-
ArtykułyTeatr Telewizji powraca. „Cudzoziemka” Kuncewiczowej już wkrótce w TVPKonrad Wrzesiński4
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 17 maja 2024LubimyCzytać354
-
Artykuły„Nieobliczalna” – widzieliśmy film na podstawie książki Magdy Stachuli. Gwiazdy w obsadzieEwa Cieślik3
-
Artykuły„Historia sztuki bez mężczyzn”, czyli mikrokosmos świata. Katy Hessel kwestionuje kanonEwa Cieślik16
Cytaty z tagiem "słuchanie" [100]
[ + Dodaj cytat]Głęboki ból sprawia, że ludzie milkną i zaczynają słuchać. Na co dzień słyszą tylko mniejsze lub większe fragmenty tej potężnej, rozbrzmiewającej w tle melodii. Wielu w ogóle już jej nie słyszy. Są jak drzewa, które zapomniały o swoich korzeniach i sądzą, że cała ich siła i życie tkwi w szumiących gałęziach. Wielu jest też takich, którzy nie mają czasu, by jej słuchać. Nie pozwalają nadejść godzinie. To biedni wygnańcy, którzy zagubili sens istnienia. Wygrywają na klawiszach dni zawsze ten sam monotonny, błędny dźwięk.
Mężczyźni słuchają, bo chcą wiedzieć, co kto mówi. Kobiety nie. One nie dbają o to, co kto mówi. One słuchają dlatego, że ten ktoś jest tym, kim jest.
Bardzo niewielu ludzi potrafi słuchać. Pośpiech wybija ich ze skupienia albo w duchu próbują polepszyć sytuację lub też zastanawiają się, jakie zrobić wejście, gdy rozmówca się wreszcie zamknie i nadejdzie ich kolej, by pokazać się na scenie.
Widzieć,a nie patrzeć,słyszeć,a nie słuchać.Czytać naturę i życie za pomocą intuicji.
Uczcie się słuchać! Błagam was. Udawajcie, że jesteście psami podobnymi do mnie i wolicie słuchać innych, niż okradać ich z historii, jakie mają do opowiedzenia.
Tourists don't have time to listen. They just want to take photographs.
Sokrates był wielki, ponieważ wiedział, co w życiu jest najważniejsze: rozmowa z drugim człowiekiem. Sokrates przez całe swoje siedemdziesięcioletnie życie, aż do skazania go na śmierć za rzekomą bezbożność i gorszenie młodzieży ateńskiej, co rano wychodził z domu, szedł na rynek i rozmawiał z napotykanymi ludżmi. I robił tak przez pięćdziesiąt lat lub więcej. Myślę, żę nikt przed nim i nikt po nim nie umiał tak rozmawiać. Bo my nie rozmawiamy, nie wiemy jak to sie robi, my najwyżej sobie coś komunikujemy, albo przekazujemy słowa-szyfry lub słowa całkowicie puste, ot, byle coś powiedzieć. Prawie już nie rozmawiamy tak, aby pod wpływem tej rozmowy ktoś, albo my, mógł zmienić zdanie, bo zmianę zdania uważamy za brak charakteru, choć to wielka sztuka, którą posiedli tylko mędrcy. Sokrates rozmawiał naprawdę i robił to od rana do wieczora, a czasem i w nocy. Wychodził z domu i rozmawiał, rozmawiał, rozmawiał. Słuchał uważnie to co mówią inni, oczekując, że ini tez go usłyszą. A dziś, nawet gdy nam sie wydaje, że ze sobą rozmawiamy to i tak sie nawzajem nie słyszymy: słuchamy swojego głosu, swoich myśli. ludzie którzy ze sobą naprawdę rozmawiają, nie mają czasu na zbrodnie, przestępstwa, wojny, krzywdzenie bliźnich. Bo rozmawiając, słyszą drugiego człowieka. Bo chcą go zrozumieć. Więc gdyby wszyscy se sobą rozmawiali, gdyby nadal pamietali, jak sie to robi, byc może nie byłoby wojen, przemocy i zbrodni. I dlatego rozmowa, prawdziwa rozmowa jest miłością bliźniego, a ponieważ zapomnielismy, co to znaczy rozmawiać, to tej miłości jest niewiele lub wcale jej nie ma, i będzie jej jeszcze mniej. Rozumiesz?
Jeśli chcesz dowiedzieć się jak najwięcej o otaczających cię ludziach, zamknij buzię i tylko słuchaj(...) Będziesz zaskoczona, jak wiele wtedy zbierzesz informacji.
(...) uważne słuchanie jest miłością w działaniu (...)
I tym jest pogłos; gorliwym praktykowaniem doskonałego nasłuchiwania: w przeciwieństwie do psychoanalityka (nie bez powodu), który nie „rozkojarza się”, gdy ktoś drugi mówi, ja słucham całkowicie, w stanie totalnej świadomości: nie mogę powstrzymać się przed słyszeniem wszystkiego, i czystość tego słuchania sprawia mi ból: któż mógłby znieść bezkarnie sens zwielokrotniony, a przy tym oczyszczony z wszelkiego „szumu”? Pogłos czyni ze słuchania zgiełk czytelny, a z zakochanego czyni słuchacza monstrum, sprowadzonego do wielgachnego organu słuchu – tak jakby samo słuchanie wchodziło w skład wypowiedzi: to ucho przemawia we mnie.