Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest coś ujmującego w tej książce. Każdy z niewielu bohaterów krąży gdzieś w pustej przestrzeni i radzi sobie najlepiej jak potrafi. Jest coś hipnotycznego w zamkniętych ścianach apartamentu głównej bohaterki w którym spędzamy z nią tyle czasu. I w kawie, która cały czas kupuje, w niedbaniu o jedzenie, kupowaniu lodów i sklepowych kanapek, oglądaniu filmu po filmie i w stale towarzyszącym śnie, który zapewniał jej koktajl tabletek. Podobał mi się też wątek z Revą i jak myśli głównej bohaterki o niej w końcu ewoluują, a raczej jakiego „odkrycia” dokonuje, bo myślę że dla mnie było raczej jasne od samego początku, że łączy je przyjaźń.

Jest coś ujmującego w tej książce. Każdy z niewielu bohaterów krąży gdzieś w pustej przestrzeni i radzi sobie najlepiej jak potrafi. Jest coś hipnotycznego w zamkniętych ścianach apartamentu głównej bohaterki w którym spędzamy z nią tyle czasu. I w kawie, która cały czas kupuje, w niedbaniu o jedzenie, kupowaniu lodów i sklepowych kanapek, oglądaniu filmu po filmie i w...

Pretensjonalna, pełna powtórzeń, źle napisana, subiektywna, nierzetelna, a poza tym proponuje czytelnikom stek bzdur przeplecionych z prawdą, przebierając się za luksusową wiedzę.

Pretensjonalna, pełna powtórzeń, źle napisana, subiektywna, nierzetelna, a poza tym proponuje czytelnikom stek bzdur przeplecionych z prawdą, przebierając się za luksusową wiedzę.

Bardzo przyjemna, lekka i zabawna sztuka. Bohaterowie, szczególnie ekscentryczny, powierzchownie niemiły i cyniczny pan Higgins oraz główna bohaterka Eliza, wzbudzili we mnie wiele sympatii. Po lekturze mam chęć zapoznania się z innymi sztukami Bernarda Shaw.

Bardzo przyjemna, lekka i zabawna sztuka. Bohaterowie, szczególnie ekscentryczny, powierzchownie niemiły i cyniczny pan Higgins oraz główna bohaterka Eliza, wzbudzili we mnie wiele sympatii. Po lekturze mam chęć zapoznania się z innymi sztukami Bernarda Shaw.

To jest czysta klasa. Fascynująca ilość wątków, złożoność i autentyczność postaci. Tołstoj był geniuszem obserwacji.

To jest czysta klasa. Fascynująca ilość wątków, złożoność i autentyczność postaci. Tołstoj był geniuszem obserwacji.

McCullers chyba porusza głównie wątek samotności i braku umiejętności komunikacji pomiędzy bohaterami. Pisze dobrze i ujmująco.

McCullers chyba porusza głównie wątek samotności i braku umiejętności komunikacji pomiędzy bohaterami. Pisze dobrze i ujmująco.

Jak zwykle Dostojewski niezwykle wnikliwie opisuje swoje postaci, które szkicują nam przejrzyście obraz uniwersalnej natury człowieka. Książka ta bardzo wpłynęła na moje postrzeganie świata i zafiksowała wręcz nieco na punkcie dobra i zła. Dostojewski zwraca też uwagę na to, że zło może często z pozoru przypominać dobro i vice versa. Godna polecenia pozycja, daje do myślenia, a niekiedy (jak w moim przypadku) zmienia człowieka.

Jak zwykle Dostojewski niezwykle wnikliwie opisuje swoje postaci, które szkicują nam przejrzyście obraz uniwersalnej natury człowieka. Książka ta bardzo wpłynęła na moje postrzeganie świata i zafiksowała wręcz nieco na punkcie dobra i zła. Dostojewski zwraca też uwagę na to, że zło może często z pozoru przypominać dobro i vice versa. Godna polecenia pozycja, daje do...

Przeczytałam ją już z rok temu, ale w głowie nadal mam żywe obrazy i emocje związane z nią. Pamiętam burzę, czarne prawie niebo, ogromne więzienie-zamczysko, loch, błyskotliwość hrabiego i finezję jego intryg, jaskinię na samotnej wyspie przerobioną na eksluzywne mieszkanie, skarby, przygody, a przede wszystkim smak słodkiej zemsty. Polecam wszystkim ten kawał świetnej, wciągającej i angażującej emocjonalnie literatury!

Przeczytałam ją już z rok temu, ale w głowie nadal mam żywe obrazy i emocje związane z nią. Pamiętam burzę, czarne prawie niebo, ogromne więzienie-zamczysko, loch, błyskotliwość hrabiego i finezję jego intryg, jaskinię na samotnej wyspie przerobioną na eksluzywne mieszkanie, skarby, przygody, a przede wszystkim smak słodkiej zemsty. Polecam wszystkim ten kawał świetnej,...