Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cieszę się, że zakupiłem tę książkę w niesamowitej okazji 17 zł za nowy egzemplarz. Ostatnio odkryłem w sobie uwielbienie do reportaży obejmujących II RP, lubię poczuć prawdziwie odczucie człowieka w danej chwili, z całym szacunkiem, ale nawet najlepsza książka historyczna, nie odda ducha tamtych czasów. Tutaj mamy wręcz sensacyjną historię człowieka uciekającego przed niemiecką okupacją, jego zmaganie się z trudnościami, uczucia początkowej wojennej euforii wobec siły własnego kraju, w końcu szczęśliwą ucieczkę. Okazuje się, iż znamy tożsamość człowieka piszącego tę książkę pod pseudonimem, dzięki panu Markowi Przybyłowiczowi, który włożył ogromny zapał i wręcz naukowe poświęcenie, aby poznać prawdę o autorze. Dziękuję bardzo za wykonanie ogromnej pracy.

Cieszę się, że zakupiłem tę książkę w niesamowitej okazji 17 zł za nowy egzemplarz. Ostatnio odkryłem w sobie uwielbienie do reportaży obejmujących II RP, lubię poczuć prawdziwie odczucie człowieka w danej chwili, z całym szacunkiem, ale nawet najlepsza książka historyczna, nie odda ducha ...

Rozwiń

Zwiń

Nie mam wiedzy czy niniejsza książka jest w polskim kanonie lektur, niemniej uważam, że powinna się tam znajdować. Zauważyłem, iż lubię od pewnego czasu czerpać historię z reportażów, naocznych świadków pewnych wydarzeń, aniżeli od historyków. W tym pierwszym przypadku czuć bowiem ducha tamtych czasów, taką codzienność, zwyczajność spojrzenia. I w książce pana Grzesiuka tak właśnie jest. Co najbardziej mnie rzuciło mi się w oczy? Autor, więzień obozu, opisując swój pobyt, nie stara się ukazać jako wielkiego cierpiętnika, mam wrażenie wręcz, iż podchodzi do tego z humorystycznym dystansem, mimo tego że opisy wydarzeń, mnie jako czytelnika, zmuszały do przerywania lektury, aby ochłonąć po pojawiających się w głowie wyobrażeniach. Cieszę się, że trafiłem na taką książkę mimo strasznego wydźwięku.

Nie mam wiedzy czy niniejsza książka jest w polskim kanonie lektur, niemniej uważam, że powinna się tam znajdować. Zauważyłem, iż lubię od pewnego czasu czerpać historię z reportażów, naocznych świadków pewnych wydarzeń, aniżeli od historyków. W tym pierwszym przypadku czuć bowiem ducha ta...

Rozwiń

Zwiń

Nie dałem rady, starałem się, chciałem wykrzesać z siebie chęci, dokończyć, ale fabuła i bohaterowie aż zanadto mnie zmęczyli. Rzadko to robię, ale odłożyłem przed przewróceniem ostatniej strony...

Nie dałem rady, starałem się, chciałem wykrzesać z siebie chęci, dokończyć, ale fabuła i bohaterowie aż zanadto mnie zmęczyli. Rzadko to robię, ale odłożyłem przed przewróceniem ostatniej strony...