Himmler. Listy ludobójcy

Heinrich Himmler - jeden z największych zbrodniarzy wszechczasów. Odpowiedzialny za eksterminację Żydów w Europie. Bliski współpracownik Adolfa Hitlera. Mąż i ojciec. W publikacji „Himmler. Listy ludobójcy” znajdziemy listy Himmlera odnalezione po latach w Izraelu. Jest to dość rozbudowana korespondencja pomiędzy Himmlerem a jego żoną Margą z okresu od 1927 do 1945 roku.
……………......
Niestety same listy są dość schematyczne, momentami bardzo nudne i infantylne. Zawierają zazwyczaj krótki opis z wydarzeń dnia codziennego. Momentami odnosi się wrażenie, że brakuje pomysłu na kolejny „list”, do tego dochodzą różnego rodzaju dopowiedzenia autorów – bardziej historyczne wyjaśnienie danego momentu, w którym znajdował się obecnie Himmler.
…………………
Jak to możliwe, że każdy list zaczynał się od „moja najdroższa, ukochana…”, zawierała dość dużą dawkę sympatii, być może nawet miłości a w tym samym czasie, ten sam czuły i kochający człowiek decydował o wymordowaniu milionów ludzi. W tym również kobiet i dzieci.
…………………
Niestety miałam dość duże oczekiwania co do publikacji, ale to nie jest TO. Pozycja dość obszerna, ale nie wnosi niczego ciekawego, głównie z perspektywy psychologii i psychiki Himmlera.

Heinrich Himmler - jeden z największych zbrodniarzy wszechczasów. Odpowiedzialny za eksterminację Żydów w Europie. Bliski współpracownik Adolfa Hitlera. Mąż i ojciec. W publikacji „Himmler. Listy ludobójcy” znajdziemy listy Himmlera odnalezione po latach w Izraelu. Jest to dość rozbudowana korespondencja pomiędzy Himmlerem a jego żoną Margą z okresu od 1927 do 1945...

Książka zapowiadała się bardzo obiecująco, ale niestety im dalej człowiek czytał, to tym bardziej zawodziła oczekiwania. Było trochę ciekawych informacji, ale większość z nich to dopiski autorki, różnego rodzaju wyjaśnienia, co w danym momencie robił Himmler, czy też jego rodzina.

W samych listach nie znajdziemy za wiele interesujących rzeczy. Porażać nas może jedynie fakt, że w jednym momencie kochający mąż i ojciec piszący o tym, jak ważne jest bycie prawym i uczciwym człowiekiem, dobrym dla innych, gdzieś tam w swojej pracy decydował o wymordowaniu milionów, w tym kobiet i dzieci.

Książka zapowiadała się bardzo obiecująco, ale niestety im dalej człowiek czytał, to tym bardziej zawodziła oczekiwania. Było trochę ciekawych informacji, ale większość z nich to dopiski autorki, różnego rodzaju wyjaśnienia, co w danym momencie robił Himmler, czy też jego rodzina.

W samych listach nie znajdziemy za wiele interesujących rzeczy. Porażać nas może jedynie...

Miałem duże nadzieje z książka, bo zapowiadała się ciekawie. Postać samego Himmlera zbudzą dużo emocji wśród ludzi. Marzyło mu się po wojnie, obudowanie Niemiec. Sądził że sprawiedliwość Go nie dosięgnie. Chciał robić to co robił i chciał to robić dokładnie i solidnie.
Co do listów, nudne, słabe i sztuczne napisane. Pewnym momencie miałem już dość tych listów. Zona jak i córka można wynikać z listów że nie wiedzieli, albo nie chcieli wiedzieć czym zajmuje się ojciec i mąż w jednej osobie. Uważali że wojna to konieczność i nie uznawali przegranej przez Rzeszę wojny. Propaganda Goebbelsa zrobiła swoje. Rasa panów i mord ludzi uważali za coś normalnego. Książka opiera się głównie na listach mało jest o jego życiu prywatnym. za dużo jest luk w życiorysie. Zawiodłem się na całej linii.

Miałem duże nadzieje z książka, bo zapowiadała się ciekawie. Postać samego Himmlera zbudzą dużo emocji wśród ludzi. Marzyło mu się po wojnie, obudowanie Niemiec. Sądził że sprawiedliwość Go nie dosięgnie. Chciał robić to co robił i chciał to robić dokładnie i solidnie.
Co do listów, nudne, słabe i sztuczne napisane. Pewnym momencie miałem już dość tych listów. Zona jak i...

Sięgając po tę książkę miałam nadzieję dowiedzieć o Himmlerze jako prywatnym człowieku, jak układały się jego stosunki z rodziną, dlaczego takie poglądy. Ludzie różne rzeczy piszą w listach. A tu beznamiętne pitu-pitu, nawet na początku znajomości, ciągle to samo. Listy państwa Himmler można porównać do serialu, który idzie kilkadziesiąt lat - wystarczy obejrzeć jeden odcinek na miesiąc a nawet dwa i być w temacie. Wynudziłam się przy tych listach.

Sięgając po tę książkę miałam nadzieję dowiedzieć o Himmlerze jako prywatnym człowieku, jak układały się jego stosunki z rodziną, dlaczego takie poglądy. Ludzie różne rzeczy piszą w listach. A tu beznamiętne pitu-pitu, nawet na początku znajomości, ciągle to samo. Listy państwa Himmler można porównać do serialu, który idzie kilkadziesiąt lat - wystarczy obejrzeć jeden...

W książce zawarto listy jakie Himmler pisał do swojej żony Margi i córki Gudrun. Listy niezwykle nudne, schematyczne i pełne powtórzeń. Po lekturze listów oraz wyjaśnień autorów można wywnioskować, że oboje byli zimnymi egocentrykami przekonanymi o swojej wyższości nad innymi. Na taką też osobę została wychowana ich córka, z zapisķów której wynika, że była równie antypatyczna jak rodzice. Z listów nie dowiadujemy się niczego szczególnego, sam Himmler do końca nie opowiada żonie o szczegółach swojej "pracy", a jedynie pyta o mało ważne codzienne sprawy, ciągle w ten sam sposób zapewnia o swojej miłości i podczas wojny przesyła różne rzeczy, niedostępne dla cywilów. Aż dziw bierze, że Himmlerowie byli zdolni do stworzenia związku, który tak naprawdę nie wiadomo na czym się opierał, a jednak trwał do śmierci Himmlera. Książka jest napisana w przystępny sposób, opatrzona licznymi komentarzami do listów i zdjęciami. Tylko te listy mogą zanudzić, ale nie szkodzi przeczytać.

W książce zawarto listy jakie Himmler pisał do swojej żony Margi i córki Gudrun. Listy niezwykle nudne, schematyczne i pełne powtórzeń. Po lekturze listów oraz wyjaśnień autorów można wywnioskować, że oboje byli zimnymi egocentrykami przekonanymi o swojej wyższości nad innymi. Na taką też osobę została wychowana ich córka, z zapisķów której wynika, że była równie...

Nudne są te listy. Jeśli ktoś liczy, że Himmler opisywał szczegóły swojej działalności, to się rozczaruje. Treść strasznie powierzchowna, nawet zapewnienia o miłości wydają się tylko pustymi formułkami. Koresnpondencja jest banalna do bólu, schematyczna. Jednocześnie jeśli czytelnik pamięta, co w tym czasie działo się w Niemczech, a później w państwach okupowanych, ta banalność robi się naprawdę przerażająca. Kim są ludzie, którzy mordują miliony, a wieczorem piszą list z podziękowaniem za keks?

Nudne są te listy. Jeśli ktoś liczy, że Himmler opisywał szczegóły swojej działalności, to się rozczaruje. Treść strasznie powierzchowna, nawet zapewnienia o miłości wydają się tylko pustymi formułkami. Koresnpondencja jest banalna do bólu, schematyczna. Jednocześnie jeśli czytelnik pamięta, co w tym czasie działo się w Niemczech, a później w państwach okupowanych, ta...

Bardzo interesująca książka i dość gruba. Himmler- ludobójca pisze czułe listy do żony i córki. Listy są autentyczne i jest ich mnóstwo. W tym samym czasie wydaje rozkazy o wymordowaniu tysięcy ludności. Polecam.

Bardzo interesująca książka i dość gruba. Himmler- ludobójca pisze czułe listy do żony i córki. Listy są autentyczne i jest ich mnóstwo. W tym samym czasie wydaje rozkazy o wymordowaniu tysięcy ludności. Polecam.

Poruszająca lektura. Szokujące zestawienie tych listów
("Moja najdroższa, najukochańsza..." itp itd)z tym, co ten pan wyprawiał. Ale czy nie na tym polega bycie psychopatą?

Poruszająca lektura. Szokujące zestawienie tych listów
("Moja najdroższa, najukochańsza..." itp itd)z tym, co ten pan wyprawiał. Ale czy nie na tym polega bycie psychopatą?

Słabo, słabo. Początkowo przejawiałem pewien entuzjazm wynikający właściwie nie wiadomo z czego. Chyba tylko z infantylności i jakby takiej "młodzieńczej" miłości pomiędzy dwojgiem ludzi, którą można zaobserwować. Niestety im bliżej do wojny tym coraz bardziej nudno i powtarzalnie. W końcu od 1939 jakby już brakowało źródeł (listów, zapisów w pamiętnikach). Źle nie jest ale słabo, słabo .....

Słabo, słabo. Początkowo przejawiałem pewien entuzjazm wynikający właściwie nie wiadomo z czego. Chyba tylko z infantylności i jakby takiej "młodzieńczej" miłości pomiędzy dwojgiem ludzi, którą można zaobserwować. Niestety im bliżej do wojny tym coraz bardziej nudno i powtarzalnie. W końcu od 1939 jakby już brakowało źródeł (listów, zapisów w pamiętnikach). Źle nie jest ale...

Książka bardzo słaba. Wymiana korespondencji jest momentami bardzo zdawkowa i gdyby nie komentarz, który tworzy tło pewnie już na samym początku odłożyłabym ją i nigdy więcej do niej nie wróciła. Nie polecam

Książka bardzo słaba. Wymiana korespondencji jest momentami bardzo zdawkowa i gdyby nie komentarz, który tworzy tło pewnie już na samym początku odłożyłabym ją i nigdy więcej do niej nie wróciła. Nie polecam