Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie akceptują łatwo litość jako składnik abstrakcyjnej dobroci, nie chcą jej przyjmować ani uznać za to, czym w istocie jest: wrażliwą powłoką innego człowieka.

Przekonał się, że łatwiej jest znosić życie, gdy się już niczego oczekuje.

Ale starego Niemca kochała za błogość brzęku dnia, gdy oporne wiadra szczękały głośno, a kury drzemały w pisku, za wieczory, których twarzą były przywiędłe słoneczniki. Wszystko to teraz utraciła.

Problemy same się rozwiązują, gdy dzień się wyłania z nocy.

Wielu starych ludzi, raz na zawsze nakręconych jak zegarki, boi się regulować na nowo mechanizm, żeby sprężyna ostatecznie nie pękła.

Albo się człowiek odwraca raz na zawsze od tych, którzy byli świadkami jego młodości, albo się godzi wyznać jej nagość i wtedy nawet wstyd na słodki smak melancholii.

... bo czasem zdarza się, że słowa spełniają swoje zadanie i wyłaniają się z nich całe światy. Tak jak z ciemności pod zakurzonym drzewem wyłania się biała twarz.

Nic nie jest tak pożądane jak rzeczy najprostsze.