Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzieci powinny być wychowywane od najwcześniejszych lat w świadomości, że są beznadziejnie samotne; lecz że uświadomienie sobie tej świadomości jest ich siłą. Wtedy mogą sobie pozwolić na wszelkie miłości bez obawy, że jakikolwiek zawód może je złamać. Będą na przykład wiedziały, że każde rozczarowanie trwa tylko ograniczony czas, zależny od wrażliwości osobnika i natęzenia uczucia. Nieszczęścia osobiste, jeżeli nie są chorobą lub śmiercią, nie zasługują na szacunek, są one zawsze przemijające. O tym poucza ogólnoludzkie doświadczenie i wszystkie biblioteki świata. Nie jest słuszne, by każdy człowiek przekonywał się na sobie i przerabiał sam na nowo starą drogę po to, by w końcu dojść do tych samych opłakanych rezultatów, co jego poprzednicy. Znacznie prościej uwierzyć im na słowo i starać się zacząć żyć właśnie od tego momentu, kiedy oni skończyli. A więc na przykład, jeżeli cudze doświadczenie poucza, że wszelkie cierpienia miłosne trwają maksimum kilka lat i że jednak zawsze mijają, czy nie lepiej zamiast babrać się w nich, skrócić okres ich trwania. Okazuje się, że jest to całkiem możliwe.

Człowiek rodzi się samotny i umiera samotny. Tkwi to w naturze rzeczy i jest prawem przyrody.

Zdrowie organizmu ludzkiego jest zbudowane na kłamstwie. Jedyną prawdziwą kuracją, do której pcha człowieka sama natura, jest oszukiwanie samego siebie.

(...) w prawdziwej miłości człowiek przede wszystkim zatraca wszelką oryginalność. Im większa miłość, tym banalniejsze są jej przejawy.

Nie ma granic podłości, na jaką się zdobyć może prawdziwa, wielka miłość.

I jeżeli niektórym wydaje się zasługą i trudnością ujrzeć w życiu tak zwaną dziwność istnienia, to w tym wypadku Widmar przekonał się, że znacznie trudniej, zaszczytniej i właśnie dziwniej - ujrzeć prostotę i prawdę życia.

Człowiek zawiedziony w miłości potrafi zbudować nie najgorszą teorię, podnoszącą do ideału każdą zawiedzioną miłość. Człowiek zdradliwy zawsze udowodni moralność własnej zdrady.

Popadłem w nałóg, potrzebuję jej i jej obecności coraz częściej i w coraz większych dawkach. Próby mojej walki z nią, polegającej na stopniowym zmniejszaniu się dawek, spełzły na niczym.

Miłość jest nie lepszą chorobą od wszystkich innych.

(…) o przeziębienie bardzo łatwo, a wyzdrowieć to tylko łajdak potrafi.

(...) - Anielka i Boruch, podczas takiego wiatru trzeba siedzieć w domu, bo mogą pęknąć płucka i z gardła wtenczas wyleje się cała krew. Dziewięcioletni Boruch pomyślał na to: „Jaki ty jesteś głupi. Ja właśnie chcę, żeby wylała się krew gardłem, żeby zobaczyć, jak to wygląda. Zupełnie nie wiesz, co jest ciekawe”.

Człowiek zapomina, stara się nie myśleć o tym, co jest niewygodne dla jego sumienia, co zakłóca poniekąd jego równowagę psychiczną. Ten sam proces może odbywać się w ogólnoludzkiej psyche. Są idee jakby skazane na niepowodzenie z góry. Zależy to jedynie od tego, czy zakłócają spokój ludzki, czy nie. Sama idea chrześcijaństwa dopiero wówczas została przyjęta przez ogół, gdy Królestwo Boże na ziemi, dobroć samarytańska i pełna poświęceń miłość do bliźniego, rzeczy zgoła niewygodne, złagodzono obietnicami Królestwa na Niebie i nagrody za każdy dobry uczynek.

U każdej baby pod spódnicą są chwasty.

Kiedy się robi trepanację, trzeba mieć w głowie mózg, kiedy się operuje kobietę trzeba mieć w głowie genitalia.