Nie nazwałabym tego stricte reportażem, to raczej zbiór opowiastek o Rumunii i Bukareszcie, jak i samej autorce. Momentami zabawny, momentami przyprawiający o gęsią skórkę. Autorka lekkim, lecz także poetyckim piórem wprowadza nas w świat komunistycznych represji, rumuńskiej mentalności oraz trudności i absurdów życia zarówno dawniej, jak i obecnie. Aż chce się pojechać!

Nie nazwałabym tego stricte reportażem, to raczej zbiór opowiastek o Rumunii i Bukareszcie, jak i samej autorce. Momentami zabawny, momentami przyprawiający o gęsią skórkę. Autorka lekkim, lecz także poetyckim piórem wprowadza nas w świat komunistycznych represji, rumuńskiej mentalności oraz trudności i absurdów życia zarówno dawniej, jak i obecnie. Aż chce się pojechać!

Jest to reportaż LITERACKI - w skrajnej formie, czyli liczy się forma a nie treść. Miałam pewną wiedzę wyjściową o Rumunii, choć niewielką, a z tej książki nie dowiedziałam się nic nowego. Potok słów, suma ładnych zdań. Wiedzy niewiele, ale może nie tego powinnam szukać w reportażu literackim.

Jest to reportaż LITERACKI - w skrajnej formie, czyli liczy się forma a nie treść. Miałam pewną wiedzę wyjściową o Rumunii, choć niewielką, a z tej książki nie dowiedziałam się nic nowego. Potok słów, suma ładnych zdań. Wiedzy niewiele, ale może nie tego powinnam szukać w reportażu literackim.

Dobry reportaż, choć niektore rozdziały (te ze środkowej części książki) mnie nudziły. Widać jednak, że autorka jest szczerze zakochana w Rumunii. Dobrze przeczytać tuż przed podróżą do Bukaresztu albo tuż po.

Dobry reportaż, choć niektore rozdziały (te ze środkowej części książki) mnie nudziły. Widać jednak, że autorka jest szczerze zakochana w Rumunii. Dobrze przeczytać tuż przed podróżą do Bukaresztu albo tuż po.

Rewelacyjny reportaż, przerażający i zarazem fascynujący portret Rumunii oraz rumuńskiego narodu.

Rewelacyjny reportaż, przerażający i zarazem fascynujący portret Rumunii oraz rumuńskiego narodu.

Bukaresztem zainteresowałem się po obejrzeniu dokumentu HBO o "śmietnikowym artyście", o którym wspomniano pod koniec książki.
Całą Rumunia zwróciła moją uwagę kiedy znajomi pokazali mi zdjęcia z trekkingu po Transylwanii.
Po tej książce już jestem absolutnie pewny, że chcę do Rumunii przyjechać i się po Bukareszcie przejechać, ale na pewno nie rowerem.

Bukaresztem zainteresowałem się po obejrzeniu dokumentu HBO o "śmietnikowym artyście", o którym wspomniano pod koniec książki.
Całą Rumunia zwróciła moją uwagę kiedy znajomi pokazali mi zdjęcia z trekkingu po Transylwanii.
Po tej książce już jestem absolutnie pewny, że chcę do Rumunii przyjechać i się po Bukareszcie przejechać, ale na pewno nie rowerem.

Bukareszt opisany przez Małgorzatę Rejmer, jest jednocześnie odrzucający i na tyle intrygujący, że aż chce się tam pojechać i wszystko zobaczyć.
Książka nie jest tylko portretem miasta, bardziej pretekstem, by na podstawie opowieści o mieście, przejść do pokazania trudnej historii, dysfunkcji i paradoksów całej Rumunii. Sporo tu realizmu magicznego. Może dlatego lektura jest tak wciągająca.

Wiele miejsca autorka poświęca też samym Rumunom. Próbuje pokazać czytelnikowi jacy są, jak myślą, ile w ich wizerunku stereotypów a ile faktycznego obrazu tego narodu.
Czy faktycznie Rumun jest wiecznym fatalistą?

Z lektury dowiemy się sporo o tym jak wyglądał w Rumunii komunizm i władza Caucescu, ale też o historiach z czasu wojny, kiedy Rumuni byli sojusznikiem Hitlera. To wszystko nie jest oderwane od współczesności jaką widzi i opisuje autorka. Wszystko się jakoś wiąże.

Nie brakuje oczywiście historii z architekturą miasta w tle, która często jest przyczynkiem do głębszej analizy i kolejnej warstwy opowieści.

Bardzo ciekawie napisana książka.

Bukareszt opisany przez Małgorzatę Rejmer, jest jednocześnie odrzucający i na tyle intrygujący, że aż chce się tam pojechać i wszystko zobaczyć.
Książka nie jest tylko portretem miasta, bardziej pretekstem, by na podstawie opowieści o mieście, przejść do pokazania trudnej historii, dysfunkcji i paradoksów całej Rumunii. Sporo tu realizmu magicznego. Może dlatego lektura...

Znakomity, świetnie napisany, poruszający reportaż.

Znakomity, świetnie napisany, poruszający reportaż.

Bardzo dobry reportaż.

Bardzo dobry reportaż.

Pani Małgorzata opisuje miasto z wnikliwością hobbystyczną. Piszę osobiście ale bardzo uniwersalnie. To co jest, poparte jest tym co było. To co może się zdarzyć zawsze jest życzeniem, marzeniem. Opowieść Bukaresztu snuję się, osiada i lepi.

Pani Małgorzata opisuje miasto z wnikliwością hobbystyczną. Piszę osobiście ale bardzo uniwersalnie. To co jest, poparte jest tym co było. To co może się zdarzyć zawsze jest życzeniem, marzeniem. Opowieść Bukaresztu snuję się, osiada i lepi.

Opowieść o Bukareszcie i samej Rumunii. Opowieść o Rumunach, ich doświadczeniach – bardziej historycznych, ale mających wpływ na dziejącą się teraźniejszość. Trochę reportaż, trochę krótkie nowelki na temat miejsc, osób, wydarzeń. Dużo o mentalności społeczeństwa, wpływie komunizmu na człowieka i relacje międzyludzkie. O megalomanii Ceausescu, architekturze, podziemiu aborcyjnym, przesądach mieszkańców, ich religijności. Autorka nie sili się na wnioski, raczej jest biernym obserwatorem przekazującym to czego sama doświadcza. Nie ocenia, nie ironizuje, opowiada.

Opowieść o Bukareszcie i samej Rumunii. Opowieść o Rumunach, ich doświadczeniach – bardziej historycznych, ale mających wpływ na dziejącą się teraźniejszość. Trochę reportaż, trochę krótkie nowelki na temat miejsc, osób, wydarzeń. Dużo o mentalności społeczeństwa, wpływie komunizmu na człowieka i relacje międzyludzkie. O megalomanii Ceausescu, architekturze, podziemiu...