Rano obudziliśmy się w jednym świecie, a słońce zachodzi już nad innym.

Rano obudziliśmy się w jednym świecie, a słońce zachodzi już nad innym.

Czy kiedykolwiek czułaś się tak, jakbyś codziennie, dzień po dniu, wkładała zbroję? Ludzie na ciebie patrzą, ale widzą tylko blask stali, w którą się zakułaś. Widzą tylko to co gotowi są zobaczyć - wykrzywione oblicze własnej twarzy, skrawek nieba, cień między budynkami. Widzą wszystkie błędy, jakie popełniłaś, wszystkie rzeczy, które przyniosły im rozczarowanie, wszystkie chwile, kiedy ich zawiodłaś albo zraniłaś. I nigdy nie staniesz się dla nich niczym innym, niż ich własnymi osądami, własnym odbiciem.

Czy kiedykolwiek czułaś się tak, jakbyś codziennie, dzień po dniu, wkładała zbroję? Ludzie na ciebie patrzą, ale widzą tylko blask stali, w ...

Wydaje mi się, że wszyscy nosimy zbroję, a ci, którzy tego nie robią, mogą być głupcami, ryzykują ból skaleczenia się ostrymi krawędziami świata. Jeśli jednak nauczyłam się czegoś od tych "głupców", to tego, że odsłonięcie się jest siłą, której się obawiamy. Potrzeba odwagi, by zrzucić zbroję i pokazać się ludziom takim, jakim jesteś. Czasem czuję się podobnie jak Ty: nie chcę ryzykować, że ludzie zobaczą mnie "prawdziwą". A jednak cichy głos z tyłu głowy powtarza: "Im skutecznej się chronisz, tym mniej doświadczasz".

Wydaje mi się, że wszyscy nosimy zbroję, a ci, którzy tego nie robią, mogą być głupcami, ryzykują ból skaleczenia się ostrymi krawędziami św...