Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie zapominaj, że twój umysł to broń, musi być równie ostry, jak twój sztylet.

Niech cię lekceważą. Niech nie zwracają na ciebie uwagi, póki sama nie będziesz chciała, by cię dostrzegli.

Ludzie nie rodzą się silni, to życie czyni ich silnymi.

Zawsze będę ratował ci życie, łudząc się, że pozwolisz mi w nim pozostać.

(...) pokonanie jakiegoś lęku nie oznaczało jeszcze, że kiedy ponownie trzeba stawić mu czoła, jest przyjemnie.

– Poza tym wydaje mi się, że mówiłaś, że zwykłe "dziękuję" wystarczy.
– Tak, "dziękuję" wystarczy, ale nie wyrównuje rachunków.

- Czy zawsze będziesz nagrodą, za którą bezskutecznie gonię?
Zgromiłam go spojrzeniem.
- Właśnie tym dla Ciebie jestem? Trofeum?
Kai pokręcił głową:
- Oj, skarbie, trofeum sugerowałoby, że je wygrałem, zdobyłem, zasłużyłem na nie - Nachylił się bliżej, a w jego oczach zobaczyłam uwielbienie. - Będziesz moja, tylko jeśli sama tego zechcesz.

Była ucieleśnieniem złej decyzji. Siostrą niebezpieczeństwa i namiętności. Cienką linią między zbawieniem a zgubą.
I czułem, że tonę.

Nachylił się, a w jego oczach tliły się z trudem tłumione emocje.
- Zawsze będę ratował ci życie, łudząc się, że pozwolisz mi w nim pozostać.

Być może nie trzeba mieć mocy, by być potężnym.

Pieniądze nie śmierdzą, a biedacy nie są wybredni. Nie obchodzi ich, czy ukradną je komuś, kto ma gorzej od nich.

To świadomość, że możesz nie dożyć jutra popycha do robienia rzeczy, których pożałujesz, jeśli jednak przeżyjesz. Turniej wcale nie miał budować więzi, a jednak tak się stało. Odkrywaliśmy przed sobą kawałki duszy. Mieliśmy być przeciwnikami, a wyjawialiśmy sobie nawzajem, co może nas zranić o wiele bardziej niż jakakolwiek broń.

Zaraza. Czarujący chłopak, który czaruje słowami.
Niebezpiecznie.