Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Z pustym żołądkiem to ani myśleć, ani kochać się nie da...

Życie to nie jest cholerny wyścig, gdzie na każdym kroku musisz udowadniać innym i sobie, ile jesteś wart.

Nazwała San Lorenzo Bellizzi bajką. Pomyślałem wtedy, że bajką u jej boku stało się moje życie.
A teraz nie ma już nic.

Słowa mają moc, niezależnie od tego z czyich ust wypływają. Mogą rujnować i krzywdzić, ale także ratować i przynosić nadzieję.

Czuję w lusterku czyjś wzrok. Kiedy w nie spoglądam, upewniam się, że miałem rację. Maria mruży oczy. Błękitne oczy, które kryją w sobie jakąś cholerną zagadkę. To nie jest wzrok pustej małolaty, która naiwnie wierzy, że życie jest piękną bajką układającą się dokładnie tak, jak sobie zaplanujemy.

Słyszę bicie własnego serca i patrzę
tylko na nią. Jakby nagle ktoś po prostu zatrzymał czas.

Przecież życie nie składa się wyłącznie z szalonej zabawy.Mozna czerpać radość także z innych rzeczy. Przy okazji tych zwyczajnych człowiek daje siebie poznać od tej najprawdziwszej strony .

Jej niebieskie oczy są tak cholernie wymowne.
Wpatrzone we mnie bez zrozumienia. Z delikatnym lękiem. Już sam nie wiem, co to jest. Odwraca się, a ja mam nieodparte pragnienie, by podejść do niej i ją przytulić. Oszalałem, bo przecież wcale tego nie potrzebuje. Uznałaby mnie za durnia. Zresztą, przecież powinienem trzymać się od niej z daleka.

Dziecko kosztuje rodzica wiele wyrzeczeń . Samotną matkę dwa razy tyle.Ale koniec końców nagroda koi cały ból. Miłości , jaką otrzymuje się w zamian ,nie oddałbym za żadne skarby świata .

...bo to ponoć z oczu da się wyczytać wszystko,co leży nam na dnie duszy .

Dzieci nie potrafią udawać.Nie mają w sobie filtra-wyrasta nam w dorosłości i wyłapuje słowa,które nigdy nie powinny paść . Nie mają też aktorskich zdolności robienia dobrej miny do złej gry .Wiele,można wyczytać z ich twarzy ,nim się odezwą.

Uraz tak szybko nie minie ,nawet gdyby ostatecznie okazał się aniołem.Na zaufanie drugiego człowieka pracuje się przecież długi czas .

Serce wali mi chyba mi­lion razy na se­kundę. To ude­rza­jące, że na­gle jedna osoba za­wład­nęła prze­strze­nią. Jakby ktoś ode­ssał całe po­wie­trze i od­dy­cha­nie na­gle stało się trud­niej­sze.

Jego za­gnie­wane oczy wy­ra­żają wię­cej niż ty­siąc słów, choć nie wy­po­wiada na­wet jed­nego.

To wy­star­cza, bym do­my­śliła się, że nie je­stem tu­taj przez niego mile wi­dzia­na.

Prawda jest taka, że serce wali mi jak szalone. Nagle moja samokontrola postanowiła utrzeć mi nosa i najgorsze jest to , że brak mi pomysłu,jak się przed tym obronić .

Chcę dodać ,że rodzicielstwo zmienia ludzi .
Że od chwili ,kiedy stają się za kogoś odpowiedzialni,dawne życie pozostaje daleko w tyle .