Witaj, córeczko!

Książka mi się podobała, widać, że jest przeznaczona dla młodszego odbiorcy. Opowiada o dziewczynce z Domu Dziecka, którą chce zaadoptować miłe państwo. Wszystko opisane językiem lekkim oraz dziecięcym, co dodaje autentyczności głównej bohaterce. Polecam dla osób 9-11

Książka mi się podobała, widać, że jest przeznaczona dla młodszego odbiorcy. Opowiada o dziewczynce z Domu Dziecka, którą chce zaadoptować miłe państwo. Wszystko opisane językiem lekkim oraz dziecięcym, co dodaje autentyczności głównej bohaterce. Polecam dla osób 9-11

Marta – główna bohaterka krótkiej książeczki od dawna mieszka i wychowuje się w domu dziecka. Dziewczynka nie zna swojego ojca, a jej mama jest w więzieniu. Marta jest przywiązana do kolegów i koleżanek, a szczególnie małego Adasia, a także pracujących w domu dziecka cioć. Dziewczynka nie wierzy, że ma jeszcze szansę na adopcję, myśli, że jest za duża i nikt nie będzie potrafił jej pokochać. Doskonale zdaje sobie sprawę, że ludzie, którzy przychodzą do domu dziecka często wybierają małe dzieci. Kiedy więc pojawiają się państwo Milewscy, którzy chcą zabrać ją do domu jest nieufna, nie wierzy w nic co mówią i robią nowi rodzice, pomimo zapewnień ulubionej cioci Uli, że to dobrzy ludzie. Zamieszkanie z Milewskimi także nie przekonuje Marty. Dziewczynka uważa, że to tylko chwilowa sytuacja do której nie chce się przyzwyczajać. Marta jest przekonana, że niedługo zostanie wymieniona na młodszego Adasia, o którym nowi rodzice często wspominają i znowu wróci do domu dziecka.

Książka Ireny Landau to opowieść o potrzebie akceptacji i pragnieniu dziecka o kochającej rodzinie. To także książka o braku pewności siebie, braku wiary w lepsze chwile i niechęci do rodziców adopcyjnych. Autorka ukazuje jakie emocje i wątpliwości często towarzyszą adoptowanemu dziecku, jak trudno jest mu uwierzyć w miłość nowych rodziców i jak wiele problemów wiąże się z traktowaniem niedawno obcych ludzi jako najbliższych. Autorka wprawnie ukazała także żal dziecka, które puszcza placówkę. Pomimo, że pragnęło rodziny było przywiązane do tamtejszych cioć i kolegów. Ważnym problemem o którym wspomina Irena Landau jest także częsty brak akceptacji adoptowanego dziecka ze strony otoczenia.

Krótka, ale ważna książka Ireny Landau idealnie nada się dla dzieci z domu dziecka, które mają wątpliwości przed adopcją, ale także dla innych dzieci, by zrozumiały problemy i emocje ich adoptowanych kolegów. Adopcja to dalej często temat tabu, ale autorka oswaja z nim małych czytelników, a niekiedy również dorosłych, którzy po przeczytaniu tej książki mają szanse zrozumieć wiele ważnych spraw. Ta pozycja jest zdecydowanie warta przeczytania, by poznać emocje adoptowanego dziecka i dowiedzieć się więcej o wątpliwościach, które może mieć.

Marta – główna bohaterka krótkiej książeczki od dawna mieszka i wychowuje się w domu dziecka. Dziewczynka nie zna swojego ojca, a jej mama jest w więzieniu. Marta jest przywiązana do kolegów i koleżanek, a szczególnie małego Adasia, a także pracujących w domu dziecka cioć. Dziewczynka nie wierzy, że ma jeszcze szansę na adopcję, myśli, że jest za duża i nikt nie będzie...

Znakomita książka dla dzieci poruszająca temat adopcji, o którym w Polsce nie potrafimy chyba mówić. Mam wrażenie, że często zachowujemy się tak, jak jedna z bohaterek powieści - Majka, o jej mamie nie wspominając.
Autorka umiejętnie przekazała emocje towarzyszące adoptowanemu dziecku, choć oczywiście wszystko to dostosowała do poziomu odbiorcy książki czyli 10-12 letniego dziecka.

Znakomita książka dla dzieci poruszająca temat adopcji, o którym w Polsce nie potrafimy chyba mówić. Mam wrażenie, że często zachowujemy się tak, jak jedna z bohaterek powieści - Majka, o jej mamie nie wspominając.
Autorka umiejętnie przekazała emocje towarzyszące adoptowanemu dziecku, choć oczywiście wszystko to dostosowała do poziomu odbiorcy książki czyli 10-12 letniego...

Może przeczytam 7-11 letniej córeczce. Jak już się na tym świecie odnajdziemy.

"Marta ma szczęście,że państwo Milewscy zechcieli zabrać ją z domu dziecka.To tacy dobrzy ludzie!-tak sądzi ciocia Urszula.
Zechcieli?Śmiechu warte!Marta uważa,że wzięli ją, bo są już starzy i nikt nie dałby im dzidziusia. Wcisnęli "drągalom" dużą dziewczynę. I co teraz będzie? Może ten szlafrok z wielbłądem i własny komputer to tylko taki tymczasowy luksus? Przecież wiadomo,że Milewscy coś ukrywają.Tylko co? Pewnie woleliby adoptować Adasia. Każdy by się domyślił! Wymienią w końcu Martę na Adasia,tak jak się wymienia wadliwy towar w sklepie.I Marta znów wyląduje w bidulu.
A może tylko jej się tak wydaje?"

Może przeczytam 7-11 letniej córeczce. Jak już się na tym świecie odnajdziemy.

"Marta ma szczęście,że państwo Milewscy zechcieli zabrać ją z domu dziecka.To tacy dobrzy ludzie!-tak sądzi ciocia Urszula.
Zechcieli?Śmiechu warte!Marta uważa,że wzięli ją, bo są już starzy i nikt nie dałby im dzidziusia. Wcisnęli "drągalom" dużą dziewczynę. I co teraz będzie? Może ten...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/08/witaj-coreczko-irena-landau.html

Adopcja to często temat tabu, o którym ciężko mówić nie tylko z innymi, ale nawet z samymi zainteresowanymi biorącymi udział w tym procederze. Niełatwo jest rozmawiać o tym, co niekiedy boli, martwi i trapi, dlatego warto korzystać z różnorodnych form pomocy, chociażby książek poruszających problematykę adopcji, za jakimi warto obejrzeć się w bibliotece bądź pobliskiej księgarni.

Marta mieszka w domu dziecka, ponieważ nie zna swojego ojca, a jej mama znajduje się w więzieniu - praw do opieki zrzekła się już dawno. Kiedy okazuje się, że państwo Milewscy pragną ją zaadoptować, dziewczynka nie potrafi cieszyć się tym faktem, ponieważ nie wierzy, że ktokolwiek mógłby ją pokochać. Nawet zamieszkanie z nowymi rodzicami nie sprawia jej zbyt wielkiej radości, gdyż Marta jest przekonana, że niebawem oddadzą ją do domu dziecka, wymieniając na młodszego Adasia, o którym często wspominają. Z tego względu główna bohaterka robi wszystko, aby nie przywiązać się zbyt mocno do nowego domu i rodziców...

Główna bohaterka tak bardzo nie wierzy w siebie, że od samego początku poddaje w wątpliwość każde słowo oraz zachowanie państwa Milewskich. Dziewczynka jest przekonana, że adoptowali ją niemal z przymusu, a na pewno z powodu braku innych (lepszych!) możliwości. Sprawa z przygarnięciem Adasia od razu była dla mnie jasna, jednak Marta, jak to dziecko, nie ma o niczym pojęcia, dlatego zabawnie czytało się jej sarkastyczne wynurzenia, wiedząc, jaki będzie finał całej historii.

To książka o tęsknocie za domem i kochającą rodziną, braku pewności siebie, wyszukiwaniu swoich wad w wyglądzie czy zachowaniu usprawiedliwiających fakt porzucenia przez rodziców biologicznych, niemiłym traktowaniu ze strony nowych znajomych, problemie z mówieniem do nowych rodziców "mamo" oraz "tato", strachu przed ponownym znalezieniem się w placówce opiekuńczej, żalu przed opuszczeniem przyjaciół z domu dziecka.

"Witaj, córeczko!" to idealna lektura dla dzieci adopcyjnych, a także wszystkich innych, którym dobrze zrobi, jeśli poznają uczucia targające rówieśnikiem pochodzącym z domu dziecka. Historia Marty tworzy bardzo realistyczny obraz dziecka porzuconego, jednak z całej tej smutnej otoczki wydobywa się wielka radość i miłość, jaką obdarzają ją adopcyjni rodzice.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/08/witaj-coreczko-irena-landau.html

Adopcja to często temat tabu, o którym ciężko mówić nie tylko z innymi, ale nawet z samymi zainteresowanymi biorącymi udział w tym procederze. Niełatwo jest rozmawiać o tym, co niekiedy boli, martwi i trapi, dlatego warto korzystać z różnorodnych form pomocy, chociażby książek poruszających problematykę...

Ciekawa i przyjemna :) Polecam :*

Ciekawa i przyjemna :) Polecam :*

Całkiem sympatyczna książka... Podobała mi się, trzeba przyznać.

Całkiem sympatyczna książka... Podobała mi się, trzeba przyznać.

Poznajemy tutaj Martę,która została adoptowana.:)Rodzice mają dla niej niespodziankę, :) Okazuje się,że Adaś chłopiec,z którym bardzo się zżyła jest jej bratem :) I teraz mieszkają razem z RODZICAMI:) Gorąco polecam czytelnikom w każdym wieku!!!!;)

Poznajemy tutaj Martę,która została adoptowana.:)Rodzice mają dla niej niespodziankę, :) Okazuje się,że Adaś chłopiec,z którym bardzo się zżyła jest jej bratem :) I teraz mieszkają razem z RODZICAMI:) Gorąco polecam czytelnikom w każdym wieku!!!!;)

pamiętam, że książka średnio mi się podobała. średnio lubię motywy domów dziecka. ale da się przeczytać ;)

pamiętam, że książka średnio mi się podobała. średnio lubię motywy domów dziecka. ale da się przeczytać ;)

Fajna książeczka dla dzieci ok. 10 lat. Mi też się podobała.

Fajna książeczka dla dzieci ok. 10 lat. Mi też się podobała.