Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Najczęściej przyjmuje charakterystyczne pistacjowe zabarwienie (stąd do niedawna zasobna w żelazo odmiana epidotu zwana była pistacytem), ale spotyka się także okazy w różnych odcieniach zieleni, szarości, brązu lub czerni". Do siedemdziesiątego szóstego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz epidotu z Madagaskaru. Numer bardzo interesujący, z ciekawymi artykułami oraz ilustracjami.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opinii) zawiera najważniejsze informacje o epidocie. W dziale "Skamieniałości" odnajdziemy najdłuższy, mający trzy strony artykuł pt. "Dinozaury: ewolucja i klasyfikacja". Artykuł mówi przede wszystkim o dinozaurach gadziomiednicznych i ptasiomiednicznych oraz o kwestii stałocieplności lub zmiennocieplności u dinozaurów. Dział "Planeta Ziemia" reprezentuje dwustronicowy artykuł pt. "Paleogen: paleocen i eocen". Artykuł opowiada o pierwszym okresie ery kenozoicznej. W dziale "Skamieniałości i człowiek" umieszczono także dwustronicowy artykuł pt. "Wybitni paleontolodzy". Oto nazwiska paleontologów, którym poświęcono najwięcej uwagi: Georges Cuvier, Jean-Baptiste Lamarck, Gideon Mantell, Mary Anning, Stephen Jay Gould, Robert Bakker. Jednostronicowy artykuł pt. "Dinozaury w La Rioja" znajdzie czytelnik w dziale "W podróży". Artykuł mówi o znanych stanowiskach paleontologicznych w północnej Hiszpanii (okręg Camerso). Dwie ostatnie strony ukazują i opisują dwa minerały. Są to: tygrysie oko oraz piękny tytanit.
Bogactwo ilustracji. Wiele ciekawych informacji. Nieścisłości, niedoskonałości, które wypatrzyłem nie pozwoliły mi na wystawnie oceny najwyższej.

"Najczęściej przyjmuje charakterystyczne pistacjowe zabarwienie (stąd do niedawna zasobna w żelazo odmiana epidotu zwana była pistacytem), ale spotyka się także okazy w różnych odcieniach zieleni, szarości, brązu lub czerni". Do siedemdziesiątego szóstego numeru z serii "Min...

Rozwiń

Zwiń

"Jakkolwiek wiernie ukazane realia obyczajowo-historyczne same dla siebie mogą wzbudzić zainteresowanie lekturą, jednak uwagę czytelników przyciągają przede wszystkim postacie bohaterów". Zgadzam się z tą opinią. Postacie wykreowane przez autorkę są niezwykle ciekawe, a ich losy są bardzo wciągające. Trzeci tom jest najdłuższy i w niczym nie ustępuje swym poprzednikom.
Tom trzeci składa się z trzech części. Pierwsza pt. "Krewni" głównie skupia swą uwagę na krewnych Erlenda i Krystyny. Druga część "Winowajcy" to przede wszystkim wątek burzliwej, zagmatwanej, skomplikowanej miłości dwójki głównych bohaterów. Miłości, która będzie miała dramatyczne zakończenie. Część trzecia ma tytuł taki sam, jak cały tom trzeci: "Krzyż". Część ta ukazuje kończące życie Krystyny wydarzenia, chwile, przeżycia. Znów podobało mi się niemal wszystko i znów jestem pod wrażeniem lektury. Powieść szybko zyskała światową sławę i głównie dzięki niej autorka otrzymała w 1928 roku nagrodę Nobla. Nie dziwi mnie to wcale. Ja polecam wydanie z roku 1973 z serii "Biblioteka Klasyki Polskiej i Obcej" (Wydawnictwo Literackie). Między innymi dlatego, że w jego skład wchodzi krótka, ale interesująca i treściwa "Nota" (z niej pochodzi pierwsze zdanie niniejszej skromnej opinii).
Wybitna powieść i trzeci tom także na to miano w pełni zasługuje. Szybko i bez wahania wystawiam ocenę 9/10. Nie mam żadnych wątpliwości, że książka zainteresuje niejednego miłośnika literatury.

"Jakkolwiek wiernie ukazane realia obyczajowo-historyczne same dla siebie mogą wzbudzić zainteresowanie lekturą, jednak uwagę czytelników przyciągają przede wszystkim postacie bohaterów". Zgadzam się z tą opinią. Postacie wykreowane przez autorkę są niezwykle ciekawe, a ich losy ...

Rozwiń

Zwiń

"Znaczną popularność rodolit zyskał po tym, jak w Stanach Zjednoczonych, w Północnej Karolinie odkryto okazy o bardzo wysokiej jakości chromatycznej". Do siedemdziesiątego piątego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz rodolitu z Indii. Mamy tu do czynienia znów, po raz kolejny z bardzo ciekawym oraz bogato ilustrowanym numerem.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opinii) zawiera najważniejsze informacje o rodolicie. W dziale "Skamieniałości" znajdziemy najdłuższy, mający trzy strony artykuł pt. "Dinozaury". Artykuł opowiada o tytułowej grupie gadów. Dział "Planeta Ziemia" reprezentuje dwustronicowy artykuł pt. "Kenozoik". Artykuł mówi o tytułowej erze. W dziale "Skamieniałości i człowiek" odnajdziemy także dwustronicowy artykuł pt. "Od prokonsula do Homo sapiens". Artykuł mówi o ewolucji człowieka. Jednostronicowy artykuł zamieszczony został w dziale "W podróży". Artykuł pt. "Rancho La Brea". przekazuje informacje bardzo znanym stanowisku paleontologicznym w okolicach Los Angeles w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Przedostatnia strona ukazuje i opisuje piękny, poszukiwany minerał turkus. Ostatnia strona poświęcona została turmalinowi.
Interesujące teksty, artykuły, ilustracje. Wiele ciekawostek. Ocena ogólna wysoka, hojnie obdarzę numer gwiazdkami.

"Znaczną popularność rodolit zyskał po tym, jak w Stanach Zjednoczonych, w Północnej Karolinie odkryto okazy o bardzo wysokiej jakości chromatycznej". Do siedemdziesiątego piątego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz rodolitu z Indii. Mamy tu do czynie...

Rozwiń

Zwiń

Drugi tom pisanej w latach 1920-1923 powieści Sigrid Undset "Krystyna córka Lawransa" ma tytuł "Żona". Drugi tom jest dłuższy od pierwszego, ale równie świetny, równie wybitny. Składa się z trzech części. Część pierwsza pt "Owoc grzechu" opowiada o pierwszym okresie małżeństwa Krystyny z Erlendem. Cześć druga pt. "Husaby" mówi o dalszych losach, o kolejnych latach życia Krystyny i jej najbliższych, które związane były przede wszystkim z wymienioną posiadłością. Trzecia część ma tytuł "Erlend syn Mikołaja". Akcja tej części koncentruje się wokół Erlenda, czyli męża Krystyny, który zostaje spiskowcem, zostaje pozbawiony wolności i ociera się o śmierć.
Cóż dzieje się w tym tomie? Bardzo, bardzo dużo. Na przykład Krystyna rodzi kolejne dzieci, umierają jej ojciec i matka, a Erlend zostaje wtrącony do więzienia. Tej ostatni wątek jest niezwykle ciekawy, mówi o spisku, który miał doprowadzić do tego, aby Norwegia była znów w pełni niezależnym państwem, więc miał doprowadzić do zerwania unii ze Szwecją i miał za cel obalenie króla Magnusa. Tom warto przeczytać między innymi z tego powodu, ale tych powodów jest wiele. Widać, że autorka poprzedziła napisanie tej książki długimi, rozmaitymi studiami z zakresu historii, literatury, filozofii średniowiecznej (XIII i XIV wiek) Norwegii. Książka dopracowana niemal pod każdym względem. Od strony artystycznej oraz merytorycznej to zdecydowanie górna półka europejskich powieści historyczno-obyczajowych.
Prawie wszystko znów mi się podobało. Dialogi, sposób narracji, wątki obyczajowe i historyczne, akcja powieści itp. - wszystko zasługuje na noty najwyższe lub prawie najwyższe. Od razu sięgam po tom trzeci pt. "Krzyż". Myślę, że także będzie znakomity.

Drugi tom pisanej w latach 1920-1923 powieści Sigrid Undset "Krystyna córka Lawransa" ma tytuł "Żona". Drugi tom jest dłuższy od pierwszego, ale równie świetny, równie wybitny. Składa się z trzech części. Część pierwsza pt "Owoc grzechu" opowiada o pierwszym o...

Rozwiń

Zwiń

"Okazy w różnych odcieniach niebieskiego, różowego i fioletowego są cenione jako kamienie ozdobne, szczególnie wtedy, gdy dumortieryt występuje w spoiwie kwarcowym, ponieważ większa twardość decyduje o jego większej przydatności w jubilerstwie". Do siedemdziesiątego czwartego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz dumortierytu z Namibii. Numer bardzo ciekawy, wartościowy.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opinii) zawiera najważniejsze informacje o dumortierycie. W dziale "Skamieniałości" znajdziemy najdłuższy, mający trzy strony artykuł pt. "Gady". Artykuł mówi głównie o budowie, ewolucji i systematyce gadów. Dział "Planeta Ziemia" reprezentuje dwustronicowy artykuł pt. "Kreda (II)". Artykuł opowiada o organizmach żywych żyjących w tytułowym okresie ery mezozoicznej. Także dwustronicowy artykuł odnajdziemy w dziale "Skamieniałości i człowiek". Artykuł pt. "Dinozauromania" mówi o różnych przejawach zainteresowania człowieka dinozaurami. W dziale "W podróży" czytelnik znajdzie jednostronicowy artykuł pt. "Jezioro Turkana". Artykuł zawiera informacje o znanych stanowiskach paleontologicznych zlokalizowanych wokół tytułowego afrykańskiego jeziora. Przedostatnia strona ukazuje i opisuje topaz. Ostatnia ukazuje i opisuje turkmenit.
Numer interesujący. Bardzo bogato ilustrowany. Przeczytałem z uwagą. Mogę wystawić ocenę wysoką, ale na pewno nie może być ona oceną maksymalną.

"Okazy w różnych odcieniach niebieskiego, różowego i fioletowego są cenione jako kamienie ozdobne, szczególnie wtedy, gdy dumortieryt występuje w spoiwie kwarcowym, ponieważ większa twardość decyduje o jego większej przydatności w jubilerstwie". Do siedemdziesiątego czwartego num...

Rozwiń

Zwiń

"Ojcze, matko, i wy byliście młodzi; czy już nie pamiętacie, że niełatwo ustrzec się przed tym grzechem, który z miłości się wiedzie?" To słowa głównej bohaterki, tytułowej Krystyny, która jest córką Lavransa. Grzechem w średniowiecznej Norwegii było np. obcowanie płciowe z mężczyzną bez ślubu. Krystyna ten czyn popełniła wielokrotnie, ale zawsze z miłości, tylko i wyłącznie z jednym, ukochanym mężczyzną. Z przystojnym, bardzo przez życie doświadczonym Erlendem.
Pierwszy tom z powieściowego tryptyku, który ma tytuł "Wianek" uważam za wspaniały pod niemal każdym możliwym względem, jest niemal doskonały. Poznajemy w nim główną bohaterkę, jej rodzinę i znajomych oraz otoczenie, w którym dorasta. Nie będąc jeszcze pełnoletnią i będąc już oficjalnie zaręczoną zakochuje się jednak w Erlendzie. Miłość to namiętna, wielka i wzajemna. Krystyna i Erlend swym uporem doprowadzają do zgody na ożenek, na który ojciec Krystyny po wielu miesiącach w końcu zezwoli. Pierwszy tom kończy się w chwili wesela. Co będzie dalej? Jakie będą losy Krystyny, Erlenda i ich bliskich? Mam nadzieję dowiedzieć się tego w tomie drugim, po który czym prędzej sięgam.
Wybitna książka. Oczekuję podobnego poziomu w tomie drugim pt. "Żona". Myślę, że się nie zawiodę. Zabieram się do lektury.

"Ojcze, matko, i wy byliście młodzi; czy już nie pamiętacie, że niełatwo ustrzec się przed tym grzechem, który z miłości się wiedzie?" To słowa głównej bohaterki, tytułowej Krystyny, która jest córką Lavransa. Grzechem w średniowiecznej Norwegii było np. obcowanie płciowe z mężcz...

Rozwiń

Zwiń

"Przed odkryciem pierwszych okazów w okolicy Mariupola, w dolinie Tarama na Ukrainie, nikt nie odróżniał taramitu od innych pokrewnych minerałów z grupy amfiboli, niezwykle do siebie podobnych". Do siedemdziesiątego trzeciego numeru z serii "Minerały świata" został dołączony okaz taramitu z Brazylii. Numer z wielką przyjemnością i pożytkiem przeczytałem.
Pierwszy tekst numeru (z niego pochodzi pierwsze zdanie tej opinii) zawiera najważniejsze informacje o taramicie. W dziale "Skamieniałości" znajduje się najdłuższy, mający trzy strony artykuł pt. "Płazy". Artykuł mówi głównie o budowie, ewolucji, życiu i systematyce płazów. Dwustronicowy artykuł reprezentuje dział "Planeta Ziemia". Artykuł pt. "Kreda" opisuje trzeci okres ery mezozoicznej. W dziale "Skamieniałości i człowiek" czytelnik odnajdzie także dwustronicowy artykuł pt. "Żywe skamieniałości". Tytuł doskonale, w najkrótszy sposób określa treść artykułu, który między innymi traktuje o latimeriach, skrzypłoczach, hatteriach, dziobakach, miłorzębach i rekinach. Jednostronicowy artykuł znajdziemy w dziale "W podróży" Artykuł pt. "Skamieniały las" opowiada o słynnym, cennym, niezwykłym Parku Narodowym Skamieniałego Lasu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Przedostatnia strona ukazuje i opisuje tektyt. Ostatnia strona omawianego w tej opinii siedemdziesiątego trzeciego numeru ukazuje oraz opisuje interesujący, poszukiwany przez bardzo wielu kolekcjonerów minerał o nazwie tetraedryt.
Numer ciekawy. Znakomicie ilustrowany. Zawiera wiele wartych przeczytania faktów, informacji, ciekawostek.

"Przed odkryciem pierwszych okazów w okolicy Mariupola, w dolinie Tarama na Ukrainie, nikt nie odróżniał taramitu od innych pokrewnych minerałów z grupy amfiboli, niezwykle do siebie podobnych". Do siedemdziesiątego trzeciego numeru z serii "Minerały świata" został dołą...

Rozwiń

Zwiń