Pospiesz się, Albercie

Ale się uśmiałam.
Skwituję to tak: jaki ojciec, taki syn. :D
Kto czytał, ten wie ;)

Ale się uśmiałam.
Skwituję to tak: jaki ojciec, taki syn. :D
Kto czytał, ten wie ;)

Bardzo zabawna historia o szykowaniu się do wyjścia z domu. Który rodzic tego nie zna? Te wszystkie zaraz, jeszcze chwilkę, momencik, jeszcze tylko... Oszaleć można, ale z drugiej strony czy my sami tak nie robimy? Oczywiście, że tak, więc lepiej wspólnie się pośmiać :)

Bardzo zabawna historia o szykowaniu się do wyjścia z domu. Który rodzic tego nie zna? Te wszystkie zaraz, jeszcze chwilkę, momencik, jeszcze tylko... Oszaleć można, ale z drugiej strony czy my sami tak nie robimy? Oczywiście, że tak, więc lepiej wspólnie się pośmiać :)

Kto ma dzieci i jeszcze nie ma w swojej biblioteczce książek o Albercie to szczerze zachęcam do sięgnięcia po jedną z nich. Każda pozycja jest jedną historią "z życia wziętą". Pospiesz się Albercie odzwierciedla poranek, nieobcy spieszącym się rodzicom. Tylko czy na pewno to dzieci spowalniają nasze wyjście? Dla dzieci zabawne, dla rodziców lekko pouczające.
Polecam

Kto ma dzieci i jeszcze nie ma w swojej biblioteczce książek o Albercie to szczerze zachęcam do sięgnięcia po jedną z nich. Każda pozycja jest jedną historią "z życia wziętą". Pospiesz się Albercie odzwierciedla poranek, nieobcy spieszącym się rodzicom. Tylko czy na pewno to dzieci spowalniają nasze wyjście? Dla dzieci zabawne, dla rodziców lekko pouczające.
Polecam

Dla przedszkolaków będzie idealna :)

Dla przedszkolaków będzie idealna :)

Każdy z nas czasami musi coś jeszcze zrobić zanim przyjdzie na śniadanie. Powinien się ubrać, a wtedy odkrywa, że lalka nie ma sukienki. Zatem należy pomóc jej się odziać, aby w czystym ubraniu poszła do przedszkola. A potem znajdzie się zaginione kółko od samochodu, które należy jak najszybciej zamontować, żeby się znowu nie zagubiło, a później... Tymczasem tata czeka. I coraz bardziej się denerwuje. Wyjątkowo prawdziwa historyjka, taka „z życia wzięta”, którą świetnie znamy z autopsji, niezależnie od tego czy jesteśmy dziećmi, które coś jeszcze muszą zrobić, czy czekającymi w kuchni, na pociechę, rodzicami. Na tyle spodobała się mojej trzyletniej córce, że była czytana z dziesięć razy w ciągu tygodnia. Na szczęście dorosły czytelnik nie umiera z nudów podczas lektury, a wręcz przeciwnie, na jego twarzy pojawia się uśmiech. Chętnie się do niej wraca, ze względu na przyjazny nastrój, mimo panującej miejscami nerwowości. Historia skłania do sięgnięcia po kolejne książeczki z cyklu. Szczególnie polecam: „Sprytnie, Albercie” oraz „Nieźle to sobie wymyśliłeś, Albercie”.

Każdy z nas czasami musi coś jeszcze zrobić zanim przyjdzie na śniadanie. Powinien się ubrać, a wtedy odkrywa, że lalka nie ma sukienki. Zatem należy pomóc jej się odziać, aby w czystym ubraniu poszła do przedszkola. A potem znajdzie się zaginione kółko od samochodu, które należy jak najszybciej zamontować, żeby się znowu nie zagubiło, a później... Tymczasem tata czeka. I...

Albert przechodzi u nas w każdej postaci :) W tej części Albert szykuje się do przedszkola i co chwila jest "pospieszany" przez swojego tatę - a przecież przed wyjściem jest tyle rzeczy do zrobienia: ubranie lalki, założenie koła autku czy sklejenie rozerwanej kartki w książce :)
Alberta polecam z czystym sumieniem!

Albert przechodzi u nas w każdej postaci :) W tej części Albert szykuje się do przedszkola i co chwila jest "pospieszany" przez swojego tatę - a przecież przed wyjściem jest tyle rzeczy do zrobienia: ubranie lalki, założenie koła autku czy sklejenie rozerwanej kartki w książce :)
Alberta polecam z czystym sumieniem!

Ach ten Albret. Ach ten tata Alberta.
Jak oni coś wymyślą to boki zrywać ;)

Ale poważnie: książka ładna, ciekawa i z pomysłem. Zarówno Albert jak i jego tata trafiają do serca. Są autentyczni i po prostu nie da się ich nie lubić.

Ach ten Albret. Ach ten tata Alberta.
Jak oni coś wymyślą to boki zrywać ;)

Ale poważnie: książka ładna, ciekawa i z pomysłem. Zarówno Albert jak i jego tata trafiają do serca. Są autentyczni i po prostu nie da się ich nie lubić.

samodzielnie przeczytana przez Alberta, luty 2018

samodzielnie przeczytana przez Alberta, luty 2018

Następne spotkanie z Albertem tym razem towarzyszymy mu gdy szykuje się do wyjścia do przedszkola.
Jak to bywa wtedy ma się najwięcej do zrobienia :) I tak nasz Albert musi jeszcze ubrać swoją lalkę Lisię, założyć koło które właśnie znalazł do samochodu. Poza tym trzeba przeglądnąć książkę o zwierzętach i przy okazji skleić stronę co się rozerwała... A tata zniecierpliwiony co chwila woła Alberta i słyszy tylko jeszcze ... W końcu gdy Albert jest juz gotowy nie może znaleźć taty. Gdzie był tata tego wam już nie zdradzę :) Któż tego nie zna zwłaszcza gdy gdzieś musimy iść a nasze dzieci zawsze mają coś do zrobienia zanim wyjdą. No i ten tata wyrozumiały, normalny jak każdy z nas choć i tak podziwiam go za cierpliwość.

Następne spotkanie z Albertem tym razem towarzyszymy mu gdy szykuje się do wyjścia do przedszkola.
Jak to bywa wtedy ma się najwięcej do zrobienia :) I tak nasz Albert musi jeszcze ubrać swoją lalkę Lisię, założyć koło które właśnie znalazł do samochodu. Poza tym trzeba przeglądnąć książkę o zwierzętach i przy okazji skleić stronę co się rozerwała... A tata zniecierpliwiony...

http://wspolneczytanie.blogspot.com/2013/09/pospiesz-sie-albercie.html

http://wspolneczytanie.blogspot.com/2013/09/pospiesz-sie-albercie.html