Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dejta spokój, toż to idealny scenariusz na film !

Mateusz Glen wciela się w postać Tej Jednej Ciotki. Na fali popularności postaci napisał książkę, gdzie tytułowa bohaterka musi odpocząć i udaje się na zasłużony wywczas do Ciechocinka. No bo gdzieżby indziej? /pytanie retoryczne/

Nie będę Wam spoilerować, nie będę Wam pisać czego możecie się spodziewać. Musicie przeczytać to sami.

Słyszałam opinię że postać Ciotki jest obrazoburcza, kiczowata, wręcz nieśmieszna. Dla mnie jest idealna. Chyba każdy z nas w swoim otoczeniu ma taką osobę, którą w jakimś stopniu jest w stanie utożsamić z Ciotką.

Ja dziecko lat 90, znam takich osób naprawdę sporo. Gdy oglądam filmiki z akcją w "Kościele" to nie czuję się urażona. Czuję się wzruszona, bo to są moje wspomnienia z lat dziecinnych gdy uczestnictwo w tych wszystkich kościelnych uroczystościach było dla mnie magicznym przeżyciem, a pieśni zapamiętane wtedy zostaną ze mną do końca życia i zawsze będą wyciskać łzy z moich oczu.
Zresztą ja sama z roku na rok się łapię na tym że staję się taką Ciotką. Trochę wścibską, trochę ciekawską, trochę irytującą dla otoczenia, trochę nadgorliwą. Ale z coraz większą empatią do ludzi i z chęcią oddania im całego serca. W granicach rozsądku w każdym bądź razie.

Ale do brzegu. Ciotka pojechała do sanatorium. Już podczas podróży poznała osoby które będą miały kluczowe znaczenie w ciągu akcji.
Mateusz jak na debiut literacki zaskoczył mnie bardzo in plus. Nie spodziewałam się, że aż tak namiesza. To co było dla mnie oczywistością, w kolejnych rozdziałach okazywało się bujdą i całkowitym zwrotem akcji dla mojej strefy komfortu.

Bardzo przyjemna komedia. Szybko się czyta i chcę się wracać ciągle. Teraz gdy Mateusz zdradził, że będzie kontynuacja to tym bardziej nie mogę się doczekać.

I chciałabym to obejrzeć na srebrnym ekranie. Ale mam tak niskie zdanie o naszej polskiej komedii filmowej że prędzej spodziewałabym się gniotu stulecia niż finezyjnego majstersztuku którym okazała się powieść pisana.

Mateusz, gratulacje ! Serdeczne gratulacje !

https://www.instagram.com/p/C7oOiQ0oy8P/

Dejta spokój, toż to idealny scenariusz na film !

Mateusz Glen wciela się w postać Tej Jednej Ciotki. Na fali popularności postaci napisał książkę, gdzie tytułowa bohaterka musi odpocząć i udaje się na zasłużony wywczas do Ciechocinka. No bo gdzieżby indziej? /pytanie retoryczne/

Nie będę Wam spoilerować, nie będę Wam pisać czego możecie się spodziewać. Musicie przeczytać...

Książki Katarzyny Drogi znam i lubię.

Tę książkę kupiłam raz na fali sympatii do autorki, dwa przede wszystkim ze względu na moją wielką i nieskończoną miłość do Joanny Chmielewskiej.

Mam wszystkie książki Joanny Chmielewskiej w swoich zbiorach. Wiele znam praktycznie na pamięć.

Nie wiem czego się spodziewałam po książce pani Drogi, ale na pewno nie tego potężnego gniota który otrzymałam.

Są pewnie rzeczy których się nie rusza. I moim zdaniem postać pani Joanny do takiej należy.

Wszystko co chciała nam przekazać o swoim życiu zamieściła w wielu tomach autobiografii.

Tutaj miałam wrażenie że autorka wzięła kilka faktów z tychże autobiografii i umiesciła w fabularyzowanych wątkach o podtekście seksualnym.

Brzydziła mnie lektura tej książki i bardzo bolała.

Czyste okropieństwo. Nie robi się takich rzeczy z IKONAMI.

Mało która książka otrzymuje ode mnie notę 1. Ta zasługuje na potężne 0. Bardzo ale to bardzo mnie rozczarowała

Książki Katarzyny Drogi znam i lubię.

Tę książkę kupiłam raz na fali sympatii do autorki, dwa przede wszystkim ze względu na moją wielką i nieskończoną miłość do Joanny Chmielewskiej.

Mam wszystkie książki Joanny Chmielewskiej w swoich zbiorach. Wiele znam praktycznie na pamięć.

Nie wiem czego się spodziewałam po książce pani Drogi, ale na pewno nie tego potężnego...

Autorka po raz kolejny nie zawiodła. Utwór pełen pasji i zmuszający do refleksji. Miejscami dojmująco smutny. Jak zwykle świetnie nakreślone tło historyczne.
Książka nie jest łatwa, ale nie chciałabym żeby taka była. Z tych które zostają długo w duszy.
Świetny styl i klasa autorki powodują że niejednokrotnie zakręciła się łza w oku. Nie można przy niej przejść obojętnie. Do ostatniej strony trzyma w napięciu i nie nudzi.

Autorka po raz kolejny nie zawiodła. Utwór pełen pasji i zmuszający do refleksji. Miejscami dojmująco smutny. Jak zwykle świetnie nakreślone tło historyczne.
Książka nie jest łatwa, ale nie chciałabym żeby taka była. Z tych które zostają długo w duszy.
Świetny styl i klasa autorki powodują że niejednokrotnie zakręciła się łza w oku. Nie można przy niej przejść obojętnie....