Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najlepiej czytać ja i googlować miejsca opisane w książce żeby poczuć klimat Route 66. Najcięższa do przejścia część bo ma duże tło obyczajowe dlatego warto wyszukiwać zdjęcia trasy żeby podążać za bohaterem.

Najlepiej czytać ja i googlować miejsca opisane w książce żeby poczuć klimat Route 66. Najcięższa do przejścia część bo ma duże tło obyczajowe dlatego warto wyszukiwać zdjęcia trasy żeby podążać za bohaterem.

Przyjemna, lekka, odrywająca. Najwięcej wyniosłam z rozdziału w tej trylogii gdy pada pytanie "co mogę dla Ciebie zrobić żeby Cię uszczęśliwić? " Zbyt rzadko myślimy w tym kontekście o swoich bliskich skupiając się na ludziach w pracy, innych dalszych nic nie wartych ludziach. Trzeba dbać o najbliższych, uszczęśliwiać ich codziennie. Dawać z siebie więcej.

Przyjemna, lekka, odrywająca. Najwięcej wyniosłam z rozdziału w tej trylogii gdy pada pytanie "co mogę dla Ciebie zrobić żeby Cię uszczęśliwić? " Zbyt rzadko myślimy w tym kontekście o swoich bliskich skupiając się na ludziach w pracy, innych dalszych nic nie wartych ludziach. Tr...

Rozwiń

Zwiń

Lekka, szybko się czyta, fajerwerek brak ale i tak jest miło.

Lekka, szybko się czyta, fajerwerek brak ale i tak jest miło.

Niby przypadkiem wpadła mi w ręce w bibliotece kiedy nie zastałam książki po którą przyszłam. I mnie ruszyła. Bo jest o relacji z samym sobą chyba szczególnie. To książka o umieraniu, chorowaniu i byciu. O szukaniu światła i czułości. Nie jest zawsze wygodna ani łatwa, bo Jan nie chciał być pluszowym księdzem i nie był. Jest otwierająca na zadawanie sobie pytań i szukanie odpowiedzi. Czytając czasem byłam smutna że nie udało mi się go usłyszeć na żywo. Bo był trafiający, autentyczny i zakochany w Panu Bogu. Chyba trochę mu zazdroszczę tej miłości, bo to musi być najlepsze uczucie wiedzieć i ufać w to, że jest się chronionym. Jan nie bał się żyć, nie bał się też umierać - jak napisał: Nie ważne jak, ważne z Kim.

Niby przypadkiem wpadła mi w ręce w bibliotece kiedy nie zastałam książki po którą przyszłam. I mnie ruszyła. Bo jest o relacji z samym sobą chyba szczególnie. To książka o umieraniu, chorowaniu i byciu. O szukaniu światła i czułości. Nie jest zawsze wygodna ani łatwa, bo Jan nie chciał by...

Rozwiń

Zwiń

Książka dla dzieci od 5 lat bo jest czasem dość a atrakcyjna pod względem humoru. Ładne ilustracje.

Książka dla dzieci od 5 lat bo jest czasem dość a atrakcyjna pod względem humoru. Ładne ilustracje.

Mojemu 3 latkowi się podobała. Nie jest to jakaś porywcza i odkrywcza książka ale jeżeli dziecko lubi Peppe to na pewno się spodoba chociaż z tej serii o śwince czytaliśmy lepsze np. z otwieranymi okienkami .

Mojemu 3 latkowi się podobała. Nie jest to jakaś porywcza i odkrywcza książka ale jeżeli dziecko lubi Peppe to na pewno się spodoba chociaż z tej serii o śwince czytaliśmy lepsze np. z otwieranymi okienkami .

To raczej książka dla fanów motoryzacji i mam na myśli starszych fanów. Synek 4 letni za bardzo nie czuł zainteresowania ale dobrze się było czegoś nowego dowiedzieć. Szkoda, że nie ma autentycznych zdjęć dodatkowo.

To raczej książka dla fanów motoryzacji i mam na myśli starszych fanów. Synek 4 letni za bardzo nie czuł zainteresowania ale dobrze się było czegoś nowego dowiedzieć. Szkoda, że nie ma autentycznych zdjęć dodatkowo.

Mojego 3.5 latka cieszyła. Mogłaby mieć ładniejsze ilustracje ale najważniejsze że zainteresowany podążał za czytaniem.

Mojego 3.5 latka cieszyła. Mogłaby mieć ładniejsze ilustracje ale najważniejsze że zainteresowany podążał za czytaniem.