Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zadawanie pytań bywa niebezpieczne. Czasem można spotkać kogoś, kto dla odmiany nie kłamie.

Życie zawsze nas dogoni. Piękne miejsce nie uczyni człowieka szczęśliwym, jeśli człowiek nie przyniesie tam szczęścia ze sobą".

Czasami, jeśli zbyt głęboko wnikał w takie wyobrażenie, budził się w im gniew. I bywało, że ten gniew przejmował nad nim kontrolę. Gówno prawda, że człowiek kieruje własnym życiem. Kierują nim impulsy, nad którymi nie ma panowania. I trzeba ponosić tego konsekwencje".

Ma­szyń­ski był wy­raź­nie za­tro­ska­ny. Gdy dwa metry fa­ce­ta są za­tro­ska­ne, wiesz, że masz kło­po­ty.

Jak wszyscy kłamcy, traktuje prawdę jak kurwę. Bierze z niej, co lubi, a resztą się brzydzi.

In­tu­icja gliny, która jest sumą do­świad­czeń ukry­tych głę­bo­ko w pod­świa­do­mo­ści. To było coś warte. Coś, czego się nie lek­ce­wa­ży.

Prze­cież męż­czy­zna za­wsze chce wie­dzieć takie rze­czy… Prze­ko­nać się, kto po­ta­jem­nie zajął jego miej­sce. Zro­zu­mieć, dla­cze­go ko­bie­ta wy­bra­ła in­ne­go. Nie od­cho­dzi się od ko­bie­ty, jeśli nie jest się ni­cze­go pew­nym i nie wie się tego wszyst­kie­go.

Naj­gor­sze po­mył­ki do­ty­czą nie­tra­fio­nej oceny ludzi, któ­rych się do­bie­ra. To za­wsze kosz­tu­je naj­wię­cej.

Co in­ne­go, gdy pewne rze­czy tylko się myśli i nigdy nie wy­po­wia­da ich na głos. Co in­ne­go, gdy zo­sta­ną wy­po­wie­dzia­ne w obec­no­ści ob­cych.

Sty­li­zo­wa­ny zegar na ścia­nie mo­no­ton­nie tykał. (...) nie zno­sił ta­kich ze­ga­rów. Ema­no­wa­ły spo­ko­jem sta­rych ludzi, dla któ­rych czas nie ma zna­cze­nia, bo za­wsze można go zna­leźć mnó­stwo, tylko nigdy nie wia­do­mo, co z nim zro­bić.

Ko­bie­ta, która zdra­dza, za­wsze znaj­du­je dla sie­bie uspra­wie­dli­wie­nie. Bo on jej nie kocha, więc ona ma prawo szu­kać mi­ło­ści na boku, albo kocha ją zbyt mocno i ona ma tego dość. Bo trak­tu­je ją przed­mio­to­wo, co ją upo­ka­rza, albo ide­ali­zu­je, co jest iry­tu­ją­ce. Bo ją zdo­mi­no­wał i ona pra­gnie po­czuć, jak to jest być wolną. Albo dał jej za dużo wol­no­ści, a ona po­trze­bu­je opar­cia na ra­mie­niu męż­czy­zny, który bie­rze, co chce, i nie pyta o po­zwo­le­nie. Może też pra­gnąć ze­msty, bo on zdra­dził ją pierw­szy, lub uka­rać go za to, że jest wier­ny, a jej chce się od tego rzy­gać. Wszyst­ko staje się pre­tek­stem, nawet te pięk­ne, naj­pięk­niej­sze rze­czy – kiedy prze­sta­je się ko­chać.

Pragnęła odtrąbić sukces, bo to była jej praca, a ona potrzebowała wyników. Wyniki czasem są pomocne w budowaniu kariery, kiedy ma się znajomości. Kiedy się ich nie ma, można mieć mnóstwo wyników i niczego to nie zmienia.

Od­ku­pie­nie. To słowo przy­szło jej na myśl. Za­dość­uczy­nie­nie za grze­chy, które po­peł­ni­ła i bę­dzie dalej po­peł­niać. Czło­wiek nie zna sam sie­bie. Gdy sie­bie po­zna­je, bywa zdzi­wio­ny. Ona była zdzi­wio­na. Rów­no­wa­ga. To też dobre słowo. Po­ku­ta...