Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zamiast rozwijać prężne życie tam, gdzie zostaliśmy, snuliśmy się po świecie, narzekając, jak Stary Żeglarz, który męczy gości weselnych, opowiadając kolejno każdemu z nich swoją historię.

Nie pozwoliliśmy nowemu pokoleniu zbudować sobie nowej egzystencji, ponieważ imponowaliśmy mu opowieściami o świetności minionych dni, o magii, której nie da się odtworzyć. Pozwoliliśmy innym przejąć wszystko, co udało nam się wypracować, ponieważ nie przywykliśmy uważać tego za swoje. Definiowaliśmy swoją stratę jako coś totalnego, zapominając, że coś nam przecież zostało; mieliśmy siebie i życie do przeżycia.

Wkrótce uświadomił sobie, że straty Palestyńczyków będą większe, niż się spodziewał. Rzecz nie sprowadzała się do tego, że zostali oni pozbawieni swojej własności materialnej, domów i przyszłości; mieli także na wiele lat pozostać ofiarami gniewu, którego nie pozwolono im przepracować, więźniami sprzecznych namiętności, które ich rozdzierały, czyniły uciążliwymi zrzędami i ludźmi niekomunikatywnymi, stale szukającymi pretekstu do opowiadania o swoich cierpieniach.