Dziennik Helgi

Zapiski nastoletniej Helgi z których powstał dziennik. Jak zwykle przy literaturze wojennej wstrząsające przeżycia: głód, śmierć, komory gazowe...

Zapiski nastoletniej Helgi z których powstał dziennik. Jak zwykle przy literaturze wojennej wstrząsające przeżycia: głód, śmierć, komory gazowe...

Pozwolę sobie zacytować słowa autorki znajdujące się na początku książki. „Moim wnuczkom: Dominice, Natalii i Sarze oraz wszystkim młodym ludziom z nadzieją, że zachowają przeszłość w żywej pamięci i nigdy nie zaznają losu, jaki stał się udziałem mojego pokolenia”.

„Dziennik Helgi” to pozycja wyjątkowa i bardzo istotna, ponieważ wiele relacji było tworzonych na bieżąco z obozu w Terezinie. Helga zaczyna pisać w wieku 8 lat. Po wojnie uzupełniła swój dziennik. To historia z perspektywy dziecka, które nagle musiało szybciej dojrzeć. Względnie spokojny trzyletni pobyt w Terezinie, o ile można tu mówić o jakimś spokoju i normalności. Następnie mordercze transporty do Auschwitz, Freiberg i Mauthausen, gdzie razem z mamą doczekały wyzwolenia. Wielu bliskich Helgi, w tym jej tata nie przeżyło. Ten końcowy opis szesnastodniowej tułaczki jest jednym z najbardziej wstrząsających fragmentów w tym dzienniku. Tego nie potrafię sobie wyobrazić, nie wiem czy to w ogóle możliwe. Nie wiem czy ludzie byliby w stanie uwierzyć w Holokaust, gdyby nie liczne wspomnienia i zdjęcia.

W niektórych fragmentach da się odczuć dziecięcą niewinność, może nawet naiwność. Aczkolwiek uzupełnienie dziennika po wojnie jest już bardziej dojrzałe, chociaż nie minęło wiele czasu. Może to przez skrajnie odmienne doświadczenia pomiędzy czasem spędzonym w Terezinie, a wspomnianą tułaczką. Pozycja wzbogacona jest o rysunki Helgi z obozu, dziś jest znaną malarką. To dodaje jeszcze większej autentyczności i wzmacnia przekaz. Trzeba wiedzieć, że Theresienstadt było pokazowym gettem. Warunki były w nim zdecydowanie lepsze niż w wielu innych miejscach. Jednak dla tysięcy więźniów był to tylko etap przed miejscem docelowym, Auschwitz-Birkenau.

Na końcu znajduje się wywiad z Panią Helgą Weissovą, a także słowniczek wyrazów niemieckich, który jest dużym ułatwieniem. Forma książki powoduje, że czyta się ją bardzo szybko. Miejmy świadomość, że opisywane wydarzenia działy się bardzo niedawno. Pamiętajmy o tym, żebyśmy nigdy nie doświadczyli czegoś podobnego. Czy możemy to wykluczyć?

Pozwolę sobie zacytować słowa autorki znajdujące się na początku książki. „Moim wnuczkom: Dominice, Natalii i Sarze oraz wszystkim młodym ludziom z nadzieją, że zachowają przeszłość w żywej pamięci i nigdy nie zaznają losu, jaki stał się udziałem mojego pokolenia”.

„Dziennik Helgi” to pozycja wyjątkowa i bardzo istotna, ponieważ wiele relacji było tworzonych na bieżąco z...

Chyba najbardziej szczegółowy pamiętnik jaki czytałam do tej pory, spisany przez małą dziewczynkę która najpierw trafiła do obozu w Terezinie.
Czytając tą książkę naprawdę ma się wrażenie że to historia prawdziwa a zarazem bardzo wzruszająca. Historia dziewczynki która bardzo dokładnie potrafiła opisać co działo się w obozach, dziewczynki która straciła ojca, ale razem z matką przetrwały ten ciężki czas.
Polecam.

Chyba najbardziej szczegółowy pamiętnik jaki czytałam do tej pory, spisany przez małą dziewczynkę która najpierw trafiła do obozu w Terezinie.
Czytając tą książkę naprawdę ma się wrażenie że to historia prawdziwa a zarazem bardzo wzruszająca. Historia dziewczynki która bardzo dokładnie potrafiła opisać co działo się w obozach, dziewczynki która straciła ojca, ale razem z...

Bardzo szczegółowy obraz "getta"- de facto obozu koncentracyjnego w Terezinie, widziany oczami bardzo młodej dziewczyny, właściwie jeszcze dziecka.
W obliczu wielkiej tragedii Helga miała siłę i potrzebę opisania tego co widziała i czuła. Bardzo jej za to dziękuję.
Przeczytałam już wiele wspomnień ofiar Holokaustu. Dla mnie wszystkie publikacje dostają najwyższą notę, nie mogę oceniać, która jest najlepsza, która mniej dobra.
Wszystkie opisy są z serca, wszystkie są dobre, każde wspomnienie jest inne, tak jak każdy człowiek jest inny.
Temat bardzo bolesny, ale chcę wiedzieć, co się wydarzyło, bo zostało to spisane dla nas, nie ignorujmy, poznajmy historie ofiar!

Bardzo szczegółowy obraz "getta"- de facto obozu koncentracyjnego w Terezinie, widziany oczami bardzo młodej dziewczyny, właściwie jeszcze dziecka.
W obliczu wielkiej tragedii Helga miała siłę i potrzebę opisania tego co widziała i czuła. Bardzo jej za to dziękuję.
Przeczytałam już wiele wspomnień ofiar Holokaustu. Dla mnie wszystkie publikacje dostają najwyższą notę, nie...

https://fauxpas-recenzje.blogspot.com/

Helga Weissova urodziła się w żydowskiej rodzinie, w 1929. Żyła z rodziną w Pradze, a gdy w czasie II Wojny Światowej Niemcy zajęły Pragę, padła ofiarą pierwszych prześladowań. W 1941 roku z rodzicami została przeniesiona do getta w Terezinie, gdzie prowadziła swój dziennik i pomimo wszelkich trudności starała się normalnie żyć, bawić, uczyć. Dziecięcym językiem opisywała swoje codzienne, wojenne życie, zarówno te małe przyjemności jak i przykrości i straty, których było niestety więcej. Straciła przyjaciółkę, kolegów ze szkoły, aż w końcu musiała się rozstać również z ojcem, o którego losie dowiedziała się dopiero po wojnie.
Z Terezina została wywieziona do Auschwitz w 1944 roku, później był obóz pracy we Freibergu, a kilka tygodni przed wyzwoleniem Mauthausen, a wspomnienia z tamtych dni spisane były po powrocie do domu.
Prześladowania, wywózki, wielogodzinne jazdy pociągiem, głód, nędza, choroby, wielogodzinne apele... a przy tym walka o życie i nadzieja na wolność, która nie gasła nigdy. Wszystko jest zawarte w tej książce.
Jak twierdzi internet, autorka żyje do dziś. A z całej rodziny do końca wojny wytrwała jej mama.
Ciężko tak pisać, że taka książka się podobała, ale niemniej przeczytałam ją z zapartym tchem, bardzo szybko. Bardzo ciekawe wspomnienia.

Faux Pas

https://fauxpas-recenzje.blogspot.com/

Helga Weissova urodziła się w żydowskiej rodzinie, w 1929. Żyła z rodziną w Pradze, a gdy w czasie II Wojny Światowej Niemcy zajęły Pragę, padła ofiarą pierwszych prześladowań. W 1941 roku z rodzicami została przeniesiona do getta w Terezinie, gdzie prowadziła swój dziennik i pomimo wszelkich trudności starała się normalnie żyć,...

Czytając tę książkę po prostu płakałam- na każdej stronie czuć, że jest to historia prawdziwa, spisana przez dziewczynkę, która przeżyła piekło i straciła wszystkich których kochała.

Czytając tę książkę po prostu płakałam- na każdej stronie czuć, że jest to historia prawdziwa, spisana przez dziewczynkę, która przeżyła piekło i straciła wszystkich których kochała.

Bardzo wciągająca

Bardzo wciągająca

Kolejne dramatyczne świadectwo o obozach koncentracyjnych po które sięgnęłam po lekturze "Dymów nad Birkenau"

Dziennik ten jest spisem wspomnień, przeżyć gehenny jakiej doświadczyła Helga i jej bliscy, a także inni Żydzi pochodzący z Czech w czasie II wojny światowej. Jest to obok Dziennika Anne Frank jedyny tak dokładny zapis wspomnień dziecka z pobytu w obozie koncentracyjnym.

Helga dziennik zaczyna pisać w 1938 roku. Ma wtedy osiem lat i mieszka z rodzicami w Pradze. Podzielony jest on na trzy części: Praga - ta część opowiada o wkroczeniu Niemiec do Czechosłowacji w 1939 roku, o represjach których ofiarami byli mieszkający tam Żydzi, jej tata traci pracę, ona nie może chodzić już do szkoły, wkrótce dochodzi do pierwszych deportacji, zaczynają znikać bliscy i przyjaciele dziewczynki. Terezin - w tej części Helga spisuje wspomnienia z trzyletniego pobytu w obozie w Terezinie, gdzie została przewieziona wraz z rodzicami. Po trzech latach ojca przewożą do Auschwitz, skąd już nie wróci. Niedługo po wywózce ojca Helga i matka wyruszają w tułaczkę po obozach: Oświęcim, Freiberg, Mauthausen. Tej tułaczce i nieludzkich przeżyciach, których tam doświadczają poświęcona jest trzecia część. Ta część kończy się powrotem Helgi i jej mamy do domu, do Pragi w maju 1945 roku.

Książkę wieńczy wywiad z Helgą przeprowadzony przez Neila Bermela w grudniu 2011 roku. A także posłowie tłumacza Aleksandra Kaczorowskiego.
Warto zwrócić uwagę na dwie kolorowe wklejki w książce, a mianowicie zdjęcia ze zbiorów prywatnych autorki dziennika, czy dokumentujące wydarzenia z lat 1939 -1945, zdjęcia listów pisanych przez Helgę do jej ojca i wuja i przeszmuglowanych w Terezinie, a także zdjęcia okładki i stron z zeszytów Helgi, w których spisywała bieżące wydarzenia. Druga wklejka natomiast to zbiór rysunków Helgi, które najwdzięczniej oddają przerażającą rzeczywistość obozu w Terezinie.
Jej rysunki z resztą przeplatają cały dziennik i jej wspomnienia.

"Dziennik Helgi" to próba poradzenia sobie z okrutną rzeczywistością, która otaczała dziewczynkę. Dzięki jej wujowi, który zamurował jej zapiski w ścianie budynku na terenie obozu Terezin, przetrwały one wojnę i dzięki nim możemy poznać historię Helgi, to łamiące serce świadectwo dziecka o Holokauście. Trudno jest pisać, trudno oddać emocje, które niesie dziennik Helgi. To kolejny zapis okrucieństwa Niemców, nieludzkiego traktowania ludzi przez ludzi, obraz ludobójstwa spisany w zeszytach i na kartkach papieru ołówkiem przez dziecko, dziecko, które musiało porzucić bezpieczny azyl dzieciństwa, rodzinnego domu, by dorosnąć i przetrwać to piekło na ziemi. Po tylu ludziach bliskich jej sercu, oddanej przyjaciółce Ewie z Pragi, po kolegach i koleżankach z tajnych szkolnych kompletów, po rodzinie, po ojcu, po pierwszej miłości, poznanej w Terezinie, pozostały autorce zaledwie i aż te wspomnienia zawarte w tej książce.
Nie wiem co napisać by zachęcić Was do sięgnięcia po "Dziennik Helgi", mogę jedynie powiedzieć, że każdy powinien go przeczytać, by pamięć o męczeństwie ludzi, którzy zginęli w obozach koncentracyjnych trwała i by była ona przekazywana rzetelnie, bez zafałszowania i ubarwień, właśnie dzięki takim wiarygodnym źródłom. Musimy pamiętać co przeżyli nasi przodkowie i nigdy ponownie do tego nie dopuścić, nie pozwolić by zło powróciło na ziemię.

Kolejne dramatyczne świadectwo o obozach koncentracyjnych po które sięgnęłam po lekturze "Dymów nad Birkenau"

Dziennik ten jest spisem wspomnień, przeżyć gehenny jakiej doświadczyła Helga i jej bliscy, a także inni Żydzi pochodzący z Czech w czasie II wojny światowej. Jest to obok Dziennika Anne Frank jedyny tak dokładny zapis wspomnień dziecka z pobytu w obozie...

Doświadczenia z getta i obozowe oczami nastolatki nie w pełni pokazują grozę i terror

Doświadczenia z getta i obozowe oczami nastolatki nie w pełni pokazują grozę i terror

To wyjątkowe świadectwo, dziennik dziewczynki Helgi, która spisuje swoją relację wojenną, Relację z okupowanej Pragi, getta w Terezinie czy obozach w Auschwitz czy Freibergu. To wstrząsające świadectwo Szoa ukazujące okupowaną Pragę, getto w Terezinie oraz obozy Auschwitz, Freibergu i Mauthausen. Ta mała dziewczynka ukazuje atmosferę nadciągającej katastrofy w przedwojennej Pradze. Helga Weissova pisała swój dziennik ołówkiem na kartkach szkolnego zeszytu, własnoręczne go ilustrując. To bardzo ważne świadectwo nielicznych dzieci żydowskich, które przeżyły Szoa.

To wyjątkowe świadectwo, dziennik dziewczynki Helgi, która spisuje swoją relację wojenną, Relację z okupowanej Pragi, getta w Terezinie czy obozach w Auschwitz czy Freibergu. To wstrząsające świadectwo Szoa ukazujące okupowaną Pragę, getto w Terezinie oraz obozy Auschwitz, Freibergu i Mauthausen. Ta mała dziewczynka ukazuje atmosferę nadciągającej katastrofy w przedwojennej...