Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytuł to Wnuk, ale tak na prawdę, ta ostatnia część serii opisuje objazd Bolesława Chrobrego po księstwie, i jak na swej drodze spotyka bohaterów tej powieści. Autor w ten sposób domyka nie załatwione wcześniej sprawy.
We wcześniejszych komentarzach wspominałem, że przydałby się słownik archaizmów, no i właśnie się znalazł. Szkoda tylko, że dopiero w ostatniej części. Jest też indeks postaci historycznych. Mogłoby wydawnictwo ten słownik i indeks zamieścić w każdej części. W pierwszych tomach byłby bardzo pomocny, ale teraz, na samym końcu, to już tylko ciekawostka. Z każdą kolejną częścią styl gwarowo-staropolski stawał się coraz bardziej zrozumiały i czytanie było coraz łatwiejsze.
Dodam jeszcze, że z tej części chyba najbardziej poruszył mnie wątek z chłopcem w rybackiej chacie, który wręczył Bolesławowi swego szyszkowego żołnierzyka.
Podsumowując całe dzieło pt. Bolesław Chrobry, to porządną lekcja historii o początkach Państwa Polskiego. W szkole tak nikt nie uczył.

Tytuł to Wnuk, ale tak na prawdę, ta ostatnia część serii opisuje objazd Bolesława Chrobrego po księstwie, i jak na swej drodze spotyka bohaterów tej powieści. Autor w ten sposób domyka nie załatwione wcześniej sprawy.
We wcześniejszych komentarzach wspominałem, że przydałby się słownik archaizmów, no i właśnie się znalazł. Szkoda tylko, że dopiero w ostatniej części. Jest...

Szło Nowe.
A te Nowe, to nowe bogi - mocne a zazdrosne. A najmocniejszy z nich to Jesu Krysti. Trza mocno uważać, aby się nie narazić. I do tego Ksiądz Bolko zęby łamie, kiej kto postu nie przestrzega i sadła się naje. Dawne bogi nie były takie srogie.
I jak tu iść za takim Nowym, ale co poradzić Ksiądz każą, to mus, nie ma inszej drogi.
Tak to mniej więcej mógłby jakiś smard z puszczy widzieć. Ale nie tylko smardy, rodowi i mieszczanie podobnie rozumowali.
W tej części powieści Antoni Gołubiew ukazuje jak żmudnie postępowała chrystianizacja narodu. Możemy to ujrzeć z wielu różnych punktów widzenia. Przeprowadza nas po wszystkich warstwach społecznych.
Mnie osobiście najbardziej urzeka chłopcka mądrość wynikająca z obserwacji natury. Do każdej trudniejszej sytuacji zawsze znajdzie się porównanie do przyrody. Po raz kolejny można się przekonać, że puszcza ma wielką moc: żywi, daje schronienie i uczy życia. No i jak tu iść za Nowym?

Szło Nowe.
A te Nowe, to nowe bogi - mocne a zazdrosne. A najmocniejszy z nich to Jesu Krysti. Trza mocno uważać, aby się nie narazić. I do tego Ksiądz Bolko zęby łamie, kiej kto postu nie przestrzega i sadła się naje. Dawne bogi nie były takie srogie.
I jak tu iść za takim Nowym, ale co poradzić Ksiądz każą, to mus, nie ma inszej drogi.
Tak to mniej więcej mógłby jakiś...

Dialogi w języku staropolskim to już nie raz widziałem, ale cała narracja... hmm... Pierwszy raz spotkałem się z takim stylem i było to niemałym wyzwaniem. Przydałby się tu słownik archaizmów ;-)
A co do treści, to w bardzo ciekawy sposób jest pokazane dzieciństwo i młode lata Bolesława Chrobrego oraz koniec okresu panowania Mieszki I. Do tego autor przedstawia jak wyglądało życie w puszczy, jak zaczynały się tworzyć i umacniać niektóre rody, jak powstawało Państwo Polskie.
Doskonała lekcja historii, a styl Gołubiewa sprawia wrażenie, jakbym był tam na miejscu, w tamtym czasie, siedział przy ognisku i słuchał bajania naocznego świadka.

Dialogi w języku staropolskim to już nie raz widziałem, ale cała narracja... hmm... Pierwszy raz spotkałem się z takim stylem i było to niemałym wyzwaniem. Przydałby się tu słownik archaizmów ;-)
A co do treści, to w bardzo ciekawy sposób jest pokazane dzieciństwo i młode lata Bolesława Chrobrego oraz koniec okresu panowania Mieszki I. Do tego autor przedstawia jak...