The Terror

Już od pierwszych stron wiadomo, że będzie ciężko, że marynarze będą zmagać się niewyobrażalnymi przeciwnościami losu, z surowym klimatem, szkorbutem, z morzem i z własną psychiką. Czułem, że dostałem w swoje ręce kawał krwistej, przekonującej powieści przygodowej opowiadającej prawdziwą (lecz wciąż niepoznaną) historię. I nagle autor wrzuca do tego kotła potwora....

Początkowo byłem tym pomysłem zniesmaczony, czułem lekki dyskomfort pokonując kolejne strony, aż wreszcie do mnie dotarło. Zostałem przekonany i nawrócony. Wszystkie sceny rozrysowane przez autora miały sens. Wszystko składało się na niesamowity obraz. Mógłbym na kilkunastu stronach analizować krok po kroku całą książkę i przekonywać jak zręcznie Simmons buduje historię marynarzy. Tyle, że pewnych rzeczy nie warto badać, tylko zostawić je tak jak są, niepojęte, tajemnicze - i tylko je podziwiać, chłonąć, cieszyć się nimi, lub się ich bać. To już Twój wybór.

Już od pierwszych stron wiadomo, że będzie ciężko, że marynarze będą zmagać się niewyobrażalnymi przeciwnościami losu, z surowym klimatem, szkorbutem, z morzem i z własną psychiką. Czułem, że dostałem w swoje ręce kawał krwistej, przekonującej powieści przygodowej opowiadającej prawdziwą (lecz wciąż niepoznaną) historię. I nagle autor wrzuca do tego kotła...

Doskonałe, osobiście nie wiem co było lepsze książka czy serial.

Doskonałe, osobiście nie wiem co było lepsze książka czy serial.

Moim skromnym zdaniem TERROR jest najlepszą powieścią napisaną przez Simmons'a. Jest rewelacyjnym połączeniem przygody, horroru i skrupulatnie prowadzonego dziennika pokładowego. Poraź kolejny widać, że Simmons niebywale pieczołowicie i starannie przygotował się do napisania powieści, gdyż cała otoczka historyczno-geograficzna jest tutaj podana z największą dokładnością a przy okazji znakomicie "ubrana" w wyraziste postaci. Atmosfera powieści jest znakomicie utrzymana, czytelnik odnosi wrażenie czucia autentycznego chłodu i wyjątkowo beznadziejnej sytuacji bohaterów (i antybohaterów). Książka ilustruje naturę jako siłę ostateczną, przy której jakiekolwiek wysiłki ludzkie są niczym, są elementem z góry skazanym na niepowodzenie. Powieść wywołuje u czytelnika autentyczny szok przed potęgą natury. Simmons, budując fabułę, bardzo zgrabnie połączył elementy doczesne z fantastycznymi, płynnie wplatając w wydarzenia elementy wierzeń Innuitów, jednocześnie bardzo przybliżając nam ich fascynującą tożsamość. Pozycję szczerze polecam wszystkim, zarówno miłośnikom przygody jak i horroru.

Moim skromnym zdaniem TERROR jest najlepszą powieścią napisaną przez Simmons'a. Jest rewelacyjnym połączeniem przygody, horroru i skrupulatnie prowadzonego dziennika pokładowego. Poraź kolejny widać, że Simmons niebywale pieczołowicie i starannie przygotował się do napisania powieści, gdyż cała otoczka historyczno-geograficzna jest tutaj podana z największą dokładnością a...

Encyklopedia XIX wiecznej marynistyki w formie powieści grozy. Bardzo klimatyczne i bardzo długie.

Encyklopedia XIX wiecznej marynistyki w formie powieści grozy. Bardzo klimatyczne i bardzo długie.

Najlepsza książka Dana Simmonsa jaką przeczytałem.
Rewelacyjny klimat. Świetne pióro.

Najlepsza książka Dana Simmonsa jaką przeczytałem.
Rewelacyjny klimat. Świetne pióro.

Jako entuzjasta fantastyki pierwszy raz to powiem: ta książka byłaby lepsza gdyby wyrzucić z niej wszystkie elementy fantasy. Potwór i wszystkie nadprzyrodzone wydarzenia psują poczucie że ta historia wydarzyła się naprawdę, a to samo w sobie wybrzmiewa potężnie gdy brniemy przez śnieg, lód, mróz, ciemność, głód, szkorbut i choroby nękające głównych bohaterów. Naprawdę...sytuacja podróży Erebusa i Terroru była tak dramatyczna że już nie ma potrzeby pastwić się nad nimi nasyłać dodatkowo lodowego potwora (i nawet nie jest to SPOILER bo dowiadujemy się o nim dosłownie na pierwszych stronach książki). Klimat? NIESAMOWITY. Świetnie to jest napisane.

Jako entuzjasta fantastyki pierwszy raz to powiem: ta książka byłaby lepsza gdyby wyrzucić z niej wszystkie elementy fantasy. Potwór i wszystkie nadprzyrodzone wydarzenia psują poczucie że ta historia wydarzyła się naprawdę, a to samo w sobie wybrzmiewa potężnie gdy brniemy przez śnieg, lód, mróz, ciemność, głód, szkorbut i choroby nękające głównych bohaterów....

Klimat jakbyś tam był. Simmons potrafi cię przenieść do środka akcji, do bardzo nieprzyjemnych miejsc i czujesz się jakbyś tam był. Sugestywny jest wyjątkowo. Naprawdę jest Moc! Siła słowa! Wielki talent! Horror z prawdziwego zdarzenia. Serial też mega i polecam.

Klimat jakbyś tam był. Simmons potrafi cię przenieść do środka akcji, do bardzo nieprzyjemnych miejsc i czujesz się jakbyś tam był. Sugestywny jest wyjątkowo. Naprawdę jest Moc! Siła słowa! Wielki talent! Horror z prawdziwego zdarzenia. Serial też mega i polecam.

Czuje się zawiedziony tak wychwalaną książką.
Zapowiadała się na niezłą historię, opartą o prawdziwe wydarzenia, ale za szybko dowiadujemy się o co tu chodzi. Spodziewałem się opowieści od początku wyprawy i powolnego prowadzenia historii do punktu kulminacyjnego. A tu jakbym czytał notatkę albo urywek dziennika z wyprawy. Brakuje mi w tym chronologi i samego początku opowieści. Autor dokładnie wszystko opisuje, czy to pogoda, czy to elementy statku. Dużo przegadanych wspomnień zamiast akcji. "Pieśń bogini kali" była pisana podobną stylistką, jednak tam pochłonął mnie klimat. Tutaj była na to szansa, ale czuję go jakby przez szybę.
Strasznie dużo nazwisk, które ciężko opanować i przypasować do danej osoby. Żadna jakoś nie wyróźniła się na tyle, żeby była warta zapamiętania.
Przekroczyłem połowę by poczuć zainteresowanie, ale czas odpuścić. Inne książki już mnie wołają.

Czuje się zawiedziony tak wychwalaną książką.
Zapowiadała się na niezłą historię, opartą o prawdziwe wydarzenia, ale za szybko dowiadujemy się o co tu chodzi. Spodziewałem się opowieści od początku wyprawy i powolnego prowadzenia historii do punktu kulminacyjnego. A tu jakbym czytał notatkę albo urywek dziennika z wyprawy. Brakuje mi w tym chronologi i samego początku...

Książka naprawdę potrafi oddać uczucie zimna, głodu i osamotnienia w tłumie głodnych zmarzniętych i osamotnionych towarzyszy. Wątki nadprzyrodzone są taką wisienką na torcie, ale główne sedno to jednak wyprawa w nieznane i walka z naturą, ale i sobą samym. Podejmowanie decyzji których następstwa ujawnią się dopiero kiedy będzie już za późno.
Warte polecenia na zimowe wieczory.

Książka naprawdę potrafi oddać uczucie zimna, głodu i osamotnienia w tłumie głodnych zmarzniętych i osamotnionych towarzyszy. Wątki nadprzyrodzone są taką wisienką na torcie, ale główne sedno to jednak wyprawa w nieznane i walka z naturą, ale i sobą samym. Podejmowanie decyzji których następstwa ujawnią się dopiero kiedy będzie już za późno.
Warte polecenia na zimowe wieczory.

Kolejne czytanie "Terroru" tym razem było udane. Poprzednio nie dobrnąłem nawet do połowy i utknąłem jak okręt w okowach lodu. Warto było jednak powieści Simmonsa dać drugą szansę. Po raz kolejny potwierdziło się, że odbiór książki zależy też od aktualnego nastroju czytającego a po części też od poprzednio przeczytanej książki. Ponieważ wcześniej przeczytałem "Abominację" i ta przypadła mi do gustu, pomyślałem że spróbuję jeszcze raz z "Terrorem".

"Terror" to udana mieszanka powieści historycznej, przygodowej, horroru i mitologi eskimoskiej. Tak,tak wiem, to niepoprawne politycznie i tej formy już się nie używa ... ale jestem stary i niereformowalny. Być może skróciłbym powieść o jakieś 200 stron i wtedy była by ona powieścią idealną ale i tak nie jest źle. Jest mniej więcej na poziomie "Abominacji".

Moja ocena to 7/10. Polecam :)

Kolejne czytanie "Terroru" tym razem było udane. Poprzednio nie dobrnąłem nawet do połowy i utknąłem jak okręt w okowach lodu. Warto było jednak powieści Simmonsa dać drugą szansę. Po raz kolejny potwierdziło się, że odbiór książki zależy też od aktualnego nastroju czytającego a po części też od poprzednio przeczytanej książki. Ponieważ wcześniej przeczytałem...