Nie mogę się pogodzić z tym jak bardzo się tą książką zawiodłam! Spodziewałam się naprawde dobrej, psychologicznej lektury, a dostałam bardzo banalną, infantylną powieśc, z takim mnóstwem absurdów, że kilkukrotnie zaliczyłam podczas czytania face palma. Doceniam zamysł, ale jego realizacja po prostu nie wyszła. Ilośc rzeczy, w ktore po prostu się nie da uwierzyć, mnie przygniotła. Bardzo mierna lektura.

Nie mogę się pogodzić z tym jak bardzo się tą książką zawiodłam! Spodziewałam się naprawde dobrej, psychologicznej lektury, a dostałam bardzo banalną, infantylną powieśc, z takim mnóstwem absurdów, że kilkukrotnie zaliczyłam podczas czytania face palma. Doceniam zamysł, ale jego realizacja po prostu nie wyszła. Ilośc rzeczy, w ktore po prostu się nie da uwierzyć, mnie...

Młodzieżówka o tragicznej fabule, słabo rozbudowanych bohaterach i wydarzeniach dziejących się bez większego sensu. Bardzo dużo przewidywalnych zwrotów akcji.

Młodzieżówka o tragicznej fabule, słabo rozbudowanych bohaterach i wydarzeniach dziejących się bez większego sensu. Bardzo dużo przewidywalnych zwrotów akcji.

Książka strasznie wciągająca. Cały czas coś się dzieje a relacja przedstawiona w książce cudowna. Od historii ciężko się oderwać. Polecam

Książka strasznie wciągająca. Cały czas coś się dzieje a relacja przedstawiona w książce cudowna. Od historii ciężko się oderwać. Polecam

Młodzieżowa i dziewczęca wersja przygód Jamesa Bonda to najkrótszy opis powieści Kristen Lippert-Martin, jaki można stworzyć. "Tabula rasa" początkowo przypomina powieść "Replika" Lauren Oliver oraz "Zobacz, jak oni kłamią" Sue Wallman - bohaterka znajduje się w tajemniczym szpitalu, ośrodku badawczym i nie wie co dzieje się poza tym budynkiem. Niemniej, "Tabula rasa" rozwija się w sposób zupełnie inny niż dwie pozostałe powieści. Z każdą kolejną stroną, Sara bardziej przypominała mi młodszą siostrę agenta 007, co samo w sobie nie jest niczym złym, jednak zupełnie nie spodziewałam się tego, patrząc na okładkę i opis.

Więcej: morderczynimarzen.blogspot.com/2020/10/tabula-rasa-kristen-lippert-martin.html

Młodzieżowa i dziewczęca wersja przygód Jamesa Bonda to najkrótszy opis powieści Kristen Lippert-Martin, jaki można stworzyć. "Tabula rasa" początkowo przypomina powieść "Replika" Lauren Oliver oraz "Zobacz, jak oni kłamią" Sue Wallman - bohaterka znajduje się w tajemniczym szpitalu, ośrodku badawczym i nie wie co dzieje się poza tym budynkiem. Niemniej, "Tabula rasa"...

Szkoda że brak kolejnej części generalnie ciekawa książka

Szkoda że brak kolejnej części generalnie ciekawa książka

"Kiedy odbierasz człowiekowi wspomnienia, odbierasz mu również tożsamość."

Sara jest główną bohaterkę książki "Tabula Rasa", powieściowego debiutu Kristen Lippert-Martin, czy jednak Sara na pewno jest Sarą? Dziewczyna jest częścią tajemniczego projektu, gdzie ludziom modyfikowana jest pamięć i usuwane są traumatyczne wspomnienia, przynajmniej właśnie to zostało jej przekazane. Jak inni pacjenci znalazła się tam po to, żeby mogła zacząć od nowa, och chciałoby się w to wierzyć! Za fasadą nowego startu, kryje się znacznie więcej, a Sara będzie musiała stawić temu czoła, jeżeli chce pozostać żywa. Czy dziewczyna ma jednak szansę przetrwać w ośrodku usytuowanym na kompletnym odludziu, nie pamiętając o sobie niczego? Może jednak los nie będzie dla niej tak okrutny i obdaruje ją szansą, która jednocześnie pomoże odnaleźć jej prawdę o sobie. Kim zatem jest Sara? Aniołem. Sama musi sprawdzić, co to oznacza.

"Tabula Rasa" jest przyjemna, tego nie można jej odmówić, 350 stron czyta się w mgnieniu oka. Nie można jej jednak nazwać lekturą wybitną, bardzo dobrą, w całości jest to po prostu mocno przeciętna książka, z ciekawym pomysłem na fabułę, który jednak nie został zrealizowany pomyślnie w stu procentach. Czy ta książka jest thrillerem? Tak możemy wyczytać, zerkając na opis z tyłu, ale rzeczywistość jest jednak nieco odmienna. Owszem, książkę czytało mi się dobrze, ale nie czułam tego napięcia, poddenerwowania, nie narastały we mnie żadne uczucia, które towarzyszyłyby przy prawdziwym thrillerze. Ba! Miałam wrażenie, że główna bohaterka jest gładko wyjść z każdej sytuacji, która pojawia się na jej drodze. Książce wyraźnie brakuje tego uczucia niepokoju, które będzie towarzyszyć czytelnikowi, podczas przewracania kolejnych kartek. Pomysł na historię jest bardzo ciekawy, ale został ograniczony, przez sprowadzenie go do zwykłej zadaniowości, wykonywania misji, jak podczas grania w grę. W zasadzie możemy się nawet trochę tak czuć, co wcale nie oznacza, że aktorka źle to po prowadziła. Nie! Nie mogę narzekać na samą akcję, ale brakowało takiej głębi, co również możemy odnieść do samych postaci, a także wątku miłosnego, który pojawia się w książce.

Sara jest główną postacią, ale u jej boku pojawia się kolejny bohater - Pierce. Ciężko byłoby mi powiedzieć, że ich nie polubiłam, szczególnie Pierce'a, który sprawiał dobre wrażenie. Jednak postaci były zbyt płaskie, przez co trudno aż tak wczuć się w to czego doświadczają, a jeszcze trudniej w powstające między nimi uczucia, co bardzo by mi się podobało, gdyby było bardziej rozbudowane.

Książka ma również swoje plusy, które oczywiście wyraźnie dostrzegam. Tabula Rasa traktuje o wspomnieniach, o tym jak są istotne, jak nas kształtują i że bez nich nie bylibyśmy taką samą osobą. Takich rzeczy nigdy za dużo! Każdy czasami potrzebuje przypomnienia, jak istotne są rzeczy, które do tej pory przeżyliśmy. Czy pozwoliłbyś wymazać sobie wspomnienia, stając się zupełnie inną osobą? Główni bohaterowie rozumieją, że zdecydowanie nie. Poza tym.. to po prostu miła powieść do poczytania. Całość zamyka się w jednej książce, co również można uznać za plus bo sama fabuła nie jest na tyle rozbudowana, że powinna ciągnąć się przez kolejne tomy. Najprostszym podsumowaniem będzie po prostu to, że to łatwa lektura na zwykły dzień, kiedy mam ochotę poczytać coś prostego, co jednocześnie może być całkiem przyjemne.

"Kiedy odbierasz człowiekowi wspomnienia, odbierasz mu również tożsamość."

Sara jest główną bohaterkę książki "Tabula Rasa", powieściowego debiutu Kristen Lippert-Martin, czy jednak Sara na pewno jest Sarą? Dziewczyna jest częścią tajemniczego projektu, gdzie ludziom modyfikowana jest pamięć i usuwane są traumatyczne wspomnienia, przynajmniej właśnie to zostało jej...

Okładka: 5/10
Treść: 6/10

Dość standardowa, lekka młodzieżowa powieść pod postacią połączenia fantastyki, thrillera i kryminału.

Główna bohaterka znajduje się w ośrodku , w którym prowadzone są badania nad pamięcią. Przechodzi terapię, mającą na celu usunięcie części jej wspomnień. Obecnie nie pamięta już, kim jest, ani dlaczego znalazła się w ośrodku, a jej brak pewności co do własnej tożsamości zaczyna ją męczyć. Sytuacja zmienia się, gdy niespodziewanie w całej klinice dochodzi do awarii prądu i ktoś podrzuca dziewczynie tabletki, umożliwiające odzyskanie pamięci. Za ich sprawą wspomnienia zaczynają wracać – dziewczyna już wie, że jedyną szansą na ratunek jest ucieczka z ośrodka. Jej drogi łączą się przy tym z hakerem Thomasem, z którym musi połączyć siły, by zdobyć dla siebie ostatnią dawkę leku. Wspólnie odkrywają kolejne tajemnice z jej przeszłości, między innymi fakt, że była osobą zamieszaną w potężny polityczny spisek. Staje się jasne, że dziewczyna nie jest już bezpieczna…

Książka jest może trochę sztampowa , przewidywalna i lekko naiwna, ale wciąż czytało się nieźle. Główni bohaterowie nie byli jakoś szczególnie denerwujący, a to duży plus. Myślę, że mogło być gorzej :)

Okładka: 5/10
Treść: 6/10

Dość standardowa, lekka młodzieżowa powieść pod postacią połączenia fantastyki, thrillera i kryminału.

Główna bohaterka znajduje się w ośrodku , w którym prowadzone są badania nad pamięcią. Przechodzi terapię, mającą na celu usunięcie części jej wspomnień. Obecnie nie pamięta już, kim jest, ani dlaczego znalazła się w ośrodku, a jej brak...

'' Nie można grzebać ludziom w mózgach, kilku przy tej okazji nie tracąc ''

To jedna z tych książek które zapowiadają się dobrze, a nawet znakomicie, a okazują się zwyczajnym '' nic ciekawego ''. Wszyscy którzy poczytują moje opinie, wiedzą doskonale, iż lubuję się we wszystkich pozycjach literackich które traktują o psychiatrykach, eksperymentach psychicznych i wszelkich psychologicznych aspektach . Kiedy więc ujrzałam książkę '' Tabula Rasa '', bardzo się ucieszyłam . Już sam tytuł zapowiadał się ciekawie i obiecywał wiele . Początek tylko zaostrzył mój apetyt na tę lekturę . Poznajemy oto Sarę , dziewczyna ma 16 lat i właśnie siedzi sobie na krzesełku , a '' panowie dochtory '' wywiercają jej w głowie dziury . Sara nic o sobie nie wie , kim jest , gdzie jest , ani nawet jak wygląda . W ośrodku, w którym przebywa nie ma ani jednego lustra . Bierze udział w projekcie o nazwie '' Tabula Rasa '' . Polega on na wymazaniu wszystkich wspomnień (w zamyśle głównie tych traumatycznych) i rozpoczęciu wszystkiego od nowa z tytułową '' Czystą tablicą '' . Przyznacie że zapowiada się baaardzo ciekawie . Niestety, po obiecującym początku zaczyna się regularna '' rąbanka '', to pierwsze słowo jakie mi się nasuwa . Akcja robi się jedną wielką nawalanką przeplataną '' zabawą '' elektroniką i nowoczesną technologią . Dokładnie jak wątpliwej jakości grze, chcesz coś tam dostać , musisz przycisnąć jakiś guzik, który znajduje się tam i tam . Tak, ja wiem że jest to młodzieżówka i nie , nie uważam żebym była '' za stara '' na takie książki . Uważam za to że nawet młodzieżówka powinna być napisana na poziomie i nieść ze sobą jakieś wartości. Naprawdę potrafię docenić i zachwycić się dobrze napisaną książką dla młodzieży. Jednak '' Tabula rasa '' jest wielkim rozczarowaniem . Postacie płaskie jak deski . Bez żadnego wyrazu, no może poza główną bohaterką, Sarą, która potrafi wstrzymać oddech na prawie minutę , spaść z 12 metrów i się nie zabić i zakochać się w chłopaku o którym nic nie wie i widzi go od trzech godzin, bo nawet nie napiszę że zna, bo jak można poznać kogoś w trzy godziny ? Jak można wciskać ludziom taki kit ? Nie polecam.

'' Nie można grzebać ludziom w mózgach, kilku przy tej okazji nie tracąc ''

To jedna z tych książek które zapowiadają się dobrze, a nawet znakomicie, a okazują się zwyczajnym '' nic ciekawego ''. Wszyscy którzy poczytują moje opinie, wiedzą doskonale, iż lubuję się we wszystkich pozycjach literackich które traktują o psychiatrykach, eksperymentach psychicznych i wszelkich...

„Tabula Rasa” książka, która totalnie mi nie przypadła do gustu. Po opisie z tylu okładki można by się spodziewać emocji, akcji, napięcia. Nie było nic. Totalnie. Sara, główna bohaterka nazywana była aniołem, chociaż w sumie nie wiadomo z jakiego powodu. Znajdowała się w szpitalu, w którym wymazywano jej pamięć. Fabuła również nie zaskakuje... Książka przypomina mi trochę „Drugą Szansę”, ale ta na pewno jest słabsza. Jak to się mówi: 2/10 😁 Na okładce jest napisane, że „Ciekawa propozycja dla fanów thrillerów”. Serio? No nie wiem...a Tobie się podobała?

„Tabula Rasa” książka, która totalnie mi nie przypadła do gustu. Po opisie z tylu okładki można by się spodziewać emocji, akcji, napięcia. Nie było nic. Totalnie. Sara, główna bohaterka nazywana była aniołem, chociaż w sumie nie wiadomo z jakiego powodu. Znajdowała się w szpitalu, w którym wymazywano jej pamięć. Fabuła również nie zaskakuje... Książka przypomina mi trochę...

To miała być jedna z ostatnich sesji projektu Tabula Rasa – tak twierdzili lekarze.
Jednak Sara nie chciała w to wierzyć. Usuwanie jej wspomnień o traumatycznych przeżyciach trwało dłużej niż u innych pacjentów – na tyle długo, że Sara zaczynała zastanawiać się nad swoją rolą w zdarzeniach, które chcieli wymazać. Czy na pewno była ofiarą? Wszystkie te środki bezpieczeństwa, które miały odizolować ją od innych… Polecam tę książkę czytelnikom, którzy są ciekawi tego jak działa człowiek.

To miała być jedna z ostatnich sesji projektu Tabula Rasa – tak twierdzili lekarze.
Jednak Sara nie chciała w to wierzyć. Usuwanie jej wspomnień o traumatycznych przeżyciach trwało dłużej niż u innych pacjentów – na tyle długo, że Sara zaczynała zastanawiać się nad swoją rolą w zdarzeniach, które chcieli wymazać. Czy na pewno była ofiarą? Wszystkie te środki bezpieczeństwa,...