Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wilcza Chata z dala od ludzkich oczu stała.
Pośrodku bieszczadzkiej zawieruchy.
Bielą zewsząd okryta.
Pośród tej spowitej bieli - czerń zawitała. Wdarła się do ludzkich serc i tam pozostała.
Mrokiem spowita ciemność. Zalała ludzką duszę i sumienie.
Z ostatnim wydanym tchnienia czerwień się rozlała.

Wilcza Chata wśród bieszczadzkich pagórków się skryła.
W czeluściach niczego.
Wilcza Chata jedyna, samotna stała.
W swoje progi ludzi nie zapraszała.

Bieszczady. Widziały już niejedną zbrodnię. Znają nieodkryte tajemnice. Pamiętają pozbawionych życia.

W Wilczej Chacie, na odludziu mieszka znany pisarz. Kończy właśnie swoją ostatnią książkę. Specjalną. Dzieło życia.

To nie jest zwykła książka. Historia dzieje się w realnym życiu i na papierze. Tylko, czy książka jest zapalnikiem wydarzeń, czy realne zdarzenia stworzyły książkę?

Autor zabiera nas w podróż po zakamarkach ludzkich lęków, traum i pragnień.
Czarny humor, ironia i sarkazm towarzyszyły mi cały czas.
Były emocje, napięcie i strach.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i z pewnością nie ostatnie. Pomimo wszystkich błędów redakcyjnych bardzo miło spędziłam z nią czas 🖤

Wilcza Chata z dala od ludzkich oczu stała.
Pośrodku bieszczadzkiej zawieruchy.
Bielą zewsząd okryta.
Pośród tej spowitej bieli - czerń zawitała. Wdarła się do ludzkich serc i tam pozostała.
Mrokiem spowita ciemność. Zalała ludzką duszę i sumienie.
Z ostatnim wydanym tchnienia czerwień si...

Rozwiń

Zwiń

Odeszła, zanim zdąrzyła się urodzić.
Pozostawiła ból. Rozpadło się przez to niejedno serce i życie. Nie tak miało być.
Jednak nie tylko ona odeszła.
Jak poradzić sobie z tragedią?
Świat fikcji staje się ucieczką przed rzeczywistością. Jednak nic nie dzieje się tak, jakbyśmy chcieli.

Jedna decyzja. Lawina zdarzeń. Przeznaczenie, któremu nie sposób uciec.

Sekret łączący ludzi. Zbrodnia łącząca przeszłość z teraźniejszością.

Było mrocznie, zagadkowo, z tajemnicą przeszłości, z książką w książce. Iza jest pisarką. Jej chwilowe lokum idealnie nadaje się na stworzenie mrocznej historii. Okolica również jestvw nią wkomponowana. Ona sama w pustym apartamentowcu. Z lasem nieopodal. Na peryferiach miasta wieje pustką.

Wykreowana postać bohaterki, jej rozterki, wspomnienia i pracująca wyobraźnia dodawały tajemniczości tej historii. Pisana przez Izę książka przeplatała się z jej rzeczywistą przeszłością i teraźniejszością.

Autorka świetnie zbudowała napięcie 🖤 Stopniowała je po malutku, ostrożnie dozując informacje. Koniec rozłożył mnie na łopatki. Totalnie nie tak sobie to wyobrażałam. Ale autorka zrobiła to z ogromną lekkością i emocjami.
Chcę więcej 🙂

Odeszła, zanim zdąrzyła się urodzić.
Pozostawiła ból. Rozpadło się przez to niejedno serce i życie. Nie tak miało być.
Jednak nie tylko ona odeszła.
Jak poradzić sobie z tragedią?
Świat fikcji staje się ucieczką przed rzeczywistością. Jednak nic nie dzieje się tak, jakbyśmy chcieli.

Jed...

Rozwiń

Zwiń

Pomarańczowy Gaj.
Miasto w słońcu tonące.
Urokliwe i gorące.
To tam dziewczyna z Polski powraca,
By syn poznał ojca.
Nie było go przy nich kiedy stawiał pierwsze kroki.
Nie było go, kiedy zaczął mówić.
Nie było go nigdy.
Czy będzie teraz?
Napisał list, że chce go poznać.
Bijąc się z myślami Maria nie chce, aby syn miał pretensję, że nie dostał szansy poznania ojca.
Mały Marcel chce, aby tata go pokochał i zaakceptował. Chce sprostać jego oczekiwaniom.
Trudne to jest dla niego, bo ojciec stawia mu wysokie wymagania.
Trudne to jest dla Marii, bo nie chce presji wywieranej na synu.
Trudne to jest dla ojca, bo nie wie jak być ojcem.
Jedynie babcia Giuseppina podaje swoje serce na dłoni. W jej domu jest gościnnie i przytulnie. Obdarzyła Marię i Marcela miłością.

Autorka zabiera nas w podróż po meandrach ludzkich myśli, słabości i trudnych wyborów. Słodko-gorzka to historia.
Smutna, a zarazem radosna.
Żal mi chłopca, który musiał doznawać rozterek i zawodów.
Żal mi matki, która musiała mierzyć się z trudną rzeczywistością.
Żal mi ojca, który nie był gotowy na rodzicielstwo.

Na skraju gaju zasiadłam.
W cieniu drzew nogom dałam wytchnienie.
Widok piękny podziwiać chciałam.
Rozkoszować się słodyczą pomarańczy.

Pomarańczowy Gaj.
Miasto w słońcu tonące.
Urokliwe i gorące.
To tam dziewczyna z Polski powraca,
By syn poznał ojca.
Nie było go przy nich kiedy stawiał pierwsze kroki.
Nie było go, kiedy zaczął mówić.
Nie było go nigdy.
Czy będzie teraz?
Napisał list, że chce go poznać.
Bijąc się z myśla...

Rozwiń

Zwiń

Klasyczny, wiktoriański kryminał, bogate domy, biedne zaułki, dzieci spod mostu, a pośrodku on. Młody dziennikarz, Charles Dickens, który amatorsko wciągnął się w rozwiązanie tajemnicy dziwnej śmierci młodej dziewczyny.

Trucizna, pogański rytuał, morderstwo czy nieszczęśliwy wypadek?

Noc objawienia pańskiego, Londyn 1835.
Stukot końskich kopyt, dyliżanse, suknie, kapelusze, herbata przed kominkiem. Uwielbiam ten klimat. I chociaż autorka osadziła fabułę w zimne styczniowe dni, ciepło kominka rozgrzewało najzimniejsze dłonie. Czuło się zapach potraw i palonego tytoniu.

Nie spieszna to akcja, nie pędzi, nie goni.
Czas płynął jakby wolniej niż dzisiaj.
Świat konwenansu, czas na gorącą herbatkę, debiuty na salonach, zajęcia z guwernantką i ta typowa angielska pogoda 🤣 bez parasola ani rusz 🤣

Autorka świetnie oddała klimat XIX wiecznej Anglii. Tajemnicza śmierć młodej dziewczyny pozornie prosta, ale inteligencja Dickensa nie pozwala tak zostawić tej sprawy. Im głębiej kopie, tym więcej pytań i znaków zapytania. Wciąż trafia w ślepe zaułki. Niby wszyscy wiedzą o innych wiele, tak w sprawę śmierci nikt mieszać się nie chce. Nawet policja. Małomiasteczkowy klimat jak zawsze zaskakuje. Jeśli kochacie XIX wieczną Anglię to koniecznie bierzcie ten tytuł pod uwagę🖤

Klasyczny, wiktoriański kryminał, bogate domy, biedne zaułki, dzieci spod mostu, a pośrodku on. Młody dziennikarz, Charles Dickens, który amatorsko wciągnął się w rozwiązanie tajemnicy dziwnej śmierci młodej dziewczyny.

Trucizna, pogański rytuał, morderstwo czy nieszczęśliwy wypadek?

N...

Rozwiń

Zwiń

Jak rozpoczęła się Wasza przygoda z czytaniem?
Ja zaczęłam swoją przygodę z książkami od detektywistycznej serii "Trzech Detektywów" Alfreda Hitchcocka. Składała się ona z wielu książek, a ja tak się wciągnęłam, że szukałam kolejnych części w różnych bibliotekach, bo chciałam przeczytać wszystkie.
Na studiach również odwiedziłam mnóstwo bibliotek i księgarni w poszukiwaniu konkretnych książek.
W swoją przygodę czytelniczą wciągnęłam też dzieci i razem wieczorami czytamy na dobranoc. Dzieci mają też czas czytania w przedszkolu i szkole co bardzo cieszy moją czytelniczą duszę.
Bo jak inaczej rozwijać swoje zainteresowania?
Jano i Wito wprowadzą nasze dzieci w czytelniczy świat, pokazując w jakich miejscach możemy znaleźć odpowiedzi na pytania, które mamy. Biblioteki i księgarnie to bajeczne miejsca. Zarezerwujcie na nie mnóstwo czasu 📖📖📖

Jak rozpoczęła się Wasza przygoda z czytaniem?
Ja zaczęłam swoją przygodę z książkami od detektywistycznej serii "Trzech Detektywów" Alfreda Hitchcocka. Składała się ona z wielu książek, a ja tak się wciągnęłam, że szukałam kolejnych części w różnych bibliotekach, bo chciałam prz...

Rozwiń

Zwiń

Ileż tu było emocji! Ile niepewności, strachu i lęku. Ile złości i nienawiści. Ile miłości i szczęścia.
Balans, racjonalne myślenie, radość serca, naturę dobrego i uczynnego człowieka. To wszytko miała babcia Antonina. I chociaż było jej tutaj mało, tak bardzo ją polubiłam. Cudownie wykreowana postać, ktorą chciałabym poznać w prawdziwym życiu i mieć ją obok siebie.

Dominik. Ostatni z rodu. Dziedzic.
Odnalazł szczęście u boku cudownej kobiety, wnuczki Antoniny, która spodziewa się ich pierwszego dziecka. Mimo ucieczki ze swojej ziemi odnalazł radość. Jednak wciąż powraca przeszłość. Nawiedza go nawet w snach. Czy odważy się stanąć oko w oko z tym, który odebrał mu wszystko? Dom, rodzinę, pozycję?

Autorka przenosi nas do XIX wieku, gdzie możemy obserwować poczynania szlachty i chłopów.
Krystyna Mirek postawiła na wielobarwność. Pokazała, że nie tylko majątek się liczy, ale przede wszystkim ważny jest człowiek. Czasami jedno słowo, jeden gest może zasiać ziarenko dobroci w innym człowieku, lub ziarno niepewności.

"Zło nigdy nie jest lojalne".

Autorka przeniosła mnie na dworskie salony i do biedniejszych chatek. Wykreowała bohaterów, których nie sposób nie polubić.

To historia pełna ciepła, miłości, przyjaźni i oddania. Ale jest również nienawiść, smutnek i rozterki młodych ludzi. Każdy z nich miał swój problem do zobowiązania. Każdy borykał się z czymś innym. Jednak te problemy mimo upływu czasu nie przewartościowały się i są nadal aktualne.

Ileż tu było emocji! Ile niepewności, strachu i lęku. Ile złości i nienawiści. Ile miłości i szczęścia.
Balans, racjonalne myślenie, radość serca, naturę dobrego i uczynnego człowieka. To wszytko miała babcia Antonina. I chociaż było jej tutaj mało, tak bardzo ją polubiłam. Cudownie wykreo...

Rozwiń

Zwiń

Psychopatyczny umysł mordercy.
Zło w najczystrzej postaci.

Karmiony adrenaliną. Napawany strachem.
Czujący władzę nad czyimś losem. Pan życia i śmierci.

Szyderczy uśmiech. Złowrogie zamiary.
Uduszenie, okaleczenie, trofeum.
Brak śladów, brak motywu, brak wskazówek. Zbrodnia jest przemyślana. Zaplanowana pod każdym względem.
Śledczy, któremu przydzielona jest sprawa nie ma prostego zadania. Podejrzanym może być każdy. Podkomisarz Okoński snuje więc domysły, kto i dlaczego może być mordercą. Te jego historie podobały mi się najbardziej. Jego postać została zbudowana bardzo pozytywnie i ciężko go nie polubić. Jego intuicja i sposób myślenia są genialne. Dręczy go jednak własna przeszłość. Nie łatwo jest być gliną w dzisiejszym świecie i podejmować trudne decyzje.

Suchań. Małe miasteczko, gdzie wszyscy się znają, mówią sobie dzień dobry, nie zamykają drzwi i nie domykają rolet. Przez małą szczelinę niepostrzeżenie można zobaczyć wiele. Wystarczy być cierpliwym i ostrożnym.

Jednorożec to wstrząsająca historia brylutalnych morderstw. Świetnie napisana intryga kryminalna jest debiutem autora.
Rafał Glina zostawił otwarte zakończenie tej historii, które od razu pobudza do snucia własnej intrygi, co tam się właściwie wydarzyło🤔🤫🫣
Miejscami gubiłam się w nazwiskach policjantów i nazwach jednostek. Było tego zdecydowanie za dużo. Niektóre opisy mogłyby być krótsze. Książka jest dość sporych rozmiarów, a wiadomo, że lepiej się czyta takie 300. Ale z uwagi na debiut, autorowi można wiele wybaczyć 😇

Psychopatyczny umysł mordercy.
Zło w najczystrzej postaci.

Karmiony adrenaliną. Napawany strachem.
Czujący władzę nad czyimś losem. Pan życia i śmierci.

Szyderczy uśmiech. Złowrogie zamiary.
Uduszenie, okaleczenie, trofeum.
Brak śladów, brak motywu, brak wskazówek. Zbrodnia jest przemyś...

Rozwiń

Zwiń

Miłość...
Nienawiść...
Zaborczość...
Zazdrość...
Zdrada...
Zemsta...
Śmierć...

Ona, pochądząca z domu dziecka, jedyne czego pragnie to stworzyć rodzinę i dom, którego nie miała.
On, po latach nieudanych związków, chce się ustatkować.

I żyli długo i szczęśliwie... ale to tylko w bajkach. A życie to nie jest bajka.

W dniu ślubu na oczach wszystkich gości ginie panna młoda. To miał być ich dzień i wspaniałe wspólne życie. Ale komuś się to nie podobało. Ktoś był zazdrosny.
W ciągu doby Pan młody był kawalerem, mężem i wdowcem. A na koniec trafił na listę podejrzanych.

Przeszłość. Zamknięte drzwi, których nikt nie chce otwierać. A jednak... tylko przeszłość daje wskazówki. Tylko przeszłość rzuca światło na teraźniejszość. Jak daleko i głęboko trzeba pogrzebać... Jak śmierdzące będą te odkrycia?

Pełnia. Małe, duszne miasteczko, gdzie każdy zna każdego, wieści rozchodzą się szybciej niż ciepłe bułeczki, a mieszkańcy mają swoje słodkie tajemnice.

Lekki kryminał o kilku wątkach z dużą dawką obyczajówki. Była zabawa, było śledztwo i powrót do przeszłości. Zakończenie dość przewidywalne, ale nie przeszkadzało to w odbiorze historii. Tu bardziej chodziło o intrygę i tajemnice sprzed lat.

Miłość...
Nienawiść...
Zaborczość...
Zazdrość...
Zdrada...
Zemsta...
Śmierć...

Ona, pochądząca z domu dziecka, jedyne czego pragnie to stworzyć rodzinę i dom, którego nie miała.
On, po latach nieudanych związków, chce się ustatkować.

I żyli długo i szczęśliwie... ale to tylko w bajkach. ...

Rozwiń

Zwiń