Montauk

Wyciągnąłem z półki książkę autorstwa Maxa Frischa, bo czytałem już jego powieści Homo Faber, Stiller, Powiedzmy, Gantenbein. To jest literatura nie dla wszystkich. Frisch jest literackim graczem, gra z czytelnikiem w gry literackie. Nie każdemu spodoba się sposób konstruowania "opowieści". Narrator -pisarz Max prowadzi narrację raz jako "ja" czyli narracja pierwszoosobowa, raz jako opowiadacz autor czyli narracja trzecioosobowa o niej, o nim, o nich. W dodatku raz jest obecny w świecie przedstawionym, raz jest poza nim. Poza tym tak gra czasem , że tylko cierpliwi czytelnik rozpozna czy to jest czas teraźniejszy czy może przeszły, a może teraźniejszy w funkcji czasu przeszłego. Lynn mówi do Maxa "Max, jesteś kłamcą". No tak, czytelnik ma problem czy ta opowieść jest "prawdziwa". Wszak narrator pisze tę książkę dla czytelnika, ale czy na pewno tak jest. To są zagadki dla uważnych i cierpliwych odbiorców. Montauk to według pewnego niemieckiego krytyka literackiego arcydzieło. Moim zdaniem chyba nie, bo zauważalne podczas czytania są zapożyczenia od Joyce'a i Nabokova.: gra czasami, przeszłym i teraźniejszym (to mamy przecież (w Ulissesie),gra narracją pierwszoosobową i trzecioosobową (w Adzie). To jest bez wątpienia dobra książka. Gdy sięgasz po książkę Frischa, wiesz, że nie będzie to łatwa lektura. Ale warto czytać książki szwajcarskiego artysty, bo przecież to jest już teraz klasyka.

Wyciągnąłem z półki książkę autorstwa Maxa Frischa, bo czytałem już jego powieści Homo Faber, Stiller, Powiedzmy, Gantenbein. To jest literatura nie dla wszystkich. Frisch jest literackim graczem, gra z czytelnikiem w gry literackie. Nie każdemu spodoba się sposób konstruowania "opowieści". Narrator -pisarz Max prowadzi narrację raz jako "ja" czyli narracja pierwszoosobowa,...

Chyba po raz pierwszy mam do czynienia z książką, która mnie specjalnie nie urzekła, ale której autor wydaje mi szalenie interesujący. 'Montauk' skusiło mnie że względu na tytuł, który w moim odczuciu obiecywał historię miłosną z bogatymi opisami wzburzonych fal u wybrzeża Long Island. Tego drugiego było jak na lekarstwo, za to sam sposób narracji Maxa Frischa pozwala zapisać to opowiadanie na dłużej w pamięci. Zdecydowanie spodziewałam się po 'Montauk' czegoś innego, ale chętnie sięgnęłabym po dzienniki Frischa.

Chyba po raz pierwszy mam do czynienia z książką, która mnie specjalnie nie urzekła, ale której autor wydaje mi szalenie interesujący. 'Montauk' skusiło mnie że względu na tytuł, który w moim odczuciu obiecywał historię miłosną z bogatymi opisami wzburzonych fal u wybrzeża Long Island. Tego drugiego było jak na lekarstwo, za to sam sposób narracji Maxa Frischa pozwala...

Do przeczytania "Montauk" zachęcił mnie opis informujący, że autor umiejscowił znaczną część swojej wspomnieniowej książki na północnym krańcu Long Island. Wprawdzie miejsce to nie jest zbyt plastycznie oddane, ale da się uchwycić genius loci. Montauk jest tylko tłem dla późnego romansu szwajcarskiego pisarza z młodą Amerykanką. W dosyć zawiłej narracji składającej się z opowiadanych przez różne osoby migawek, możemy prześledzić nie tylko karierę artystyczną Maxa Frischa, ale także, a może przede wszystkim miłości jego życia. O najważniejszych dla niego kobietach pisze bardzo szczerze i uczciwie, nie wybielając swoich wad i słabości.

Do przeczytania "Montauk" zachęcił mnie opis informujący, że autor umiejscowił znaczną część swojej wspomnieniowej książki na północnym krańcu Long Island. Wprawdzie miejsce to nie jest zbyt plastycznie oddane, ale da się uchwycić genius loci. Montauk jest tylko tłem dla późnego romansu szwajcarskiego pisarza z młodą Amerykanką. W dosyć zawiłej narracji składającej się z...

Książka dość ciekawa, jednak sposób, w jaki została napisana pozostawia wiele do rzeczenia. Brak chronologii sprawia, że czytanie nie jest tak przyjemne i nie zawsze wiemy od razu jaką postać opisuje autor, choć sama fabuła jest bardzo interesująca. Jest to autobiograficzna powieść Frischa, która zawiera pewne przesłanie.
Książkę polecam osobom o filozoficznym usposobieniu.

Książka dość ciekawa, jednak sposób, w jaki została napisana pozostawia wiele do rzeczenia. Brak chronologii sprawia, że czytanie nie jest tak przyjemne i nie zawsze wiemy od razu jaką postać opisuje autor, choć sama fabuła jest bardzo interesująca. Jest to autobiograficzna powieść Frischa, która zawiera pewne przesłanie.
Książkę polecam osobom o filozoficznym usposobieniu.

W interesujący sposób napisana książka - zwłaszcza jeśli chodzi o perspektywę narracji, bohatera, który przybywa do Stanów nie znając zbyt dobrze języka (mamy w tym swój udział jako odbiorcy - anglojęzyczne zwroty często nie są tłumaczone) co, mimo barier komunikacyjnych, nie przeszkadza mu być w związku z Amerykanką Lynn. Frisch jest tu chyba najbardziej sobą: niemieckojęzycznym pisarzem uwikłanym w liczne problemy z kobietami, to one jednak nadają rytm jego twórczości, częstokroć w ogóle ją umożliwiając.

Książka pełna sentencji, ale nie obiektywnych prawd życiowych, dzięki temu niebanalna i prawdziwa. Polecam wszystkim, którzy chcieliby dowiedzieć się czegoś sobie.

W interesujący sposób napisana książka - zwłaszcza jeśli chodzi o perspektywę narracji, bohatera, który przybywa do Stanów nie znając zbyt dobrze języka (mamy w tym swój udział jako odbiorcy - anglojęzyczne zwroty często nie są tłumaczone) co, mimo barier komunikacyjnych, nie przeszkadza mu być w związku z Amerykanką Lynn. Frisch jest tu chyba najbardziej sobą:...