Wiersze

„Po zdjęciu czarnych okularów, ten świat przerażający jest tym bardziej…” Ile lat minęło od czasu, kiedy po raz pierwszy przeczytałem (i usłyszałem) tekst „Pod wulkanem” ? Nie jestem w stanie sobie przypomnieć, ale zapewne ponad 20 lat. Dojrzewałem powoli do wierszy Pana Marcina, może też dlatego, że niełatwo było mi zdobyć jedne z pierwszych tomików, nawet takie jak „Zimne kraje 2” czy „37 wierszy o wódce i papierosach”.
Z pewnością do popularyzacji jego twórczości przyczyniły się płyty zespołu Świetliki. Wiersze nabrały blasku, stały się bardziej zrozumiałe i przejrzyste. Czasem sprawiała to sceniczna interpretacja; do dziś pamiętam występ grupy w trakcie promocji płyty „Las putas melancolicas” bodaj w 2006 roku, gdy wokalista melorecytując „nad horyzontem błyska się i słychać szczęk żelaza” dodawał do tekstu „Filandii” ciche, nieobecne słowa – Sierpień 1939. I zaczynasz rozumieć o czym jest ten wiersz
Owszem, można analizować wiersze od strony językowej, zastanawiać w czym tkwi moc użytych słów. Badać, czy wiersze Świetlickiego mają charakter religijny czy stanowią raczej przykład celnej adaptacji języka codzienności – jak swego czasu uczynił choćby Pan Jacek Gutorow. Ale znacznie lepiej poczytać. Choćby to: „To całe nasze życie wynoszone na strych lub do piwnicy. Tym wszystkim naprawdę rządzi ten prawowity właściciel: grzyb, robak...”
Ten zbiór stanowi bardzo ważne podsumowanie zasadniczego etapu twórczości Mistrza, co ważne - łącznie z opublikowaniem tekstów rozproszonych. Od czasu wydania tego „opus magnum” minęło już wprawdzie dziewięć lat, toteż z oczywistych przyczyn nie zawiera czterech ostatnich tomików. Mimo to nadal stanowi atrakcyjną pozycję dla zaczynających poznawanie twórczości Pana Marcina, wielbicieli talentu nie trzeba przekonywać. Za całokształt – niezwykle mocne 9/10.

„Po zdjęciu czarnych okularów, ten świat przerażający jest tym bardziej…” Ile lat minęło od czasu, kiedy po raz pierwszy przeczytałem (i usłyszałem) tekst „Pod wulkanem” ? Nie jestem w stanie sobie przypomnieć, ale zapewne ponad 20 lat. Dojrzewałem powoli do wierszy Pana Marcina, może też dlatego, że niełatwo było mi zdobyć jedne z pierwszych tomików, nawet takie jak „Zimne...

Pozycja kultowa na mojej półce, jedna z ważniejszych w życiu mym.

Pozycja kultowa na mojej półce, jedna z ważniejszych w życiu mym.

fajnie bardzo fajnie bardzo fajne

fajnie bardzo fajnie bardzo fajne

DKK I 2012

DKK I 2012

Kocham kocham kocham

Kocham kocham kocham

Mój mistrz. Nie, nie zawsze zachwyca. Nawet nie zawsze go rozumiem. W tylu miejscach jednak i niezliczoną ilością razy z bezwstydną łatwością trafia w najczulszy punkt, nazywa nienazwane, ubiera w słowa to czego ja nie potrafię. Czasem nawet to, z czego nie zdaję sobie sprawy. Mój mistrz po prostu.

Mój mistrz. Nie, nie zawsze zachwyca. Nawet nie zawsze go rozumiem. W tylu miejscach jednak i niezliczoną ilością razy z bezwstydną łatwością trafia w najczulszy punkt, nazywa nienazwane, ubiera w słowa to czego ja nie potrafię. Czasem nawet to, z czego nie zdaję sobie sprawy. Mój mistrz po prostu.

Wszystkie herezje w jednym tomie. Dziękuję:)

Wszystkie herezje w jednym tomie. Dziękuję:)

Kocham tego Pana.

Kocham tego Pana.

Świetlicki w czystej postaci. Nie nadaje się na jeden raz- można zwątpić...

Świetlicki w czystej postaci. Nie nadaje się na jeden raz- można zwątpić...

Książkę zakupiłam przede wszystkim ze względu na ''77 wierszy niepublikowanych i 44 rozproszone w antologiach, prasie lub wydaniach poszerzonych''i w ostatecznej ocenie tego obszernego dzieła z ręką na sercu powiedzieć mogę,że się nie zawiodłam.Po lekturze mam wrażenie,że wiem więcej,że poznałam Marcina Świetlickiego od innej strony,tej intymnej.I szczerze-chciałabym,żeby tak było.Tyle,że im dłużej wertuję kartki i odkrywam jego drugą,ekshibicjonistyczną naturę,tym mniej trafia do mojej głowy.Na chłopski rozum,powinno być inaczej,prawda? Świetlicki nie chce się obnażać,a przynajmniej nie chce się obnażać w sposób prosty i otwarty; daje trop i zostawia wiadomości między wersami,które niczym detektyw okrywam raz po raz.Śmiesznie to brzmi,ale tak właśnie się czułam.I faktycznie,gdy przeczytamy 'Wiersze' możemy poczuć się, jakbyśmy wkroczyli w nieodkrytą wcześniej sferę-prywatność. Coś,co trudno z Marcina wydobyć i ta niemożność wcale nie jest zła,bo prywatność jest czysta i Nasza.Marcin Świetlicki co najwyżej umożliwia nam otarcie się o nią i za to wielkie dziękuję.

Książkę zakupiłam przede wszystkim ze względu na ''77 wierszy niepublikowanych i 44 rozproszone w antologiach, prasie lub wydaniach poszerzonych''i w ostatecznej ocenie tego obszernego dzieła z ręką na sercu powiedzieć mogę,że się nie zawiodłam.Po lekturze mam wrażenie,że wiem więcej,że poznałam Marcina Świetlickiego od innej strony,tej intymnej.I szczerze-chciałabym,żeby...