Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Sekret pacjentki" to bardzo dobrze, a nawet wzorowo napisany thriller. Autorka nie tylko sprawnie włada piórem, ale i potrafi zbudować napięcie, wciągającą fabułę i solidne postaci. Wszystkie elementy mogłyby stanowić wzorzec dla idealnej prozy gatunkowej. Podobało mi się aczkolwiek w tych wszystkich dobrze przemyślanych detalach zabrakło mi odrobiny realizmu. Całość nie wzbudziła we mnie większych emocji, poza wspomnianym napięciem. Wydźwięk był niemal filmowy, mimo, że fabuła bazuje na prawdziwym zdarzeniu. Zakończenie zaskakuje choć nie brakuje w nim ogromnej dawki fantazji ze strony autorki. Podsumowując mogę stwierdzić, że to naprawdę rasowy thriller, szybko się czyta, dostarcza mnóstwa wrażeń, głównie tych powierzchownych. Świetnie się bawiłam, ale inne tytuły autorki porwały mnie bardziej.

"Sekret pacjentki" to bardzo dobrze, a nawet wzorowo napisany thriller. Autorka nie tylko sprawnie włada piórem, ale i potrafi zbudować napięcie, wciągającą fabułę i solidne postaci. Wszystkie elementy mogłyby stanowić wzorzec dla idealnej prozy gatunkowej. Podobało mi się aczkolwiek w tych wszystkich dobrze przemyślanych detalach zabrakło mi odrobiny realizmu. Całość nie...

Świetny reportaż w pełni wyczerpujący temat. Autor nie tylko przedstawia tragiczne zdarzenie w zoo, ale też porusza wiele powiązanych spraw. Czuć ogrom pracy, zebranych materiałów do książki, a także zaangażowanie w ten temat. Reportaż jest napisany w sposób uporządkowany i naprawdę wzbudza zainteresowanie od pierwszych stron. Myślę, że każdy miłośnik przyrody znajdzie tu wiele zagadnień, głównie etycznych, które skłonią do głębszej refleksji. Gdyby pod koniec autor nie próbował przeforsować swoich własnych poglądów to z pewnością wahałabym się nad najwyższą notą. Lubię, gdy reportaż jest napisany w całkowitej bezstronności, a tu niestety się nie udało. Ja po poznaniu okoliczności tej tragedii, jak i innych głośnych wypadków w zoo, jestem w stanie stwierdzić, że zwierzęta nie są niczemu winne. Dzikie zwierzę nigdy nie zostanie w pełni udomowione, a człowiek zakochany w swej wyższości nad innymi gatunkami często o tym zapomina. Reportaż jak najbardziej jest godny polecenia.

Świetny reportaż w pełni wyczerpujący temat. Autor nie tylko przedstawia tragiczne zdarzenie w zoo, ale też porusza wiele powiązanych spraw. Czuć ogrom pracy, zebranych materiałów do książki, a także zaangażowanie w ten temat. Reportaż jest napisany w sposób uporządkowany i naprawdę wzbudza zainteresowanie od pierwszych stron. Myślę, że każdy miłośnik przyrody znajdzie tu...

Najlepszy tom od początku tego cyklu. Wstęp i zakończenie to najmocniejsze punkty tego tytułu. Jest śledztwo, seryjny morderca i nawet Harry Hole, który irytuje mniej niż zwykle. Wprawdzie nie zabrakło wielu zbędnych wątków, które wybijały mnie z rytmu oraz erotycznych uniesień głównego bohatera, ale kryminalna intryga spodobała mi się na tyle, że jestem tym razem w stanie przymknąć oko na te mniej przyjemne elementy. Może nie czytałam książki z wypiekami na twarzy i wyczekiwaniem na zaskakujący finał zdarzeń, ale ostatnie momenty były naprawdę emocjonujące. Autor przedstawił zimny i mroczny obraz Norwegii. Nie łudzę się, że główny bohater w kolejnym tomie nie wróci do swych niechlubnych nawyków, ale mogę wreszcie napisać, że choć jeden z tytułów tej serii mi się podobał. Nieco naciągane, ale zasłużone siedem gwiazdek.

Najlepszy tom od początku tego cyklu. Wstęp i zakończenie to najmocniejsze punkty tego tytułu. Jest śledztwo, seryjny morderca i nawet Harry Hole, który irytuje mniej niż zwykle. Wprawdzie nie zabrakło wielu zbędnych wątków, które wybijały mnie z rytmu oraz erotycznych uniesień głównego bohatera, ale kryminalna intryga spodobała mi się na tyle, że jestem tym razem w stanie...

Historia nie jest szczególnie porywająca. Bohaterowie mocno trzymają się ram gatunkowych. Nie jestem pewna czy książka jest w stanie zaciekawić współczesnego młodszego czytelnika. Mimo nienagannego stylu ciężko było mi wczuć się w zdarzenia i przebrnęłam przez nie bez większych emocji. Nie jest to tytuł, który będę wspominać, w przeciwieństwie do Doktora Jekylla i pana Hyde'a tego pisarza.

Historia nie jest szczególnie porywająca. Bohaterowie mocno trzymają się ram gatunkowych. Nie jestem pewna czy książka jest w stanie zaciekawić współczesnego młodszego czytelnika. Mimo nienagannego stylu ciężko było mi wczuć się w zdarzenia i przebrnęłam przez nie bez większych emocji. Nie jest to tytuł, który będę wspominać, w przeciwieństwie do Doktora Jekylla i pana...

Autor po raz drugi mnie nie zawiódł. Świetny, mroczny i emocjonujący thriller. Uwielbiam sposób autora na prowadzenie akcji i przedstawianie zdarzeń. Jest prosto, ale też wystarczająco skomplikowanie, by lektura nie była nużąca. Napięcie rośnie z każdą stroną do samego końca, które jest jak najbardziej zaskakujące. Nie ma zbędnych opisów, zbędnego okrucieństwa. Wszystko ma swój cel i motyw i ja to doceniam podwójnie, bo czasem pisarze kryminałów i thrillerów lubią popaść w przesadę, zasypując czytelnika tanimi sztuczkami. Tu czegoś takiego nie ma. Książka ma świetny klimat i po prostu można wczuć się w policyjną robotę. Jedynie zawiodłam się na sylwetkach głównych bohaterów, bo liczyłam na pogłębienie, a autor nie wiedzieć czemu jakoś spłycił zarówno ich cechy, jak i budzące się relacje. Wątek z poprzedniego tomu został za to sprawnie kontynuowany i już zacieram ręce na trzecią część. Podsumowując krótko - podobało mi się i to nawet bardzo, choć to pierwszy tom skradł totalnie moje serce.

Autor po raz drugi mnie nie zawiódł. Świetny, mroczny i emocjonujący thriller. Uwielbiam sposób autora na prowadzenie akcji i przedstawianie zdarzeń. Jest prosto, ale też wystarczająco skomplikowanie, by lektura nie była nużąca. Napięcie rośnie z każdą stroną do samego końca, które jest jak najbardziej zaskakujące. Nie ma zbędnych opisów, zbędnego okrucieństwa. Wszystko ma...

Książka jest dobra, a po tylu zachwytach chyba spodziewałam się czegoś co porwie mnie bez reszty, a lektura okazała się bardzo przeciętna. Styl jak i sama historia są przyjemnie. Niestety nie zaangażowałam się ani na chwilę. Przez to bohaterowie wydali mi się nijacy, a to co miało zaskoczyć, nie zrobiło na mnie wrażenia. Książkę po prostu przeczytałam bez większych emocji. Ponadto zapomniałam o ogromnym spoilerze Dziwnych losów Jane Eyre. Nie czytałam tej książki, a mam w planach, a autorka streszcza tu w skrócie całą fabułę, co dla mnie nie wniosło akurat nic do treści jej książki i można było to obejść. Wychodzi na to, że książka o książkach to nie jest w pełni trafiony pomysł jeśli chodzi o moją osobę. Podczas lektury naprawdę byłam bliska znużenia i nie miałam motywacji by do niej powracać. Przeczytałam, było dobrze i tylko dobrze. Pozostałam z uczuciem sporego niedosytu.

Książka jest dobra, a po tylu zachwytach chyba spodziewałam się czegoś co porwie mnie bez reszty, a lektura okazała się bardzo przeciętna. Styl jak i sama historia są przyjemnie. Niestety nie zaangażowałam się ani na chwilę. Przez to bohaterowie wydali mi się nijacy, a to co miało zaskoczyć, nie zrobiło na mnie wrażenia. Książkę po prostu przeczytałam bez większych emocji....

Po przeczytaniu zaledwie drugiej książki pisarza mogę z pewnością stwierdzić, że jestem zakochana w jego piórze, pomysłach na fabułę i bohaterach. Początek nieco zbił mnie z tropu, choć wiedziałam, że będzie niebanalnie. I tak było. Duszny, gorący klimat Luizjany, lata 30-te z całym swym pięknem i bolączkami Stanów Zjednoczonych z wyraźnymi przede wszystkim podziałami rasowymi. Uwielbiam to jak autor buduje fabułę, napięcie i kreuje swoich bohaterów. Każda z postaci była wyróżniająca i to w sposób naturalny i nienachalny. Czasami było przewidywalnie i ogólnie raczej łatwo domyśleć się od razu do czego będą zmierzać zdarzenia. Jednak końcowe momenty skrajnie mnie poruszyły i czytałam je z wielkim napięciem. Autor po mistrzowsku rozegrał z pozory banalny pomysł. Być może nie dorównuje w moim rankingu Magicznym latom, ale tytuł z pewnością trafi do tych ulubionych. Książka zdecydowanie z tych niepowtarzalnych, unikatowych w wydźwięku, motywach i emocjach.

Po przeczytaniu zaledwie drugiej książki pisarza mogę z pewnością stwierdzić, że jestem zakochana w jego piórze, pomysłach na fabułę i bohaterach. Początek nieco zbił mnie z tropu, choć wiedziałam, że będzie niebanalnie. I tak było. Duszny, gorący klimat Luizjany, lata 30-te z całym swym pięknem i bolączkami Stanów Zjednoczonych z wyraźnymi przede wszystkim podziałami...

Początkowo książka mnie bardzo zaintrygowała. Niestety im dalej tym motywy działania głównej bohaterki stały się dla mnie niejasne i trochę naciągane na potrzeby fabuły. Styl autorki jest jak najbardziej poprawny. Nie czuć, że to debiut, ale to ze względu na pewną przebijającą się ze słów mechaniczną i wyuczoną precyzję. Całość sprawia wrażenie bardzo dopracowanej i napisanej pod linijkę, tak jak uczą tego specjaliści na warsztatach pisarskich. Zdecydowanie zabrakło mi tu lekkości i poczucia, że autorka dobrze bawiła się podczas pisania. Tu po oczach bije ciężka praca. Co nie znaczy, że to źle, ale jednak mało tu prawdziwych emocji. Fabuła, akcja biegnie od punktu A do punktu końcowego według sprawdzonych schematów. Mimo narracji pierwszoosobowej nie udało mi się dobrze ułożyć w głowie sylwetki głównej bohaterki, a pozostałe postaci wypadły także bardzo typowo. Książka ma ciekawy motyw, nie nudzi, dużo się dzieje, ale wszystko jest aż za perfekcyjne, przez co za dużo emocji podczas lektury nie doświadczyłam. Zakończenie raczej przyjęłam z pełną akceptacją, a nie z uczuciem zaskoczenia i wyczekiwania. W ogólnym rozrachunku nie jest źle, ale mogło być lepiej. Wolę jednak kryminały i thrillery bazujące na bardziej realnych motywach z bardziej prawdziwymi postaciami. Tu wszystko pozostało w strefie fikcji i raczej historia na dłużej nie zapadnie mi w pamięć. Do przeczytania i zapomnienia, dla chwilowej rozrywki.

Początkowo książka mnie bardzo zaintrygowała. Niestety im dalej tym motywy działania głównej bohaterki stały się dla mnie niejasne i trochę naciągane na potrzeby fabuły. Styl autorki jest jak najbardziej poprawny. Nie czuć, że to debiut, ale to ze względu na pewną przebijającą się ze słów mechaniczną i wyuczoną precyzję. Całość sprawia wrażenie bardzo dopracowanej i...

"Umysł zabójcy" to thriller taki jakie lubię najbardziej. Idealny balans między sprawą, a życiem osobistym głównym bohaterów oraz między porywającą akcją, a nowinkami ze świata kryminalistyki, a zwłaszcza psychologii śledczej. Fabuła intryguje, autor nie przesadził i przez cały czas jest naprawdę realistycznie. Napięcie rośnie od pierwszej strony, a wspomnienia z młodości Zoe dodają całości tylko tajemniczego klimatu. Uwielbiam takie połączenia. Autorowi udało się także przez cały czas sprawę przedstawiać oczami bohaterów. Do samego końca bawiłam się świetnie i czułam ogromne zainteresowanie. Może sama sprawa kryminalna wydaje się banalna i prosta, nie jest to nic odkrywczego, ale styl autora i jego poczucie humoru bardzo mi się spodobały i tytuł ten to kolejny dowód, że najbardziej lubię kryminały bez zbędnych zagrywek i sztucznych efektów. Prosta policyjna robota, okraszona psychologicznymi detalami to jest to co uwielbiam w tym gatunku. Zakończenie wypada z całości najbardziej sensacyjnie, ale mi się podobało. Oczywiście polecam, a ja niebawem zabieram się za drugi tom.

"Umysł zabójcy" to thriller taki jakie lubię najbardziej. Idealny balans między sprawą, a życiem osobistym głównym bohaterów oraz między porywającą akcją, a nowinkami ze świata kryminalistyki, a zwłaszcza psychologii śledczej. Fabuła intryguje, autor nie przesadził i przez cały czas jest naprawdę realistycznie. Napięcie rośnie od pierwszej strony, a wspomnienia z młodości...

O Lovecrafcie każdy fan grozy gdzieś kiedyś słyszał i myślę, że ten zbiór opowiadań jest najlepszym wyborem na pierwsze spotkanie z twórczością autora. Historie w nim zawarte są tak charakterystyczne dla pisarza, głoszą dobrze znane kanony, które utrwaliły się we współczesnej kulturze. Osobiście żałuję, że to właśnie od tych opowiadań nie zaczęłam przygody ze światami stworzonymi przez Lovecrafta. Podeszłam dość sceptycznie, a zostałam pożarta przez brutalne byty nie z tego świata. Tłumaczenie w tym wydaniu jest rzeczywiście wyróżniające w porównaniu do tych starszych, które wykorzystano w zbiorach nakładem wydawnictwa Zysk. Być może ogromną fanką pisarza nie zostanę, ale nie mogło zabraknąć u mnie podziwu na pionierską naturę tych historii, inne spojrzenie autora na świat i naukowy sznyt. Klimat i groza okazały się jedyne w swoim rodzaju, nie do podrobienia. I mimo, że można zauważyć wyraźną schematyczność w dziełach pisarza to i tak każda z historii na nowo budzi ciekawość i niepokój. Jak najbardziej polecam.

O Lovecrafcie każdy fan grozy gdzieś kiedyś słyszał i myślę, że ten zbiór opowiadań jest najlepszym wyborem na pierwsze spotkanie z twórczością autora. Historie w nim zawarte są tak charakterystyczne dla pisarza, głoszą dobrze znane kanony, które utrwaliły się we współczesnej kulturze. Osobiście żałuję, że to właśnie od tych opowiadań nie zaczęłam przygody ze światami...

Było poprawnie, choć w moim odczuciu nieco zbyt bezbarwnie. Tytuł raczej dla fanów obyczajówek z wątkiem kryminalnym, niż dla osób szukających konkretnego kryminału. Tak naprawdę poza profesją głównej bohaterki w książce nie udało mi się znaleźć nic wyróżniającego ten tytuł. Cała intryga ze zbrodnią poprowadzona bardzo pobieżnie, choć rozwiązanie zagadki było dość pomysłowe. Walnięcie czytelnikowi jawnej podpowiedzi przed samym finałem zdarzeń było już mniej udanym pomysłem. Książkę przeczytałam, nie nudziłam się ani nie męczyłam, ale jednak liczyłam, że autorka pójdzie w mocniejszą stronę kryminału, a chyba pierwszy tom był bardziej charakterny, zarówno pod względem bohaterów, jak i zdarzeń.

Było poprawnie, choć w moim odczuciu nieco zbyt bezbarwnie. Tytuł raczej dla fanów obyczajówek z wątkiem kryminalnym, niż dla osób szukających konkretnego kryminału. Tak naprawdę poza profesją głównej bohaterki w książce nie udało mi się znaleźć nic wyróżniającego ten tytuł. Cała intryga ze zbrodnią poprowadzona bardzo pobieżnie, choć rozwiązanie zagadki było dość...

Największym minusem książki jest tytuł, który obiecuje całkiem coś innego. Przynajmniej w moim przypadku było tak, że oczekiwałam zupełniej odmiennej historii. Książka o pisaniu książki jakoś szczególnie mnie nie porwała. Nie rozumiem zamysłu autorki. Więcej tu wątków obyczajowych niż tajemnicy zaginięcia dziewięciorga turystów. Okoliczności zdarzenia i możliwe wyjaśnienia powielane są w kółko i autorka nawet nie próbowała dać na sprawę nowego spojrzenia. Gdy doszły wątki paranormalne, a w tym zakończenie, totalnie straciłam serce do tej koncepcji. Wolałabym fabularyzowaną powieść opartą na faktach, a nie połączenie czegoś pomiędzy obyczajówką z płaskimi postaciami, a reportażem, który nie wnosi nic ciekawego do sprawy. Ogromny zawód, choć starałam się podejść do książki z otwartą głową. Niestety to nie pomogło.

Największym minusem książki jest tytuł, który obiecuje całkiem coś innego. Przynajmniej w moim przypadku było tak, że oczekiwałam zupełniej odmiennej historii. Książka o pisaniu książki jakoś szczególnie mnie nie porwała. Nie rozumiem zamysłu autorki. Więcej tu wątków obyczajowych niż tajemnicy zaginięcia dziewięciorga turystów. Okoliczności zdarzenia i możliwe wyjaśnienia...

Doświadczenie autora zrobiło swoje. Doskonale wie jak konstruować fabułę, by ta wciągała, stopniowo budować napięcie i wszystko zakończyć w sposób zaskakujący. Pod tym względem wielkiego zdziwienia nie było. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, a to za sprawą niemal sensacyjnego charakteru zdarzeń. Akcja gna zaskakująco szybko jak na styl Deavera. Niestety pomimo solidnej dawki emocjonujących zdarzeń nie jestem wielką fanką tego cyklu. Jakoś postać Coltera Shawa nie przekonuje mnie szczególnie. Nie jest to bohater z krwi i kości, jakich preferuję. Mimo, iż to już czwarty tom z kolei to główny bohater, jak i postacie drugoplanowe są dość płaskie i wykreowane wręcz zbyt perfekcyjnie, że nie da się uwierzyć w ich historię. Tytuł dostarcza doskonałej rozrywki, ale nic poza tym. Nawet nowinek technicznych, tak charakterystycznych dla autora, jest bardzo mało. Pozostaję wierną wielbicielką cyklu z Lincolnem.

Doświadczenie autora zrobiło swoje. Doskonale wie jak konstruować fabułę, by ta wciągała, stopniowo budować napięcie i wszystko zakończyć w sposób zaskakujący. Pod tym względem wielkiego zdziwienia nie było. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, a to za sprawą niemal sensacyjnego charakteru zdarzeń. Akcja gna zaskakująco szybko jak na styl Deavera. Niestety pomimo solidnej...

Początkowo historia była dość banalna i czasami wręcz nudna. Ale z czasem pojawiły się elementy bazujące na osobistych doświadczeniach Agathy Christie, a wtedy zdarzenia nabrały większego wydźwięku. Końcowe strony czytałam już z dużym zainteresowaniem. Szkoda, że cała książka nie jest utrzymana w tym tonie. Tytuł raczej z tych, których nie trzeba koniecznie przeczytać, ale fanom pisarki gorąco polecam. Zwłaszcza po wcześniejszym przeczytaniu autobiografii.

Początkowo historia była dość banalna i czasami wręcz nudna. Ale z czasem pojawiły się elementy bazujące na osobistych doświadczeniach Agathy Christie, a wtedy zdarzenia nabrały większego wydźwięku. Końcowe strony czytałam już z dużym zainteresowaniem. Szkoda, że cała książka nie jest utrzymana w tym tonie. Tytuł raczej z tych, których nie trzeba koniecznie przeczytać, ale...

Cóż tu dużo pisać, Droga to pewniak jeśli chodzi o dobrą lekturę. Mimo, że kilka lat temu oglądałam film i znałam fabułę tej historii to w pełni cieszyłam się czasem spędzonym z tą książką. Jedynie zabrakło mi elementu zaskoczenia i mogę tylko domyślać się jak całość wstrząsnęłaby mną, gdybym nie znała finału zdarzeń. Styl autora wymyka się spod jednoznacznej oceny. Niby zdania są proste, dialogi bez myślników, ale momentami język jest wręcz piękny w tej swej surowości. Autor stworzył historię niebanalną, która uderza w czytelnika z całej siły mimo braku rozległych i brutalnych opisów. Tu liczy się przekaz. Jest koniec świata, nie ma żywych trupów, potworów, czy kosmitów. Są jedynie ludzie przeciwko ludziom, a przede wszystkim człowiek przeciwko samemu sobie, zmagający się z poczuciem bezsensowności takiej egzystencji, a jednocześnie nie potrafiący zakończyć swej podróży. Świetnie opisana jest relacja ojca z synem w tych trudnych okolicznościach. Naprawdę czuję się usatysfakcjonowana tym jak książka grała na moich uczuciach i do ilu przemyśleń zmuszała podczas lektury. Zapewne jestem jedną z ostatnich, która czytała "Drogę", ale kto jeszcze nie czytał, to gorąco polecam. Nie ma co zwlekać.

Cóż tu dużo pisać, Droga to pewniak jeśli chodzi o dobrą lekturę. Mimo, że kilka lat temu oglądałam film i znałam fabułę tej historii to w pełni cieszyłam się czasem spędzonym z tą książką. Jedynie zabrakło mi elementu zaskoczenia i mogę tylko domyślać się jak całość wstrząsnęłaby mną, gdybym nie znała finału zdarzeń. Styl autora wymyka się spod jednoznacznej oceny. Niby...

Seria coraz bardziej mnie nuży. Szkoda, że mimo braku pomysłu autorka nie zdecydowała się na finał, a na siłę wydłużała sagę. W tym tomie zdarzenia stoją jakby obok całego konceptu, a jedynie pod koniec fabuła nieco rusza się z miejsca. Wolałabym już zakończyć cykl, ale z przytupem, a nie poczuciem czytania w kółko tego samego schematu. Na szczęście zbliżam się do końca.

Seria coraz bardziej mnie nuży. Szkoda, że mimo braku pomysłu autorka nie zdecydowała się na finał, a na siłę wydłużała sagę. W tym tomie zdarzenia stoją jakby obok całego konceptu, a jedynie pod koniec fabuła nieco rusza się z miejsca. Wolałabym już zakończyć cykl, ale z przytupem, a nie poczuciem czytania w kółko tego samego schematu. Na szczęście zbliżam się do końca.

Książka nie jest zła, ale też nie dała mi tyle ile oczekiwałam. Autor miał ciekawy pomysł na fabułę, ale wykonanie wypadło zaskakująco blado. Pogoń i ciągła ucieczka głównych bohaterów traci za którymś razem zarówno na autentyczności, jak i sensacyjności. Zakończenie okazało się chyba najmniej emocjonujące z możliwych wariantów. Ekonomiczne tezy byłyby interesujące, gdyby autor nie upraszczał je do naprawdę banalnego poziomu i nie tłumaczył ich raz za razem. Zabrakło głębi zarówno samej fabule, jak i postaciom. Wszystko jest dość nijakie. Niby coś się dzieje, ale waga tych zdarzeń jest błaha, a chyba zamiar był odwrotny. Po prostu historia nie pozwala w nią uwierzyć nawet przez chwilę. Można przeczytać, nudzić się raczej nikt nie będzie, ale na zbyt wiele emocji nie ma co liczyć. Mnie przez ponad czterysta stron ominął klimat zbliżającego się krachu i czarnych scenariuszy odnośnie losów świata, a właśnie przede wszystkim liczyłam na uderzające przesłanie. Mogło być znacznie lepiej, a wyszło bardzo przeciętnie.

Książka nie jest zła, ale też nie dała mi tyle ile oczekiwałam. Autor miał ciekawy pomysł na fabułę, ale wykonanie wypadło zaskakująco blado. Pogoń i ciągła ucieczka głównych bohaterów traci za którymś razem zarówno na autentyczności, jak i sensacyjności. Zakończenie okazało się chyba najmniej emocjonujące z możliwych wariantów. Ekonomiczne tezy byłyby interesujące, gdyby...

Książka jest trudna do jednoznacznej oceny. Z jednej strony mamy ciekawy i intrygujący koncept dla całej fabuły, a z drugiej praktycznie martwą akcję i irytującą narrację. Tytuł poraża brutalnością i dogłębnością opisów. Niestety efekt psuje nieomylny narrator, który opisuje zdarzenia z narzuconym z góry subiektywnym zdaniem autora. Dużo tu patetycznych zdań i przemyśleń, które czasem nie współgrały z tym co aktualnie się dzieje. Z drugiej strony książka została napisana w latach 70-tych i to czuć. Klimat powieści jest niepowtarzalny i całość jest inna od tego co można znaleźć obecnie na półkach w księgarni. W posłowiu dowiadujemy się o inspiracji Władcą much i alegorią polityczną. Nawiązanie do problemów ówczesnego społeczeństwa brzmi trochę naciąganie i jak próba wybrnięcia autora spod ostrzału krytyki odnośnie swej książki. Można się tego doszukać, ale z drugiej strony takie drugie dno można znaleźć w wielu książkach jeśli się będzie doszukiwać dostatecznie długo. Ogółem liczyłam na nieco więcej emocji, zaangażowania i przede wszystkim akcji, która złapie mnie w szpony od pierwszej do ostatniej strony. I pomimo całej grozy zdarzeń niestety nie udało mi się tego odczuć, a wręcz przez większą część książki czułam jedynie znużenie. Tytuł obiecywał znacznie więcej.

Książka jest trudna do jednoznacznej oceny. Z jednej strony mamy ciekawy i intrygujący koncept dla całej fabuły, a z drugiej praktycznie martwą akcję i irytującą narrację. Tytuł poraża brutalnością i dogłębnością opisów. Niestety efekt psuje nieomylny narrator, który opisuje zdarzenia z narzuconym z góry subiektywnym zdaniem autora. Dużo tu patetycznych zdań i przemyśleń,...

Moje drugie podejście do twórczości pisarza i niestety ostatnie. Opowiadania nie były tak ciężkie jak "Golem", ale żadne z nich tak naprawdę nie wciągnęło mnie ani nawet nie spodobało. Styl autora jest tak specyficzny, że chyba cokolwiek nie wzięłabym do ręki to mi się nie spodoba. Czuć klimat dawnej grozy, ale to za mało bym mogła dać wyższą notę. Może jedynie tytułowa historia jako tako zapada w pamięć. O pozostałych zapomnę zapewne po miesiącu.

Moje drugie podejście do twórczości pisarza i niestety ostatnie. Opowiadania nie były tak ciężkie jak "Golem", ale żadne z nich tak naprawdę nie wciągnęło mnie ani nawet nie spodobało. Styl autora jest tak specyficzny, że chyba cokolwiek nie wzięłabym do ręki to mi się nie spodoba. Czuć klimat dawnej grozy, ale to za mało bym mogła dać wyższą notę. Może jedynie tytułowa...

"Twarz bestii" to po prostu dobry kryminał. Muszę niestety przyznać, że pierwszy tom tej serii podobał mi się znacznie bardziej. Jakoś tym razem i sylwetki bohaterów były płytsze, i intryga kryminalna prostsza oraz motywy znacznie banalniejsze. Czytało się szybko i przyjemnie, ale bez większego zaangażowania. Zakończenie zaskakuje, ale po drodze zabrakło mi kilku umiejętnych zmyłek, które jednocześnie naprowadzałyby na sprawcę i odsuwały od niego podejrzenia. Stylistycznie z czasem zaczęło mnie drażnić notoryczne opisywanie prozaicznych czynności głównego bohatera. Zabrakło po prostu tego czegoś, co miała pierwsza część. Liczę na rekompensatę w kolejnym tomie.

"Twarz bestii" to po prostu dobry kryminał. Muszę niestety przyznać, że pierwszy tom tej serii podobał mi się znacznie bardziej. Jakoś tym razem i sylwetki bohaterów były płytsze, i intryga kryminalna prostsza oraz motywy znacznie banalniejsze. Czytało się szybko i przyjemnie, ale bez większego zaangażowania. Zakończenie zaskakuje, ale po drodze zabrakło mi kilku...