Insomnia

Czytałam dwie książki Autorki, w tym jedna była w porządku a druga kiepska. Oczywiście to moje wrażenia. Co zaś tyczy się historii, o której chcę napisać to mam trochę mieszane uczucia. Było dobrze, momentami nawet bardzo ale, niestety, odniosłam wrażenie, że akcja jest niepotrzebnie przeciągana, sztucznie wydłużana itd. co oczywiście spłycało bardzo emocje. Zakończenie co prawda zaskakujące ale mało przekonujące.

Czytałam dwie książki Autorki, w tym jedna była w porządku a druga kiepska. Oczywiście to moje wrażenia. Co zaś tyczy się historii, o której chcę napisać to mam trochę mieszane uczucia. Było dobrze, momentami nawet bardzo ale, niestety, odniosłam wrażenie, że akcja jest niepotrzebnie przeciągana, sztucznie wydłużana itd. co oczywiście spłycało bardzo emocje. Zakończenie co...

Sarah Pinborough wystartowała w półmaratonie i kiedy już się wydawało, że szczęśliwie dobiegnie do mety, wywaliła się pięć metrów przed jej linią. Zgadzam się ze wszystkimi, którzy w swoich opiniach czepiali się zakończenia : jest naprawdę fatalne! Nie chcę zdradzać zbyt wiele, ale czegoś tak dziwacznego i wydumanego się nie spodziewałam. Finał sprawił, że odłożyłam "Insomnię" z poczuciem wielkiego rozczarowania, a przecież przez 300 stron autorka trzymała mnie w napięciu i w sumie książkę pochłonęłam w jeden dzień!

Sarah Pinborough wystartowała w półmaratonie i kiedy już się wydawało, że szczęśliwie dobiegnie do mety, wywaliła się pięć metrów przed jej linią. Zgadzam się ze wszystkimi, którzy w swoich opiniach czepiali się zakończenia : jest naprawdę fatalne! Nie chcę zdradzać zbyt wiele, ale czegoś tak dziwacznego i wydumanego się nie spodziewałam. Finał sprawił, że odłożyłam...

Zakończenie zniszczyło całą książkę. Akcja budowana całkiem nieźle i jak to łatwo wszystko zepsuć. Szkoda.

Zakończenie zniszczyło całą książkę. Akcja budowana całkiem nieźle i jak to łatwo wszystko zepsuć. Szkoda.

Przyznam szczerze, że podczas czytania aż mózg mi parował! Wyjątkowo wczułam się w historię głównej bohaterki, ale może dlatego, że niedawno skończyłam 40 lat :) Polecam! Zakończenie wbiło mnie w fotel i żałuję, że książka się skończyła!

Przyznam szczerze, że podczas czytania aż mózg mi parował! Wyjątkowo wczułam się w historię głównej bohaterki, ale może dlatego, że niedawno skończyłam 40 lat :) Polecam! Zakończenie wbiło mnie w fotel i żałuję, że książka się skończyła!

Emma zbliża się do czterdziestki. Choć dla wielu to liczba, dla niej to bariera, którą boi się przekroczyć. Jej matka miała dokładnie tyle lat, gdy zaczęła tracić zmysły. Kobieta zaczyna przyłapywać się na tym, że coraz bardziej przypomina Patricię. Czy jej zachowanie może stanowić zagrożenie dla rodziny?

To była książka, którą do pewnego momentu czytałam z zapartym tchem. Zastanawiałam się, co dzieje się z Emmą. Byłam też ciekawa tego, co wydarzyło się w dniu 40. urodzin jej matki. Przeszłość kobiety mnie intrygowała i przyznam, że gdy karty zaczęły się odkrywać, czułam na ciele dreszcz emocji. Nie byłam pewna, co dzieje się z Emmą, której stan z dnia na dzień się pogarszał. Ta bohaterka momentami niesamowicie mnie denerwowała swoją potrzebą kontrolowania sytuacji i tego, że zachowywała się jak pępek świata, o tym, jak traktowała męża już nie wspomnę, ale mimo wszystko chciałam spędzać z nią czas.

Czułam ciarki na całym ciele, gdy była mowa o rysunkach wykonanych przez Willa, syna Emmy. Zeszłabym na zawał, gdyby moje dziecko coś takiego namalowało. I gdyby działo się z nim to samo, co z tym chłopcem. Także w tej kwestii autorka potrafiła genialnie zbudować napięcie.

Tylko cały klimat dla mnie siadł w momencie, gdy narracja podzieliła się na kilku bohaterów. Nie kupuję też zakończenia książki. Nie czułam kompletnie nic, gdy je czytałam. A szkoda, bo całość była na naprawdę dobrym poziomie i pokazywała, do czego mogą doprowadzić skrzętnie zamiatane pod dywan tajemnice.

Emma zbliża się do czterdziestki. Choć dla wielu to liczba, dla niej to bariera, którą boi się przekroczyć. Jej matka miała dokładnie tyle lat, gdy zaczęła tracić zmysły. Kobieta zaczyna przyłapywać się na tym, że coraz bardziej przypomina Patricię. Czy jej zachowanie może stanowić zagrożenie dla rodziny?

To była książka, którą do pewnego momentu czytałam z zapartym tchem....

"Co kryją jej oczy" Sarah Pinborough rozłożyło mnie na łopatki. Do dziś pamiętam jakie emocje towarzyszyły mi podczas czytania zakończenia tego świetnego thrillera. Mózg na ścianie, a szczęka niczym w kreskówkach sunęła po podłodze. Dlatego też musiałam przeczytać najnowszą książkę autorki, tym bardziej, że również zbierała wiele pozytywnych recenzji.

"Insomnia" intryguje i wciąga w tajemniczy świat bezsenności oraz przejmujących wydarzeń z przeszłości.
Jednak... Mam przesyt thrillerów psychologicznych, w których śledzimy losy i najskrytsze myśli bohaterki zastanawiającej się, czy jest na skraju szaleństwa, czy padła ofiarą jakiejś dziwnej manipulacji. Ten motyw jest już tak często powtarzany (albo może to po prostu ja zbyt często trafiam na tego typu książki?),że odebrał mi przyjemność z czytania. Mimo wszystko byłam ogromnie ciekawa zakończenia i muszę przyznać, że ono okazało się bardzo satysfakcjonujące.

A zatem - czy Emma traci zmysły i klarowany osąd na otaczającą ją rzeczywistość? A może, tak jak twierdzi jej matka, szaleństwo ma we krwi i nie ma przed tym ucieczki?

Warto się przekonać jaką intrygę uknuła Pinborough w swoim najnowszym thrillerze, gdyż w pewnych kwestiach jest to niesztampowa i oryginalna historia.

"Co kryją jej oczy" Sarah Pinborough rozłożyło mnie na łopatki. Do dziś pamiętam jakie emocje towarzyszyły mi podczas czytania zakończenia tego świetnego thrillera. Mózg na ścianie, a szczęka niczym w kreskówkach sunęła po podłodze. Dlatego też musiałam przeczytać najnowszą książkę autorki, tym bardziej, że również zbierała wiele pozytywnych recenzji.

"Insomnia" intryguje...

Bezsenność może spotkać każdego.
Emma odnosząca sukcesy prawniczka, żona mężczyzny który ją we wszystkim wspiera i matka dwójki cudownych dzieci. Piękny dom, dobry samochód i szansa na awans, życie idealne. Niestety zbliżają się jej czterdzieste urodziny, których się boi, jej matka właśnie w tym wieku, w dniu swojej czterdziestki zwariowała i chciała zabić swoją drugą córkę, a przecież cały czas powtarzała Emmie, że są takie same, mają złą krew. Kobietę zaczynają prześladować dziwne sytuację, zaczyna cierpieć na bezsenność, w nocy robi różne rzeczy, o które by siebie nie podejrzewała, a do tego ich nie pamięta. Zaczyna wariować jak matka czy może ktoś bardzo chce żeby zwariowała? Tego już Wam nie zdradzę.
Książka od pierwszej strony trzyma w napięciu, które rośnie z każdym kolejnym rozdziałem powodując, że powieść jest nieodkładalna. Sarah Pinborough stworzyła historię genialną, naszpikowaną emocjami, jednocześnie tak plącząc wątki, że nic tu nie jest jasne. Widziałam obłęd Emmy, jej szaleństwo i nie mogłam dać mu wiary, a za chwilę widziałam w niej wariatkę, która jest w stanie skrzywdzić swoich najblizszych.
Mimo, że ta historia skupia się na głównej bohaterce, jej przeżyciach, uczuciach to bohaterowie w tle są również ciekawi i wyraziści. Problem bezsenności, paranoi, traumy, dzieciństwa, uwielbiam takie wątki w thrillerach. Do tego jeszcze to zakończenie, niespodziewane, zaskakujące, wywołujące ciarki. Autorka stworzyła historię genialną. Polecam.
Odbiegając od fabuły, jeśli macie problemy chociażby z bezsennością czy problemami natury psychologicznej nie bójcie się i nie wstydźcie korzystać z usług specjalistów, mogę Wam powiedzieć z doświadczenia, że warto.

Bezsenność może spotkać każdego.
Emma odnosząca sukcesy prawniczka, żona mężczyzny który ją we wszystkim wspiera i matka dwójki cudownych dzieci. Piękny dom, dobry samochód i szansa na awans, życie idealne. Niestety zbliżają się jej czterdzieste urodziny, których się boi, jej matka właśnie w tym wieku, w dniu swojej czterdziestki zwariowała i chciała zabić swoją drugą...

Zbliżają się czterdzieste urodziny Emmy. Dzień w roku, na który większość ludzi się raduje, dla niej jest dniem, którego obawiała się, odkąd pamięta. Skrzętnie skrywana przed najbliższymi trauma zaczyna odbijać się na jej zdrowiu psychicznym. Pojawia się bezsenność i epizody nieświadomości, a demony z dzieciństwa zaczynają przybierać w jej umyśle rzeczywiste formy. Emma przestaje ufać samej sobie, a ciąg nieprzyjemnych zdarzeń sprawia, że jej najbliżsi zaczynają się o nią martwić, a nawet się jej obawiać. Kobieta jest przekona, że tak jak jej matka i ona traci zmysły. A jak jest naprawdę?

„Insomnia” to książka z rodzaju tych nieodkładalnych. Wciąga, pochłania, intryguje i przeraża.
Gęsta i mroczna historia o traumie z dzieciństwa, szaleństwie, manipulacji i skomplikowanych więzach rodzinnych.

Autorka rozdział po rozdziale buduje namacalne napięcie, dokłada wątpliwości jak drew do ognia. Tutaj nie tylko główna bohaterka zaczyna w siebie wątpić. Jej zwątpienie przelewa się na czytelnika i jest jak ukąszenie komara, jak podrapiesz doskwiera jeszcze bardziej. Mi towarzyszyło do samego końca, zwyczajnie nie miałam pojęcia jak skończy się ta historia, a jednocześnie bardzo chciałam ją poznać.

Ten psychologiczny thriller to prawdziwa perełka dla fanów tego gatunku. Przeczytałam ją w kilka godzin, przez cały ten czas „siedząc jak na szpilkach”. Tajemnica, dreszcz (bo na pewno nie dreszczyk) emocji, niepewność i ta pozytywna irytacja, gdy nie możemy czegoś rozgryźć – ta lektura zapewnia czytelnikowi to wszystko i jeszcze więcej.

Dla mnie MISTRZOSTWO. KROPKA.

Zbliżają się czterdzieste urodziny Emmy. Dzień w roku, na który większość ludzi się raduje, dla niej jest dniem, którego obawiała się, odkąd pamięta. Skrzętnie skrywana przed najbliższymi trauma zaczyna odbijać się na jej zdrowiu psychicznym. Pojawia się bezsenność i epizody nieświadomości, a demony z dzieciństwa zaczynają przybierać w jej umyśle rzeczywiste formy. Emma...

„Nie bądź zgorzkniała. Trzeba sobie radzić z tym, co daje nam los. Nie można tego zmienić”, czyli paranoja i psychoza.

Sarah Pinborough to autorka wielu książek, ale ja do tej pory jakoś nie miałam ochoty sięgnąć po jej twórczość. Widząc w zapowiedziach Insomnia, postanowiłam dać jej szansę. Myślę, że wielu z was kojarzy jej poprzednie powieści, takie jak I niech zginę, Ta druga czy też Co kryją jej oczy. Sam opis zwiastował intrygujący thriller psychologiczny.

Emma desperacko pragnie odciąć się od przeszłości, więc skrzętnie ukrywa przed bliskimi traumę z dzieciństwa. Jednak nagle zaczyna cierpieć na bezsenność, a w ciągu dnia zdarzają jej się chwile, których później nie pamięta – dokładnie to samo przytrafiało się wcześniej jej matce. Czy faktycznie ma szaleństwo we krwi, tak jak twierdziła jej matka? Czy w chwilach braku kontaktu z rzeczywistością może skrzywdzić swoją rodzinę? Czy naprawdę traci zmysły? Tylko dochodząc do prawdy o bolesnej przeszłości, będzie w stanie znaleźć odpowiedzi dotyczące swojej teraźniejszości.
„INSOMNIA” to niepokojąca i zagmatwana powieść, której nie można odłożyć nawet na moment. Sarah Pinborough po mistrzowsku buduje napięcie, fundując fankom i fanom thrillerów psychologicznych satysfakcjonujący rollercoaster.

Nasz główna bohaterka, Emma, to kobieta, której nic nie brakuje. Ma świetną pracę, spełnia się jako żona i matka. Jednak jej przeszłość wcale nie jest zbyt kolorowa. Powoli odkrywamy, co ją kiedyś spotkało — autorka dawkuje informacje, trzymając tym samym czytelnika w napięciu. Emma zaczyna cierpieć na bezsenność i boi się, że skończy tak jak jej matka (która trafiła do zakładu zamkniętego). Kobietą targają różne emocje i nie jest już w stanie stwierdzić, co jest tak naprawdę rzeczywistością.

Insomnia to książka, w której trudno jest komukolwiek zaufać (a może i lepiej tego nie robić). Pełno w niej paranoi i psychozy, która otacza nas z każdej strony. Nie brak tutaj także uczucia niepokoju czy też dreszczyku emocji. Można poczuć tę niepokojącą atmosferę, towarzyszącą naszym bohaterom. Autorka powoli odkrywa kolejne zakamarki ludzkiego umysłu.

Jednym z minusów (który zaważył u mnie na odbiorze tej książki) jest jej nijakie zakończenie. Akcja momentami była nieco nudnawa i zbyt powolna, co wybijało z rytmu. Niektóre wątki są poprowadzone dosyć stereotypowo, a sama fabuła jest nieco nierealna. Emma wielokrotnie mnie irytowała swoim zachowaniem — nieomylna, rozchwiana, rozgrymaszona. Jakoś kompletnie nie mogłam jej polubić. Insomnia zostawiła u mnie uczucie niedosytu — spodziewałam się jakiś większych zwrotów akcji. Jeśli lubicie thrillery psychologiczne, to śmiało możecie po nią sięgnąć. Pomimo kilku wad dostarczyła mi kilku godzin rozrywki, a sama historia zbiera wiele pozytywnych recenzji.

„Nie bądź zgorzkniała. Trzeba sobie radzić z tym, co daje nam los. Nie można tego zmienić”, czyli paranoja i psychoza.

Sarah Pinborough to autorka wielu książek, ale ja do tej pory jakoś nie miałam ochoty sięgnąć po jej twórczość. Widząc w zapowiedziach Insomnia, postanowiłam dać jej szansę. Myślę, że wielu z was kojarzy jej poprzednie powieści, takie jak I niech zginę, Ta...

byłaby niebo lepsza gdyby nie zakończenie

byłaby niebo lepsza gdyby nie zakończenie