Bardzo malownicza opowieśc. Trochę straszna, troche smieszna. Pomysłowa. Chociaż napisana według dośc popularnego schematu -czyli jest cos w rodzaju szkoły, są dzieci bez rodziców, jest jakis rodzaj magii i są śmiertelnie grozni przeciwnicy.
Czyli z jednej strony jest dobro, reprezentowane przez dzieci, a z drugiej strony zło, które trzeba pokonac.

Dzieci mają rózne, dośc nietypowe mozliwości czyli osobliwości, ale każda osobliwośc jest przydatna, gdy współpracują ze sobą i sie wspieraja wzajemne.
Bardzo pozytywna opowieśc, pomimo wielu trudności, które główny bohater musi pokonac. Właściwie nie ma zakończenie, bo historia dośc płynnie przechodzi w kolejną część -trzeba czytac po kolei.

Bardzo malownicza opowieśc. Trochę straszna, troche smieszna. Pomysłowa. Chociaż napisana według dośc popularnego schematu -czyli jest cos w rodzaju szkoły, są dzieci bez rodziców, jest jakis rodzaj magii i są śmiertelnie grozni przeciwnicy.
Czyli z jednej strony jest dobro, reprezentowane przez dzieci, a z drugiej strony zło, które trzeba pokonac.

Dzieci mają rózne,...

Czasami zastanawiam się czy wszyscy ludzie zasługują na takie miano. Według mnie są ludzie i są potwory.

Potworów nie można nazwać ludźmi, gdyż przerażają nie tyle co wyglądem co swoim zachowaniem. Robią rzeczy okropne wręcz straszne i niepojęte dla zwykłych ludzi, a morderstwa to tylko najlżejsze ze wszystkich poczyniań do jakich mogą być zdolni.

Czasami zastanawiam się czy wszyscy ludzie zasługują na takie miano. Według mnie są ludzie i są potwory.

Potworów nie można nazwać ludźmi, gdyż przerażają nie tyle co wyglądem co swoim zachowaniem. Robią rzeczy okropne wręcz straszne i niepojęte dla zwykłych ludzi, a morderstwa to tylko najlżejsze ze wszystkich poczyniań do jakich mogą być zdolni.

Chciałabym znów móc przeczytać ją pierwszy raz

Chciałabym znów móc przeczytać ją pierwszy raz

Czytałam razem z córką, fajna powieść dla dzieci w wieku od 12 lat, córka była młodsza, niektóre fragmenty - mroczniejsze omijałam, bo nie byłam pewna czy się nie wystraszy, zdjęcia w książce dosyć mroczne.

Czytałam razem z córką, fajna powieść dla dzieci w wieku od 12 lat, córka była młodsza, niektóre fragmenty - mroczniejsze omijałam, bo nie byłam pewna czy się nie wystraszy, zdjęcia w książce dosyć mroczne.

Gdybyście mogli cofnąć się w czasie, to do jakiej epoki zrobilibyście to najchętniej?

Głównym bohaterem powieści jest nastoletni Jacob - zafascynowany podróżami chłopak, który wraz ze śmiercią ukochanego dziadka traci część siebie. Włóczy się od jednego psychiatry do drugiego, próbując poradzić sobie ze stratą oraz dręczącymi go koszmarami oraz wmówić sobie, że nie jest totalnym wariatem. Dziadek Abe pozostawia po sobie walizkę ze starymi, hmm... osobliwymi fotografiami , więcej pytań niż odpowiedzi i bajki o potworach, które powracają do chłopca w koszmarach nocnych, wraz z ostatnimi słowami dziadka: ,, Jedź na wyspę. Znajdź ptaszysko. W pętli. Po drugiej stronie grobu starca. Trzeci września tysiąc dziewięćset czterdziestego roku".

Słowa, które wydają się być majaczeniem chorego i rannego staruszka, nabierają nowego znaczenia wraz ze znalezieniem przez Jace'a tajemniczego listu. Chłopiec postanawia skonfrontować się z własnymi lękami, poznać tajemnice dziadka oraz wreszcie zamknąć ten rozdział. W tym celu, wraz z ojcem udaje się na wyspę u wybrzeży Walii, by poznać miejsce gdzie dorastał Abe. Jednak po przybyciu na miejsce okazuje się, że spowite mgłą miasteczko jest znacznie bardziej mroczne, niż można było przypuszczać, zwłaszcza że sierociniec w którym dorastał dziadek i który kazał mu odwiedzić jest dziś całkowitą ruiną, po tym jak 3 września 1940 roku uderzyła w niego bomba...

Co się stało z lewitującą dziewczynką? Tą, która władała ogniem? Z chłopakiem, który bawił się śmiercią? Albo z drugim, tym który potrafił być niewidzialny oraz z ich elegancką opiekunką, panią Peregrine? Czy istotnie wszyscy zginęli? A co, jeśli okaże się, że są zawieszeni w czasie, w pętli, a Jace jako jedyny może im pomóc, bo w istocie jest jednym z nich?

Gdybyście mogli cofnąć się w czasie, to do jakiej epoki zrobilibyście to najchętniej?

Głównym bohaterem powieści jest nastoletni Jacob - zafascynowany podróżami chłopak, który wraz ze śmiercią ukochanego dziadka traci część siebie. Włóczy się od jednego psychiatry do drugiego, próbując poradzić sobie ze stratą oraz dręczącymi go koszmarami oraz wmówić sobie, że nie jest...

To mój re-read i jeju, ile ja bym dała, by móc to znów przeczytać po raz pierwszy.

Czytałam ją po raz pierwszy w gimnazjum i regularnie powracałam do tej książki myślami. Tak oczarowały mnie te zdjęcia i pomysł na fabułę. I wciąż jestem nimi zachwycona.

Teraz, po latach, mam wrażenie, że trochę za szybko dowiedzieliśmy się o domu pani Peregrine i całym świecie osobliwości. Wierzę, że dałoby się pociągnąć tą tajemniczość trochę dłużej, tak by wciągnąć czytelnika w to jeszcze bardziej.

Myślę, że pomimo upływu takiego czasu, wciąż jest świetną książką dla młodzieży. Sama na pewno sięgnę po dalsze tomy.

To mój re-read i jeju, ile ja bym dała, by móc to znów przeczytać po raz pierwszy.

Czytałam ją po raz pierwszy w gimnazjum i regularnie powracałam do tej książki myślami. Tak oczarowały mnie te zdjęcia i pomysł na fabułę. I wciąż jestem nimi zachwycona.

Teraz, po latach, mam wrażenie, że trochę za szybko dowiedzieliśmy się o domu pani Peregrine i całym świecie...

To jedna z takich młodzieżówek do której dorosły wraca i znowu czuje sie młody. Kocham ją ogromnie i mimo wielu dobrych tytułów, ta nadal dzielnie trzyma się mojego podium. Tę opowieść trzeba poczuć. Jest wyjątkowo osobliwa i delikatna. Pięknie wykreowane postaci, genialnie wciągająca. Nie lubię porównywania jej do innych młodzieżówek i szukania wspólnych tematów bo jest po prostu inna. OSOBLIWA!

To jedna z takich młodzieżówek do której dorosły wraca i znowu czuje sie młody. Kocham ją ogromnie i mimo wielu dobrych tytułów, ta nadal dzielnie trzyma się mojego podium. Tę opowieść trzeba poczuć. Jest wyjątkowo osobliwa i delikatna. Pięknie wykreowane postaci, genialnie wciągająca. Nie lubię porównywania jej do innych młodzieżówek i szukania wspólnych tematów bo jest po...

Bardzo dobrze napisana młodzieżówka. Właściwie wszystko jest na bardzo wysokim poziomie: treść, bohaterowie, kreacja świata fantasy, przemyślane połączenie ze światem realnym, wartka akcja, ciekawe przygody, prawdziwe decyzje i wybory. Ostatni wymienię język, choć tak naprawdę to on sprawia , że jest to nie tylko kolejna pozycja fantasy, ale naprawdę dobra literatura

Bardzo dobrze napisana młodzieżówka. Właściwie wszystko jest na bardzo wysokim poziomie: treść, bohaterowie, kreacja świata fantasy, przemyślane połączenie ze światem realnym, wartka akcja, ciekawe przygody, prawdziwe decyzje i wybory. Ostatni wymienię język, choć tak naprawdę to on sprawia , że jest to nie tylko kolejna pozycja fantasy, ale naprawdę dobra literatura

"Osobliwy..." to wspaniała przygoda, pełna magii i tajemnic. Jeśli marzycie, by X-meni trafili do Hogwartu, gdzie Dumbledora zastąpił Tim Burton, a profesora X Morticia Addams, to Ransom Riggs napisał dla was książkę idealną.

Nastoletni Jacob trafia na walijską wyspę, gdzie czas zatrzymał się w 1940 roku. Znajduje się tam sierociniec dla dzieci posiadających niezwykłe zdolności. Wisienką na torcie jest pani Peregrine przemieniająca się w sokoła. Są też potwory (głucholce),których nie powstydziliby się King i Lovecraft.

Książka ozdobiona jest zdjęciami rodem z horrorów. Są prawdziwe i pochodzą z upiornej kolekcji autora. Tak jak w powieści, rzeczywistość miesza się z wyobraźnią. Baśń spotyka się z horrorem i groteską. Fantastyka przeplata się z kryminałem i dramatem wojennym. Bajeczny sen zderza się z koszmarami. Piękno uzupełnia się z brzydotą. Wszystko łączy wciągający styl pisania Ransoma Riggsa.

Znakomita odskocznia od rzeczywistości, która tylko pozornie jest lekką powieścią młodzieżową.

"Osobliwy..." to wspaniała przygoda, pełna magii i tajemnic. Jeśli marzycie, by X-meni trafili do Hogwartu, gdzie Dumbledora zastąpił Tim Burton, a profesora X Morticia Addams, to Ransom Riggs napisał dla was książkę idealną.

Nastoletni Jacob trafia na walijską wyspę, gdzie czas zatrzymał się w 1940 roku. Znajduje się tam sierociniec dla dzieci posiadających niezwykłe...

książka wciągnęła mnie i nie mogłam się oderwać od czytania, mimo że nie jestem nastolatką

książka wciągnęła mnie i nie mogłam się oderwać od czytania, mimo że nie jestem nastolatką