Dziennik

To jest dziennik damy, intelektualistki. Gdybym chciała być bardziej dosadna napisałabym, że jest to dziennik ę i ą. Wygładzony, wymuskany. Notatki z niezwykle wysublimowanych lektur, łagodne opisy podróży, a jak już u siebie w domu, to słuchając Chopina i Bacha.
Troszkę ironizuję. Bo nie do końca odnalazłam się w tak wysokiej kulturze. Ale to oczywiście mój problem. Choć mam wrażenie (a towarzyszyło mi ono cały czas podczas lektury),że i Julia Hartwig od czasu do czasu sięgała po coś z kultury popularnej, tylko nie zostało to zanotowane.
Taki obraz siebie chciała zostawić czytelnikom i trzeba to uszanować.
Ale to, co budziło moją szczerą sympatię do autorki, to jej niezwykle ciepłe i czułe opisy przyjaciół. A poetka była osobą wierną w przyjaźniach.

To jest dziennik damy, intelektualistki. Gdybym chciała być bardziej dosadna napisałabym, że jest to dziennik ę i ą. Wygładzony, wymuskany. Notatki z niezwykle wysublimowanych lektur, łagodne opisy podróży, a jak już u siebie w domu, to słuchając Chopina i Bacha.
Troszkę ironizuję. Bo nie do końca odnalazłam się w tak wysokiej kulturze. Ale to oczywiście mój problem. Choć...

Cudowny świat spokojnej, skromnej erudytki, z którego nie chce się wychodzić. Na szczęście jest tom 2 :)

Cudowny świat spokojnej, skromnej erudytki, z którego nie chce się wychodzić. Na szczęście jest tom 2 :)

Bardzo dobra!

Bardzo dobra!

Warta polecenia.

Warta polecenia.

po dziennik sięgnęłam ze względu na to, że Julia Hartwig była żoną Międzyrzeckiego, o którym piszę pracę magisterską. chciałam poznać trochę lepiej kobietę, z którą żył i z którą pracował - moja praca dotyczy jego tłumaczeń, którymi zajmowali się we dwoje, prezentując polskiej publiczności twórczości wielkich poetów amerykańskich i francuskich.

dziennik Julii Hartwig, który miał być formą spisania wspomnień i udokumentowania przeszłości, okazał się zapisem codzienności. przyznam, że okazało się to nawet ciekawsze. czytanie o niedawnych wydarzeniach i refleksjach na ich temat z perspektywy poetki, tłumaczki, osoby tak zaangażowanej w polską kulturę jest bardzo ciekawe. jednak autorka jest przede wszystkim kobietą - kobietą, która swoje przeżyła, widziała, czytała. która doświadczyła w swoim życiu sporego kawałka historii i, ze względu na to i swój wiek, oferuje czytelnikom fascynujący punkt widzenia. bo, pomyślmy: czy często ktoś pyta o opinię na temat bieżących wydarzeń ludzi starszych? nawet nie pisarzy czy artystów, ale emerytów, rencistów? osób, które - każde bez wyjątku - w jakiś sposób budowały dzisiejszą Polskę, poświęciły jej życie i mają do czego porównywać nasze dzisiaj? no właśnie. nikt ich o zdanie nie pyta, a czasami potrafią nas zaskoczyć trzeźwym sądem, tolerancją, cudowną ostrożnością w osądzaniu ludzi.

poza tym, jak zawsze w przypadku czytaniu wspomnień ludzi kultury, jestem trochę zazdrosna o ludzi, których miała okazję poznać, o nazwiska, z którymi mogła wymieniać myśli - plejada polskiej kultury!

to ciekawy dziennik poetki, tłumaczki, artystki. dziennik mądrej kobiety.

po dziennik sięgnęłam ze względu na to, że Julia Hartwig była żoną Międzyrzeckiego, o którym piszę pracę magisterską. chciałam poznać trochę lepiej kobietę, z którą żył i z którą pracował - moja praca dotyczy jego tłumaczeń, którymi zajmowali się we dwoje, prezentując polskiej publiczności twórczości wielkich poetów amerykańskich i francuskich.

dziennik Julii Hartwig,...

Niewielu już pisarzy pisze po polsku tak pięknie i dobrze, unikając jednocześnie słownego blichtru, silenia się na oryginalność. Dla samego języka warto czytać wszystko co wychodzi spod pióra Julii Hartwig. "Dzienniki" dodatkowo uwodzą refleksjami na temat znanych autorce postaci (pięknie nakreślone sylwetki m.in. Marka Edelmana, Juliana Stryjkowskiego, Józefa Szczepańskiego, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego) oraz przemyśleniami na temat czytanych lektur... chciałoby się każdą ze wspomnianych przez autorkę książek przeczytać samemu.
W "Dziennikach" nie brakuje też zapisków odnośnie wydarzeń dnia codziennego, dzięki czemu wiele istotnych faktów z lat ubiegłych można sobie przypomnieć i co ważniejsze poznać punkt widzenia Julii Hartwig.
Niezwykle inspirująca lektura, tak samo jak zresztą cała postać Julii Hartwig.

Niewielu już pisarzy pisze po polsku tak pięknie i dobrze, unikając jednocześnie słownego blichtru, silenia się na oryginalność. Dla samego języka warto czytać wszystko co wychodzi spod pióra Julii Hartwig. "Dzienniki" dodatkowo uwodzą refleksjami na temat znanych autorce postaci (pięknie nakreślone sylwetki m.in. Marka Edelmana, Juliana Stryjkowskiego, Józefa...

Choć jestem w połowie tomu, brakuje mi słów by oddać wrażenia z lektury. Gdyby nie konieczność rannego spaceru z psem a potem udania się do pracy czytałabym od wieczora do świtu, a może nawet do końca książki :-)
Po przeczytaniu mogę napisać, że jestem zauroczona "Dziennikiem", wspaniała proza. Nie przeczę, że na moją ocenę wpływa to, iż podzielam większość poglądów Autorki.

Choć jestem w połowie tomu, brakuje mi słów by oddać wrażenia z lektury. Gdyby nie konieczność rannego spaceru z psem a potem udania się do pracy czytałabym od wieczora do świtu, a może nawet do końca książki :-)
Po przeczytaniu mogę napisać, że jestem zauroczona "Dziennikiem", wspaniała proza. Nie przeczę, że na moją ocenę wpływa to, iż podzielam większość poglądów Autorki.

Bardzo ciekawe przemyślenia. Razi mnie trochę, że wszyscy znajomi poetki są tacy wspaniali, bez skazy, a jedyny czarny charakter w tej książce to Lech Kaczyński. Autorka posuwa się nawet do żądania impeachmentu (str 79).

Bardzo ciekawe przemyślenia. Razi mnie trochę, że wszyscy znajomi poetki są tacy wspaniali, bez skazy, a jedyny czarny charakter w tej książce to Lech Kaczyński. Autorka posuwa się nawet do żądania impeachmentu (str 79).

Ten dziennik jest obcowaniem z żywym,mądrym człowiekiem.Wracam do niego często i zawsze odkrywam coś nowego.

Ten dziennik jest obcowaniem z żywym,mądrym człowiekiem.Wracam do niego często i zawsze odkrywam coś nowego.

Książka niezwykle ciekawa i wartościowa. Napisana jasną, elegancką polszczyzną. Polecam!

Książka niezwykle ciekawa i wartościowa. Napisana jasną, elegancką polszczyzną. Polecam!