Cześć,
Mnie udało się wczoraj przeczytać 40 stron. Uczucia mam mieszane. Styl literacki jest na bardzo wysokim poziomie, natomiast pamięć dziewczynki trochę mnie zaskakuje, ja pierwsze moje wspomnienia to mam dopiero gdzieś z okresu około sześciu lat. Wcześniejsze wydarzenia, to bardziej takie bliżej nieokreślone i zamazane epizody. Rozumiem, że autorka pisze z perspektywy osoby dorosłej i dziwi mnie, że tak skrupulatnie wszystko zapamiętała, nawet to co myślała wtedy. 
Niemniej jestem w chwili obecnej na tak 

Cześć,
Mnie udało się wczoraj przeczytać 40 stron. Uczucia mam mieszane. Styl literacki jest na bardzo wysokim poziomie, natomiast pamięć dziewczynki trochę mnie zaskakuje, ja pierwsze moje wspomnienia to mam dopiero gdzieś z okresu około sześciu lat. Wcześniejsze wydarzenia, to bardziej takie bliżej nieokreślone i zamazane epizody. Rozumiem, że autorka pisze z perspektywy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@Kamilo, dzięki za rozpoczęcie :)
@Cleopatropl, cieszę się, że już dołączyłaś :)

Dziewczyny,
Mnie tak jak Kamilę urzekł styl  :) A do myślenia dały już pierwsze zdania na stronie piątej, szczególnie to: „Świat składa się ze słów, które do mnie powiedzieliście”.
Zaskoczyła mnie forma tej opowieści, bo spodziewałam się tradycyjnej fabuły. Nie oznacza to jednak, że mi się nie podoba ;) Doczytałam do pięćdziesiątej strony i czuję się zaintrygowana, ale i trochę przygnębiona. Nie wiem, czy czytałyście Włoskie szpilki[bookLink]4804086|Włoskie szpilki[/bookLink]? Mnie od razu przed oczami stanęła ta mała dziewczynka, bohaterka właśnie tej powieści Magdaleny Tulli.  
Najpierw wydawało mi się, że szybko pójdzie z czytaniem, ale każdy z tych rozdziałów, akapitów – daje do myślenia i rodzi wiele skojarzeń. Przynajmniej ja tak mam. Nie wiem jak z tym u Was?
I podoba mi się rozpoczynanie każdego nowego fragmentu tekstu, od tych „charakterystycznych” zdań.
@Cleopatropl
Jeżeli chodzi o tę pamięć, to mnie się wydaje, że tu nie o ten rodzaj realizmu autorce chodziło.

@Kamilo, dzięki za rozpoczęcie :)
@Cleopatropl, cieszę się, że już dołączyłaś :)

Dziewczyny,
Mnie tak jak Kamilę urzekł styl  :) A do myślenia dały już pierwsze zdania na stronie piątej, szczególnie to: „Świat składa się ze słów, które do mnie powiedzieliście”.
Zaskoczyła mnie forma tej opowieści, bo spodziewałam się tradycyjnej fabuły. Nie oznacza to jednak, że mi się nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@Cleopatropl & @Kamilo
Ja skończyłam. Według mnie, w życiu tej dziewczynki zabrakło  pozytywnych haseł: „Dasz radę”, „Wierzę w Ciebie”, „W tym jesteś dobra”. Nawet jeżeli bohaterka zapamiętała tylko te negatywne komentarze, to mnie, jako czytelniczce, zabrakło tej życiowej równowagi. Bez niej wyszła równia pochyła. Na pewno „Pestki” zwracają uwagę na ważny problem i dotkliwie go pokazują, ale nawet optymista po ich przeczytaniu poczuje przygnębienie, a co dopiero ktoś, kto doświadcza obniżonego nastroju? 
Takie są moje uwagi i przemyślenia, trochę więcej będzie w opinii :)

@Cleopatropl & @Kamilo
Ja skończyłam. Według mnie, w życiu tej dziewczynki zabrakło  pozytywnych haseł: „Dasz radę”, „Wierzę w Ciebie”, „W tym jesteś dobra”. Nawet jeżeli bohaterka zapamiętała tylko te negatywne komentarze, to mnie, jako czytelniczce, zabrakło tej życiowej równowagi. Bez niej wyszła równia pochyła. Na pewno „Pestki” zwracają uwagę na ważny problem i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja jestem w połowie i do mnie ta książka nie przemawia. Właśnie przez nawarstwienie tylko negatywnych emocji bohaterka  sprawia wrażenie dziwnej i wcale nie dziwię się, że nie była lubiana przez otoczenie. 
Każdy z nas słyszał tę stereotypowe słowa i większość z nas normalnie funkcjonuje. 
Po drugie wydaje mi się, że istniały stereotypy w tym okresie, które o wiele bardziej miały katastrofalny wpływ na rzesze młodych ludzi, jak np.  „Idź na studia, będziesz potem siedzieć w biurze, pić kawę i dobre pieniądze zarabiać”. Tysiące młodych kobiet w to uwierzyło i do dziś boryka się z konsekwencjami. 

Ja jestem w połowie i do mnie ta książka nie przemawia. Właśnie przez nawarstwienie tylko negatywnych emocji bohaterka  sprawia wrażenie dziwnej i wcale nie dziwię się, że nie była lubiana przez otoczenie. 
Każdy z nas słyszał tę stereotypowe słowa i większość z nas normalnie funkcjonuje. 
Po drugie wydaje mi się, że istniały stereotypy w tym okresie, które o wiele bardziej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Cześć dziewczyny. KJa jestem na 71 stronie dopiero. Jeśli chodzi o tę pamięć narratorki to nie traktuję tego bardzo dosłownie, czyli że rzeczywiście to wszystko pamięta. Bardziej tka opowieść z emocji  Myślę że wiele kobiet może w niektórych fragmentach znaleźć siebie z uwagi na wspólnotę pewnych doświadczeń wynikających choćby z tego jak kiedyś wychowywano dzieci. Mi się generalnie podoba. Na pewno bardziej niż Dewocje tej autorki które czytałam w styczniu 

Cześć dziewczyny. KJa jestem na 71 stronie dopiero. Jeśli chodzi o tę pamięć narratorki to nie traktuję tego bardzo dosłownie, czyli że rzeczywiście to wszystko pamięta. Bardziej tka opowieść z emocji  Myślę że wiele kobiet może w niektórych fragmentach znaleźć siebie z uwagi na wspólnotę pewnych doświadczeń wynikających choćby z tego jak kiedyś wychowywano dzieci. Mi się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej