Hrabia Monte Christo (2CD)

Spodziewałam się, że tak pokaźna objętościowo książka zajmie mi całą wieczność, ale już od pierwszych stron wciągnęłam się w historię i z zapartym tchem czytałam aż do ostatniego zdania i nawet nie wiem kiedy pochłonęłam tysiąc stron. Ta powieść zawiera w sobie wszystko: miłość, zdradę, spisek, cierpienie, tęsknotę, zemstę, etc. Myślę że ta książka spokojnie może zostać moim nowym comfort bookiem.

Spodziewałam się, że tak pokaźna objętościowo książka zajmie mi całą wieczność, ale już od pierwszych stron wciągnęłam się w historię i z zapartym tchem czytałam aż do ostatniego zdania i nawet nie wiem kiedy pochłonęłam tysiąc stron. Ta powieść zawiera w sobie wszystko: miłość, zdradę, spisek, cierpienie, tęsknotę, zemstę, etc. Myślę że ta książka spokojnie może zostać...

Jeśli szukacie rozrywki z gatunku „płaszcza i szpady”, ta książka spełni wasze oczekiwania. Napisana bogatym językiem, momentami kompletnie bajkowa i nieprawdopodobna a czasem całkiem realistyczna i pełna spostrzeżeń dotyczących natury człowieka. Znajdziecie tu klimat tamtej epoki, masę przykładów dotyczących tego, w jaki sposób załatwiano interesy, jak prowadzono rozmowy, jak wyglądało życie salonowe Paryża itd. Polecam, powieść wciąga, czyta się dobrze i szybko. Jeśli jednak szukacie czegoś bardziej realistycznego, np. powieści w stylu Balzaca, to jednak Monte Christo leży na innej półce.

Jeśli szukacie rozrywki z gatunku „płaszcza i szpady”, ta książka spełni wasze oczekiwania. Napisana bogatym językiem, momentami kompletnie bajkowa i nieprawdopodobna a czasem całkiem realistyczna i pełna spostrzeżeń dotyczących natury człowieka. Znajdziecie tu klimat tamtej epoki, masę przykładów dotyczących tego, w jaki sposób załatwiano interesy, jak prowadzono rozmowy,...

Ten powrót do klasyki nie był dla mnie aż tak udany. Trochę się wynudziłam, bo chyba życie paryskiej socjety XIX wieku nie jest czymś, co mnie aż tak fascynuje. Doceniam przesłanie, ale w zbyt wielu kwestiach się z Hrabią nie zgadzam. Piękny język, ale odrobinę za dużo patosu.

Ten powrót do klasyki nie był dla mnie aż tak udany. Trochę się wynudziłam, bo chyba życie paryskiej socjety XIX wieku nie jest czymś, co mnie aż tak fascynuje. Doceniam przesłanie, ale w zbyt wielu kwestiach się z Hrabią nie zgadzam. Piękny język, ale odrobinę za dużo patosu.

Majstersztyk pod każdym względem. Czarny humor, ironia, czysta komedia, akcja, groza, skomplikowana intryga i straszliwa zemsta, która sprawia, że czasem trzeba przerwać czytanie, bo aż trudno uwierzyć w to, co się dzieje. Niesamowita i dopracowana rzecz dla wytrwałych, ale to najpewniej jedna z najlepszych książek z literatury zachodniej, jaką można przeczytać w życiu.

Majstersztyk pod każdym względem. Czarny humor, ironia, czysta komedia, akcja, groza, skomplikowana intryga i straszliwa zemsta, która sprawia, że czasem trzeba przerwać czytanie, bo aż trudno uwierzyć w to, co się dzieje. Niesamowita i dopracowana rzecz dla wytrwałych, ale to najpewniej jedna z najlepszych książek z literatury zachodniej, jaką można przeczytać w życiu.

"Hrabia Monte Christo" Aleksander Dumas

Kwintesencja zemsty przeprowadzonej z najwyższym wyrachowaniem, przemyślanej i dokonanej z dbałością o każdy szczegół.

"Hrabia Monte Christo" Aleksander Dumas

Kwintesencja zemsty przeprowadzonej z najwyższym wyrachowaniem, przemyślanej i dokonanej z dbałością o każdy szczegół.

Jak przystało na klasykę, jest tu wszystko - płaszcz szpada, miłość, zdrada, intryga, podstęp, gruba forsa i galeria postaci niejednoznacznych, miliony zwrotów akcji, raz wartkiej, a raz nieco powolniejszej. Nudzić się czytelnik nie ma czasu, nie śmie nawet ziewnac. Bawiłam się świetnie z audiobookiem, czas iście przyjemnie spędzony 🙂

Jak przystało na klasykę, jest tu wszystko - płaszcz szpada, miłość, zdrada, intryga, podstęp, gruba forsa i galeria postaci niejednoznacznych, miliony zwrotów akcji, raz wartkiej, a raz nieco powolniejszej. Nudzić się czytelnik nie ma czasu, nie śmie nawet ziewnac. Bawiłam się świetnie z audiobookiem, czas iście przyjemnie spędzony 🙂

Uwielbiam, dała mi tyle dobrej energii, zwłaszcza ostatnie zdania zapadły mi w pamięć

Uwielbiam, dała mi tyle dobrej energii, zwłaszcza ostatnie zdania zapadły mi w pamięć

Uwielbiam! Wrócę nie raz do tej wspaniałej opowieści. Żałuję, że wcześniej miałam obawy aby sięgać po takie klasyki, perły literatury.

Uwielbiam! Wrócę nie raz do tej wspaniałej opowieści. Żałuję, że wcześniej miałam obawy aby sięgać po takie klasyki, perły literatury.

Było to moje drugie podejście do Hrabiego, szkoda że pierwsze zakończyło się niepowodzeniem bo książka jest fantastyczna!

Było to moje drugie podejście do Hrabiego, szkoda że pierwsze zakończyło się niepowodzeniem bo książka jest fantastyczna!

Dzieło jest obszerne, ma trzy tomy; zapisało się twardymi zgłoskami w kulturze i literaturze europejskiej. Warto je czytać i znać, pamiętać. Fabuła jest wystarczająco złożona i wciągająca czytelnika. Dużo intryg, niespodziewanych zwrotów akcji – majstersztyk, uchodzący za najlepsze (i słusznie) dzieło Aleksandra Dumasa. Hrabia de Monte Christo jawi się jako niezwykle bogaty dandys – wyraz "niezwykle" jest tutaj najbardziej adekwatny do tego opisu. Pieniądze w rękach takiej osobistości stanowią klucz do dosłownie wszystkiego. Tytułowy bohater ma cechy super człowieka, nadczłowieka, kogoś nadzwyczajnego, któremu wszystkie pomysły udają się; wychodzi bez szwanku z każdej opresji (jak Superman, Batman, James Bond, Angus MacGyver).

Naiwnością jest wiara w to, że nikt nie jest w stanie rozpoznać w postaci księdza Giacomo Busoniego, angielskiego lorda Wilmore'a, orientalnego Sindbada Żeglarza – jednej, tej samej osoby, czyli hrabiego de Monte Christo, a w dalszej kolejności Edmunda Dantesa. Jakby pozostali bohaterowie mieli słabe kojarzenie i niepamięć.

Występują niewiarygodne sytuacje w więzieniu. Jedna z nich: ziemie z podkopu wysypują za okno, a silny wiatr ją unosi w przestrzeń. Jest dużo fikcji (na przykład Sindbad Żeglarz i jego sezam),nieprawdopodobieństw. Tę powieść można nazywać "bajką" – w pospolitym tego wyrazu znaczeniu (nie jako gatunek literacki).

"Bóg" – to pojęcie jest nadużywane, nader często przy końcu powieści. Jest to niewłaściwie pojmowany Bóg – to Jego wypaczony obraz (przez wyobrażenia bohaterów). Chyba właśnie taki zamysł przyświeca Aleksandrowi Dumasowi.

Hrabia de Monte Christo przywołuje słowa księdza Busoniego (obaj są tym samym mężczyzną, Edmundem Dantesem) "na każdą boleść istnieją dwa lekarstwa: czas i milczenie".

Dzieło jest obszerne, ma trzy tomy; zapisało się twardymi zgłoskami w kulturze i literaturze europejskiej. Warto je czytać i znać, pamiętać. Fabuła jest wystarczająco złożona i wciągająca czytelnika. Dużo intryg, niespodziewanych zwrotów akcji – majstersztyk, uchodzący za najlepsze (i słusznie) dzieło Aleksandra Dumasa. Hrabia de Monte Christo jawi się jako niezwykle bogaty...