-
ArtykułyUwaga, konkurs! Do wygrania książki „Times New Romans“ Julii Biel!LubimyCzytać1
-
ArtykułyWygraj egzemplarz „Róż i fiołków” Gry Kappel Jensen. Akcja recenzenckaLubimyCzytać1
-
Artykuły10 gorących książkowych premier tego tygodnia. Co warto przeczytać?LubimyCzytać3
-
ArtykułyAtlas chmur, ptaków i wysp odległychSylwia Stano2
Cytaty z tagiem "pismo" [35]
[ + Dodaj cytat]Hyde talked about the Gospel of Mark, which I hadn't read until the day before, although I was a Christian. I guess. I'd been to church, uh, like four times. Which is more frequently than I'd been to a mosque.
Jeśli jednak mamy być uczciwi, to należałoby raczej stwierdzić, że Biblia, w większości przynajmniej, jest nie tyle zła, co po prostu dziwna i niesamowita. Czego zresztą innego można by się spodziewać po przypadkowej antologii niepowiązanych tekstów, tworzonych, poprawianych, redagowanych i tłumaczonych (oraz „udoskonalanych") przez setki anonimowych autorów, redaktorów i kopistów — anonimowych nie tylko dla nas, ale również dla siebie wzajemnie, co jest zupełnie zrozumiałe przy dziele powstającym przez bez mała dziewięćset lat. Już sam ten fakt stanowi pewne wyjaśnienie niektórych biblijnych absurdów. Pech polega na tym, że to ta właśnie dziwaczna księga dla różnych religijnych zelotów jest ostatecznym i niepodważalnym źródłem moralności i prawdy życiowej.
Niektórzy użytkownicy pisma za podejrzaną uważają dowolną sugestię, że z grubsza kompetentne opanowanie języka może odgrywać jakąś rolę. Jednemu z korespondentów zasugerowałem, że skoro chce zostać pisarzem, powinien w swym życiu uwzględnić gramatykę, ortografię i interpunkcję; zjeżył się wtedy, ponieważ, jak wiadomo, "wydawnictwa mają ludzi od tego". Ehm...
(...) - pismo. Przekształca ono słowo, które ginie w przestworzach, w ślad na kamieniu, na glinie, na papirusie. (...) Pismo - bez wątpienia nie tak bardzo jak samo życie lub myśl, lecz gwałtownie i z dużą mocą - zmienia bieg rzeczy, przyspiesza rytm zmian (...)
- Co oznaczają te zawijasy?- spytał,wskazując na zdobienie. - To arabskie pismo(...).
- Ile macie liter- spytał Chiao Tai. - Dwadzieścia osiem - odparł zwięźle Mansur. - Wielkie Nieba! - wykrzyknął Chiao Tai.- Tylko tyle? My mamy ponad dwadzieścia tysięcy znaków! Usta Mansura wykrzywił pogardliwy uśmiech. (...) - Jak oni u licha mogą wyrażać swoje myśli, mając do dyspozycji tylko dwadzieścia osiem liter?- szepnął Chiao Tai do Yau. - Nie mają aż tylu myśli do wyrażenia - powiedział półgłosem Yau.
W tym nieznacznym przesunięciu, które proponujemy wprowadzić do historii idei, a które polega na badaniu nie przedstawień, mogących istnieć za dyskursami, lecz dyskursów jako regularnych i odrębnych serii wydarzeń - w tym nieznacznym przesunięciu obawiam się odnaleźć coś w rodzaju małej (i być może ohydnej) maszynerii, pozwalającej wprowadzić do samych korzeni myślenia: przypadek, nieciągłość i materialność. Potrójna groźba, którą pewna forma historii próbuje zaklinać, opowiadając o ciągłym rozwoju idealnej konieczności.
Gutenberg, Johann Gutenberg nazywał się ów człowiek, którego diabeł spił w Moguncji reńskim winem i kazał mu w roku 1450 wynaleźć nową torturę ludzi niepiśmiennych i ubogich duchem.Opętany przez diabła założył Gutenberg wspólnie z niejakim Fustem pierwszą drukarnię. Od tego czasu diabelskie ziarno, jak zarazki cholery, rozmnożyło się po całej kuli ziemskiej, aby dniem i nocą niepokoić, czarować, zatruwać łakome dusze, owładnięte pychą umienia.
Czy nikt nigdy nie wpadł w Egipcie na pomysł pisania przy stole?
Wszelako ponad wszystkie te zadziwiające wynalazki największym osiągnięciem popisał się umysł tego, kto potrafi znaleźć sposób przekazywania swoich najskrytszych myśli innej osobie, choćby najbardziej odległej w czasie i przestrzeni, przemówić do tych, którzy przebywają w Indiach, i do tych, którzy się jeszcze nie urodzili ani też nie urodzą przed upływem tysiąca i dziesięciu tysięcy lat, i to z jaką łatwością, tylko dzięki różnorakiemu zestawieniu dwudziestu literek na kartce papieru. - Sagredo