Od glorii do infamii

OD GLORII DO INFAMII, to kolejna, a właściwie pierwsza książka Krzysztofa Masłonia o DWUDZIESTOWIECZNYCH PISARZACH POLSKICH. Zaczęłam swoją przygodę z tą ciekawą serią od najnowszego tomu, czyli KLĄTWY SPRZECZNOŚCI i musiałam sięgnąć po poprzednie. W sumie są trzy tomy, więc przede mną jeszcze jeden i bardzo mnie to cieszy.
To arcyciekawe biografie dwudziestowiecznych pisarzy polskich, a są arcyciekawe, bo są napisane bez cenzury, bez lukru - Masłoń nie oszczędza, wyciąga brudy, ale i pokazuje piękne karty w życiorysach i in. Józefa Mackiewicza, Czesława Miłosza, Pawła Jasienicy, Władysława Broniewskiego, czy Juliana Tuwima. dla mnie to prawdziwa gratka!
W książce autor zadbał o fotografie, choć niestety nie każda postać się jaj doczekała. Czytanie tej serii jest nie tylko interesujące ze względu na biografie pisarzy (fakt oczywisty),ale także dostajemy kontekst historyczny, patriotyczny (lub nie),a to świetny sposób na poznawanie dwudziestowiecznych dziejów naszej Ojczyzny.
Książki są bardzo ładnie wydane, a tomy ze sobą ładnie korespondują. Przepadam za poznawaniem życia pisarzy, zawsze mnie to interesowało, choć przyznaję, że cieszę się, że nie są to sylwetki współczesnych polskich literatów, bo ci akurat nie interesują mnie wcale. Polecam!

o pisarzach i o Polsce
sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy
Wydawnictwo Zysk i S-ka
egzemplarz recenzencki

OD GLORII DO INFAMII, to kolejna, a właściwie pierwsza książka Krzysztofa Masłonia o DWUDZIESTOWIECZNYCH PISARZACH POLSKICH. Zaczęłam swoją przygodę z tą ciekawą serią od najnowszego tomu, czyli KLĄTWY SPRZECZNOŚCI i musiałam sięgnąć po poprzednie. W sumie są trzy tomy, więc przede mną jeszcze jeden i bardzo mnie to cieszy.
To arcyciekawe biografie dwudziestowiecznych...

Spotkanie z twórczością pana Krzysztofa Masłonia to prawdziwa przyjemność. Autor jest prawdziwym erudytą, posiada ogromną wiedzę z zakresu historii, literatury. I jeszcze ta rzadko spotykana umiejętność zabawy słowem i lekkie pióro.

Dziennikarz przybliża nam życiorysy takich postaci jak: Józef Mackiewicz, Stanisław Cat- Mackiewicz, Czesław Miłosz, Melchior Wańkowicz, Władysław Broniewski, Konstanty Idelfons Gałczyński.

Polecam!

Spotkanie z twórczością pana Krzysztofa Masłonia to prawdziwa przyjemność. Autor jest prawdziwym erudytą, posiada ogromną wiedzę z zakresu historii, literatury. I jeszcze ta rzadko spotykana umiejętność zabawy słowem i lekkie pióro.

Dziennikarz przybliża nam życiorysy takich postaci jak: Józef Mackiewicz, Stanisław Cat- Mackiewicz, Czesław Miłosz, Melchior Wańkowicz,...

Dużo wie autor o literaturze, historii, obyczajach, polityce. Szkoda że nie było takiej książki jak byłam w maturalnej klasie...

Dużo wie autor o literaturze, historii, obyczajach, polityce. Szkoda że nie było takiej książki jak byłam w maturalnej klasie...

Jest to sui generis synteza złożona z analizy przypadków. Innymi słowy, zarówno zrozumienie postaci, bo nie jest to "tylko" opis, jak i dobór osób dają nową jakość - syntezę właśnie. Za nią jest ósma gwiazdka. PS Oczywiście dopisuję się do listy czytelników ceniących i lubiących książki - i audycje - Krzysztofa Masłonia.

Jest to sui generis synteza złożona z analizy przypadków. Innymi słowy, zarówno zrozumienie postaci, bo nie jest to "tylko" opis, jak i dobór osób dają nową jakość - syntezę właśnie. Za nią jest ósma gwiazdka. PS Oczywiście dopisuję się do listy czytelników ceniących i lubiących książki - i audycje - Krzysztofa Masłonia.

Książkę czyta się jak najlepszy kryminał - z zapartym tchem i bez szans na przerwanie lektury. Cóż za pióro! Sarkazm, ironia, wnikliwość ocen i analiz. A przecież jedni, to ci wielcy i niezłomni - Józef Mackiewicz, Sergiusz Piasecki, Herling-Grudziński, Bobkowski, Wierzyński czy Łobodowski, ale większość to ci których narzucony Polsce system zwabił, złamał i zatruł.Broniewski, Gałczyński, Tuwim, Iwaszkiewicz, Ważyk, Andrzejewski, Jastrun, Putrament... Trzeźwieli wcześniej, czy później, ale kac i szkody pozostały. Czy nie za sprawą tego kainowego grzechu zdrady, zaprzaństwa, sprzedania duszy, zbyt późnej ekspiacji za winy obrzydliwe, niepojęte, żałosne ówczesnych elit - do dziś w Polsce panuje przedziwne chochole ogłupienie, uporczywe zakłamanie, relatywizacja prawdy, zaciekłe kłamstwo? A obszernie cytowane próbki mistrzów pióra i sterników dusz - powalają. Chwilami ze śmiechu, chwilami z odrazy. Trudno uwierzyć, że można było osiągnąć taki poziom sprostytuowania i skundlenia. Książka doskonała, a temat bolesny i arcyważny. Bez prawdy - tylko noc bez kresu.

Książkę czyta się jak najlepszy kryminał - z zapartym tchem i bez szans na przerwanie lektury. Cóż za pióro! Sarkazm, ironia, wnikliwość ocen i analiz. A przecież jedni, to ci wielcy i niezłomni - Józef Mackiewicz, Sergiusz Piasecki, Herling-Grudziński, Bobkowski, Wierzyński czy Łobodowski, ale większość to ci których narzucony Polsce system zwabił, złamał i...

Masłoń to gwarancja wysokiej kultury, ogromnej wiedzy o literaturze, oraz historii tej literatury i jej twórców. Zawsze z przyjemnością czytam jego książki

Masłoń to gwarancja wysokiej kultury, ogromnej wiedzy o literaturze, oraz historii tej literatury i jej twórców. Zawsze z przyjemnością czytam jego książki

Dla wszystkich, którym Rembek, Pawlikowski, Baliński nic nie mówią. A K. Brandys, Putrament, B. Jasieński i wielu innych rózni się od tego, co o nich dotychczas pisano.

Dla wszystkich, którym Rembek, Pawlikowski, Baliński nic nie mówią. A K. Brandys, Putrament, B. Jasieński i wielu innych rózni się od tego, co o nich dotychczas pisano.

Rozdzialik o Kazimierzu Wierzyńskim - znakomity, znakomity!
Inne bardzo dobre, bo prowokują do dyskusji. Tylko że dyskutować można, jeśli się twórczość tego i tamtego zna. Ot, co.
Ludzie, czytajcie! Masłonia też!

Zwłaszcza ten rozdzialik o Kazimierzu Wierzyńskim.

Rozdzialik o Kazimierzu Wierzyńskim - znakomity, znakomity!
Inne bardzo dobre, bo prowokują do dyskusji. Tylko że dyskutować można, jeśli się twórczość tego i tamtego zna. Ot, co.
Ludzie, czytajcie! Masłonia też!

Zwłaszcza ten rozdzialik o Kazimierzu Wierzyńskim.

Krzysztof Maslon to specjalista od zwiazkow literatury z historia i polityka. Nie inaczej jest w tym tomie bardzo subiektywnych esejow.
Publicysta wydobywa na swiatlo dzienne niechlubne i kontrowersyjne elementy biografii znakomitych pisarzy i poetow dwudziestowiecznych. Bez owijania w bawelne pisze o zdradach, faszystowskich zapatrywaniach, donosicielstwie, zaklamaniu i kleskach w zyciu prywatnym. O politycznych pomylkach i nikczemnosciach jakich dopuszczali sie wszechstronni i utalentowani literaci.
O tych tez, ktorzy talentu nie mieli za grosz a paskudny charakter pomagal im byc na fali i udowadniac, ze inni byli wiekszymi swiniami.
Pochlaniamy w 'sekunde' jednostronnicowe wprowadzenie, a potem oderwanie sie od ksiazki jest zupelnie niemozliwe.
Prowokujaca i zmuszajaca do dalszych lektur (w tym koniecznie 'Kontry' Jozefa Mackiewicza) ksiazka.

Krzysztof Maslon to specjalista od zwiazkow literatury z historia i polityka. Nie inaczej jest w tym tomie bardzo subiektywnych esejow.
Publicysta wydobywa na swiatlo dzienne niechlubne i kontrowersyjne elementy biografii znakomitych pisarzy i poetow dwudziestowiecznych. Bez owijania w bawelne pisze o zdradach, faszystowskich zapatrywaniach, donosicielstwie, zaklamaniu i...

...Mamy do czynienia ze zbiorem sylwetek polskich pisarzy ubiegłego wieku, publikowanych na przestrzeni lat przez autora w miesięcznikach „Historia. Uważam Rze” i „Historia. Do rzeczy”. Jak Masłoń mówi w krótkim wprowadzeniu do lektury, spoiwem książki jest wojna jako ta, która podporządkowała sobie każdy element życia. Trzeba dodać, że autor nie sili się na obiektywizm – często ocenia twórców według własnych upodobań, wartościuje i nie unika ostrych sądów, ale tak ma być, przecież sylwetka to gatunek publicystyczny, w niej musi się dziać. A skoro sylwetka, to nie oczekujmy wypieszczonych biogramów o tym, gdzie się wieszcz urodził, jak pisał i czym się wyróżniał – książka nie wyczerpuje tematu, ale też wyczerpywać nie zamierza, stanowi zaledwie wprawkę do całej działalności literatów, jest obrazem obserwowanym pod lupą, która wyciska z życiorysów ciekawe, nieprzeżute przez podręcznikowy schemat fakty. Krzysztof Masłoń motywuje, by sięgać do źródeł. Pokazuje, ile ciekawostek można się w nich doszukać.

Jest tego mnóstwo. Dowiadujemy się, który skamandryta którego lubił, dla kogo był przyjacielem, by potem popaść w konflikt, poznajemy polityczne akcje Tuwima i jego rosyjskie sympatie, Lechoń maluje nam się jako neurotyk, hipochondryk, homoseksualista i samobójca (kolejność dowolna; w ogóle byłem aż zadziwiony, ilu pisarzy oficjalnie lub nie miało się ku sobie, na jeden wieczór bądź dłużej),czytamy o cudownej nocy „z księżycem i słowikiem” Iwaszkiewicza i Miłosza spędzonej w celi Konrada u Bazylianów w Wilnie, o tym, jak Pilch miesza z błotem Dzienniki Lechonia, a Masłoń raczy mieć zdanie wręcz przeciwne, o antysemityzmie Gałczyńskiego i jego słownych utarczkach z Tuwimem. Oraz wielu innych anegdotach, dykteryjkach, aferach i domysłach. Co najlepsze – za grosz tu plotkarstwa, autor tworzy bardzo kontekstowe sylwetki, podszyte intelektualizmem i wiedzą, którą z miejsca przypisuje czytelnikom. Bo bez niej, i bez chęci sięgania głębiej, choćby do zapisków pisarzy lub literaturoznawców, na których powołuje się Masłoń, prace ujęte w zbiorze okażą się niewiele warte...

Pełna opinia pod tym adresem: http://www.tramwajnr4.pl/2015/08/od-glorii-do-infamii-blizej-literatow.html

...Mamy do czynienia ze zbiorem sylwetek polskich pisarzy ubiegłego wieku, publikowanych na przestrzeni lat przez autora w miesięcznikach „Historia. Uważam Rze” i „Historia. Do rzeczy”. Jak Masłoń mówi w krótkim wprowadzeniu do lektury, spoiwem książki jest wojna jako ta, która podporządkowała sobie każdy element życia. Trzeba dodać, że autor nie sili się na obiektywizm –...