadal bardzo dobra książka i miłośnicy gatunku powinni po nią sięgnąć.

Bardzo dobra komedia kryminalna, która przede wszystkim ma bawić. Śledztwo tutaj istnieje i jest dość ciekawe, ale jest w tle za giętkim językiem, humorem sytuacyjnym i powtarzającymi się motywami, które poprzez swoje powtórzenie i zróżnicowany charakter postaci dostarczają sporo humoru.

...

Rozwiń

Zwiń

Jest to zbiór opowiadań jednego autora, gdzie wszystkie teksty są osadzone w historii Polski z domieszką (zwykle większą niż mniejszą) fantastyki. Realia są bardzo różne - od czasów Jana III Sobieskiego, przez insurekcję kościuszkowską, do II Wojny Światowej. Także zakres motywów fantastycznych jest szeroki, gdyż mamy tutaj dżiny, czarownice, ożywione przedmioty, a w ostatnich opowiadaniach wchodzimy w zakres steam- i cyberpunkowe (choć sam autor nazywa to "alchemy punkiem"). Opowiadania nie są ze sobą powiązane, więc można czytać je niezależnie.

Ogólnie ich poziom jest niezły, szczególnie pod kątem literackim, gdzie autor starał się nadać styl charakterystyczny dla danej epoki, ale też sama narracja jest dużej klasy ze względu na język. Niestety, prawda jest taka, że... same historie mnie nie urzekły. Nie są złe i na pewno znajdą się osoby, którym bardzo sie spodobają, ale niektórych zabrakło mi tego czegoś, co pozwoliło zapamiętać je na dłużej. Mam też wrażenie, że przynajmniej niektóre teksty są lekko przeciągnięte.

Krótko mówiąc, mnie akurat ten zbiór opowiadań nie zachwycił, ale wierzę, że osoby zdecydowanie bardziej "siedzące" w historii mogą być nim bardziej usatysfakcjonowane. Z drugiej strony - za darmo to uczciwa cena, bo o ile pamiętam, e-book jest dostępny nieodpłatnie.

Jest to zbiór opowiadań jednego autora, gdzie wszystkie teksty są osadzone w historii Polski z domieszką (zwykle większą niż mniejszą) fantastyki. Realia są bardzo różne - od czasów Jana III Sobieskiego, przez insurekcję kościuszkowską, do II Wojny Światowej. Także zakres motywów fantastyc...

Rozwiń

Zwiń

Świetna komedia kryminalna i - co ważne - nie ma tutaj przesady. Jest miejsce na humor wynikający z postaci, z sytuacji, ale też pole do prawdziwego śledztwa, eksploracji, tajemnicy i współpracy pomiędzy organami ścigania (którzy nie są tutaj odstawieni na boczny tor) oraz amatorami. A żeby tego było, to oprócz elementów komediowych i kryminalnych są tutaj poruszone poważne wątki, z czego jeden bardzo poważny i przykry (niestety, oparty na faktach).

Właściwie trudno mi tutaj znaleźć minusy, choć jeden mam, o którym za chwilę. Nie ma tutaj humoru "jarmarcznego" ani opartego wyłącznie na pomyłkach, jak to ma miejsce w niektórych powieściach z tego gatunku. Przeciwnie - żarty są przemyślane, nie tylko słowne i bawią, ale jednocześnie nie narzucają się. Mamy idealny balans z kryminałem i do tego jeszcze zgrabnie wkomponowane życiorysy bohaterów. Sama sprawa też jest całkiem ciekawa, aczkolwiek bardziej ze względu na odkrycie tajemnic bohaterów, a niekoniecznie samo rozwiązanie. A do tego jest kilka nawiązań popkulturowych.

No właśnie - śledztwo jest skonstruowane lepiej niż w wielu komediach kryminalnych, ale mam wrażenie, że w którymś momencie został utracony "rytm" i nie wszystko wynika z logicznych przesłanek. Nie mam na to dowodów (równie dobrze mogła być to moja nieuwaga), ale czuję, że brakuje tutaj czegoś minimalnie, aby był ideał. W zamian autorka przedstawiła parę poważnych problemów bohaterów (i nie tylko) i mam wrażenie, że czasem ciut na siłę. Ale ten najważniejszy wątek, który objawia sie w retrospekcjach i cofa nas o wiele lat wcześniej jest naprawdę mocny. Początkowo wydawało mi się, że nie pasował (także stylistycznie) do komedii kryminalnej, ale może właśnie dzięki temu ta książka jest "mądra".

Podsumowując, śmiało czytajcie. Książka powinna podobać się zarówno osobom oczekującym humoru, jak i tym, którzy nade wszystko cenią dobry kryminał.

Świetna komedia kryminalna i - co ważne - nie ma tutaj przesady. Jest miejsce na humor wynikający z postaci, z sytuacji, ale też pole do prawdziwego śledztwa, eksploracji, tajemnicy i współpracy pomiędzy organami ścigania (którzy nie są tutaj odstawieni na boczny tor) oraz amatorami. A żeb...

Rozwiń

Zwiń

Trochę się zawiodłem, choć w sumie nie do końca wiedziałem, czego się spodziewać. We wstępie autor sugeruje, że ta książka miała być połączeniem kryminału i fantasy, ale powiem Wam, że tego nie widzę. Śledztwo jest może przez kilkanaście stron, a cała reszta to opowieść o dwóch potężnych bohaterach i ich walce ze złem. Autor próbuje sugerować, że dwójka protagonistów też jest "szara" i ma swoją mroczną historię, natomiast mimo wszystko są dość biało-czarni.

Strasznie płaska ta książka. Dialogi bywają drętwe (choć tragicznie nie jest), tłumaczenie miejscami nie daje rady (choćby "zabijanie dwóch ptaków jednym kamieniem", z którego śmiałem się w socialach), ale przede wszystkim fabuła jest tak przewidywalna i jednotorowa (mimo że próbuje udawać, że jest wiele wątków), że aż byłem w szoku. To proste fantasy z dość prostą historią, z prosto zarysowanymi bohaterami. W dodatku, mam wrażenie, że niespecjalnie ciekawe napisane. A jakby tego było mało, to elementy świata, które są w miarę ciekawe (np. faerie) są nierozwijane i niedostatecznie wyjaśniane, aby zarysować "mechanikę".

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nie mogę całkowicie skrytykować tej książki, bo koniec końców czyta się to nieźle. Ale właśnie - to czytadło i absolutnie nic, co można zapamiętać na dłużej. A ma potencjał, tylko wszystkiego jest tutaj za mało i za płasko, a w dodatku historia nie jest specjalnie skomplikowana. Wielka szkoda.

Trochę się zawiodłem, choć w sumie nie do końca wiedziałem, czego się spodziewać. We wstępie autor sugeruje, że ta książka miała być połączeniem kryminału i fantasy, ale powiem Wam, że tego nie widzę. Śledztwo jest może przez kilkanaście stron, a cała reszta to opowieść o dwóch potężnych b...

Rozwiń

Zwiń

Co tu dużo mówić - klasyka, w dodatku dobrze napisana. Wiadomo, że jest to krytyka totalitaryzmu i to główny powód powstania tej książki. Natomiast oprócz tego jest karykaturalna i dobrze "wchodzi" do głowy, ale pod pozorem humorystycznych scenek (czytający osioł itd.) tak naprawdę po prostu smuci i daje do myślenia.

To nie jest książka, gdzie należy liczyć na zwroty akcji i niespodziewane zdarzenia. Raczej z góry wiadomo, do czego będzie dążyć historia, choć finał to akurat najsłabsza część tej powieści (podobnie zresztą, jak było z 1984). Natomiast są tutaj sceny chwytające za serce, jest krytyka pewnych postaw i ustroju, a także obrazowe przedstawienie zakłamania, którego dopuszczają się rządzący, właściwie w każdym rodzaju rządów. No i ta książka pokazuje też, że... warto czytać.

A żeby tego było mało, to krótka opowieść, do przeczytania w wieczór. Krótka, ale tak treściwa i tak pouczająca, że mam nadzieję, iż jest lekturą szkolną. Gdyż akurat ona zasługuje jak mało która.

Co tu dużo mówić - klasyka, w dodatku dobrze napisana. Wiadomo, że jest to krytyka totalitaryzmu i to główny powód powstania tej książki. Natomiast oprócz tego jest karykaturalna i dobrze "wchodzi" do głowy, ale pod pozorem humorystycznych scenek (czytający osioł itd.) tak napraw...

Rozwiń

Zwiń

Ta książka to miks powieści kryminalnej, alternatywy historycznej i literatury pięknej. Na pewno jest to ciekawa pozycja, ale czy do końca udana? Śmiem wątpić.

To, co ta książka robi dobrze, to na pewno świat przedstawiony i tchnięcie ducha historii (mimo że alternatywnej) na karty książki. Po prostu to czuć i człowiekowi chce się to czytać i poznawać, choć tutaj jednocześnie wychodzi pewna wada, która dla niektórych wadą nie będzie, ale może być "niebezpieczna". Mianowicie, pamiętajmy, że przedstawiony tutaj rys Polski jest alternatywny względem rzeczywistości. Kołobrzeg tak naprawdę był zniszczony, Żydzi nie byli tak liczni w tej miejscowości, natomiast ta alternatywa jest opisana tak sugestywnie, że można się zastanawiać, czy tak faktycznie nie było. Jeśli ktoś jest mniej świadomy, to uwierzy w to. Być może to śmieszne, bo przecież na tym polega m.in. fantastyka, a tym bardziej np. steampunk, ale tutaj mamy coś, co jawnie fantastyką nie jest.

Jako kryminał ta książka zaczyna się świetnie i gdy tak było do końca, to ocena na pewno byłaby wyższa. Zresztą, do pewnego stopnia to faktycznie jest powieść kryminalna, gdyż intryga ma swój finał. Problem w tym, że lekko chaotyczny, dezorientujący i mimo wszystko nie do końca wynikający ze śledztwa jako takiego. Tym niemniej, potrafi zaskoczyć.

A dlaczego literatura piękna? Zawsze się śmieję, że można ją rozpoznać po zdublowanych zdaniach niezbyt oddalonych od siebie, a tutaj rzeczywiście takie momenty mamy. Na pewno jest to książka, która chce przekazać coś więcej niż tylko wizję powojennej Polski autora oraz intrygę kryminalną. Chce zaciekawić, niekoniecznie pocieszyć, a i być może sprowokować do pytań oraz buntu. Zachodza też tutaj wydarzenia, które nie do końca są wyjaśnione, choć nie czuje się tutaj magii. Na pewno nie jest to zwykły kryminał.

No właśnie, czy ten miks wypalił? Lepiej niż się spodziewałem, ale mimo wszystko mam wrażenie, że autor chciał za dużo umieścić na tylu stronach, choć przyznaję, że zgrabnie to połączył i powiązał. Nie ma tutaj uczucia chaosu fabularnego, choć jest pewien chaos w śledztwie. Natomiast trzeba też przyznać, że książka czasem się dłuży i bywa nierówna. Tym niemniej, na pewno jest to ciekawa pozycja.

Ta książka to miks powieści kryminalnej, alternatywy historycznej i literatury pięknej. Na pewno jest to ciekawa pozycja, ale czy do końca udana? Śmiem wątpić.

To, co ta książka robi dobrze, to na pewno świat przedstawiony i tchnięcie ducha historii (mimo że alternatywnej) na karty książk...

Rozwiń

Zwiń

Druga książka jest chyba nawet lepsza niż pierwsza, natomiast obie prezentują dobry poziom. To kryminał nieco lżejszej wagi (ale nie lekkiej), gdyż tutaj przed śledztwo wysuwa się tutaj humor i dynamika sióstr Sucharskich. I słowo "dynamika" nie zostało tutaj użyte bez powodu, gdyż ta powieść jest wypełniona akcją i nie ma tutaj przestojów.

Druga część jest bardzo podobna pod kątem budowy do pierwszej, ale nie określałbym tego jako zarzutu - fabuła jest powtarzalna, ale to niczemu nie szkodzi, gdyż sprawa jest nowa, dość rozbudowana i łączy się z poprzednim tomem. I podobnie, jak w pierwowzorze, finał jest dość dobry, niespodziewany i balansuje pomiędzy tajemnicą a rozwiązaniem. Jest też tutaj trochę więcej udziału służb mundurowych.

Zachowanie sióstr też się nie zmienia, a wręcz ich ciągłe utarczki i knucie przybiera na sile, co nadal zapewnia sporo śmiechu. Ale nie tylko - niestety, szybkie sekwencje dialogowe mające na celu wywołać chaos u słuchaczy sióstr i wesołość czytelnika, sprawiają także, że trudno czasem śledzić akcje i faktyczne plany. Dodatkowo, mam wrażenie, że mimo iż to sól tej książki, to tej dynamiki w ich słowach jest aż za dużo - z sympatycznych wariatek zaczyna się wyłaniać obraz niekontrolowalnych psychopatek i przez to czyta się to trochę mniej zabawniej.

W jednym miejscu miałem też wrażenie, że pomyliła się Nata z Natką. Ale jak na taką żonglerkę imionami przez całą książkę, można to wybaczyć.

Ogólnie książka świetna, bawiłem się wyśmienicie i autentycznie byłem ciekawy oraz zaskoczony rozwiązaniem. Natomiast mam wrażenie, że doszedłem tutaj do granicy, w której zachowanie sióstr i ich bezczelność przestaje bawić, a zaczyna irytować. Nie powiem - mocno współczułem policjantom przez całą fabułę. Mam też nadzieję, że mimo wszystko następne części okażą się mniej powtarzalne.

Druga książka jest chyba nawet lepsza niż pierwsza, natomiast obie prezentują dobry poziom. To kryminał nieco lżejszej wagi (ale nie lekkiej), gdyż tutaj przed śledztwo wysuwa się tutaj humor i dynamika sióstr Sucharskich. I słowo "dynamika" nie zostało tutaj użyte bez powodu, gd...

Rozwiń

Zwiń