"Od zarazy, głodu, wojny i egoistów broń mnie Panie!"
Chociaż do tej pory nie czytałam książek pani Ireny Matuszkiewicz, ale od pewnego czasu planowałam to nadrobić, gdyż czytałam wiele pochlebnych komentarzy, chociaż były także i te złe, lecz nie zniechęcało mnie to, bo różne są przecież czytelnicze gusta i o nich się nie dyskutuje...
Nie mam zatem żadnego odniesienia do jej utworów, więc skupiam się tylko na "Ostatnim sprawiedliwym"
Myślę, że to dość dobry, taki lekki kryminał, w zasadzie to nawet komedia kryminalna. Ja wysłuchałam ebooka, więc być może lektorka, pani Aneta Todorczuk spowodowała, że lektura tej książki była łatwiejsza w odbiorze. Faktycznie jest to dość dziwna książka, w której mamy istny wysyp bohaterów i zbyt pogmatwane śledztwo, bardzo łatwo można się pogubić kto jest kim i czy ta postać będzie kluczowa w całej historii.
Poznajemy losy rodziny Kurczyłłów, w której seniorką rodu jest obecnie Barbara, dziewięćdziesięcioletnia kobieta postanowiła ona zorganizować zjazd rodzinny w swoim domu. Niedawno został pochowany jej brat Władysław, Barbara uważa, że jego śmierć nie była naturalna i najpewniej został otruty przez swoją pasierbicę lub ewentualnie któregoś wnuka...
Barbara nie wyszła nigdy za mąż, utrzymując że to jest najlepsze nazwisko a mężczyźni spoza tego rodu nie są godni jej uwagi. Zresztą podobnie traktuje swoje wnuki, które nie mają rodowego nazwiska...
Nieoczekiwanie nielubiana przez niemal wszystkich Mirabelka zostaje znaleziona nieprzytomna (prawdopodobnie napadnięta) w swoim domu. Teoretycznie nie powinno jej być nawet w tym miejscu, bo wieczorem była na weselu z mężem i matką.
Oczywiście pierwszym podejrzanym wydaje się być jej mąż, tym bardziej, ze nagle nie ma z nim żadnego kontaktu...
Za to pojawia się jeszcze nieboszczyk w wannie, który jako ostatni widział Mirabelkę na weselu.
Jakby było zbyt mało trupów, to jeszcze znajduje się jeden, też w wannie, a dodatkowo to sąsiad śledczego prowadzącego dochodzenie w sprawie napadu na Mirabelkę. Gęstość rozmaitych poszlak i powiązań osobowych jest niesamowita, ale myślę, że przemyślane dialogi i tak przedstawieni bohaterowie, że cała ta historia wydaje się nawet dość prawdopodobna.
Lekki, może trochę pogmatwany, ale mający w sobie to coś, że postanowiłam sięgnąć po następny audiobook pani Matuszkiewicz, tym bardziej, że lubię słuchać takich niejednoznacznych historii.

"Od zarazy, głodu, wojny i egoistów broń mnie Panie!"
Chociaż do tej pory nie czytałam książek pani Ireny Matuszkiewicz, ale od pewnego czasu planowałam to nadrobić, gdyż czytałam wiele pochlebnych komentarzy, chociaż były także i te złe, lecz nie zniechęcało mnie to, bo różne są przecież czytelnicze gusta i o nich się nie dyskutuje...
Nie mam zatem żadnego odniesienia do...

Ciężkostrawna lektura. Komedia kryminalna to mój ukochany gatunek lecz tutaj powiem NIE, no nie kupiła mnie tym razem.

Ciężkostrawna lektura. Komedia kryminalna to mój ukochany gatunek lecz tutaj powiem NIE, no nie kupiła mnie tym razem.

Bardzo lubię literaturę pani Matuszkiewicz. Książki czyta się w jeden wieczór. Polecam

Bardzo lubię literaturę pani Matuszkiewicz. Książki czyta się w jeden wieczór. Polecam

Już dawno tak się nie wynudziłam przy książce i mówię szczerze myślałam że nie dotrwam do końca...
Dla mnie to powieść polska, obyczajowa z drobną nutą i małym wątkiem detektywistycznym. Wielkie rozlazłe opisy osób i przyrody, przysłowiowe lanie wody
Przykro mi ale daje jedną gwiazdkę

Już dawno tak się nie wynudziłam przy książce i mówię szczerze myślałam że nie dotrwam do końca...
Dla mnie to powieść polska, obyczajowa z drobną nutą i małym wątkiem detektywistycznym. Wielkie rozlazłe opisy osób i przyrody, przysłowiowe lanie wody
Przykro mi ale daje jedną gwiazdkę

Namęczyłam się trochę przy tej książce. Słaby kryminał, mało wyraziste postaci, zbyt wiele wątków. Niestety, nie jestem zachwycona.

Namęczyłam się trochę przy tej książce. Słaby kryminał, mało wyraziste postaci, zbyt wiele wątków. Niestety, nie jestem zachwycona.

Nameczylam sie i w koncu jej nie dokonczylam. Najbardziej denerwujaca narracja, z jaka mialam chyba do czynienia. Sama fabula moze i bylaby niezla, gdyby nie tragiczny sposob opowiadania. Stracony czas

Nameczylam sie i w koncu jej nie dokonczylam. Najbardziej denerwujaca narracja, z jaka mialam chyba do czynienia. Sama fabula moze i bylaby niezla, gdyby nie tragiczny sposob opowiadania. Stracony czas

Bardzo fajny,chwilami śmieszny.Dobre są kryminały,z tymi./Babciami,seniorkami rodu.

Bardzo fajny,chwilami śmieszny.Dobre są kryminały,z tymi./Babciami,seniorkami rodu.

Bardzo fajny, lekki i wciągający kryminał. Czyta się szybko i przyjemnie.

Bardzo fajny, lekki i wciągający kryminał. Czyta się szybko i przyjemnie.

Książkę czytałam na raty. Na początku mnie wciągnęła, bo dawno nie czytałam kryminału.
Ale...zbyt duża ilość wątków, rozciągnięta akcja-postaci nie podbiły mojego serca.

Książkę czytałam na raty. Na początku mnie wciągnęła, bo dawno nie czytałam kryminału.
Ale...zbyt duża ilość wątków, rozciągnięta akcja-postaci nie podbiły mojego serca.

Ciekawa komedia kryminalna. Polecam

Ciekawa komedia kryminalna. Polecam